Κίμι Ράικονεν: Ο «Iceman» που αγαπήθηκε όσο λίγοι

• Ένα απρόσμενο ντεμπούτο
• Τα άδοξα χρόνια στη McLaren
• Η πρώτη θητεία στη Ferrari
• Η εξόρμηση στα βουνά
• Η επιστροφή στη Formula 1
• Η επιστροφή στη Ferrari
• Το τέλος του δρόμου με την Alfa Romeo

Ο αγαπημένος όλων, Κίμι Ράικονεν, δεν θα βρίσκεται στη Formula 1 από το 2022. Μετά από μια πλούσια καριέρα, ο «Iceman» κρεμάει το κράνος του και είναι πλέον έτοιμος να ζήσει τη ζωή του οικογενειάρχη, μακριά από τις πίστες. Ο Φινάνδός, όντας πλέον 42 ετών έχει καταξιωθεί και αγαπηθεί όσο λίγους για το χαρακτήρα του, την χαλαρή στάση του στο σπορ, μακριά από τα πολιτικά παιχνίδια, και τις άπλετες στιγμές διασκέδασης που προσέφερε κατά τη διάρκεια της καριέρας του στη Formula 1.

Τα λόγια του μάλιστα μετά τον αγώνα μαρτυρούν την όλη του τη στάση τα τελευταία χρόνια: «Ειλικρινά, είμαι χαρούμενος. Ανυπομονώ να ζήσω μία κανονική ζωή εκτός των αγωνιστικών τριημέρων, να περνάω συνεχώς περισσότερο χρόνο με την οικογένειά μου, ενώ μπορούμε στην πραγματικότητα να σχεδιάσουμε κάτι. Είναι δύσκολο να σχεδιάσεις οτιδήποτε όταν κάνουμε αυτή τη δουλειά επειδή τα πράγματα αλλάζουν γρήγορα εδώ (στη Formula 1) και αν κάνεις σχέδια, συνήθως μπορεί ν’ αναβάλεις το οτιδήποτε. Επομένως, νομίζω είναι τέλειο να έχω την ελευθερία και να είμαι στο σπίτι με τα παιδιά, τα οποία μεγαλώνουν γρήγορα, και τη γυναίκα μου. Ανυπομονώ γι’ αυτό».

Τα νούμερα του Ράικονεν μιλάνε από μόνα τους. 349 αγώνες στη Formula 1, 21 νίκες, 19 pole position, 103 βάθρα, 46 ταχύτεροι γύροι και ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα το 2007 με τη Ferrari. Συνολικά οδήγησε 151 αγώνες για τη Scuderia, όντας στη δεύτερη θέση της λίστας με τις περισσότερες συμμετοχές για την ιταλική φίρμα. Στην καριέρα του στη Formula 1 οδήγησε επίσης για τις Sauber, McLaren, Lotus και Alfa Romeo στην οποία έκλεισε την καριέρα του.

Ένα απρόσμενο ντεμπούτο

Ο Ράικονεν γεννήθηκε στο Έσπο της Φινλανδίας και ξεκίνησε να αγωνίζεται στα καρτ σε ηλικία 10 ετών όπου γνώρισε τις πρώτες του επιτυχίες. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’90 κέρδισε αρκετά πρωταθλήματα στα καρτ, πριν μεταβεί για πρώτη φορά σε πρωτάθλημα μονοθεσίων το 2000.

Ο Πέτερ Ζάουμπερ εντυπωσιάστηκε από τις δυνατότητες που έδειξε ο Ράικονεν σε μόλις μία σεζόν στο πρωτάθλημα Formula Renault. Ο Φινλανδός είχε κερδίσει το 57% των αγώνων το 2000 και είχε στρέψει πολλά βλέμματα πάνω του. Σε ένα διήμερο τεστ στην πίστα του Μουτζέλο, ο Ράικονεν έδειξε τις δυνατότητές του, καθώς κινήθηκε μισό δευτερόλεπτο ταχύτερα από τον τότε οδηγό της ομάδας Πέδρο Ντινίζ. Ωστόσο οι δοκιμές αυτές παρέμειναν μυστικές από την ελβετική ομάδα, καθώς δεν ήθελαν να τους αρπάξουν τον νεαρό τότε Κίμι. Μάλιστα, το παρατσούκλι του τότε ήταν «Ο Εσκιμώος».

Θέλοντας να έχει πλήρη εικόνα για τις ικανότητές του, η Sauber τον προσκάλεσε σε δύο ακόμα δοκιμές σε Βαρκελώνη και Χερέθ. Έχοντας δώσει τα διαπιστευτήριά του, υπέγραψε συμβόλαιο για το 2021, έχοντας εμπειρία μόλις 23 αγώνων με μονοθέσια. Αυτό προκάλεσε ερωτηματικά αναφορικά με το κατά πόσο πρέπει να του δοθεί αγωνιστική άδεια, με τον τότε πρόεδρο της FIA Μαξ Μόσλεϊ να τοποθετείται δημόσια επί του θέματος.

Εν τέλει, όχι μόνο αγωνίστηκε τη σεζόν του 2001 αλλά εντυπωσίασε. Συνολικά είχε 8 τερματισμούς εντός της πρώτης 10άδας και κατάφερε να βαθμολογηθεί συνολικά 4 φορές εκείνη τη χρονιά, μαζεύοντας 9 βαθμούς στο σύνολο. Με τον τρόπο αυτό συνέβαλλε στην προσπάθεια της ομάδας που κατέκτησε την 4η θέση στο Πρωτάθλημα Κατασκευαστών.

Τα άδοξα χρόνια στη McLaren

Με τον Μίκα Χάκινεν να αποχωρεί στο τέλος του 2001, η McLaren έπρεπε να βρει τον αντικαταστάτη του. Ο Ρον Ντένις έψαχνε απεγνωσμένα έναν οδηγό που θα στήριζε το μέλλον της βρετανικής ομάδας και η καλύτερη δυνατή λύση ήταν αυτή του Ράικονεν. Η απόφαση ήρθε μετά από παρότρυνση του Χάκινεν, που είχε πει στον Ντένις: «Αν θες να κερδίσεις, πάρε έναν Φινλανδό». Η απόφαση πρόσληψης του Ράικονεν ήρθε σε αντίθεση με τα τότε προγνωστικά που ήθελαν τον Νικ Χάιντφελντ να παίρνει τη κενή θέση στη McLaren.

Σε μια σεζόν γεμάτη μηχανικά προβλήματα και πολλές ακόμα δυσκολίες, ο Ράικονεν μάζεψε συνολικά 24 βαθμούς και ανέβηκε τέσσερις φορές στο βάθρο. Στο GP Γαλλίας έφτασε πολύ κοντά στη νίκη, όμως ένα γλίστρημα λόγω λαδιών που είχαν πέσει στην πίστα, στη στροφή 3 του στέρησε τη δυνατότητα αυτή.

Η επόμενη χρονιά ήταν πολύ καλύτερη για τον «Iceman». Ξεκίνησε τη χρονιά με μια 3η θέση στο GP Αυστραλίας, όμως λίγες εβδομάδες μετά κατέκτησε την πρώτη του νίκη στη Formula 1 με μια εντυπωσιακή εμφάνιση στο GP Μαλαισίας. Κατά τη διάρκεια της σεζόν είχε εξωπραγματική ταχύτητα, δίνοντας πολλές ακόμη μάχες. Μπορεί να μην κατάφερε να κερδίσει άλλον αγώνα, αλλά η σταθερότητά του τον έφερε στο παιχνίδι του τίτλου.

Στο GP Ευρώπης είχε την ευκαιρία να ξεφύγει στη βαθμολογία, όμως έχοντας την pole position και την πρωτοπορία του αγώνα, είχε μηχανικό πρόβλημα στον 25ο γύρο κι εγκατέλειψε. Το πρωτάθλημα κρίθηκε στον τελευταίο αγώνα, με τον Μίκαελ Σουμάχερ να παίρνει τον τίτλο, ενώ ο Ράικονεν ενώ ήθελε οπωσδήποτε νίκη. Ο Φινάνδός τερμάτισε στη 2η θέση πίσω από τον Ρούμπενς Μπαρικέλο και ολοκλήρωσε 2ος στη βαθμολογία.

Η σεζόν του 2004 ήταν απογοητευτική για τον ίδιο και τη McLaren. Η MP4-19 ήταν ένα εντελώς αναξιόπιστο μονοθέσιο, που παρουσίαζε συνεχώς μηχανικά προβλήματα. Το πρωτάθλημα είχε ξεγραφτεί από πολύ νωρίς για τη βρετανική ομάδα που στόχευε σε βελτιώσεις μετά το καλοκαίρι.

Στο GP Γαλλίας, η MP4-19B έκανε ντεμπούτο, με τον Ράικονεν να τερματίζει 7ος. Έναν αγώνα μετά στο Σίλβερστον, ο Φινλανδός πήρε pole position, και τερμάτισε στη 2η θέση πίσω από τον Σουμάχερ της Ferrari. Στη Γερμανία όμως, ενώ ήταν στο παιχνίδι της νίκης, εγκατέλειψε τον αγώνα, έπειτα από αστοχία της πίσω αεροτομής.

Η εξιλέωση ήρθε στο GP Βελγίου όπου ο Ράικονεν κατάφερε να κερδίσει τον δεύτερο αγώνα της καριέρας του μπροστά από τον Μίκαελ Σουμάχερ. Μάλιστα το επίτευγμα ήταν ακόμα πιο σημαντικό, καθώς είχε εκκινήσει από τη 10η θέση. Στους επόμενους αγώνες μέχρι το τέλος της σεζόν κατάφερε να ανέβει ακόμα δύο φορές στο βάθρο, ενώ στον τελευταίο αγώνα στη Βραζιλία έδωσε σπουδαία μάχη με τον Χουάν-Πάμπλο Μοντόγια της Williams, όμως παρέμεινε στη 2η θέση.

Το 2005 ήταν η σεζόν που η McLaren είχε πολύ γερές βάσεις για πρωτάθλημα. Η MP4-20 ήταν ένα μονοθέσιο νικητής και παράλληλα ιδιαίτερα αναξιόπιστο. Ένα μέτριο ξεκίνημα εξελίχθηκε σε μια προσπάθεια για πρωτάθλημα όταν κατέκτησε δύο συνεχόμενες νίκες σε Ισπανία και Μονακό, όμως η διαφορά από τον Φερνάντο Αλόνσο ήταν 22 βαθμοί σε εκείνο το σημείο.

Παρά το γεγονός πως η ταχύτητα υπήρχε, το μονοθέσιο έκανε τη ζωή του Ράικονεν δύσκολη. Αλλαγή κινητήρα στη Μ. Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία οδήγησαν τον Ράικονεν να εκκινήσει με 10 θέσεις ποινής στην εκκίνηση. Όμως σε Ίμολα και Γερμανία μηχανικά προβλήματα του στέρησαν τη δυνατότητα να τερματίσει τον αγώνα. Επιπλέον, στο GP Ευρώπης όντας στην 1η θέση διαλύθηκε η εμπρός ανάρτηση του μονοθεσίου του εγκαταλείποντας και πάλι.

Εκείνη τη σεζόν, ο Ραίκονεν δεν κατάφερε να πάρει το πρωτάθλημα, όμως έδειξε πως με την ταχύτητά του μπορεί μελλοντικά έχοντας ένα αξιόπιστο μονοθέσιο να κάνει μεγάλα πράγματα.

Το 2006 ήταν ακόμα μια απογοητευτική χρονιά για τη McLaren, καθώς δεν κατάφερε να κερδίσει ούτε έναν αγώνα. Ο V8 κινητήρας στην MP4-21 ήταν ιδιαίτερα εύθραυστος, ενώ το σασί δεν ήταν το πιο δυνατό. Η μεγαλύτερη ευκαιρία ήρθε στην Ουγγαρία όταν και προηγούνταν στον αγώνα, όμως μια επαφή με τον Τόνιο Λιούτσι της Toro Rosso έθεσε αμφότερους εκτός μάχης.

Η πρώτη θητεία στη Ferrari

Παρά το γεγονός πως το 2006 ήταν μια μέτρια χρονιά για τον Iceman, η Ferrari στο πλαίσιο του GP Ιταλίας ανακοίνωσε πως ο Φινλανδός θα έρθει στην ομάδα έχοντας υπογράψει 3ετές συμβόλαιο. Αυτό έφερε τα πάνω κάτω στον κόσμο της Formula 1, καθώς μετά τον τερματισμό του αγώνα στη Μόντσα ο Μίκαελ Σουμάχερ ανακοίνωσε την αποχώρησή του από το σπορ.

Το 2007 ξεκίνησε με τον καλύτερο τρόπο με νίκη στο GP Αυστραλίας μπροστά από τις δύο McLaren των Φερνάντο Αλόνσο και Λιούις Χάμιλτον. Έκτοτε είχε μέτριες εμφανίσεις μέχρι να ανέβει και πάλι στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου σε δύο συνεχόμενους αγώνες σε Γαλλία και Μ. Βρετανία. Έκτοτε είχε συνεχείς παρουσίες σε πολύ καλές θέσεις και ήταν δυναμικά στο παιχνίδι του τίτλου.

Η αντεπίθεση ξεκίνησε στο Σπα όπου ο Ράικονεν κατάφερε να κερδίσει τον αγώνα, όμως μία εβδομάδα αργότερα έχασε τη μάχη από τις McLaren στη Μόντσα. Με τους αγώνες να περνούν, στο GP Κίνας άλλαξε το πρωτάθλημα. Η McLaren ακολούθησε μια αυτοκτονική στρατηγική με τον Χάμιλτον, ο οποίος με φθαρμένα ελαστικά κόλλησε στην αμμοπαγίδα του pitlane και έτσι ο Ράικονεν με τη νίκη έμεινε ζωντανός στο πρωτάθλημα.

Στο GP Βραζιλίας ήρθαν επίσης τα πάνω κάτω. Οι Ferrari ήταν στο 1-2, με τον Αλόνσο στην 3η θέση και τον Χάμιλτον με προβλήματα αξιοπιστίας να πέφτει τελευταίος. Με τον Βρετανό να έχει ελάχιστες ελπίδες, η Ferrari έδωσε εντολή στον Μάσα να δώσει τη θέση στον Ράικονεν. Ο Φινλανδός ήθελε οπωσδήποτε τη νίκη και σε συνδυασμό με τηn 7η θέση του Χάμιλτον κατέκτησε τον πρώτο του τίτλο στη Formula 1 για μόλις 1 βαθμό.

Το 2008 ήταν ιδιαίτερο και δεν είχε την ίδια κατάληξη για τον Κίμι. Στο πρώτο μισό της σεζόν είχε πολύ δυναμικές εμφανίσεις, έχοντας πάρει τη νίκες σε Μαλαισία και Ισπανία. Αυτές ήταν οι τελευταίες του νίκες στο 2008.

Οι επόμενοι αγώνες ήταν μέτριοι για τα στάνταρ του Φινλανδού. Στη Γαλλία έχασε τη νίκη έπειτα από αστοχία μιας εκ των εξατμίσεών του και ολοκλήρωσε πίσω από τον teammate του, Φελίπε Μάσα στην κατάταξη. Οι αγώνες που έκριναν την τύχη του Κίμι στη διεκδίκηση του πρωταθλήματος ήταν το GP Βελγίου όπου εγκατέλειψε τον αγώνα και τα GP Ιταλίας και Σιγκαπούρης όπου τερμάτισε στην 9η θέση. Από εκεί και πέρα κατάφερε να ανέβει στο βάθρο σε Ιαπωνία, Κίνα και Βραζιλία, βοηθώντας το Φελίπε Μάσα στη μάχη του πρωταθλήματος, ενώ έδωσε πολύτιμους βαθμούς στη Ferrari, ώστε να φτάσει σε ακόμα ένα πρωτάθλημα κατασκευαστών.

Η επόμενη σεζόν ήταν πολύ δύσκολη για τον Φινλανδό. Η αλλαγή στους κανονισμούς έφερε τη Ferrari σε μειονεκτική θέση. Μέχρι να βρει τα βήματά της η Ferrari, η σεζόν είχε φτάσει στο GP Μονακό όπου ο Φινλανδός κατετάγη στη 2η θέση στις κατατακτήριες και στον αγώνα πήρε την 3η θέση.

Έπειτα από μια σειρά από ανεπιτυχή αποτελέσματα, το επόμενο καλύτερο αποτέλεσμα ήρθε στην Ουγγαρία. Ο Ράικονεν έδωσε σπουδαία μάχη με τον Μαρκ Ουέμπερ της Red Bull και κατάφερε να ανέβει στη 2η θέση στα τελικά αποτελέσματα, πίσω από τον Λιούις Χάμιλτον. Στον επόμενο αγώνα μετά το καλοκαιρινό διάλειμμα, η Ferrari πήγε με αξιώσεις στο Βέλγιο. Ο Ράικονεν εκκίνησε 6ος αλλά ανέβηκε άμεσα στη 2η θέση, ενώ μετά το Αυτοκίνητο Ασφαλείας προσπέρασε τον Τζιανκάρλο Φισικέλα για την 1η θέση.

Οι δυο τους έδωσαν μια εξαιρετική μονομαχία καθ’ όλη τη διάρκεια του Grand Prix, με τον Κίμι να φτάνει στην πρώτη του νίκη με τη Scuderia Ferrari εκείνη τη σεζόν. Μια εβδομάδα μετά στο GP Ιταλίας ανέβηκε ξανά στο βάθρο έπειτα από εγκατάλειψη του Λιούις Χάμιλτον στον τελευταίο γύρο. Στους επόμενους αγώνες και μέχρι το τέλος της σεζόν, ο Ράικονεν δεν κατάφερε να ανέβει ξανά στο βάθρο, με καλύτερο αποτέλεσμα την 4η θέση στο GP Ιαπωνίας.

Το 2009 ήταν η τελευταία του χρονιά με τη Ferrari, καθώς η ιταλική ομάδα αποφάσισε να λύσει τη μεταξύ τους συνεργασία ώστε να μπορέσει να έρθει στην ομάδα ο Φερνάντο Αλόνσο από το 2010.

Η εξόρμηση στα βουνά

Οι διαπραγματεύσεις για επιστροφή στη McLaren το 2010 κατέρρευσαν κι έτσι ο Ράικονεν αποχώρησε από τη Formula 1 στο τέλος του 2009. Επιπλέον φήμες τον συνέδεσαν με τις Mercedes και Toyota, όμως καμία συμφωνία δεν υλοποιήθηκε.

Στις 4 Δεκεμβρίου του 2009 ανακοινώθηκε πως ο Ράικονεν θα τρέξει στο WRC από την επόμενη σεζόν με πλήρη συμμετοχή στην Junior ομάδα της Citroen. Εκείνη τη χρονιά συγκέντρωσε συνολικά 25 βαθμούς και τερμάτισε στη 10η θέση της βαθμολογίας οδηγών. Ο Ράικονεν έγινε ο πρώτος οδηγός μετά τον Κάρλος Ρόιτμαν που πήρε βαθμούς στη Formula 1 και στο WRC.

To 2011 συμμετείχε στο WRC με τη δική του ομάδα, την ICE 1 Racing, οδηγώντας ένα Citroen DS3. Τα καλύτερα αποτελέσματά του ήταν μια 6η θέση στο Ράλι Ιορδανίας και στο Ράλι Γερμανίας. Συνολικά κατάφερε να μαζέψει 34 βαθμούς, όμως τερμάτισε και πάλι στη 10η θέση στο πρωτάθλημα οδηγών.

Εκτός από τους αγώνες ράλι, ο Κίμι πήρε μέρος και σε δύο αγώνες NASCAR. Στις 20 Μαΐου του 2011 έκανε το ντεμπούτο του στο North Carolina Education Lottery 200 στη Σαρλότ για το πρωτάθλημα φορτηγών του θεσμού.

Η επιστροφή στη Formula 1

Στο πλαίσιο του GP Σιγκαπούρης του 2011για το πρωτάθλημα της Formula 1, υπήρξαν αναφορές πως ο Ράικονεν θα είναι οδηγός της Williams από την επόμενη σεζόν. Όμως στις στις 29 Νοεμβρίου της ίδιας χρονιάς, ανακοινώθηκε πως ο Φινλανδός θα επιστρέψει στο σπορ με την ομάδα της Lotus έχοντας υπογράψει συμβόλαιο για 2 χρόνια.

Η σεζόν του 2012 δεν ξεκίνησε με τον καλύτερο τρόπο, όμως κατάφερε να τερματίσει στην 7η θέση το GP Αυστραλίας, κερδίζοντας τρεις θέσεις στον τελευταίο γύρο. Στο GP Μπαχρέιν ήρθε η πρώτη επιτυχία του Κίμι, που τερμάτισε στη 2η θέση έχοντας εκκινήσει 11ος, ενώ τρεις εβδομάδες αργότερα πήρε την 3η θέση στο GP Ισπανίας.

Τα επόμενα βάθρα ήρθαν στο «τρελό» GP Ευρώπης, στο GP Γερμανίας και στο GP Ουγγαρίας, στα οποία κατέκτησε δύο δεύτερες και μία τρίτη θέση. Με τα αποτελέσματα αυτά, η Lotus εδραιώθηκε ως μια υπολογίσιμη ομάδα στο πρωτάθλημα εκείνης της σεζόν. Αμέσως μετά το καλοκαιρινό διάλειμμα, ο Κίμι ξεκίνησε πολύ δυναμικά με μια 3η θέση στο Σπα, ενώ μέχρι τον 16ο αγώνα της σεζόν ήταν ακόμα στο παιχνίδι του τίτλου. Σε εκείνο το σημείο, ήταν 48 βαθμούς πίσω από την κορυφή.

Η σεζόν έγινε ακόμα καλύτερη στις 4 Νοεμβρίου του 2012. Στο GP Άμπου Ντάμπι κατάφερε να πάρει την πρώτη του νίκη στην επιστροφή του στη Formula 1, εκμεταλλευόμενος την εγκατάλειψη του Χάμιλτον. Σε εκείνον τον αγώνα, ο Κίμι μας χάρισε ένα από τα καλύτερα team radio στην ιστορία, λέγοντας συγκεκριμένα: «αφήστε με μόνο μου, ξέρω τι να κάνω». Εκείνη τη σεζόν κατάφερε να τερματίσει στην 3η θέση στο πρωτάθλημα οδηγών, 74 βαθμούς πίσω από τον πρωταθλητή Σεμπάστιαν Φέτελ.

Το 2013 ήταν μια παράξενη σεζόν για τα δεδομένα του Φινλανδού. Ήδη από το χειμώνα εκείνης της περιόδου υπήρξαν αναφορές πως ο Ράικονεν ψάχνεται να αποχωρήσει από τη Lotus.

To ξεκίνημα της σεζόν τον έφερε νικητή στο GP Βραζιλίας, παίρνοντας τη δεύτερη νίκη της ομάδας μέσα σε λίγους μήνες. Όμως η συνέχεια της σεζόν δεν ήταν η ανάλογη. Τα επόμενα βάθρα ήρθαν σε Κίνα, Μπαχρέιν και Ισπανία, με την ομάδα να μην μπορεί να εξελίξει το μονοθέσιο ώστε να διεκδικήσει τον τίτλο.

Μετά το καλοκαιρινό διάλειμμα πήρε μόλις ένα βάθρο στην Κορέα, ενώ οι σχέσεις του με την ομάδα είχαν επιδεινωθεί. Το θέμα ήταν οικονομικό, καθώς το συμβόλαιό του προέβλεπε συγκεκριμένο ποσό ανά βαθμό. Με τη Lotus να του χρωστάει χτήματα, ο Ράικονεν αποφάσισε να μην οδηγήσει ξανά για την ομάδα μετά το GP Άμπου Ντάμπι. Μάλιστα, μετά την εγκατάλειψή του στον εναρκτήριο γύρο, η ομάδα δεν τον ξαναείδε. Για τους δύο τελευταίους αγώνες σε ΗΠΑ και Βραζιλία έτρεξε ο Χέικι Κοβαλάινεν.

Η επιστροφή στη Ferrari

Μετά το GP Ιταλίας του 2013 επισημοποιήθηκε πως ο Ράικονεν θα επιστρέψει στη Ferrari την επόμενη χρονιά, αντικαθιστώντας τον Φελίπε Μάσα. Αυτή ήταν η δεύτερη φορά που θα οδηγούσε για την ιταλική ομάδα και θα είχε για teammate τον Φερνάντο Αλόνσο.

Το 2014 η Formula 1 εισήλθε στην υβριδική της εποχή και παρά τις μεγάλες προσδοκίες, η Ferrari απογοήτευσε. Η F14T ήταν κατώτερη των προσδοκιών και καθόλου στα μέτρα του Κίμι Ράικονεν, που δυσκολεύτηκε σημαντικά να βελτιώσει την απόδοσή του. Έχοντας μια πολύ δύσκολη χρονιά, ο Ράικονεν είχε ως καλύτερο αποτέλεσμα την 4η θέση στο GP Βελγίου και δεν κατάφερε ποτέ να ανέβει στο βάθρο. Μάλιστα, στα αποτελέσματα αυτά, είχε μόλις μια εγκατάλειψη σε ολόκληρη τη σεζόν.

Το 2015 η τύχη της Ferrari ήταν πολύ καλύτερη, καθώς το μονοθέσιο ήταν αρκετά πιο ανταγωνιστικό και μάλιστα στα χέρια του νέου του teammate, Σεμπάστιαν Φέτελ, κατέκτησε τη νίκη στο GP Μαλαισίας, το δεύτερο αγώνα της σεζόν.

Παρά το γεγονός αυτό, ο Iceman δεν κατάφερε ποτέ να επιβληθεί στον Φέτελ και ήταν αρκετά κατώτερος του Γερμανού. Στο πρώτο μισό της σεζόν μέτρησε μόλις μια παρουσία στο βάθρο με τη 2η θέση στο GP Μπαχρέιν, ενώ είχε και τρεις εγκαταλείψεις. Στο δεύτερο μισό του 2015 πήρε δύο τρίτες θέσεις σε Σιγκαπούρη και Άμπου Ντάμπι, όμως δεν κατάφερε να πάρει νίκη.

Την επόμενη σεζόν μπορεί η Ferrari να απογοήτευσε για ακόμα μια φορά με την απόδοση της SF16-H, όμως η απόδοση του Κίμι ήταν καλύτερη. Για δεύτερη σερί σεζόν εγκατέλειψε στον εναρκτήριο αγώνα, όμως στους πρώτους 5 μέτρησε συνολικά 3 βάθρα. Το υπόλοιπο της σεζόν δεν ήταν το αναμενόμενο, ανεβαίνοντας μόλις μια φορά στο βάθρο στην Αυστρία, ενώ είχε δύο ακόμη εγκαταλείψεις. Εκείνη τη χρονιά, η Ferrari δεν κατάφερε να πάρει νίκη για πρώτη φορά από το 1994.

Η αλλαγή στους κανονισμούς το 2017 έφερε νέο άρωμα στο πρωτάθλημα, με τη Ferrari να είναι στο παιχνίδι του τίτλου. Ο Φέτελ κατάφερε να κερδίσει τον αγώνα στην Αυστραλία. Το πρώτο βάθρο ήρθε στο GP Ρωσίας, με τον Φινάνδό να κρατά πίσω του τον Λιούις Χάμιλτον της Mercedes. Στο Μονακό κατάφερε να κατακτήσει την πρώτη του pole position στη Formula 1 μετά το 2008, όμως η λάθος στρατηγική στον αγώνα από τη Ferrari τον έφερε στη 2η θέση στα τελικά αποτελέσματα. Παρά την ταχύτητα της Ferrari, η νίκη δεν ήρθε για τον Ράικονεν εκείνη τη σεζόν, που ανέβηκε ακόμη 5 φορές στο βάθρο. Όμως παρά τις προσπάθειες και τα δύο πρωταθλήματα τα κατέκτησε η Mercedes.

Το 2018 ήταν η χρονιά που ο Ράικονεν κατάφερε να επιστρέψει στο κορυφαίο σκαλί του βάθρου. Η SF71H ήταν κοντά στο οδηγικό του στιλ και κατάφερε να δείξει από την πρώτη στιγμή, έχοντας τρία βάθρα στους τέσσερις πρώτους αγώνες. Όμως οι δύο εγκαταλείψεις που είχε στην αρχή της σεζόν τον έθεσαν εκτός διεκδίκησης του πρωταθλήματος.

Στην Ιταλία ο Ράικονεν κατέκτησε την pole position σε έναν πολύ δύσκολο αγώνα για τη Ferrari, καθώς ο Λιούις Χάμιλτον κέρδισε τον αγώνα και πήρε σημαντικό προβάδισμα στη βαθμολογία. Όμως η απόδοσή του ήταν σταθερή και έδειχνε πολύ μεγάλη θέληση να φτάσει στη νίκη. Αυτό ήρθε στο GP ΗΠΑ, όπου έδωσε μεγάλη μάχη με τους Λιούις Χάμιλτον και Μαξ Φερστάπεν. Κάνοντας μια εξαιρετική εκκίνηση, κατάφερε να στρίψει 1ος και έκτοτε οδήγησε την κούρσα μέχρι τέλους.

Στους τελευταίους τρεις αγώνες πήρε ακόμα δύο βάθρα και ολοκλήρωσε στην 3η θέση στο πρωτάθλημα οδηγών με 251 βαθμούς. Εκείνη η σεζόν ήταν η τελευταία του Φινλανδού με την ομάδα της Ferrari.

Το τέλος του δρόμου με την Alfa Romeo

To 2019 o Σαρλ Λεκλέρ μετακόμισε από τη Sauber στη Ferrari, ενώ ο Ράικονεν πήγε στην ελβετική ομάδα που μετονομάστηκε σε Alfa Romeo. Στην πρώτη του σεζόν με την ομάδα είχε 9 τερματισμούς στους βαθμούς σε 20 αγώνες συνολικά με καλύτερο αποτέλεσμα την 4η θέση στο GP Βραζιλίας. Εκείνη τη χρονιά βρέθηκε στη 12η θέση της βαθμολογίας με 43 βαθμούς.

Το 2020, ο Ράικονεν είχε μια πολύ δύσκολη σεζόν, τερματίζοντας μόλις δύο φορές στους βαθμούς. Οι δύο 9ες θέσεις ήρθαν στο Μουτζέλο και στην Ίμολα, με την ομάδα να μην μπορεί να εξελίξει ένα καλό μονοθέσιο. Οι 4 βαθμοί τον έφεραν στη 16η θέση στο πρωτάθλημα του 2020 που είχε μόλις 17 αγώνες.

Το 2021 έμελλε να είναι η τελευταία σεζόν του Φινλανδού στο σπορ. Η Alfa Romeo επένδυσε στην εξέλιξη του νέου της μονοθεσίου, αλλά τα αποτελέσματα δεν ήταν τα αναμενόμενα. Η C41 αποδείχθηκε κατώτερη των περιστάσεων και δεν έδωσε την ευκαιρία στους Κίμι Ράικονεν και Αντόνιο Τζοβινάτσι να βρίσκονται συνεχώς εντός βαθμών.

Συνολικά τέσσερις φορές κατάφερε να βρεθεί εντός βαθμών, με καλύτερα πλασαρίσματα σε Ρωσία και Μεξικό όπου τερμάτισε στην 8η θέση. Συνολικά συγκέντρωσε 10 βαθμούς και τερμάτισε στη 16η θέση στο πρωτάθλημα οδηγών.

Ο τελευταίος του αγώνας στη Formula 1 δεν εξελίχθηκε με τον ιδανικό τρόπο, καθώς ένα πρόβλημα στο σύστημα πέδησης τον έθεσε εκτός αγώνα. Ο Κίμι εγκατέλειψε τον αγώνα, όμως ο κόσμος τον ψήφισε ως Driver of the Day στην τελευταία του εμφάνιση στο σπορ.

Μπορεί ο Φινλανδός να μην μαχόταν για τίτλους τα τελευταία χρόνια, όμως προσέφερε πολλά περισσότερα από αρκετούς οδηγούς που έχουν περάσει από τη Formula 1. Κατάφερε με το οδηγικό του ταλέντο να αναδειχθεί και αγαπήθηκε όσο λίγοι για την προσωπικότητά του και τις αυθεντικές του αντιδράσεις.

Κίμι Ράικονεν, θα λείψεις σε όλους μας.

Mπορείτε να ακούσετε το Podgazzt και εδώ στο Spotify