Formula 1: Επιτέλους άφησαν τον Σουμάχερ ήσυχο!

Κάθε 29η Δεκεμβρίου μέσα μου μάλωναν η λύπη με το θυμό. Η στεναχώρια για το άσχημο παιχνίδι που επεφύλασσε η μοίρα στον σπουδαίο Μίκαελ Σουμάχερ εκείνο το ηλιόλουστο πρωινό στις γαλλικές Άλπεις και ο εκνευρισμός για τα media που κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, έδειχναν τον χειρότερο, τον πιο αδηφάγο εαυτό τους. Για μερικά κλικ, δανεικά ελέω της ημέρας και αγύριστα, να ψάχνουν νέα για τον Σούμι κι επειδή νέα δεν υπήρχαν, να τα «γεννούν».
Φέτος το ένα εκ των δύο συστατικών της ημέρας έχει αλλάξει – τώρα που φεύγει μπορώ να το πω με σιγουριά. Η λύπη είναι εκεί. Πάντα θα είναι εκεί. Ο οδηγός που αποτελούσε κομμάτι της εργασιακής καθημερινότητάς μου επί 20 χρόνια, που σημάδεψε το σπορ που λατρεύω όσο ελάχιστοι (ενδεχομένως και κανείς), που όσο αδυσώπητος ήταν εντός πίστας τόσο Άνθρωπος ήταν μακριά από αυτή, δεν μπορεί να έχει λυγίσει ανεπιστρεπτί. Διάολε, δεν μπορεί να έχει ηττηθεί με τέτοιο τρόπο.
Κι όσο κι αν θέλω να πιστεύω πως εξακολουθεί να μάχεται, με qualifying laps επί 8 χρόνια, κυνηγώντας την ανατροπή μέσω της πιο ακραίας στρατηγικής, ξέρω πως οι πιθανότητες να συμβεί κάτι τέτοιο, είναι πια λιγότερες από ελάχιστες. Η ελπίδα μέσα μου έχει χαθεί, η φλόγα μέσα του ελπίζω πως όχι.
Όσοι ακολουθείτε τα γραφόμενά μου σε σταθερή βάση, ξέρω πως μάλλον σας κάνει εντύπωση η… παραίτηση – είναι κόντρα στο πνεύμα των κειμένων μου για τον Σούμι όλα αυτά τα χρόνια. Αιτία είναι το πρόσφατο, επίσημο ντοκιμαντέρ για τον Γερμανό. Δεν μου άρεσε, δεν με συγκίνησε ιδιαίτερα, δεν μου πρόσφερε κάτι νέο για τον οδηγό και για την προσωπικότητα Σουμάχερ.
Το μόνο που έκανε, ήταν μέσω όσων είπαν η Κορίνα, ο Μικ και η Τζίνα αλλά και μέσω της γλώσσας του σώματος, να με κάνει να αποδεχθώ την οδυνηρή για όλους μας πραγματικότητα.
Ο Σουμάχερ που ξέραμε δεν είναι εδώ και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει.
Όμως σήμερα, η λύπη μέσα μου δεν έχει πια θυμό για να μαλώσει. Αντίθετα, συμπορεύεται με μία σιωπηλή ικανοποίηση. Γιατί παρακολουθώντας πως χειρίστηκαν τα media (εντός και εκτός συνόρων) την ημέρα αυτή, το τι (δεν) γινόταν στα social media, ένιωσα μία μικρή χαρά. Ένιωσα πως επιτέλους ήρθε η ώρα να αφήσουν τον Σούμι ήσυχο.
Δεν ξέρω αν αυτός ήταν ο στόχος του εξ αρχής, όμως αυτό που πέτυχε το ντοκιμαντέρ, ήταν να σκοτώσει την ελπίδα. Αν το έκανε σε εμένα, το έκανε σίγουρα στους περισσότερους.
Πράγμα που αυτόματα, έκανε και το κοινό πιο ανθεκτικό στο clickbait. Στον ελεεινό κανιβαλισμό του δράματος της οικογένειας Σουμάχερ. Τώρα πια, όλοι ξέρουν πως ένα δημοσίευμα που «αποκαλύπτει» την κατάσταση της υγείας του επτά φορές παγκόσμιου πρωταθλητή, μπορεί να περιέχει μόνο ψέματα και σημεία στίξης.
Έστω και οκτώ χρόνια μετά, ο μεγάλος Σούμι μπορεί να συνεχίσει τον αγώνα του ήσυχος.
Φωτογραφίες: Mercedes-AMG Petronas
Ακολουθήστε την σελίδα του gMotion στο Facebook!
HAMBURGSV
Απόλυτα ρεαλιστικό το συγκεκριμένο άρθρο, όντως μέσα από το ντοκυμαντέρ του Netflix εύκολα κάποιος αντιλαμβάνεται ότι τα πράγματα σχετικά με την υγεία του μεγάλου πρωταθλητή δεν είναι θετικά και μάλλον δεν θα είναι ούτε στο μέλλον, ο άνθρωπος έχει υποστεί μεγάλη βλάβη και όλοι του ευχόμαστε το λιγότερα τα καλύτερα, είναι τελικά το πεπρωμένο των κορυφαίων Σεννα και Σουμαχερ να μην είχαν το τέλος που τους άρμοζε αλλά η ιστορία έγραψε και δεν ξεγραφεί, θα είναι και οι δυο δυνατοί, κορυφαίοι, αξέχαστοι και αθάνατοι στα μάτια και τις μνήμες μας.
ΠΙΤΑ ΓΥΡΟ ΑΠΟ ΟΛΑ
Που μπορώ να δω το ντοκιμαντέρ?
F1 motorsport
Υπάρχει στο Ελληνικό Netflix.
F1 motorsport
Αλήθεια είναι. Το ντοκιμαντέρ έτσι όπως το κατάλαβα, ο Σουμι κάθε άλλο παρά καλά είναι, ενω απο τα λεγόμενα της συζύγου ένιωσα πως η οικογένεια ελπίζει σε ένα θαύμα. Με αυτή τη πικρή αίσθηση που άφησε το ντοκιμαντέρ, σταμάτησαν απότομα τα πολλά τακτικά άρθρα σχετικά με τον Σούμι. Η οικογένεια ίσως και να ήθελε αυτό το αποτέλεσμα, να σταματήσουν να γράφονται τα συχνά και διάφορα ενοχλητικά, να βρεί περισσότερη ηρεμία και να μην ασχολούνται μαζί τους κάθε φορά που τους βλέπουνε. Άλλη μια αλήθεια είναι πως παρά την πικρή αίσθηση που άφησε το ντοκιμαντέρ, τόσα χρόνια η οικόγενεια δεν έλεγε το παραμικρό και όφειλε κάτι στους απανταχού φίλους και οπαδούς του Σούμι. Πέραν αυτών, μάλλον βοήθησε και τον μικρό Mick αυτό.
ΑΚΑΤΑΝΟΜΑΣΤΟΣ is back
Και ευτυχώς που είσαι εσύ και μας το θύμησες
Lorem Ipsum
Εξαιρετικό κείμενο. Εύγε.
TimeMachine
Έκλαψα διαβάζοντας το κείμενο όπως έκλαψα και όταν είδα το ντοκιμαντέρ.Και τα δύο σχεδόν πετυχαίνουν να σκοτώσουν την ελπίδα ότι δε θα δω ξανά τον σούμι όρθιο στο πάντοκ ενός αγώνα να σχολιάζει και να συζητά από το πιτ μποξ της αγαπημένης μας scuderia.Ωστόσο το μικρό παιδί μέσα μου δε πρόκειται να αποδεχτεί ποτέ το προφανές.Κράτα γερά Μίχαελ και όσοι σε αγαπήσαμε θα ελπίζουμε,παράλληλα με τη δική σου πάλη, να σε δούμε όπως θα σε θυμόμαστε για μια ζωή,ΝΙΚΗΤΗ.
Sgt. Bilko
Συμφωνω απολυτα , μετα το ντοκυμαντερ εχασαν ολοι τη παραμικρη ελπιδα αφου μιλησαν σαν να εχει πεθανει ηδη... Πλεον θα πρεπει να κοιταμε μονο το ονομα Mick και πως θα εξελιχθει το 2022 με τα νεα μονοθεσια.