Formula 1: Οι συντάκτες του Gazzetta διαλέγουν τις στιγμές και τα πρόσωπα της χρονιάς

• Οδηγός της χρονιάς
• Ομάδα της χρονιάς
• Αγώνας της χρονιάς
• Highlight της χρονιάς
• Λάθος της χρονιάς
• Έκπληξη της χρονιάς
• Απογοήτευση της χρονιάς

Το 2021 φεύγει και μαζί του μία σεζόν στη Formula 1 που μας έκανε να παρακολουθούμε όρθιοι από αγωνία, σε μία μάχη για τους τίτλους που κρίθηκε στην εικοστή-δεύτερη και τελευταία «στροφή» της σεζόν.

Μπορεί ο Μαξ Φερστάπεν να κατέκτησε τον τίτλο στους οδηγούς και η Mercedes-AMG στους κατασκευαστές, ωστόσο καθώς οι αριθμοί δεν λένε πάντα την αλήθεια, οι συντάκτες του gMotion επιλέγουν στιγμές και πρόσωπα μίας χρονιάς που θα μείνει στην ιστορία. Πάνος Σεϊτανίδης, Κώστας Παστρίμας και Στάθης Κοκκορόγιαννης διαλέγουν τον οδηγό, την ομάδα, τον αγώνα, το highlight, το λάθος, την έκπληξη και την απογοήτευση της χρονιάς!

Οδηγός της χρονιάς

Πάνος Σεϊτανίδης Λούις Χάμιλτον
Μπορεί ο τίτλος να κατέληξε στον Μαξ Φερστάπεν και βάσει της συνολικής του απόδοσης μέσα στη σεζόν να κρίνεται ως δίκαιος πρωταθλητής, όμως παρά την καλύτερη στιγμή του, θα επιλέξω τον χαμένο της υπόθεσης. Ο Ολλανδός έχει ακόμα πολλές σεζόν να πρωταγωνιστήσει, πολλά πρωταθλήματα να πάρει. Όμως η συνολική παρουσία του Λούις με συγκλόνισε. Τι κι αν είναι 36, τι κι αν δεν έχει άλλο χώρο στην τροπαιοθήκη του, στο ξεκίνημα της σεζόν μαχόταν με μονοθέσιο που υστερούσε ενώ στην τελική ευθεία της σεζόν έκανε απίστευτη ρελάνς. Πιστέυω ακράδαντα πως το 2021 που έχασε το πρωτάθλημα, οδήγησε καλύτερα και από τις επτά χρονιές που το κατέκτησε.

Κώστας Παστρίμας: Λούις Χάμιλτον
Οι δύο οδηγοί που έλαμψαν φέτος είναι φυσικά με διαφορά οι δύο διεκδικητές του τίτλου. Είναι αδύνατο να ξεχωρίσεις ανάμεσα στον Λούις Χάμιλτον και στον Μαξ Φερστάπεν ποιος ήταν ο καλύτερος. Ο Ολλανδός έκανε εκπληκτικές εμφανίσεις, πήρε τον πρώτο τίτλο της καριέρας του και εκπλήρωσε όλες τις προσδοκίες. Κατά τη γνώμη μου όμως μέσα στο μονοθέσιο ο Λούις Χάμιλτον έκανε μια μικρή υπέρβαση φέτος και έφτασε να διεκδικεί μέχρι την τελευταία στιγμή ένα πρωτάθλημα που αν ήταν άλλος ίσως να το είχε παρατήσει πολύ νωρίτερα.

Στάθης Κοκκορόγιαννης: Κάρλος Σάινθ
Θα ήταν πολύ εύκολο να πω έναν εκ των Μαξ Φερστάπεν ή Λιούις Χάμιλτον. Θεωρώ πως έκαναν αμφότεροι εκπληκτική χρονιά και οδήγησαν τουλάχιστον δύο επίπεδα πιο πάνω από τους υπόλοιπους 18 οδηγούς στην πλειοψηφία των αγώνων. Για τν ιστορία θα επέλεγα τον Ολλανδό από τη στιγμή που έγινε πρωταθλητής. Θέλοντας να ακολουθήσω διαφορετική τακτική, θα πω πως οδηγός της χρονιάς ήταν ο Carlos Sainz της Ferrari. Ο λόγος είναι πως εκτός από την 5η θέση στο Πρωτάθλημα Οδηγών ήταν από τους πιο σταθερούς του grid. Στην πρώτη του σεζόν στη Ferrari δεν κατάφερε μόνο να εξοικειωθεί πλήρως αλλά έχει εδραιωθεί ως ένας εκ των καλύτερων του σπορ και κέρδισε πάρα πολλούς οπαδούς. Είχε μια τέλεια «character building» season και το 2022, που η Ferrari θα διεκδικήσει Πρωτάθλημα, θα κάνει τις δικές του Smooth Operator εμφανίσεις.

Ομάδα της χρονιάς

Πάνος Σεϊτανίδης: Scuderia Ferrari
Στην κοκορομαχία της κορυφής θεωρώ πως η Red Bull είχε στο μεγαλύτερο κομμάτι της σεζόν το καλύτερο μονοθέσιο ενώ βάσει αριθμών, η Mercedes είχε το πιο αποδοτικό δίδυμο. Όμως θα σταθώ στην τρίτη της κατάταξης, Ferrari. Προφανώς για ένα τέτοιο θρυλικό όνομα το να μη κάνει πρωταθλητισμό δεν μπορεί να είναι επιτυχία, όμως αναλογιστεί κανείς που ήταν πέρυσι και που είναι φέτος, τότε πρόκειται για την ομάδα με τη μεγαλύτερη βελτίωση. Κι όχι μόνο αυτό: το δίδυμο των Σαρλ Λεκλέρκ-Κάρλος Σάινθ αποδείχθηκε αρμονικό και επιτυχημένο ενώ κόντρα στα παθήματα του παρελθόντος, στους περισσότερους αγώνες η ιταλική ομάδα είχε καλές στρατηγικές. Τέλος, στις μάχες των pit stop, συνήθως το pit crew της Ferrari αποτελούσε το αντίπαλο δέος της πρωταθλήτριας στον τομέα αυτό Red Bull. Άρα το πρόσημο είναι παντού θετικό για τους κόκκινους.

Κώστας Παστρίμας: Mercedes-AMG
Η Mercedes ξεκίνησε τη χρονιά με πιο αργό μονοθέσιο από τη Red Bull Racing αλλά δεν σταμάτησε να κερδίζει. Σε κάποιο σημείο της σεζόν έμοιαζε να έχει μείνει πίσω αλλά και πάλι με αποφασιστικότητα, καλή στρατηγική και το μέταλλο της πρωταθλήτριας που σφυρηλάτησε όλα τα προηγούμενα χρόνια, έμεινε μέσα στη μάχη. Η επική της αντεπίθεση στους τελευταίους αγώνες άφησε χωρίς απαντήσεις τους αντιπάλους της. Πανηγύρισε το Πρωτάθλημα Κατασκευαστών και έφτασε μια ανάσα από το Οδηγών. Υπόδειγμα.

Στάθης Κοκκορόγιαννης: Mercedes-AMG
Δίχως αμφιβολία η καλύτερη ομάδα του 2021 ήταν η Mercedes. Πριν την έναρξη της σεζόν βρέθηκε σε μια πολύ δύσκολη θέση, καθώς με τις αλλαγές στους κανονισμούς είχε ένα υποδεέστερο μονοθέσιο από τη Red Bull Racing. Καθ’όλη τη διάρκεια της χρονιάς εξέλιξε ελάχιστα το μονοθέσιό της, επενδύοντας στο 2022 και δούλεψε πολύ στην κατανόηση της W12. Δίχως να έχει το ταχύτερο μονοθέσιο στην πλειοψηφία των αγώνων κατάφερε να κατακτήσει το πρωτάθλημα κατασκευαστών κι έχασε το πρωτάθλημα οδηγών κυριολεκτικά στον τελευταίο γύρο της σεζόν.

Αγώνας της χρονιάς

Πάνος Σεϊτανίδης: GP Σαουδικής Αραβίας
Μπορεί τα Εμιράτα να ήταν που έβγαλαν πρωταθλητή, μπορεί το Σότσι να αποδείχθηκε λοταρία και στην πορεία της μαραθώνιας σεζόν να είχαμε πολλούς αγώνες με ενδιαφέρον, ωστόσο θα σταθώ στη Τζέντα. Νέος προορισμός, με ένα σιρκουί πόλης που δεν έμοιαζε με κανένα άλλο, με συνεχείς αλλαγές στις ισορροπίες, με φοβερές μάχες ανάμεσα στους δύο διεκδικητές του τίτλου, ποινές, διακοπές και μία συνεχή ακροβασία που ήξερες πως μπορούσε ανά πάσα στιγμή να κρίνει τον τίτλο. Ένα «brake-test» όλου του συστήματος αφού η προσοχή μοιραζόταν σε όσα γίνονταν εντός πίστας κι όσα κρίνονταν εκτός αυτής. Όλα αυτά σε μία πίστα που αμφισβητήθηκε αλλά στην πράξη, πρόσφερε θέαμα υψηλού επιπέδου.

Κώστας Παστρίμας: GP Ρωσίας
Αφήνοντας εκτός συναγωνισμού το GP Αμπου Ντάμπι, όπου κρίθηκε ο τίτλος με τον τρόπο που όλοι ξέρουμε, ξεχωρίζω έναν άλλο ανατρεπτικό μέχρι τον τελευταίο γύρο αγώνα: το Gran Prix Ρωσίας στην πίστα του Σότσι. Ο αγώνας αυτός είχε όλα τα φόντα να είναι ξεχωριστός, αφού στην πρώτη σειρά της εκκίνησης βρισκόταν ο Λάντο Νόρις με τη McLaren και δίπλα του είχε τον Κάρλος Σάινθ της Ferrari, ενώ ο Φερστάπεν ξεκινούσε τελευταίος. Ο Νόρις προηγούνταν στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα και πήγαινε για μια θριαμβευτική νίκη, όταν στους τελευταίους γύρους ξεκίνησε μια δυνατή βροχή. Η απόφαση του Νόρις να μείνει με τα σλικ ελαστικά στη βρεγμένη πίστα αποδείχτηκε εντελώς λανθασμένη και του κόστισε τη νίκη, η οποία πήγε τελικά στον Χάμιλτον. Το GP Ρωσίας ήταν κομβικό και για την προσπάθεια του Φερστάπεν, που ελαχιστοποίησε τις απώλειές του, τερματίζοντας στη 2η θέση.

Στάθης Κοκκορόγιανης: GP Βραζιλίας
Το 2021 μας χάρισε εξαιρετικούς αγώνες. Περισσότεροι από τους μισούς αγώνες είναι υποψήφιοι για τον τίτλο αυτό. Πριν από δύο εβδομάδες δεν θα είχα απάντηση διότι δεν ήξερα ποιον αγώνα να επιλέξω. Όμως θα πω το GP Βραζιλίας για το λόγο πως είδαμε την καλύτερη εμφάνιση από οδηγό στο 2021, του Λιούις Χάμιλτον, να εκκινεί από την τελευταία θέση το Σάββατο και με δύο σοβαρές ποινές κατάφερε όχι απλά να κερδίσει τον αγώνα, αλλά να κυριαρχήσει απόλυτα, με τον μόνο τρόπο να τον σταματήσει ο Μαξ Φερστάπεν να είναι να τον βγάλει εκτός πίστας.

Highlight της χρονιάς

Πάνος Σεϊτανίδης: Η στιγμή της αναγνώρισης της αξίας του αντιπάλου
Θα μπορούσα να σταθώ στο 1-2 της McLaren στη Μόντσα, απλά και μόνο λόγω της σημασίας που έχει η ανάκαμψη αυτής της παραδοσιακής δύναμης, όμως αν πρέπει να διαλέξω μία στιγμή, είναι λίγο μετά τον τερματισμό του Άμπου Ντάμπι. Ο Λούις Χάμιλτον έχει χάσει τον τίτλο, όπως τον έχει χάσει. Άλλος στη θέση του μπορεί να έχει εκραγεί. Εκείνος, γαλήνιος, δίνει συγχαρητήρια στον αντίπαλό του. Μεγάλη στιγμή, αντάξια του μεγέθους αυτών των δύο οδηγών.

Κώστας Παστρίμας: H σύγκρουση Χάμιλτον-Φερστάπεν στο Σίλβερστον
Στην πορεία της φετινής χρονιάς υπήρχε ένα κομβικό σημείο, που άλλαξε την πορεία της και οδήγησε στο συγκλονιστικό φινάλε. Ήταν η σύγκρουση του Χάμιλτον με τον Φερστάπεν στη στροφή Κοπς της πίστας του Σίλβερστον στον πρώτο γύρο του GP Μ. Βρετανίας. Ήταν η στιγμή που η μάχη του τίτλου έγινε προσωπική υπόθεση ανάμεσα στους οδηγούς και αγώνας τιμής ανάμεσα στις ομάδες. Από εκείνο το σημείο και ύστερα κανείς δεν είχε την πολυτέλεια να παρατήσει τη μάχη ή να κάνει ένα βήμα πίσω. Έπρεπε όλοι να τα δώσουν όλα. Όπως και έγινε.

Στάθης Κοκκορόγιαννης: Η εκκίνηση στο Χανγκαρόρινγκ
Ξεκάθαρα το highlight της χρονιάς και ίσως η πιο αστεία στιγμή ήταν η δεύτερη εκκίνηση του GP Ουγγαρίας. Εκείνη την ημέρα, μόνο ο Λιούις Χάμιλτον πήρε εκκίνηση και οι υπόλοιποι οδηγοί να εκκινούν από το pit lane.

Λάθος της χρονιάς

Πάνος Σεϊτανίδης: Το Σπα που έγινε Βατερλό
Τις δύο πόλεις τις χωρίζουν 90 λεπτά δρόμος, εκείνο το Αυγουστιάτικο απόγευμα οι ομοιότητές ανάμεσα σε Βατερλό και Σπα ήταν τρομακτικά πολλές. Η FIA και η F1 έκαναν τα πάντα για να γράψει η ιστορία πως έγινε αγώνας, όμως με τόση βροχή στην καρδιά των Αρδεννών αγώνας δεν μπορούσε να γίνει. Και δεν έπρεπε να γίνει. Όπως δεν έπρεπε να δοθούν (έστω οι μισοί) βαθμοί. Βαθμοί που επηρέαζαν τη μάχη του τίτλου.

Κώστας Παστρίμας: Η εκκίνηση του αγώνα στο Σπα
Για όλους, είπε μιλάμε για ανθρώπους είτε για οργανισμούς, έρχεται κάποια στιγμή η μεγαλειώδης γκάφα. Η Formula 1 είχε τη στιγμή της στο GP Βελγίου. Όταν κάτω από τον κατακλυσμό της Κυριακής του αγώνα στο Σπα αποφασίστηκε τα μονοθέσια να βγουν στην πίστα για δύο γύρους πίσω από το Αυτοκίνητο Ασφαλείας απλώς για να πάρουν κατάταξη, καταγράφηκε η χειρότερη απόφαση της χρονιάς. Ήταν μια παράλογη κίνηση, που δεν μπορεί να εξηγηθεί αγωνιστικά. Κατά τη γνώμη μου το κίνητρο ήταν καθαρά εμπορικό, δηλαδή η F1 ήθελε να έχει καταγράψει επίσημο αποτέλεσμα αγώνα για να μπορεί να διεκδικήσει από την πίστα του Σπα τα χρήματα του συμβολαίου. Δεν παύει πάντως η απόφαση αυτή να αποτελεί το ναδίρ της σεζόν.

Στάθης Κοκκορόγιαννης: Το GP Βελγίου
Το μεγαλύτερο λάθος στο 2021 ήταν η απόφαση του να υπάρξει «αγώνας» στο GP Βελγίου. Η παρωδία αυτή ανέδειξε την άσχημη πλευρά της Formula 1 και δίχως να υπάρξει αγώνας, υπήρξε νικητής και απονομή βαθμών, κάτι που πάει κόντρα στην ουσία, στο DNA του μηχανοκίνητου αθλητισμού και παράλληλα προσέβαλε εκατομμύρια θεατές σε όλο τον πλανήτη και παράλληλα όλους αυτούς που ήταν επί ώρες στη βροχή στην πίστα.

Έκπληξη της χρονιάς

Πάνος Σεϊτανίδης: Williams
To 2020 η ιστορική ομάδα είχε αρχίσει δειλά-δειλά να δείχνει πως έχει σφυγμό, παρότι είχε εγκλωβιστεί στο μηδέν βαθμολογικά. Φέτος αυτό άλλαξε και παρότι δεν ξύπνησε το θηρίο μέσα της, υπήρξαν στιγμές που ενθουσίασε τους ρομαντικούς. Οι 23 βαθμοί την ανέβασαν στη δέκατη θέση της βαθμολογίας και το φοβερό είναι πως δεν ήρθαν όλοι διά χειρός Τζορτζ Ράσελ. Όταν βαθμολογείται δις και ο Νίκολα Λατιφί, σημαίνει πως κάτι σιγοβράζει στην ψυχή αυτής της εμβληματικής ομάδας. Γι’ αυτό και την επιλέγω ως έκπληξη της χρονιάς, παρότι είχε αντίπαλο δέος σε αυτή την κατηγορία – βλέπε: Κάρλος Σάινθ Τζούνιορ.

Κώστας Παστρίμας: Κάρλος Σάινθ
Ο Κάρλος Σάινθ μετακόμισε στη Ferrari στην αρχή του 2021 και κανείς δεν περίμενε πολλά από αυτόν. Ο Σαρλ Λεκλέρ ήταν καθιερωμένος πλέον ως ο πρώτος οδηγός μιας ομάδας που πάντα είχε πάντα ιεραρχική δομή ανάμεσα στους οδηγούς της. Ο Σάινθ όμως έκανε μερικές τρομερές εμφανίσεις και στο τέλος κατάφερε να βρεθεί ψηλότερα στη βαθμολογία του πρωταθλήματος από τον Μονεγάσκο teammate του. Εκτός αυτού, έδειξε να ενσωματώνεται εύκολα και γρήγορα στον οργανισμό της Scuderia, κάτι διόλου συνηθισμένο για κάποιον νεοφερμένο. Αν η Ferrari έχει μονοθέσιο-νικητή το 2022, η εσωτερική μάχη των οδηγών της θα έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον.

Στάθης Κοκκορόγιαννης: Honda
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα που μπορούμε να αναφέρουμε. Όμως για εμένα η Honda ήταν η μεγαλύτερη έκπληξη. Όχι μόνο κατάφερε να εξαλείψει τα προβλήματα αξιοπιστίας, αλλά έδωσε στη Red Bull Racing και τον Μαξ Φερστάπεν ένα κινητήριο σύνολο πρωταθλητή και κατατρόπωσε αυτό της Mercedes. Με δεδομένο που βρισκόταν μετά από μερικά χρόνια, αξίζουν τουλάχιστον συγχαρητήρια στους Ιάπωνες αλλά αυτό δεν σημαίνει πως η αποχώρησή τους από το σπορ δεν είναι απογοητευτική.

Απογοήτευση της χρονιάς

Πάνος Σεϊτανίδης: Το ξύπνημα του οπαδισμού
Όταν το 2008 οι Ferrari-McLaren είχαν την τελευταία μεγάλη τους μάχη ως τα απόλυτα μεγαθήρια της σεζόν, τα social media ήταν ακόμα στα πρώτα τους βήματα. Είχε φανεί όμως από τότε πως θα μπορούσα να εξελιχθούν σε πεδίο μάχης. Ακολούθησαν 12 σεζόν που κυριάρχησε μία ομάδα, που είτε ως Brawn GP, είτε ως Red Bull Racing ή Mercedes-AMG, δεν είχε το ευρύ, φανατικό κοινό των Ferrari-McLaren. Άρα ο οπαδισμός κοιμόταν. Όμως στην πρώτη χρονιά προσωποκεντρικής μάχης, με πρωταγωνιστές δύο οδηγούς που αμφότεροι διχάζουν, η «έκρηξη» του φανατισμού στα social media ήταν αναπόφευκτη. Ειδικά δίνοντας βήμα σε κοινό που αποζητά τον τσακωμό, δίχως μάλιστα να κατέχει τα βασικά του σπορ. Διότι η F1 δεν είναι ποδόσφαιρο ή μπάσκετ, είναι κομματάκι πιο περίπλοκη. Πρέπει λοιπόν να ξέρεις τι ρόλο βαράει ο αλυτάρχης και τι μπορεί να κάνει ο αγωνοδίκης, ποιες διαδικασίες μπορεί να επαναλαμβάνονται επί σειρά ετών (άσχετα αν αναδείχθηκαν ξαφνικά και τηλεοπτικά) ή τι ακριβώς γράφουν οι κανονισμοί του σπορ. Αυτά, τα οποία προσπαθήσαμε μέσα από τις σελίδες του Gazzetta να διευκρινίσουμε στους αναγνώστες μας, εξηγούσαν και όσα έγιναν στη Σαουδική Αραβία και όσα έγιναν στα Εμιράτα. Όπου μπορεί να βρει κανείς unfair play και… θυσίες στο βωμό του show, όμως δεν μπορεί να βρει τίποτα που να μην απαντάται στους κανονισμούς. Αρκεί βέβαια να θες να ακούσεις κι όχι να θες a priori να τσακωθείς.

Κώστας Παστρίμας: Νικίτα Μαζέπιν
Όταν ο Νικίτα Μαζέπιν ανακοινώθηκε ότι θα οδηγεί για τη Haas το 2021, όλοι γνωρίζαμε ότι τα δισεκατομμύρια της οικογένειάς του βοήθησαν αρκετά σε αυτήν την απόφαση. Ο νεαρός Ρώσος όμως την προηγούμενη χρονιά στη Formula 2 είχε δώσει δείγματα ενός αρκετά καλού οδηγού και αναμενόταν έχει τουλάχιστον αξιοπρεπή παρουσία στην F1. Ο Μαζέπιν όμως δεν επιβεβαίωσε αυτήν την προσδοκία. Έχασε πανηγυρικά από τον επίσης ρούκι ομόσταβλό του, τον Μικ Σουμάχερ, και όλη τη χρονιά έδειχνε να βρίσκεται εκτός κλίματος.

Στάθης Κοκκορόγιαννης: Το φινάλε της σεζόν
Ο τρόπος που κρίθηκε το πρωτάθλημα ήταν τουλάχιστον προσβλητικός και λάθος. Ο Φερστάπεν είναι πανάξιος πρωταθλητής, όμως ο τρόπος που ήρθε ο τίτλος αυτός δεν με βρίσκει καθόλου σύμφωνο. Διαβάζοντας τους κανονισμούς ξανά και ξανά, ανέλυσα συζήτησα και είδα αυτό που είδαμε όλοι μας. Την παραβίασή τους για χάρη ενός «Grand Finale» βγαλμένο από σενάριο του Χόλιγουντ. Μόνο που αυτό ήταν άδικο για τους οδηγούς (ειδικά για τον Χάμιλτον) και για τους οπαδούς και αφήνει μια πικρή γεύση σε ένα απίθανο πρωτάθλημα. Η διαχείριση από τον Διευθυντή Αγώνα, Μάικλ Μάσι, ήταν απαράδεκτη καθώς πήγε ενάντια στους κανονισμούς και δεν πρόκειται να ξεχαστεί σύντομα.



Φωτογραφίες: Red Bull Content Pool, Mercedes-AMG Petronas, Williams Racing, Scuderia Ferrari, Haas F1 Team