Ιατρός Ντούσκου: «Στον Στέφανο θα δώσεις ένα και θα σου δώσει δέκα»

• «Δεν έτρωγε παγάκια…»
• «Ο Στέφανος είναι ένα παιδί που θα το δώσεις ένα, θα σου δώσει δέκα»

Ο Γιάννης Χριστογιάννης είναι ο γιατρός της Εθνικής ομάδας κωπηλασίας. Ωστόσο για τον Στέφανο Ντούσκο είναι κάτι παραπάνω. Ηταν συνεχώς δίπλα του όλα αυτά τα δύσκολα χρόνια της προετοιμασίας και φυσικά δεν έλειψε λεπτό από κοντά του τις μαγικές στιγμές της κατάκτησης του μεταλλίου.

Το Gazzetta βρήκε τον Γιάννη Χριστογιάννη και μίλησε μαζί του για τον Στέφανο, την εξέλιξη που είχε, το μέλλον του, αλλά και για την ελληνική κωπηλασία που συνεχίζει να τιμά την Ελλάδα.

Πείτε μας μερικά πράγματα για τον Στέφανο. Πότε ξεκίνησε το άθλημα και τι εντύπωση σας έκανε τότε;

«Τον Στέφανο τον αναλάβαμε σε μικρότερη ηλικία. Στην ομάδα έχουμε ένα πολύ αξιόπιστο σύστημα αξιολόγησης για όλα τα παιδιά σε μικρή ηλικία. Ο Στέφανος από μικρός ήταν ένα παιδί που δεν έφτανε ποτέ στο μάξιμουμ. Μας έλεγαν ότι ήταν ένα παιδί που μπορείτε να πιέσετε, μπορεί να φτάσει και άλλο. Ο Στέφανος ξεκίνησε το 2012 και μετείχε στην βαριά κατηγορία, φτάνοντας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο να είναι 6ος. Μετά αποφάσισε να αλλάξει κατηγορία και να πάει στα ελαφρά, όταν οι άλλοι είναι 100 κιλά ενώ αυτός είναι 1,86 και 83 κιλά».

Πόσο μόχθησε για να φτάσει στο χρυσό μετάλλιο;

«Ηθελε πάρα πολύ ένα μετάλλιο. Εχει μοχθήσει πάρα πολύ και έχει κάνει πολλούς κόπους. Τα τελευταία δύο χρόνια λόγω της πανδημίας ήταν απομονωμένος στον Σχοινιά, δεν έβγαινε καθόλου αντιθέτως με άλλους νέους της ηλικίας του. Ειχε σταματήσει τις σπουδές, σπουδάζει ιατρική, γι’ αυτό το λόγο και εγώ επέμενα και του έλεγα «Στέφανε πρέπει να προσέξεις μην κολλήσεις κάτι». Και για όλα αυτά δικαιώθηκε χθες. Στο τέλος έρχονταν άλλοι κωπηλάτες και του έλεγαν για τον τελικό: “Stefanos you destroyed them all”».

«Δεν έτρωγε παγάκια…»

Η ιστορία με τα παγάκια στέκει; Είναι αληθινή;

«Να βάλω τα πράγματα στη θέση τους. Το 2016 ήταν ψηλό παιδί και έπρεπε να έχει συγκεκριμένα κιλά, δηλαδή 70 κιλά. Κάποιες φορές για να πιάνει αυτά τα κιλά, έπρεπε να κάνει αφυδάτωση, να τρώει λίγο, μόνο σαλάτες και κάποιες φορές είχε ένα παγάκι στο στόμα του, έτσι για να έχει κάτι να ασχολείται. Δεν είναι ότι έτρωγε παγάκια…».

Πόσο θα αλλάξει η ζωή του μετά το χρυσό; Θα συνεχίσει την κωπηλασία;

«Τώρα πλέον θα είναι καλύτερα τα πράγματα, θα μπορεί να συνεχίσει τις σπουδές του και να έχει κάποια στήριξη. Πιστεύω ότι θα μας εκπροσωπήσει και πάλι στο Παρίσι και θα φέρει κάτι αντίστοιχο».

Εχουν περάσει περισσότερες από 24 ώρες από τον θρίαμβο του. Εχει συνειδητοποιήσει τι πέτυχε;

«Η αλήθεια είναι ότι δεν το πίστευε ούτε ο ίδιος. Επειδή ήμασταν μαζί στο ντόπινγκ, κάλεσα σε βιντεοκλήση τους γονείς του για να μιλήσει, τον πατέρα του και την μητέρα του, αλλά και εκεί έδειχνε να μην το πιστεύει. Γι αυτό και γύρισε το βιντεάκι που έλεγε “I am bringing the gold”. Eίναι πολύ υπερήφανος».

«Ο Στέφανος είναι ένα παιδί που θα το δώσεις ένα, θα σου δώσει δέκα»

Πείτε μας μερικά πράγματα για τον χαρακτήρα του;

«Eίναι ένα αθώο παιδί, ένα καλό παιδί. Εχει τις αρχές της ελληνικής οικογένειας. Ακούει τους γονείς του, αφιερώνει στους γονείς του. Και είναι παιδί που εκτιμάει, του δίνεις ένα, θα σου δώσει δέκα. Γι’ αυτό βγαίνει στο τέλος και το αφιερώνει στους γονείς του, σε όσους αγαπά».

Η κωπηλασία συνεχίζει να δοξάζει την Ελλάδα. Θα έχει και συνέχεια μετά τον Στέφανο Ντούσκο;

Η κωπηλασία συνεχίζει, γιατί έχει παράδοση να παράγει αθλητές. Ακόμα και τα παιδιά που ήρθαν στο Τόκιο, είναι παιδιά πολλά υποσχόμενα που έχουν πολλά χρόνια μπροστά τους, όπως είναι η Μαρία και η Αννέτα Κυρίδου και η Χριστίνα Μπούρμπου. Αλλά έρχονται και νέα παιδιά, όπως αυτά που ήμασταν πριν από λίγο καιρό στην Πράγα στο Παγκόσμιο κάτω των 23. Πήραμε πολλά μετάλλια και υπάρχει συνέχεια. ».

Τι είναι αυτό που κάνει την κωπηλασία να ξεχωρίζει;

«Η κωπηλασία δεν είναι εύκολο άθλημα, για αυτό και λέμε τραβάς κουπί. Αλλά αυτά τα παιδιά έχουν την υποστήριξη όλων και έτσι έχουν πολλές ψυχικές δυνάμεις. Στην κρίσιμη κούρσα του Στέφανου, όλοι ήταν όρθιοι και έκλαιγαν για την επιτυχία του. Ο ένας στηρίζει τον άλλο».