Χάμιλτον vs Φερστάπεν: Ξεχάστε την «ευγενή άμιλλα» (vid)

Κώστας Παστρίμας Κώστας Παστρίμας
Χάμιλτον vs Φερστάπεν: Ξεχάστε την «ευγενή άμιλλα» (vid)
Η αντιπαλότητα των δύο διεκδικητών του πρωταθλήματος έχει φτάσει στο ζενίθ και δεν προβλέπεται να σταματήσει σύντομα.

Το περιστατικό ανάμεσα στον Μαξ Φερστάπεν και στον Λούις Χάμιλτον στο GP Ιταλίας της Κυριακής προξένησε επιφωνήματα κάθε είδους τη στιγμή που συνέβη, αλλά δεν νομίζω να εξέπληξε πολλούς. Οι δύο διεκδικητές του φετινού τίτλου έχουν αναπτύξει μια πολύ έντονη αντιπαλότητα, που βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο έντασης -αν όχι σε υψηλότερο- με τις μεγάλες αντιπαλότητες που έχουν μείνει στην ιστορία του σπορ.

 

Η Formula 1 είναι πολύ ανταγωνιστικό σπορ, αυτό το ξέρουμε όλοι. Ο τίτλος του πρωταθλητή της F1 είναι ο σπουδαιότερος στο μηχανοκίνητο αθλητισμό. Το πρεστίζ που τον συνοδεύει είναι τεράστιο και αν κάποιος είναι σε θέση να τον διεκδικήσει είναι διατεθειμένος να κάνει τα πάντα για να τα καταφέρει. Αυτός ακριβώς είναι ο τρόπος σκέψης των πρωταγωνιστών σε κάθε σπορ και έτσι λειτουργούν και οι οδηγοί της F1.

Το Σίλβερστον ήταν ο καταλύτης

Η αντιπαλότητα ανάμεσα στον Χάμιλτον και στον Φερστάπεν δεν είναι τωρινή, φέτος όμως την παρακολουθούμε στην πλήρη έντασή της. Ο Χάμιλτον είναι ο καθιερωμένος πρωταθλητής, το σημείο αναφοράς για μια ολόκληρη γενιά οδηγών. Ο Φερστάπεν είναι ο υπερταλαντούχος διεκδικητής, αυτός που έρχεται να αμφισβητήσει το κατεστημένο, γιατί θέλει να γίνει αυτός ο «αρχηγός της αγέλης». Από την αρχή της σεζόν έμοιαζε αναπόφευκτο αυτοί οι δύο να έρθουν σε αντιπαράθεση μέσα στην πίστα. Ήταν βέβαιο ότι θα έρχονταν στιγμές που οι δυο τους θα διεκδικούσαν το ίδιο κομμάτι ασφάλτου.

Το GP Μ. Βρετανίας στο Σίλβερστον ήταν το σημείο καμπής. Ο Χάμιλτον έβλεπε τον Φερστάπεν να παίρνει το πάνω χέρι και δεν ήταν διατεθειμένος να το αφήσει να περάσει έτσι. Ήξερε ότι έπρεπε να κάνει τα πάντα για να κρατήσει πίσω του τον Ολλανδό – και αυτό ακριβώς έκανε. Στη στροφή Copse εκείνο το απόγευμα μπήκε αποφασισμένος να βγει μπροστά από τον Φερστάπεν ή να μη βγει καθόλου. Το γεγονός ότι κατάφερε να συνεχίσει και τελικά να κερδίσει ήταν απλώς εύνοια της τύχης.

Δεν θα σταματήσει εδώ

Αμέσως μετά από εκείνο το σημείο έγινε σαφές ότι «τα γάντια βγήκαν». Δεν θα υπήρχαν στο εξής «καλοί τρόποι» μέσα στην πίστα. Η ευγενής άμιλλα είναι μια θεωρητική κατάσταση, που δεν είχε καμία εφαρμογή πλέον. Ο Φερστάπεν ένιωθε πολύ αδικημένος -εν μέρει δίκαια- καθώς έβλεπε να εγκαταλείπει από έναν αγώνα χωρίς να έχει την ευθύνη, η τουλάχιστον να έχει ένα πολύ μικρό μέρος της. Και από εκείνο το σημείο και έπειτα πήρε την απόφαση να μην κάνει ούτε ο ίδιος χιλιοστό πίσω, όποιο κι αν ήταν το κόστος. Το ζήτημα είχε γίνει πλέον προσωπικό.

Στους αγώνες μετά το Σίλβερστον οι περιστάσεις ήταν τέτοιες που οι δύο μονομάχοι δεν βρέθηκαν αρκετά κοντά ο ένας στον άλλον για να έχουμε πυροτεχνήματα. Στη Μόντσα όμως η «ευκαιρία» παρουσιάστηκε. Όταν ο Φερστάπεν βρέθηκε δίπλα στον Χάμιλτον, ήταν αποφασισμένος να μην κάνει πίσω. Ένιωθε υποχρεωμένος να δείξει στον αντίπαλό του ότι αυτό που έγινε στο Σίλβεστον δεν τον τρόμαξε, ότι είχε κι αυτός την αντίστοιχη αποφασιστικότητα να μη σηκώσει το πόδι από το γκάζι. Ή θα έβγαινε μπροστά ή δεν θα έβγαινε καθόλου. Τελικά, βγήκαν και οι δύο εκτός αγώνα.

Η πολλή τεστοστερόνη μπορεί να σε σκοτώσει

Αυτός είναι κατά βάση ένας «αρσενικός» ανταγωνισμός. Δύο κυρίαρχα αρσενικά που μάχονται για την επικράτηση και την οριοθέτηση του χώρου τους. Από μια άποψη, είναι σαν πάνω από 100.000 χρόνια εξέλιξης του ανθρώπινου είδους και 10.000 χρόνια ανάπτυξης πολιτισμού να έχουν πάει στο βρόντο. Αλλά αυτήν τη στιγμή οι δύο μονομάχοι δεν βλέπουν τίποτα άλλο μπροστά τους πέρα από τη νίκη.

Το αποτέλεσμα αυτής της αντιπαλότητας, όμως, μπορεί να έχει πολύ σοβαρότερες επιπτώσεις. Στο Σίλβεστον η επαφή τους έστειλε τον Φερστάπεν στα προστατευτικά ελαστικά με πολύ μεγάλη ταχύτητα, σε μια σφοδρή πρόσκρουση που ευτυχώς ήταν εντελώς ανώδυνη. Την Κυριακή που μας πέρασε στη Μόντσα η σύγκρουση έγινε με σαφώς μικρότερη ταχύτητα αλλά όταν το μονοθέσιο του Φερστάπεν «καβάλησε» εκείνο του Χάμιλτον, όλοι «δοξάσαμε» το κάποτε... καταραμένο halo που έσωσε τον Βρετανό από πιθανό πολύ σοβαρό τραυματισμό. Τι θα γίνει όμως την επόμενη φορά που οι δύο τους θα συγκρουστούν; Γιατί είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα ξανασυγκρουστούν και δεν φαίνεται να υπάρχει τρόπος να αποφευχθεί αυτό.

Οι ομάδες και οι αγωνοδίκες δεν μπορούν να κάνουν πολλά

Αναρωτιέται κανείς αν μπορεί αυτή η πορεία να ανακοπεί και από ποιον. Μπορούν οι ομάδες να κάνουν κάτι; Θεωρητικά, οι ομάδες μπορούν να κάνουν πολλά. Και οι δύο όμως βρίσκονται σε τέτοια θέση μέσα στις ομάδες που έχουν τη δυνατότητα να τις αμφισβητήσουν. Καθώς και η Mercedes και η Red Bull Racing βασίζονται σε αυτούς για να κατακτήσουν το πρωτάθλημα, δεν υπάρχει περίπτωση να τους ζητήσουν να κάνουν πίσω. Μπορούν να κάνουν συστάσεις και να αναλύσουν τους κινδύνους και τα ρίσκα, αλλά στο τέλος της ημέρας οι οδηγοί οδηγούν τα αυτοκίνητα. Και σε πολλές περιπτώσεις τα οδηγούν προς τη νίκη.

Οι αγωνοδίκες από την άλλη, δεν μπορούν να κάνουν πολλά περισσότερα από αυτά που κάνουν ήδη. Και είναι σημαντικό ότι μέχρι στιγμής λαμβάνουν ορθές αποφάσεις όσον αφορά την ευθύνη των συγκρούσεων. Δεν βγάζουν την ουρά τους απ' έξω, δηλώνοντας απλώς «αγωνιστικό συμβάν», όπως θα μπορούσαν. Και στο Σίλβερστον και στη Μόντσα έκριναν πολύ σωστά ποιος ευθυνόταν για τη σύγκρουση. Ίσως υπάρχουν διαφωνίες για τις ποινές που επέβαλαν, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση.

Η επικοινωνιακή εκμετάλλευση

Η αντιπαλότητα αυτή ανάμεσα στους δύο οδηγούς είναι η καλύτερη αφορμή για τις ομάδες να στήσουν ένα επικοινωνιακό γαϊτανάκι για να αυξήσουν την εμπλοκή του κόσμου, προσωποποιώντας την όσο γίνεται περισσότερο. Για παράδειγμα, μετά το συμβάν του Σίλβερστον, η Red Bull έδωσε μεγάλη βαρύτητα στο γεγονός ότι ο Χάμιλτον πανηγύρισε τη νίκη του ενώ ο Φερστάπεν ήταν στο νοσοκομείο. Μετά το χθεσινό ασχολούμαστε με το αν ο Φερστάπεν έφυγε από το σημείο του ατυχήματος χωρίς να τσεκάρει αν ο Χάμιλτον είναι καλά.

Στο Σίλβερστον, ο Φερστάπεν βγήκε μόνος του από το μονοθέσιο και πήγε περπατώντας στο medical car. Δεν υπήρχε σοβαρή ανησυχία για την υγεία του και αν έβγαινε κάτι από τις προληπτικές εξετάσεις που έκανε στο νοσοκομείο, στη Mercedes θα το είχαν μάθει αμέσως. Στη Μόντσα, όταν ο Φερστάπεν βγήκε από το μονοθέσιο της Red Bull Racing, κοίταξε προς τα πίσω και είδε τον Χάμιλτον να έχει βάλει όπισθεν και να προσπαθεί να ξεκολλήσει τη Mercedes. Μάλλον ήταν καλά. Τα υπόλοιπα είναι νερό στο μύλο της δημοσιότητας, για να διατηρούνται τα ονόματα των οδηγών στο προσκήνιο και κατ' επέκταση τα ονόματα των ομάδων τους.

Η υποκρισία του κόσμου

Τέλος, υπάρχει και ένα θέμα που είναι λίγο ταμπού, που πάντα διστάζουμε να ακουμπήσουμε. Η Formula 1, όπως κάθε πολύ δημοφιλές σπορ, δημιουργεί εντάσεις ανάμεσα στους φιλάθλους που παρακολουθούν από κοντά και τα συμβάντα όπως αυτό στη Μόντσα πάντα διχάζουν τον κόσμο. Είναι απόλυτα φυσιολογικό να έχει κάποιος αγαπημένο οδηγό ή προτίμηση σε κάποια ομάδα έναντι μιας άλλης. Πολλές φορές όμως οι ατελείωτες συζητήσεις, στις παρέες ή στο διαδίκτυο χάνουν το νόημα.

Κάποιες φορές, νιώθω ότι σημαντική μερίδα ανθρώπων που παρακολουθούμε τη Formula 1 είναι σαν να καθόμαστε στις κερκίδες του Κολοσσαίου και φωνάζουμε στους μονομάχους να σφάξουν ο ένας τον άλλο. Αν κάποιος οδηγός είναι διστακτικός στο να κάνει παρακινδυνευμένες κινήσεις, λέμε ότι δεν έχει «κότσια» -για να μη χρησιμοποιήσω αυτό που λέμε στην πραγματικότητα- και γκρινιάζουμε ότι οι αγώνες είναι ανιαροί. Αν όμως βγάλουν τα... κότσια τους για να τα μετρήσουν και αρχίζουν να κοπανούν ο ένας τον άλλον σαν κριάρια, φωνάζουμε ότι είναι επικίνδυνοι και θα σκοτώσουν κόσμο. Κι ας είναι αυτό που κατά βάθος θέλουμε να δούμε.

Μια αντιπαλότητα που θα μείνει στην ιστορία

Για να επιστρέψω στο θέμα μας, ίσως αυτήν την εποχή γινόμαστε μάρτυρες μιας αντιπαλότητας που θα μείνει στην ιστορία του σπορ και οι επόμενες γενιές θα συζητούν για αυτήν, όπως για παράδειγμα αυτή ανάμεσα στους Άιρτον Σένα και Αλέν Προστ. Το αγωνιστικό της μέρος είναι ιδιαίτερα συναρπαστικό: δύο κορυφαίοι χρησιμοποιούν όλο το απίστευτο ταλέντο τους για να επικρατήσουν σε έναν ακραίο ανταγωνισμό. Θα ξεφύγουν από τα όρια; Σίγουρα, ναι. Θα ξανασυγκρουστούν; πολύ πιθανώς, ναι. Θα συμβιβαστούν; Σίγουρα, όχι.

Αν καταφέρουμε να ξεφύγουμε από την μικροπολιτική και επικεντρωθούμε στο αγωνιστικό κομμάτι, θα απολαύσουμε μια πολύ ωραία μάχη μέσα στις πίστες. Ας μείνουμε εκεί.

Ακολουθήστε την σελίδα του gMotion στο Facebook!

Κώστας Παστρίμας
Κώστας Παστρίμας

Ο Κώστας Παστρίμας μπήκε στο χώρο της δημοσιογραφίας λίγο πριν από την αλλαγή του αιώνα ως επιμελητής κειμένων σε ημερήσιες εφημερίδες. Λίγο αργότερα πέρασε «μπροστά» από τα κείμενα, γράφοντας κυρίως για αυτοκίνητα, μοτοσικλέτες, μηχανοκίνητα σπορ και όλα τα σχετικά με αυτά. Από νωρίς πίστεψε στη δύναμη του διαδικτύου, την εποχή που δεν ήταν ούτε κατά διάνοια όσο διαδεδομένο είναι πλέον, «χτίζοντας» τα μέσα που ήταν οι πρωτοπόροι της εποχής τους. Ανήκει στο δυναμικό της Liquid από το 2021.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΛΙΓΟΤΕΡΑ