The eyes chico... they never lie!

Προφανώς και θα θυμάστε αυτήν την ατάκα του Αλ Πατσίνο ο οποίος υποδυόταν τον Τόνι Μοντάνα μιλώντας στον κολλητό του (που σκότωσε θολωμένος όταν τον είδε με την αδερφή του) στην ταινία μύθο «Scarface». Δεν γίνεται άλλωστε (θέλω να πιστεύω) άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του (και δη άνδρας) να μην έχει δει το έργο αυτό και να μη θυμάται τη συγκεκριμένη ατάκα...

Η ερώτηση φαντάζομαι έρχεται αυτόματα: «Και που κολλάει αυτή η ατάκα ρε Τσακ; Τι θες να πεις;». Εύλογα ερωτήματα. Όπως θα έχετε διαπιστώσει από τη φωτογραφία, το κείμενο αυτό που διαβάζετε, αφορά τον Κώστα Γαλανόπουλο. Τον 18χρονο (στα 19) μέσο της ΑΕΚ που δικαίωσε τις προσδοκίες όλων στην Ένωση από την πρώτη μέρα που πέρασε το κατώφλι των ακαδημιών της ομάδας και ξεκίνησε το... ταξίδι στο όνειρο!

Είναι τόσο αλήθεια αυτή η ατάκα. Τα μάτια Τσίκο, δεν λένε ποτέ ψέματα... Αυτό μπορώ να πω με κάθε βεβαιότητα σε ότι αφορά την εικόνα και το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξα από την πρώτη φορά που είδα στην Πολωνία τον Γαλανόπουλο να ξεκινάει δουλειά με την πρώτη ομάδα. Ειλικρινά το γράφω και το εννοώ: από την πρώτη μου φορά που τον είδα να περνάει προς τον αγωνιστικό χώρο του γηπέδου στο Κιέλτσε που προετοιμάστηκε η ΑΕΚ κατάλαβα τα πάντα...



Εστίασα στο βλέμμα του ενώ περνούσε από μπροστά μας, μέσα στα μάτια του φάνηκαν όλα, από εκεί εμπέδωσα ότι έχουμε να κάνουμε με κάτι το εξαιρετικό σχετικά με το μέλλον και κυρίως το σήμερα, τόσο άμεσα πίστεψα από όσα είδα στο βασικό στάδιο της προετοιμασίας, ότι μπορεί ο Γαλανόπουλος να βοηθήσει την ΑΕΚ. Το έγραφα κιόλας για να είμαστε σοβαροί και να μη... λέμε λόγια του αέρα έτσι για να τα... πούμε.

Σημείωνα τότε, με την ολοκλήρωση της προετοιμασίας, ότι «προσωπικά θεωρώ ότι είναι ο μόνος που κέρδισε το στοίχημα με την παρουσία του εδώ στον Κιέλτσε της Πολωνίας» και συμπλήρωνα πως πρόκειται για «ένα θρασύτατο χαφ που δεν καταλαβαίνει από αντίπαλο και που έχει ένα απίστευτο Focus στη δουλειά του και στο παιχνίδι του. Παίκτης ομάδας 100%, με τρεξίματα, δύναμη, ικανότητα στο μαρκάρισμα - διάβασμα του αντίπαλου ποδοσφαιριστή και καλή τεχνική κατάρτιση» και κατέληγα σημειώνοντας: «εσείς συγκρατήστε το όνομά του και θα με θυμηθείτε στο (άμεσο) μέλλον!» (εδώ μπορείτε να δείτε όσα έγραψα τότε και για ποιους παίκτες http://www.gazzetta.gr/weekend-journal/article/953076/your-face-sounds-best).



Τότε στην Πολωνία ειλικρινά παρατήρησα στα μάτια του αυτό που ήθελα και μου είχε μεταφέρει ένα πολύ έμπιστο πρόσωπο και πολύ κοντά στον 18χρονο μέσο της ΑΕΚ. «Θα δεις τον μικρό και θα καταλάβεις. Δεν βλέπει κανέναν ρε, δεν τους βλέπει καν»! Είναι μία ατάκα όπως αντιλαμβάνεστε που λέμε όταν κάποιος είναι καλύτερος (πολύ) από εκείνους που υπάρχουν ήδη και -τότε- διεκδικούσαν μία θέση -όπως εκείνος- στο ρόστερ της ομάδας.

Κοίταζα κάθε μέρα μέσα στα μάτια του. Κάθε μέρα έβλεπα το ίδιο πράγμα: ένα παιδί focus στο στόχο του. Προσπερνούσε τα «μπράβο», δεν άκουγε τα «παικτάρα», δεν χανόταν στα «έτοιμος από καιρό» και κοίταζε πάντα και μόνο μπροστά... Λες και είχε θεατρινισμό, μα τον Χριστό, στη ματιά του καθώς περνούσε από μπροστά μας ανέκφραστος, πάντα με το κεφάλι ψηλά και υπερήφανα, μα ταυτόχρονα πάντα ταπεινά, με σεβασμό και τεράστιο πιστεύω στην αξία του! Ένα βλέμμα τόσο συγκεντρωμένο και στοχευμένο στο όνειρο που ήταν πια μπροστά του και ΔΕΝ θα το έχανε ποτέ και για τίποτα...

Γι αυτό και σας το έβαλα στον τίτλο: The eyes chico... they never lie!



Φτάσαμε πολύ πιο αργά απ' ότι έπρεπε στο τώρα, στο σήμερα, στο ματς που ήρθε και το πρώτο του γκολ. Θαρρώ ο Τιμούρ Κετσπάγια, μετά την εικόνα του «Γαλανό» στα ματς που τον καθιερώνουν στην ενδεκάδα της ΑΕΚ, θα το 'χει μετανιώσει που δεν έριξε στα... βαθιά τον μικρό στα κρίσιμα παιχνίδια με Σεντ Ετιέν στο ΟΑΚΑ και (πολύ περισσότερο) στο Φάληρο με τον Ολυμπιακό χρησιμοποιώντας τον μαζί με τον Γιόχανσον δίνοντας οδηγίες στον Σουηδό να παίξει σε ρόλο αντί-Σιμόες και να επέλεγε τον Γαλανόπουλο για 8άρι!

Η ΑΕΚ κέρδισε φέτος έναν ποδοσφαιριστή από τα σπλάχνα της έπειτα από πολλά χρόνια. Ένα παιδί που μπορεί και πρέπει να εξελιχθεί (με πολλή δουλειά και ταπεινότητα από τον ίδιο που είναι δεδομένα) έναν ηγέτη για πολλά, πολλά χρόνια που θα συνιστά σημείο αναφοράς για τον σύλλογο και για όποιον έρχεται σε αυτόν...

Σε ότι αφορά στις ποδοσφαιρικές του αρετές μπορεί εύκολα να διαβάσει κανείς το σύγχρονο στοιχείο του παιχνιδιού του. Αποτελεί γνήσιο box to box χαφ που συναντάμε κυρίως στην Αγγλία με μετρ του είδους του για παράδειγμα τον Πολ Σκόουλς (προσοχή για τους... ροφούς το γράφω: μετρ του είδους των χαφ box to box είναι ο Σκόουλς, όχι ο Γαλανόπουλος είναι Σκόουλς).

Είναι απίστευτη η τακτική του ανταπόκριση και ταυτόχρονα η απλότητα-ταπεινότητα που διακρίνει το παιχνίδι του. «Το πιο δύσκολο στο ποδόσφαιρο είναι να επιλέγεις να κάνεις το απλό, το εύκολο» έχω ακούσει να λένε ξανά και ξανά οι προπονητές ποδοσφαίρου και δη ο Φερνάντο Σάντος. Αυτό είναι όμως το χαρακτηριστικό του Γαλανόπουλου. Δείτε και ξαναδείτε τα ματς που χρησιμοποιήθηκε. Πουθενά δεν θα βρείτε κάτι το επιπλέον, το παραπάνω από αυτό που χρειάζεται!

Ενα χαφ που ξέρει πότε να ανέβει στην αντίπαλη περιοχή, πώς να είναι εκεί και κυρίως το πού να βρεθεί ανάλογα με το που... τρέχει και αναπτύσσεται η μπάλα. Είναι μέσος που μπορεί να σου παίξει σαν «κόφτης» αλλά δεν θα έπρεπε να τον επιλέξει γι' αυτό ένας κόουτς. Στο 4-3-3 παίζει κυρίως ως εσωτερικός μέσος και το ίδιο στο 4-4-2 με ρόμβο στη μεσαία γραμμή. Στο κλασικό 4-4-2 θα πρέπει να παίζει στο πλευρό του «κόφτη». Θέσεις κοινώς που βοηθάνε το τρέξιμο και την ταχύτητα στην ανάπτυξη και προσφέρεται για κλέψιμο και γρήγορη μετάβαση από την άμυνα στην επίθεση.

Δεν θέλω να γράψω περισσότερα γι' αυτό το παιδί. Και πολλά έχουν ήδη γραφτεί... Είναι όμορφο το παραμύθι για έναν τόσο χαρισματικό πιτσιρικά όπως ο Γαλανόπουλος. Ένα παιδί που από την οικογένειά του έμαθε να αγαπάει την ΑΕΚ και πλέον βιώνει το παραμύθι του και ομορφαίνει την ιστορία της Ένωσης και (εύχομαι, ελπίζω και παρακαλώ) και του ελληνικού ποδοσφαίρου. Μακάρι ο Θεός να τον έχει υγιή, κάτι που αν γίνει, για τον «Γαλανό» και την πορεία του στο ποδόσφαιρο να ξέρετε τούτο και κρατήστε το: Sky is the limit...