Λευτέρη, η σεξουαλική παρενόχληση δεν είναι «παράπονο»

Ώπα, Λευτέρη. Κι επίτρεψε μου τον ενικό. Τόσα χρόνια, ο Λευτέρης είσαι για όλους μας. Όχι ο Πετρούνιας, αλλά ο Λευτέρης, ο «Άρχοντας των Κρίκων», ο Χρυσός και Χάλκινος Ολυμπιονίκης, ο GOAT του αγωνίσματός σου, ο αθλητής που έφτασε στην κορυφή, προπονούμενος σε παγωμένα γυμναστήρια που έσταζαν στην πρώτη σταγόνα βροχής, το παιδί που ονειρεύτηκε, δούλεψε ατελείωτες ώρες και τα κατάφερε. Ώπα, όμως. Στάσου λίγο.

Ξέρεις, Λευτέρη, όταν κάποιος φτάνει στην κορυφή του Έβερέστ του και κοιτάει πιο κάτω να δει τι γίνεται, πολλές φορές αντικρίζει τους συνοδοιπόρους του με μια επικριτική ματιά. «Εγώ τα κατάφερα, αυτοί όχι». «Εγώ άντεξα, αυτοί όχι». «Εγώ δεν έψαξα δικαιολογίες, εγώ θυσίασα, αυτοί όχι». Αυτά μπορεί και να ισχύουν, δεν λέω, όχι όμως όταν ένας άνθρωπος έχει παρενοχληθεί ή κακοποιηθεί σεξουαλικά.

Απ’ ό,τι καταλαβαίνω, Λευτέρη, εσένα δεν σου έτυχε. Αλήθεια, στο εύχομαι. Δεν λέω, ότι δεν είχες δυσκολίες ή δεν έπρεπε να ξεπεράσεις ίσως και ανυπέρβλητα εμπόδια. Προς Θεού, όμως, μην εξισώνεις καταστάσεις στον εγκέφαλό σου. Γιατί αυτό έκανες. Και με πολύ χυδαίο τρόπο. Αυτόν τον χυδαίο τρόπο, που έχει εμποτίσει την συμπεριφορά της ελληνικής κοινωνίας δεκαετίες, αν όχι αιώνες.

Ξέρεις, Λευτέρη, όταν αρχίζεις τη φράση με το «εάν, εάν, εάν υπήρξαν, γιατί δεν είμαι σίγουρος, μεμονωμένα περιστατικά», το «λυπάμαι πολύ» που συμπληρώνεις μετά δεν σημαίνει τίποτα. Χάνει την αξία του. Και το «γιατί δεν έχω δει κάτι» δεν αποτελεί δικαιολογία. Ίσα ίσα, που αναιρεί το οτιδήποτε έχεις να πεις μετά. Αν δεν έχεις δει κάτι, αν δεν έχεις ακούσει κάτι, αν δεν ξέρεις για τι πρόκειται να απαντήσεις, άστο να πάει στο διάολο. Άστο. Αλήθεια, καλύτερα είναι.

Γιατί, Λευτέρη, αυτό που είπες μετά, είναι το ζουμί του προβλήματος. Είναι όλη η ουσία. Είναι αυτό που παλεύουμε να πολεμήσουμε. Είναι η ρημάδα η νοοτροπία της ελληνικής κοινωνίας που συντηρεί την πατριαρχία. Και ξέρεις ποια είναι η πιο προβληματική λέξη που χρησιμοποίησες σ’ αυτήν την έτσι κι αλλιώς απαράδεκτη πρότασή σου; Η πρώτη. Το «όμως».

Γιατί «όμως», ρε Λευτέρη; Τι θα πει «όμως». Σε ένα τόσο ευαίσθητο θέμα που δεν έχεις δει κάτι, δεν έχεις ακούσει κάτι, όπως λες από μόνος σου, γιατί «όμως»; Για να πεις κι εσύ την αποψάρα σου; Για να μας υπενθυμίσεις, ότι εσείς οι αθλητές που βρίσκεστε στα «φώτα» κι έχετε «υλοποιήσει τους στόχους σας» είστε με κάποιον τρόπο καλύτεροι απ’ αυτούς που δεν τα κατάφεραν; Ώπα, ρε Λευτέρη. Στάσου πάλι.

«Δεν έχω δει αθλητή που να βρίσκεται στα «φώτα» κι έχει υλοποιήσει τους στόχους του να έχει τέτοιο παράπονο. Ό,τι κι αν σημαίνει αυτό». Παράπονο; Ό,τι κι αν σημαίνει αυτό; Ώπα, ρε Λευτέρη. Ώπα. Τι λες;

Πρώτα απ’ όλα, η σεξουαλική παρενόχληση και ο βιασμός δεν είναι παράπονο, Λευτέρη. Πόσο φτωχή επιλογή λέξης. Πόσο χυδαία. Πόσο απαράδεκτη. Αν δεν ξέρεις τι σημαίνει για έναν άνθρωπο να έχει παρενοχληθεί σεξουαλικά, πάρε ένα τηλέφωνο τη Σοφία Μπεκατώρου. Ξέρεις, την Χρυσή Ολυμπιονίκη. Ξέρεις, μια αθλήτρια που έχει υλοποιήσει τους στόχους της. Εκτός κι αν θεωρείς, ότι η ιστιοπλοΐα δεν έχει τόσο ψηλό πήχη…

Αλλά, Λευτέρη, δεν είναι εκεί το νόημα. Δεν χρειάζεται να έχει «υλοποιήσει κάποιος τους στόχους του» για να έχει το «δικαίωμα» να «παραπονεθεί» αν έχει δεχθεί σεξουαλική παρενόχληση. Πρέπει να το καταλάβεις αυτό.

«Ό,τι κι αν σημαίνει αυτό». Τι θες να πεις εδώ, Λευτέρη; Γιατί, ξέρεις, εγώ π.χ. καταλαβαίνω, ότι εννοείς πως όσοι δεν «υλοποίησαν τους στόχους τους», ψάχνουν για δικαιολογίες. Ότι όσοι «δεν βρίσκονται στα φώτα», ψάχνουν τρόπο να γίνουν γνωστοί. Αλήθεια, θέλω να πιστεύω, ότι δεν εννοούσες αυτό. Αλήθεια, ελπίζω, ότι κάτι άλλο ήθελες να πεις και μπερδεύτηκες. Αλήθεια.

Η επιπολαιότητα με την οποία χειρίστηκες την ερώτηση είναι σχεδόν αποστομωτική. Αποκαρδιωτική. Είναι ο καθρέπτης του προβλήματος. Ξέρεις, όταν ακούς δεξιά κι αριστερά να λένε για «κυρ Παντελήδες», αυτό εννοούν. Αυτήν ακριβώς την αντιμετώπιση. Αυτήν ακριβώς την αφοπλιστική απάθεια.

Ξέρεις, Λευτέρη, όταν κάποιος αθλητής «βρίσκεται στα φώτα», πρέπει να προσέχει πάρα πολύ τι λέει και τι κάνει. Κανένας δεν θα σου απαγορέψει να λες τι πιστεύεις. Αν αυτή είναι η άποψή σου, καλά έκανες και την εξέφρασες. Για να ξέρουμε κι εμείς και οι συναθλητές σου τι πιστεύεις. Να ξέρεις, όμως, ότι η απόσταση από το Λευτέρης στο κυρ Λευτέρης είναι πολύ μικρή.

Κι επειδή, όλο και κάπου θα πετύχεις την Σοφία Μπεκατώρου σε μια μάζωξη των Ολυμπιονικών, ξέρεις των αθλητών που «υλοποίησαν τους στόχους τους», μήπως να της έστελνες από τώρα μια συγγνώμη; Μπορεί να είναι πιο άβολο μετά.