Το χαστούκι ζωής του Οτοτάκε

• «Κανείς δεν είναι τέλειος»

Έχω διψήφιο βαθμο μυωπίας από πολύ μικρό παιδί. Ειλικρινά, δεν μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου χωρίς γυαλιά γιατί, επί της ουσίας, τα φοράω όλη μου την ζωή. Επίσης, έχω αισθητά μειωμένη την ακοή στο δεξί μου αυτί, σε βαθμό που ουσιαστικά δεν ακούω αν κάποιος μου ψιθυρίσει κάτι.

Με λίγα λόγια, πταίσματα, αστεία πράγματα, παντελώς ασήμαντα, σε σχέση με ό, τι βίωσε και βιώνει ο Χιροτάντα Οτοτάκε. Γεννηθήκαμε με τρεις μήνες διαφορά το 1976 (εκείνος Απρίλιο, εγώ Ιούλιο), με την διαφορά ότι εκείνος το έκανε χωρίς χέρια και πόδια, εξαιτίας του Συνδρόμου Τετρα-αμέλια.

Και όμως, αμφότεροι ακολουθήσαμε τον δρόμο της αθλητικής δημοσιογραφίας γιατί αγαπάμε τον αθλητισμό και να γράφουμε. Εγώ με τα χέρια μου, ο Χιροτάντα με το στόμα και, κυρίως, με την τεράστια δύναμη της ψυχής του.

Αιφνιδιάστηκα ευχάριστα όταν, κάνοντας ζάπινγκ το πρωί στην τηλεόραση του δωματίου (έχει μόνο ιαπωνικά κανάλια και το CNN), είδα μια συζήτηση σε πολύ ευχάριστο κλίμα με συμμετέχοντα έναν άνθρωπο χωρίς χέρια (η απουσία ποδιών δεν ήταν δυνατή στο πλάνο).

Ομολογώ ότι στα 45 μου χρόνια δεν έχω δει ποτέ στην Ελλάδα (ή στην Ισπανία παλαιότερα) μια παρόμοια εικόνα στην τηλεόραση. Και, παρ’ ότι δεν καταλάβαινα το θέμα της συζήτησης (συγνώμη, τα ιαπωνικά μου είναι πολύ περιορισμένα), έσπευσα στον μαγικό κόσμο του Διαδικτύου για να πληροφορηθώ ποιος εστί ο Χιροτάντα Οτοτάκε.

«Κανείς δεν είναι τέλειος»

Ο εν λόγω Ιάπωνας συνάδελφος, λοιπόν, δεν άφησε την γενετική του αδυναμία (δεν θα την πω αναπηρία, γιατί αποδείχθηκε ότι δεν είναι τέτοια) να τον γονατίσει. Μεγάλωσε στο Τόκιο κάνοντας όνειρο όπως κάθε παιδί και, όταν ενηλικιώθηκε, τα πραγματοποίησε και με το παραπάνω.

Έγινε ένας από τους πιο πετυχημένους αθλητικούς συντάκτες στην Ιαπωνία, εργάστηκε ως δάσκαλος σε δημοτικό σχολείο και πρωταγωνίστησε ακόμα και σε ταινία, βασισμένη στις εμπειρίες του ως δάσκαλος.

Το ακόμα πιο σημαντικό; Δημιούργησε την δική του οικογένεια με την Χιτόμι, με την οποία έκανε τρία παιδιά. Μέσα από την ζωή του αποτέλεσε παράδειγμα για εκατομμύρια ανθρώπων με ειδικές ικανότητες, οι οποίοι συνειδητοποίησαν ότι εσύ πρωτίστως καθορίζεις την ζωή σου και όχι απαραιτήτως τα εμπόδια που σου παρουσιάζονται στον δρόμο.

Το 1998, ο Οτοτάκε κυκλοφόρησε το βιβλίο «Gotai Fumanzoku», που σημαίνει «Κανείς δεν είναι τέλειος». Το αυτοβιογραφικό βιβλίο του έκανε θραύση στην Ιαπωνία και σε έναν χρόνο έγινε το τρίτο σε πωλήσεις στην χώρα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο! Το βιβλίο, μάλιστα, μεταφράστηκε και στα αγγλικά.

Και, όπως επιβεβαιώνει και ο τίτλος του, ούτε ο Οτοτάκε είναι τέλειος. Πριν από πέντε χρόνια, ένα πολιτικό κόμμα σκέφτηκε σοβαρά να του προτείνει να κατέβει στις εθνικές εκλογές, ώστε να εκμεταλλευτεί βεβαίως την δημοτικότητά του.

Έκανε πίσω, όμως. Ο λόγος; Η πρώην πια σύζυγός του, Χιτόμι, αποκάλυψε ότι ενώ ήταν ακόμα παντρεμένοι, ο Οτοτάκε την απάτησε με... πέντε διαφορετικές γυναίκες! Ο συγγραφέας - αθλητικός συντάκτης βγήκε δημοσίως και παραδέχθηκε τις απιστίες του, τις χαρακτήρισε «ασυγχώρητες» και αποδέχθηκε ότι θα ζει με αυτή την ντροπή για το υπόλοιπο της ζωής του.

Μιας ζωής, όμως, που δεν παύει να αποτελεί θετικό παράδειγμα για όλους μας. Για όσους αντιμετωπίζουν οποιαδήποτε σωματική ή πνευματική αδυναμία αλλά κυρίως, κατά την άποψή μου, για όσους θεωρούμε εαυτούς «υγιείς» και τα βρίσκουμε (σχεδόν) όλα έτοιμα και εύκολα. Για σκεφτείτε το λίγο...

Υ.Γ.: Τα ψυχολογικά ζόρια της Σιμόν Μπάιλς και η κατάρρευση του Νόβακ Τζόκοβιτς σημαδεύουν έως τώρα τους Ολυμπιακους Αγώνες, αλλά προτιμώ να βλέπω την θετική πλευρά, όπως είμαι σίγουρος ότι κάνει και ο Χιροτάντα Οτοτάκε. Εύγε, λοιπόν, στον πρώτο μεγάλο θριαμβευτή του Τόκιο, τον Αμερικανό κολυμβητή Κάλεμπ Ντρέσελ. Δεν είναι Μαρκ Σπιτς ή Μάικλ Φελπς και ίσως να μην γίνει ποτέ, αλλά γυρίζει σπίτι του με πέντε χρυσά μετάλλια, τρία ολυμπιακά και δύο παγκόσμια ρεκόρ. Όχι και άσχημα, έτσι;