Φάκελος καταδύσεις: Οι λόγοι που από το χρυσό του 2004, έφτασε στη πλήρη απαξίωση

• Πέντε καταδυτήρια, το εξής… ένα
• Αφαντοι σύλλογοι, μηδέν ανάπτυξη

Μπορεί τα μάτια πάντα στον υγρό στίβο να πέφτουν αυτονόητα σε πόλο και κολύμβηση (και μετά στην καλλιτεχνική), όμως είναι επίσης πραγματικότητα ότι το μοναδικό άθλημα που έχει φέρει χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στην Ελλάδα, είναι οι καταδύσεις.

Από εκείνο το μετάλλιο των Μπίμη-Συρανίδη το 2004, αντί να δοθεί περισσότερο βάρος στο να αναπτυχθεί το άθλήμα, όσο περνούσαν τα χρόνια (με ευθύνη της ΚΟΕ κυρίως), το άθλημα πήρε την κατιούσα. Πλέον… αγγίζει τον πάτο του βαρελιού. Από το 2012 δεν έχει δει ξανά παρουσία σε Ολυμπιακούς Αγώνες και δεν θα δει ούτε το 2024. Και σε αυτό φταίνε πολλοί παράγοντες.

Φταίει το ότι δεν υπάρχουν κολυμβητήρια κατάλληλα για προπονήσεις στην Ελλάδα, φταίει και ότι οι ιθύνοντες, έχουν ρίξει όλο το βάρος τους στα άλλα τρία αθλήματα και οι καταδύσεις είναι σαν να μην υπάρχουν.

Πώς φτάσαμε όμως από το 2004 και την επιτυχία, στο να μην υπάρχουν πάνω από… δύο αθλητές στην εθνική;

«Μέχρι το 2012 είχαμε ένα προπονητήριο στον Αγιο Κοσμά, με βατήρες και όσα χρειαζόμασταν. Το 99% που έφερε την επιτυχία του 2004, οφείλεται σε αυτό. Οτι είχαμε έναν αποκλειστικά δικό μας χώρο για προπόνηση, χωρίς άλλα αθλήματα ή συλλόγους να μας εμποδίζουν. Δουλεύαμε και τρεις φορές την ημέρα, χωρίς κανέναν στα πόδια μας» θυμάται ο ομοσπονδιακός προπονητής, Πέτρος Φυρίγος, μιλώντας στο Gazzetta.

Ο Αγιος Κοσμάς… εγκατέλειψε τις καταδύσεις και για χρόνια οι αθλητές της Αθήνας ήταν αναγκασμένοι να ανεβαίνουν στο ΟΑΚΑ, που για μεγάλο διάστημα ήταν επικίνδυνο ακόμη και για προπονήσεις. Ποιος ξεχνάει άλλωστε τι συνέβη με τον Ανδρόγεο Σαμψάκη το 2017;

Πέντε καταδυτήρια, το εξής… ένα

Εν έτει 2024, η Ελλάδα έχει μόνο 5 προπονητήρια για καταδύσεις. Ομως…

• Το καταδυτήριο στη Γλυφάδα είναι κατάλληλο για βουτιές μόνο από το ένα μέτρο
• Το καταδυτήριο στη Πάτρα (Πεπανός) ενώ μπορεί να χρησιμοποιηθεί παραμένει κλειστό
• Το καταδυτήριο στο Βόλο επίσης παραμένει κλειστό μετά τις πλημμύρες και δεν αναμένεται να ανοίξει σύντομα
• Το καταδυτήριο στο ΕΑΚ Θεσσαλονίκης λειτουργεί, αλλά επικρατεί… χάος με συλλόγους και από συγχρονισμένη κολύμβηση, που ο συνδυασμός των δύο αθλημάτων την ίδια ώρα σε μια πισίνα, είναι απαγορευτικός

Αν σε αυτά προσθέσει κανείς ότι χάνεται οριστικά και το Ζάππειο, για το οποίο η συμφωνία με τον Δήμο προβλέπει αλλαγές με αφαίρεση βατήρων και χαμηλότερο βάθος στη πισίνα, οι καταδύσεις μένουν με ένα… ΟΑΚΑ.

Ενα ΟΑΚΑ όμως που κι αυτό έχει τα προβλήματά του. Ο ένας βατήρας έπρεπε να ξηλωθεί και δεν αποκαταστάθηκε, ενώ εδώ και χρόνια η οροφή στο κλειστό κολυμβητήριο μπάζει νερά και χθες παρευρισκόμενοι τραβούσαν τον… καταρράκτη σε βίντεο, για να δείξουν την κατάσταση. Μια κατάσταση βέβαια, που για να τα λέμε όλα, αλλάζει προς το καλύτερο σταδιακά στο ΟΑΚΑ, ωστόσο υπάρχουν ακόμη αρκετά άλυτα προβλήματα, στον συγκεκριμένο χώρο.

Φανταστείτε όμως μόνο την χθεσινή βροχή, να την είχε κάνει στη διάρκεια του Παγκοσμίου κυπέλλου κολύμβησης τον Οκτώβριο, τον διεθνή διασυρμό μας…

Αφαντοι σύλλογοι, μηδέν ανάπτυξη

Χωρίς προπονητήρια και πισίνες, δεν μπορεί να υπάρχει και παραγωγή προφανώς. Η Εθνική ομάδα είχε 3 άνδρες, με τον ένα να αποσύρεται από τον αθλητισμό πρόωρα (Μόλβαλης), τον άλλο να ρίχνει φέτος το βάρος στις σπουδές του (Αυθίνος) και τον Τσιρίκο να μένει ο μόνος που πάλευε (χωρίς αποτέλεσμα τελικά) για μια ολυμπιακή πρόκριση.

Βάθος υπάρχει; Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν δύο τρία ταλέντα (ένα από αυτά η Χαλέμου που παρουσιάσαμε στο GWomen), αλλά ως εκεί. Από ανάπτυξη είμαστε στο μηδέν. Κυριολεκτικά... Και αυτό είναι ένα ζήτημα που θα πρέπει να δει άμεσα τόσο η έφορος του αθλήματος, η κα. Χαραλάμπους, όσο και η ομοσπονδία.

Μόλις πέντε σύλλογοι αγωνίστηκαν στο πανελλήνιο πρωτάθλημα, ενώ δύο διοργανώσεις που περιελάμβανε το καλεντάρι εντός συνόρων, εξαφανίστηκαν κι αυτοί. Επομένως οι αθλητές των καταδύσεων κάνουν προπονήσεις, αλλά δεν έχουν επί της ουσίας έναν αγώνα της προκοπής, πέρα από τους πανελλήνιους. Και φυσικά για το εξωτερικό, ούτε λόγος αν δεν είναι στην εθνική ομάδα. Που κι εκεί με δυσκολία βρίσκουν.

Και ένα ακόμη ερώτημα στο οποίο η ΚΟΕ θα έπρεπε να δώσει απαντήσεις, είναι γιατί δεν υπάρχει ανάπτυξη και ένας υποτυπώδης σχεδιασμός για το άθλημα. Γιατί την ώρα που παίρνει συνεχώς διοργανώσεις (και μεγάλες μάλιστα) στα άλλα τρία αθλήματα, στις καταδύσεις δεν μπαίνει στην διαδικασία να διοργανώσει έστω ένα… βαλκανικό πρωτάθλημα (τυχαίο παράδειγμα). Και η δικαιολογία ότι δεν υπάρχουν καταδυτήρια, λύνεται αν ασχοληθούν. Αλλά όπως φαίνεται οι καταδύσεις είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης...

«Πριν 3,5 χρόνια κατέθεσα έναν σχεδιασμό για ανάπτυξη στο άθλημα. Αυτή είναι η υποχρέωση του ομοσπονδιακού προπονητή, για να βγει κάποια στιγμή και το άθλημα από το καβούκι του. Από εκεί και πέρα η έφορος καταθέτει τις προτάσεις στην ομοσπονδία κι αυτή αποφασίζει. Μου απάντησαν ένα “ναι”, αλλά 3,5 χρόνια μετά έχουμε μείνει σε αυτό…» περιγράφει ο Π. Φυρίγος, κάτι που δείχνει (στα δικά μας μάτια τουλάχιστον) πως στην ΚΟΕ δεν έχουν το παραμικρό ενδιαφέρον για το άθλημα και την ανάπτυξή του.

Πιο είναι το βασικό και πρώτο πρόβλημα για να γίνει μια σωστή ανάπτυξη στο άθλημα;

«Να λυθεί το πρόβλημα της έλλειψης υλικοτεχνικών μέσων» λέει ξεκάθαρα ο Π. Φυρίγος που για δεκαετίες είναι στη θέση του ομοσπονδιακού προπονητή και έχει ζήσει το άθλημα στην κορυφή του, αλλά και στον… πάτο του βαρελιού.

Ολα αυτά τα ζητήματα θα πρέπει πρώτος απ' όλους να τα απαντήσει και να τα λύσει ο ίδιος ο πρόεδρος της ΚΟΕ, Κ. Γιαννόπουλος. Μπορεί να μην είναι προβλήματα που προέκυψαν τώρα πάνω στην θητεία του (τα περισσότερα έστω) όμως, όλα δείχνουν στην πράξη πως δεν έχει γίνει το παραμικρό για να λυθούν. Και από την στιγμή που δεν φαίνεται πουθενά στον ορίζοντα ένας υποτυπώδης έστω σχεδιασμός, η ομοσπονδία είναι υπόλογοι στους λίγους αυτούς αθλητές και προπονητές που προσπαθούν να κρατήσουν στη «ζωή» το άθλημα.