Όσο θα χρειάζεται «να βλέπουμε» για να πιστεύουμε, τόσο οι σιωπές θα πληθαίνουν

«Εάν, ΕΑΝ, υπήρξαν, γιατί δεν είμαι σίγουρος, δεν έχω δει κάτι, μεμονωμένα περιστατικά, λυπάμαι πολύ».

Κι εγώ λυπάμαι γιατί δεν ξέρω ποια λέξη απ΄όλες είναι χειρότερη από την άλλη. Το εάν; Πρώτη αμφισβήτηση. Το τονισμένο ΕΑΝ; Δεύτερη αμφισβήτηση. Το «δεν είμαι σίγουρος;» Πώς θα μπορούσε να είναι; Το «δεν έχω δει κάτι;» Πώς θα μπορούσε να δει; Το «μεμονωμένα περιστατικά»; Α, οκ, αν είναι μεμονωμένα (που δεν ήταν) και είχαμε μόνο μία καταγγελία σεξουαλικής παρενόχλησης (που δεν είχαμε μόνο μία), θα ήταν καλά;

Μετά από όλα αυτά που έχουν γραφτεί και ειπωθεί, θεωρούσαμε πως δεν θα χρειαστεί να τα επαναλάβουμε. Πόσο μάλλον, να τα επαναλάβουμε με αφορμή τη δήλωση ενός εκ των πιο αγαπητών αθλητών πανελληνίως.

Πέσατε κι εσείς από τους κρίκους σας, έτσι; Γιατί εγώ γκρεμοτσακίστηκα. Δεν το έβλεπα να μου έρχεται. Όχι γιατί θεωρώ ότι ο Πετρούνιας είναι ένας τεράστιος αθλητής (που είναι, δεν χωράει αμφισβήτηση αυτό κι ας μην έχω δει τις προπονήσεις του). Αλλά γιατί είναι σύζυγος και πατέρας δύο κοριτσιών. Και λίγο -έως πολύ- έκανε μια δήλωση που μοιάζει με «βρήκατε παπά να θάψετε 5-6», με «μας κουράσατε με το #metoo», με «παράπαιξε», με «ναι, αλλά δεν είδα να μιλάει καμία όταν είχε επιτυχίες». Γιατί τέτοια ήταν. Και πολλοί -δυστυχώς- όταν την άκουσαν, σκέφτηκαν «πες τα ρε αγόρι μου, που μας έπρηξαν οι σεμνοπιπίτσες!». Αυτό είναι το χειρότερο όλων. Όχι, η δήλωση. Αλλά η δικαίωση των «τα θέλαν και ‘κείνες». Κι ας μην ήταν αυτός ο σκοπός και το νόημα της δήλωσης του Πετρούνια. Έχει σημασία πια; Η δουλειά έγινε.

Αυτό είπε λοιπόν και ο Πετρούνιας, το εννοούσε-δεν το εννοούσε. «Εγώ δεν έχω δει κάτι».

Εγώ (θέλω ειλικρινά να) πιστεύω πως τα λόγια του δεν μπήκαν στη σωστή σειρά, οι λέξεις δεν ήταν σωστά επιλεγμένες, το timing ήταν εντελώς ακατάλληλο και πως το συμπληρωματικό post ήταν αυτό που αντιπροσωπεύει τον Έλληνα Ολυμπιονίκη. Στα αυτιά μου όμως βουίζουν τα «εδώ που τα λέμε, δίκιο έχει. Μάθανε τώρα όλες και μιλάνε για σεξουαλική παρενόχληση. Η καθεμία μπορεί να πει το οτιδήποτε και άντε μετά εσύ να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας».

Μόνο που στις περιπτώσεις σεξουαλικής παρενόχλησης, το θύμα είναι αυτό που πρέπει να αποδείξει πως δεν είναι ελέφαντας. Και ο θύτης δεν έχει ανάγκη τίποτα. Ήταν κανείς μπροστά; Πώς μπορείς να το αποδείξεις; Είδε κανείς τίποτα; Σύμφωνα με τον Πετρούνια, όχι.

Όσο όμως -έστω και άθελά μας- υποστηρίζουμε πως πιστεύουμε μόνο ό,τι βλέπουμε, οι σιωπές θα πληθαίνουν. Γιατί υπάρχουν κάποια πράγματα τα οποία για να τα δούμε, θα πρέπει να έχουμε όχι τα μάτια μας ανοιχτά, αλλά το μυαλό και την ψυχή μας.

Κι ευχόμαι να μην χρειαστεί ποτέ κανείς να δει, για να πιστέψει.