Ο καιρός των τυμβωρύχων

Η χρυσή Ολυμπιονίκης Κατερίνα Στεφανίδη κατέχει το πανελλήνιο ρεκόρ στο άλμα επί κοντώ, με 4μ86. Η Νικόλ Κυριακοπούλου έχει πηδήξει 4μ83, ενώ άλλες πέντε Ελληνίδες αθλήτριες πέρασαν στην καριέρα τους τα 4μ40. Η Μαριάννα Ζαχαριάδη δεν πρόκειται να πετύχει ποτέ καλύτερη επίδοση από τα 4μ45, που αποτελούν ρεκόρ Κύπρου και της χάρισαν χρυσό μετάλλιο στους Αγώνες της Κοινοπολιτείας. Η Μαριάννα Ζαχαριάδη αποχαιρέτησε τον μάταιο τούτο κόσμο στις 29 Απριλίου 2013, αφού πολέμησε για δύο χρόνια το αδυσώπητο λέμφωμα Χότζκινς. Ήταν μόλις 23 ετών.

Η ελληνική αποστολή στο Ρίο δεν είχε στις τάξεις της αθλητή του κανόε-καγιάκ. Σε τρεις Ολυμπιάδες στο παρελθόν, το 2008 στο Πεκίνο, το 2004 στην Αθήνα και το 2000 στο Σίντνεϊ, κάλυψα από κοντά την προσπάθεια του Πόντιου Ανδρέα Κιλιγκαρίδη, ο οποίος έφτασε και τις τρεις φορές στα ημιτελικά. Ο Ανδρέας Κιλιγκαρίδης δεν θα εμφανιστεί ξανά σε αγώνες, Ολυμπιακούς ή άλλους. Έσβησε στις 12 Ιουνίου 2013, στα 37 του χρόνια, σε νοσοκομείο της Πολωνίας.

Εικοσιπέντε μέρες αργότερα, ακολούθησε τους δύο δύσμοιρους συναθλητές του στον δρόμο χωρίς επιστροφή ο 26χρονος κωπηλάτης από τη Λέσβο, Στρατής Αλεξίδης. Ήταν πανελληνιονίκης, είχε συμμετοχές σε παγκόσμια πρωταθλήματα, αλλά είχε αποσυρθεί από την ενεργό δράση τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια, για να αφοσιωθεί στις σπουδές του. Έπασχε από επιθετική μορφή λευχαιμίας, όπως και ο Κιλιγκαρίδης. Νοσηλεύτηκε και πέθανε στη Νορβηγία.

Στον τάφο των τριών παιδιών που έφυγαν πρόωρα, φρόντισε να κολλήσει έναν ξεδιάντροπα προσβλητικό επικήδειο η πάνσοφη Επιτροπή Αθλητισμού της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης, νυν κυβέρνησης.

"Η αθλητική ηγεσία και η δικαιοσύνη οφείλουν να παρέμβουν άμεσα, ώστε να διαπιστωθεί εάν πρόκειται για συμπτωματικά γεγονότα ή υπάρχουν πλευρές που σχετίζονται με την πολύχρονη προπονητική διαδικασία και την ιατροφαρμακευτική αγωγή που πιθανά ελάμβαναν οι αθλητές"!

Διάλειμμα για να ξεκιτρινίσει λίγο το χαρτί, βαθιά ανάσα και δεύτερη βουτιά στον βούρκο:

"Σε κάθε περίπτωση, η αθλητική ηγεσία και οι αθλητικές ομοσπονδίες οφείλουν να λαμβάνουν τα μέτρα τους για την προστασία των αθλητών, με τακτικούς προληπτικούς ελέγχους υγείας αλλά και πιστή εφαρμογή των κανονισμών αντιντόπινγκ. Είχαν γίνει οι απαραίτητοι έλεγχοι στις συγκεκριμένες περιπτώσεις; Εξαιτίας των περικοπών και στον αθλητισμό έχουν ατονήσει πλήρως τόσο η πρόληψη όσο και οι έλεγχοι, δυστυχώς με οδυνηρά αποτελέσματα".

Τ'ακούτε, εσείς, οι γονείς του Κιλιγκαρίδη, της Ζαχαριάδη και του Αλεξίδη; Τα παιδιά σας πέθαναν από ντοπάρισμα. Το πόρισμα βγήκε από κάτι γραφειοκράτες πολιτικάντηδες, όταν το χώμα από τους τάφους ήταν ακόμα φρεσκοσκαμμένο.

Αυτό να λέτε στο σχολείο, εσείς, τα παιδιά του Κιλιγκαρίδη. "Ο πατέρας μου έπαιρνε φάρμακα, γι'αυτό πέθανε τόσο νέος. Αφού το λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, έτσι θα είναι".

Και αν σας πει κάποιος δάσκαλος ότι το ντόπινγκ προκαλεί διάφορες παρενέργειες αλλά όχι καρκίνους του αίματος, να του πείτε να ρωτήσει στην Κουμουνδούρου για να μαθαίνει και από ιατρική.

Και αν ισχυριστεί κανένας άνθρωπος του αθλητισμού ότι οι άτυχοι αθλητές βγήκαν καθαροί από δεκάδες ελέγχους, απαντήστε του ότι οι έλεγχοι είναι της πλάκας και δεν πιάνουν τις ντόπες τελευταίας τεχνολογίες, αυτές που αγοράζονται σωρηδόν από τις πάμπλουτες Ομοσπονδίες.

Α, και μην ακούτε αυτές τις ανοησίες, ότι δήθεν η κωπηλασία και το κανόε-καγιάκ είναι διαφορετικά αθλήματα. Όλοι γνωρίζουμε, ότι δεν υπάρχει διαφορά από βάρκα σε βάρκα. Μέσα σε ένα ψαροκάικο έκρυβε και η Ζαχαριάδη το φαρμάκι.

Τα θυμήθηκα αυτά τα ωραία τις προηγούμενες μέρες, όταν διάβασα τα αριστουργήματα της "Αυγής" σχετικά με τον Πύρρο Δήμα και την ακατάρριπτη επιχειρηματολογία που τα συνόδευε.

"Όποιος εμφανίζεται σε αγώνες μία φορά σε τέσσερα χρόνια, είναι ύποπτος". Ο Πύρρος δεν ανήκε ποτέ σε αυτή την κατηγορία και βγήκε καθαρός από εκατοντάδες ελέγχους (ενώ πολλοί συναθλητές του τους απέφυγαν τεχνηέντως ή πιάστηκαν ντοπαρισμένοι), αλλά αυτό είναι δικό του πρόβλημα.

Εφ'όσον πήγε με το ΠΑΣΟΚ, έχασε το δικαίωμα διά να ομιλεί. "Ψηφίσατε μνημόνιο, κύριος, οπότε οφείλετε να βγάλετε τον σκασμό. Μνημόνιο, γκουχ, γκουχ.

Συγχύζομαι. Συγχύζομαι πάρα πολύ με τους χαρτογιακάδες που ασκούν κριτική χωρίς να γνωρίζουν τη μυρωδιά του γυμναστηρίου και εκτοξεύουν λάσπη αδιακρίτως.

Όποιος θέλει να ξιφουλκήσει ενάντια στο ντόπινγκ, που έφτασε να γίνει στην Ελλάδα εθνική πολιτική την προηγούμενη δεκαετία, έχει δεκάδες πρόσωπα και γεγονότα για να στοχεύσει. Λερωμένα πρόσωπα και αλήστου μνήμης περιστατικά.

Αλήθεια, εντάθηκαν οι έλεγχοι από τότε που άλλαξε η κυβέρνηση; Πολλαπλασιάστηκαν τα κονδύλια που διατίθενται στον αθλητισμό; Άλλαξε η φιλοσοφία της χρυσοθηρίας; Όσοι πιάστηκαν ντοπαρισμένοι τους τελευταίους 19 μήνες προμηθεύτηκαν μήπως τα φάρμακά τους επί μνημονιακών κυβερνήσεων;

Το χειρότερο, βέβαια, είναι ο αμοραλισμός της επιτροπής που κήρυξε τους αθλητές ντοπαρισμένους πριν καλά καλά γίνει η κηδεία τους. Η τυμβωρυχία, στο όνομα της πολιτικάντικης σκοπιμότητας.

Δεν είμαι αφελής για να πιστέψω ότι αυτή η νοοτροπία είναι προϊόν της τωρινής κυβερνητικής παράταξης, στην πραγματικότητα ισχύει το ακριβώς αντίθετο, αλλά να, περίμενα και περιμένω από αυτήν κάτι διαφορετικό.

Το περιβόητο "ηθικό πλεονέκτημα" αφορά όχι μόνο τον νεποτισμό και τις λίστες των φοροφυγάδων, αλλά την καθημερινότητα και όλες τις εκφάνσεις της. Και δοκιμάζεται καθημερινά.

Εφ'όσον η "Αυγή" παραμένει επίσημο όργανο του κόμματος, οφείλει να είναι τύπος και υπογραμμός στη γραμμή της πολιτικής ορθότητας. Ειδάλλως ας μη μουτρώνει όταν την παρομοιάζουν με το "Πρώτο Θέμα" ή το "Μακελειό".

Οι επιτυχίες των αθλητών μας στο Ρίο ας είναι αφιερωμένες και στους αθλητές που έφυγαν νωρίς. Η αρρώστια δεν διαλέγει ούτε σέβεται. Ποτέ δεν ξέρει κανείς ποιος θα είναι ο επόμενος στόχος της.

Τους αγώνες στίβου του 2004 τους κάλυψα στο ΟΑΚΑ δίπλα δίπλα με τον Γιάννη Ξενάκη. Ο Γιάννης έμοιαζε υγιέστατος, αλλά μας άφησε εντελώς ξαφνικά πέρυσι το καλοκαίρι, αφήνοντας το ταρτάν μουσκεμένο από δάκρυα. Και δεν είχε πάρει ντόπες, ποτέ στη ζωή του.