Άρης: Ο άθλος των απλήρωτων! (pics & vids)

Πριν από το Final-4 του κυπέλλου για τη σεζόν 1997-98, δεν έδινε κανείς ελπίδα στον Άρη. Ακόμα και αν ήταν γηπεδούχος! Πόλλώ δε μάλλον όταν είχε να αντιμετωπίσει στον ημιτελικό τον ανανεωμένο Παναθηναϊκό των Μπάιρον Σκοτ και Ντίνο Ράτζα. Όμως η δύναμη της θέλησης, μπορεί να κερδίσει τους πάντες...

Η -τότε- ομάδα του Χρήστου Μαγκώτσιου δεν είχε δει το χρώμα του χρήματος ούτε μία φορά. Οι παίκτες έπαιζαν απλήρωτοι όλον τον χρόνο και ο Ντίνος Αγγελίδης, ως αρχηγός, μάζευε τους Έλληνες στην καφετέριά του προκειμένου να σκαρφιστούν ιδέες για να πείσουν τους ξένους να παραμείνουν στην ομάδα.

Διοίκηση δεν υπήρχε με αποτέλεσμα οι Τίιτ Σοκ και Χοσέ Ορτίθ να αποχωρήσουν πρόωρα από τον Άρη. Παρόλα αυτά, όλοι όσοι είχαν απομείνει έβαλαν το «εγώ» και τα οικονομικά ζητήματα κάτω από το «εμείς» και βήμα-βήμα να έκαναν το μεγάλο θαύμα. Γιατί... περί θαύματος επρόκειτο!

Εκείνη τη σεζόν ο Παναθηναϊκός κατέκτησε το πρωτάθλημα, ο Ολυμπιακός προέρχονταν από την κατάκτηση της EuroLeague την περασμένη σεζόν, ενώ η ΑΕΚ του Γιάννη Ιωαννίδη θα έδινε το «παρών» στον τελικό του Final-4.

Εύκολα μπορεί να καταλάβει κάποιος πόσο δύσκολο ήταν το έργο του Άρη. Όμως η «πείνα» για τη νίκη ήταν αρκετή για να «καταπιεί» τον Παναθηναϊκό στον ημιτελικό (83-68) και να φτάσει στη μεγαλύτερη έκπληξη τηρουμένων των αναλογιών και των... συνθηκών! Αντίστοιχα η ΑΕΚ είχε αφήσει εκτός τελικού τον Ολυμπιακό (63-49) και ο Ιωαννίδης θα διεκδικούσε το τρόπαιο απέναντι στη παλιά του αγάπη.

Μόνο που δεν... τη σκότωσε εκείνος! Με περίσσιο πάθος και ψυχή, στον τελικό της 1ης Φεβρουαρίου 1998, ο Άρης έφτανε στη νίκη με 71-68 και κατακτούσε το -για τους περισσότερους- πιο γλυκό και πιο... μάγκικο τρόπαιο της ιστορίας του. Και μάλιστα με τον Ζάρκο Πάσπαλι να παίζει με διάστρεμμα γ' βαθμού! Ο Ντίνος Αγγελίδης πήρε το κύπελλο και έβαζε απαγορευτικό στους διοικούντες που εμφανίστηκαν από το πουθενά προκειμένου να φωτογραφηθούν με το κύπελλο: «Αυτό το κύπελλο ανήκει στους παίκτες και στον προπονητή. Ήμασταν μόνοι μας όλη τη χρονιά, μόνοι μας παλεύαμε και είναι δικό μας. Κάποιοι από τη διοίκηση που τους ψάχναμε όλη τη χρονιά και δεν τους βρίσκαμε, εμφανίστηκαν ξαφνικά για τη φωτογραφία. Εμείς δίναμε χρήματα στους ξένους για να μείνουν...»

Στην ιστορία έχει περάσει και η ομιλία του... τρελο-ιταλού Μάριο Μπόνι, ο οποίος πριν από το τζάμπολ του τελικού είχε συγκεντρώσει τους συμπαίκτες του και τους είχε πει: «Μπορεί οι άλλοι να είναι το φαβορί για να κερδίσουν, αλλά δεν έχουν κάτι που έχουμε εμείς. Καρδιά!» Αυτό ήταν. Είχε δώσει το σύνθημα και η δύναμη της θέλησης έγινε ακόμα μεγαλύτερη. Η... παρέα των απλήρωτων πραγματοποιούσε ένα μικρό θαύμα και τον Παναγιώτη Λιαδέλη να παίρνει τον τίτλο του πολυτιμότερου παίκτη: «Όλη η τιμή ανήκει στους παίκτες» έλεγε περιχαρής ο Χρήστος Μαγκώτσιος, ο οποίος είχε «πνιγεί» στις αγκαλιές όλων.

«Είναι μαγική βραδιά. Δεν περιγράφονται τα συναισθήματα» δήλωνε ο Λιαδέλης, ενώ ο Γιάννης Σιούτης συμπλήρωνε: «Έχουμε μεγάλη ψυχή και το αποδείξαμε. Που να... πληρωνόμασταν κιόλας». Βέβαια υπήρχε και η άλλη όψη του νομίσματος, αφού ο Γερμανός Ορντμαν έλεγε ότι «μπορεί να πήραμε το κύπελλο, αλλά δεν αντέχω άλλο. Φεύγω».

Το κοντράστ των συναισθημάτων αποτυπώθηκε στο πρόσωπο του Γιάννη Ιωαννίδη, ο οποίος κάπνιζε νευρικά το τσιγάρο του, μην μπορώντας να πιστέψει τα όσα είχαν συμβεί. Μάλιστα ήταν πυρ και μανία με τη διαιτησία των Κουκουλεκίδη και Ζαβλανού: «Αίσχος! Πορομελετημένο έγκλημα! Δεν ήταν μπάσκετ αυτό! Αν είναι έτσι να πάμε στα σπίτια μας. Δεκαπέντε χρόνια, πρώτη φορά βλέπω αυτό το πράγμα!»

Οι συνθέσεις του τελικού

ΑΡΗΣ (Μαγκώτσιος): Λιαδέλης 22 (1), Χρυσανθόπουλος 3 (1), Πάσπαλι 12, Σιούτης 15 (2), Γαλακτερός 3 (1), Ναχάρ 3, Αγγελίδης 5 (1), Φλώρος, Όρντμαν, Μπόνι 8.

ΑΕΚ (Ιωαννίδης): Κολντεμπέλα 2, Λάσα 13 (2), Πρέλεβιτς, Άντερσον 18, Χατζής 14 (2), Λάρσεν, Κακιούζης 4, Τσακαλίδης 6, Άντερσεν, Αλεξάντερ 11.