Η μέρα που φεύγει ο Γιόζιπ Πάβιτς

Ελλάδα - Αρμενία με αξεπέραστο Live Στοίχημα και αμέτρητα ειδικά στοιχήματα! (21+)

Αεροδρόμιο Αθηνών, Ελευθέριος Βενιζέλος. Ώρα 13:00. Ημέρα, Τρίτη 11 Ιουνίου 2019. Ένας ψηλός άνδρας με καρδιά μικρού παιδιού και με ... δάκρυα στα μάτια θα φύγει από την Ελλάδα μετά από τέσσερα χρόνια.

Οι βαλίτσες του είναι λίγες, το μυαλό του είναι γεμάτο με αναμνήσεις. "Φορτωμένο" με όμορφες εικόνες "τυλιγμένες" με πάθος και αγάπη.

Πάθος για τον Ολυμπιακό και αγάπη για το άθλημα του. Την υδατοσφαίριση ή το πόλο όπως έχουμε συνηθίσει να το γράφουμε και να το λέμε.

Ο άνθρωπος αυτός που θα έχει τελικό προορισμό στο ταξίδι του την πρωτεύουσα της Κροατίας, το Ζάγκρεμπ, είναι ο Γιόζιπ Πάβιτς.

Είναι ο χρυσός Ολυμπιονίκης του 2012 με την εθνική Κροατίας. Ένας τερματοφύλακας με 14 μετάλλια με την εθνική ομάδα της χώρας του. Ένα χρυσό και ένα ασημένιο σε Ολυμπιακού, ένα χρυσό και όχι μόνο σε Παγκόσμιο πρωτάθλημα, ένα χρυσό σε Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα...

Το 2012 ψηφίστηκε κορυφαίος αθλητής της υδατοσφαίρισης στον κόσμο. Το 2015 πήρε μεταγραφή στον Ολυμπιακό Πειραιώς.

Ένας αθλητής που σύνδεσε όσο λίγοι ξένοι το όνομα του με τον Ολυμπιακό αφού από το 2016 έως το 2019 τον οδήγησε σε τρεις τελικούς Τσάμπιονς Λιγκ και στην κατάκτηση ενός τροπαίου, το 2018.

Παγωμένος καφές μ' έναν ζεστό άνθρωπο

Μια ημέρα πριν (10.6) ο Γιόζιπ Πάβιτς αναχωρήσει από την Ελλάδα, αφού έχει ανακοινώσει την απόσυρση του από την ενεργό δράση, είχαμε την χαρά και την τιμή να τον συναντήσουμε.

Μας περίμενε σ' ένα καφέ στο Παλαιό Φάληρο. Μ' ένα καφέ στο χέρι, καθισμένος στο τραπέζι του και βυθισμένος στις σκέψεις του. Ήξερε πως αύριο τέτοια ώρα θα "πετούσε" για την Κροατία.

Ένας παγωμένος καφές ήταν ότι έπρεπε για ν' αρχίσει η συνέντευξη σε μια τόσο ζεστή ημέρα και έχοντας στην απέναντι πλευρά του τραπεζιού έναν τόσο "ζεστό" και απλό άνθρωπο.

Στην Κροατία τον θυαμάζουν και είναι πολύ διάσημος. Είναι χρυσός Ολυμπιονίκης. Στα πρώτα χρόνια της ζωής του η πατρίδα του, που τότε ήταν η Γιουγκοσλαβία, είχε κερδίσει δυο χρυσά μετάλλια στη σειρά στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το 1984 και το 1988.

Αυτοί οι άνθρωποι είναι είδωλα στις χώρες τους πλέον. Ένας από αυτούς ήταν και ο Βέσκο Τζούχο ο οποίος είχε διατελέσει με επιτυχία προπονητής στον Ολυμπιακό και είχε ως συνεργάτη τον Θόδωρο Βλάχο.

Πίσω στα δικά μας. Ο Γιόζιπ αρχίζει την κουβέντα με τα γνωστά του αστεία. Είναι ο μεγάλος αρχηγός αλλά και ο μεγάλος πλακατζής του Ολυμπιακού.

Εάν μετά από χρόνια άνοιγε το Whats App και έβρισκε κανείς τις φωτογραφίες και τα λόγια του Γιόζιπ προς τους συμπαίκτες του στην κοινή τους ομάδα θα διαπίστωνε δυο πράγματα. Τον φοβερό χαρακτήρα του και την τεράστια αγάπη του για τον Ολυμπιακό.

Ο Γιόζιπ "σπάει" με τη μια τον πάγο (?) και η συνέντευξη αρχίζει...

«Τέσσερα χρόνια έπαιζα στο σπίτι μου»

Λίγο ως πολύ μπορεί κανείς να φαναστεί πως νιώθει μια ημέρα πριν φύγει από την Ελλάδα για... πάντα. «Από τη μια πλευρά είμαι πολύ στεναχωρημένος γιατί φεύγω από μια χώρα φοβερή και από μια μεγάλη ομάδα. Από την άλλη όμως είμαι χαρούμενος γιατί γυρίζω στην πατρίδα και στην οικογένεια μου», σημειώνει με ένταση στη φωνή μου.

Ο άνθρωπος που είναι απέναντι μας είναι 1.95 (εάν ξετυλιχτεί που έλεγε ο Ζήκος τα ξεπερνάει) αλλά έχει μια τόσο αγαθή ψυχή.

Τέσσερα χρόνια μετά από την πρώτη του ημέρα στον Ολυμπιακό έφτασε η ώρα της τελευταίας ημέρας. «Πριν τέσσερα χρόνια ο Ολυμπιακός στα δύσκολα με βοήθησε πάρα πολύ. Μπήκα σ' αυτή την ομάδα και γρήγορα ένιωσα σαν να είμαι στο σπίτι μου.

Ο Ολυμπιακός είναι τα πάντα για μένα. Δεν είμαι μια ομάδα που απλά παίζεις πόλο. Είναι σαν να έχω παίξει σπίτι μου. Τέσσερα υπέροχα χρόνια με φίλους», μας λέει για την μεγάλη του αγάπη.

«Θα μου λείψει η πίεση για τη νίκη»

Ο Πάβιτς έχει 14 μετάλλια με την εθνική Κροατίας στις μεγάλες διοργανώσεις αλλά αυτό που θα του λείψει είναι η πίεση για τις νίκες στον Ολυμπιακό.

Τέτοια πίεση δεν ένιωθε στην Κροατία που έπαιζε για το εθνόσημο. Βέβαια και στις δυο ομάδες οι ήττες ήταν ελάχιστες αλλά διδακτικές.

«Θα μου λείψει η πίεση για νίκες», σημειώνει αρχικά και συνεχίζει: «Η πίεση αυτή στα παιχνίδια. Πάντα πρέπει να κερδίζεις στον Ολυμπιακό. Λίγες ήττες κάναμε αλλά νομίζω μας έκαναν καλό. Το δείξαμε και φέτος που δεν ξεκινήσαμε καλά. Αλλάξαμε πολλά και φτάσαμε έως τον τελικό. Οι ήττες σου κάνουν καλό εάν ξέρεις και έχεις το μυαλό να τις διαχειριστείς. Εμείς δείξαμε ότι έχουμε και χαρακτήρα και ποιότητα».

Από την Ελλάδα δεν θα του λείψει μόνο η πίεση αλλά και ο καφές με τους φίλους του: «Θα μου λείψει η Ελλάδα. Μ' αρέσει όταν πηγαίναμε για καφέ. Μπορείς να πιεις και σπίτι σου καφέ αλλά εδώ βγαίνεις για την παρέα, για την ομάδα».

«Ο Θοδωρής μου έμαθε πως να πάρω ευρωπαϊκό»

Ένας τίτλος έλειπε από το παλμαρέ του και αυτός ήταν το Τσάμπιονς Λιγκ. Έπαιξε σε 3 τελικούς με τον Ολυμπιακό και κέρδισε ένα το 2018 κόντρα στην Προ Ρέκο, μέσα στη Γένοβα, και με τον ίδιο MVP.

Ο Γιόζιπ θεωρεί πως το χρωστάει στον άνθρωπο που έφτιαξε αυτή την ομάδα. Τον προπονητή του, τον Θόδωρο Βλάχο: «Ο Θοδωρής μου έμαθε πως να πάρω το ευρωπαϊκό. Μ' έχει μάθει και πολλά εκτός πισίνας. Τον ευχαριστώ. Είναι ένας από τους καλύτερους προπονητές στον κόσμο.

Είναι και καλός άνθρωπος και τον εκτιμούν. Παίζουμε στην Ουγγαρία και έρχεται ο Κάσας να τον δει. Αυτό λέει πολλά. Να σου πω και κάτι. Έχουμε πάει σε τρεις τελικούς μέσα σε τέσσερα χρόνια.

Εάν ήταν ένας μπορεί να ήταν τυχαίο. Ο Θοδωρής έχει πολύ σημαντικές επιτυχίες και με την εθνική Ελλάδος και του εύχομαι να συνεχίσει να δουλεύει σκληρά, να κερδίζει τρόπαια, και να βγάζει νέους παίκτες».

«Άλλοι δεν θα άρχιζαν με τόσα χρέη. Ο Κουντούρης έφτασε ψηλά»

Βέβαια πίσω από τον προπονητή και τους παίκτες υπάρχει μια διοίκηση. Η διοίκηση Κουντούρη έχει κάνει θαύματα στον Ολυμπιακό και ο Γιόζιπ βγάζει το καπέλο του: «Αυτό που έκανε ο πρόεδρος με τα χρέη είναι τεράστιο. Κανένας άλλος δεν θα το έκανε. Αυτός τα πήρε όλα πάνω του.

Άλλοι θα έφευγαν με τόσα χρέη. Ο κ. Κουντούρης έμεινε με εκπληκτικά αποτελέσματα. Είναι δυνατός ο Ολυμπιακός στο πόλο σε άνδρες και γυναίκες, στο βόλεϊ και τώρα και στο χάντμπολ. Σε τόσα αθλήματα ακόμη. Μπορεί κάποιος να λέει λόγια ότι είναι μεγάλος ο Ολυμπιακός αλλά αυτό το δείχνει ο σύλλογος κάθε χρόνο με τις επιτυχίες του σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Δεν είναι μόνο ο κ. Κουντούρης αλλά και ο κ. Μαρινάκης και όλοι όσοι δουλεύουν σκληρά γι' αυτό. Τους ευχαριστώ όλους».

«Δόξα τω Θεώ που παίζω στον Ολυμπιακό»

Ο κόσμος τον συναντά στον δρόμο στον Πειραιά και τον αποθεώνει. Εντάξει δεν τον ξέρουν πάρα πολλοί αφού δεν είναι ποδοσφαιριστής ή μπασκετμπολίστας αλλά είναι αρχηγός του Ολυμπιακού.

Αλήθεια τι του λέει ο κόσμος; «Μου λένε συνέχεια: φτάνει, φύγε. Καλά πλάκα κάνω. Τι να πω για τον κόσμο του Ολυμπιακού; Στο Ανόβερο ήταν γεμάτο το κολυμβητήριο. Στη Γένοβα φουλ, στη Βουδαπέστη φουλ εδώ στα σημαντικά παιχνίδια είναι γεμάτο.

Μ' αυτό τον κόσμο δεν μπορείς παρά να είσαι χαρούμενος και να λες δόξα τω Θεώ που παίζω στον Ολυμπιακό. Είναι τέτοια η στήριξη που δεν μπορείς να σταματήσεις να προσπαθείς και να παίζεις καλύτερα.

Στο Ανόβερο ήρθαν άνθρωποι από το Λονδίνο, από την Ολλανδία, από τη Γερμανία, από την Ελλάδα για να δουν πόλο. Είναι κάτι τρομερό».

«Δεν πίστευα ότι είναι τόσο ωραία»

Πριν από τον Πάβιτς στον Ολυμπιακό έχουν παίξει και άλλοι Κροάτες παίκτες ενώ στον πάγκο έχουν καθίσει και προπονητές από τη χώρα του όπως ο Ματουτίνοβιτς και ο Τζούχο.

Ο Πάβιτς που είχε παίξει αρκετές φορές κόντρα στον Ολυμπιακό άκουγε τα καλύτερα αλλά νόμιζε ότι ήταν απλά υπερβολές. Διαψεύστηκε και μας το λέει: «Βέβαια ήξερα τον Ολυμπιακό. Έχουν παίξει εδώ πολλοί φίλοι μου. Ο Κομάντινα, ο Βράνιες, ο Ντόγκας, ο Κόλιανιν. Μ' αυτούς ξεκίνησα μαζί πόλο.

Μου έλεγαν πάντα τα καλύτερα λόγια. Για τον σύλλογο, για την ομάδα, την χώρα. Θα σου πω με ειλικρίνεια δεν τους πίστεψα πάρα πολύ. Όταν ήρθα εδώ κατάλαβα πως αυτή η ομάδα έχει κάτι το διαφορετικό. Υπάρχουν πολλές μεγάλες ομάδες και στην Κροατία, η Γιουγκ και η Μλάντοστ, με τεράστια ιστορία, αλλά να υπάρχει ένας σύλλογος που είναι στην κορυφή σ' όλα τα αθλήματα δεν υπάρχει αλλού».

«Βασιλιάς του μπάσκετ ο Ντράζεν»

Η κουβέντα πάει στα άλλα αθλήματα. Στο μπάσκετ που αγαπάει αφού παίζει και ο 11χρόνος υιός του: «Παρακολουθώ μπάσκετ. Είχα πάει πολλές φορές στο ΣΕΦ. Μου αρέσει και ο Πρίντεζης και ο Σπανούλης. Ο γιος μου παίζει μπάσκετ και του αρέσει πολύ ο Σπανούλης».

Δεν μπορείς να έχεις απέναντι σου έναν τέτοιο μύθο και να μην τον ρωτήσεις για τον συμπατριώτη του, τον αείμνηστο Ντράζεν Πέτροβιτς.

Ο Πάβιτς νιώβει άβολα και υποκλίνεται...«Ο Ντράζεν έφυγε νωρίς. Πέρασαν 26 χρόνια. Ήμουν μικρός δεν το είδα πολύ. Όλοι έλεγαν ότι αυτός ήταν ένας Θεός. Ο βασιλιάς του μπάσκετ. Πήγε στο NBA και άνοιξε το δρόμο στους άλλους από την Ευρώπη.

Παρακολουθούσα τον Ράντζα που έχει παίξει και στον Ολυμπιακό και φυσικά τον Τόνι Κούκοτς που ήταν και στους Bulls. Τότε ξυπνούσα τα χαράματα για να δω τα παιχνίδια του στην Αμερική. Τώρα είμαι φίλος με τον Μπογκντάνοβιτς, τον Σάρις, τον Ούκιτς. Γενικά στην Κροατία έχουμε αθλητές που έκαναν παγκόσμια καριέρα σε πολλά αθλήματα».

Το μπάσκετ παρά το ύψος του δεν τον... τράβηξε ποτέ ως αθλητή. Αντίθετα μας λέει: «Μικρός έπαιζα ποδόσφαιρο αλλά ξεκίνησα το πόλο στην Γ' δημοτικού. Ξεκίνησα στη Γιαντράν Σπλιτ, από εκεί είμαι και έπαιξα εκεί πέντε χρόνια. Μετά δέκα χρόνια στη Μλάντοστ και μετά στον Ολυμπιακό».

«Έπαιξα σε τρεις μυθικές ομάδες»

Έχει ακουστεί και έχει γραφτεί πολλές φορές για τις σπουδαίες προτάσεις που είχε όπως εκείνη από την Προ Ρέκο με τα ... τρελά λεφτά αλλά αυτός είναι ρομαντικός και νιώθει "ερωτευμένος" με τις ομάδες του: «Είχα πρόταση από την Προ Ρέκο αλλά δεν ήθελα να φύγω από τη Μλάντοστ.

Ήμουν χαρούμενος σ' όλες τις ομάδες που έπαιξα. Δεν είμαι άνθρωπος που του αρέσουν οι αλλαγές και δεν θέλω ποτέ να λέω είχα προτάσεις από διάφορες ομάδες. Έκανα τις επιλογές μου. Έπαιξα σε τρεις ομάδες που είναι σπουδαίες για το ευρωπαϊκό πόλο.

Η Γιαντράν Σπλιτ έχει πάρει 2 Τσάμπιονς Λιγκ, η Μλάντοστ έχει 7 και ο Ολυμπιακός άλλα 2. Έπαιξα σε τρεις μυθικές ομάδες. Η Μλάντοστ πριν εμφανιστεί η Προ Ρέκο έλεγαν ότι είναι η καλύτερη ομάδα όλων των εποχών. Ο Ολυμπιακός είναι πρώτος σ' όλα τα σπορ».

Τα ελληνικά και τα γκολ του Αργυρόπουλου

Μιλάει άπταιστα ελληνικά. Μιλάει, διαβάζει και γράφει. Όλα μόνος του. «Ήθελα να μάθω ελληνικά. Πριν έρθω κατέβασα από τον υπολογιστή ένα πρόγραμμα και άρχισα να μαθαίνω. Μετά από τα παιδιά στην ομάδα. Ήθελα να το κάνω για την ομάδα. Ξέρω και να διαβάζω», μας λέει ο 37χρόνος άσος.

Στην Ελλάδα έκανε μόνο φίλους και η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύτηκε να μας πει ποιος είναι ο καλύτερος του στον Ολυμπιακό: «Με όλα τα παιδιά είμαι φίλος αλλά ηλικιακά είμαι πιο κοντά με τον Μυλωνάκη και με τον Φουντούλη. Είμαι ευτυχισμένος που έπαιξα μ΄αυτούς τους συμπαίκτες».

Οι προπονήσεις του Ολυμπιακού είναι κάτι σαν τις προπονήσεις της μικτής Ευρώπης. Αυτός παρότι έχει απέναντι του τρομερούς σουτέρ δεν "τρώει" εύκολα γκολ. Κάποια τ' αφήνει.

«Το πιο δύσκολο σουτ ο Ομπράντοβιτς. Κάποιες φορές άφηνα και τον Αργυρόπουλο να μου βάζει κανένα γκολ στην προπόνηση. Μόνο εάν τον αφήνω. Έχουμε υπέροχους νέους παίκτες με πολύ ταλέντο και όρεξη. Θα τους παρακολουθώ και από την Κροατία», λέει ο Πάβιτς ο οποίος μετά από το χαμένο πέναλτι του Αργυρόπουλου στον τελικό με τη Φερεντσβάρος "έτρεξε" να τον πάρει μια αγκαλιά και να του πει να σηκώσει ψηλά το κεφάλι.

Τον ρωτάμε για τον πρώτο σκόρερ του τελικού και του φετινού Τσάμπιονς Λιγκ, τον Ντίνο Γενηδουνιά, και μας λέει μεταξύ άλλων ότι είναι πρότυπο. Ο Πάβιτς το λέει!

«Ο Ντίνος είναι φοβερό παιδί και έχει σπουδαία οικογένεια που την έχω γνωρίσει. Ήταν δύσκολο να γυρίσεις από την Αμερική και να παίξεις σε πολύ υψηλό επίπεδο. Ήταν στο Φάληρο και τώρα είναι στον Ολυμπιακό. Είναι σε top επίπεδο από τους καλύτερους της Ευρώπης. Το αξίζει γιατί δουλεύει σε κάθε προπόνηση. Είναι ένας αθλητής πρότυπο», σημειώνει με αγάπη στα λόγια του.

«Οικογένεια μου ο Θοδωρής και οι συμπαίκτες»

Η οικογένεια του που ζει στο Ζάγκρεμπ του έλειπε αυτά τα τέσσερα χρόνια αλλά είχε βρει άλλη ... οικογένεια: «Μου έλειπε η οικογένεια μου αλλά εδώ στην Ελλάδα είχα τους συμπαίκτες μου και τον Θοδωρή που με στήριξαν.
Με άφηνε να πηγαίνω πιο πολύ στο Ζάγκρμεπ για να δω την οικογένεια μου. Ποτέ κανείς στην ομάδα δεν είπε γιατί αυτός έφυγε για να πάει στο Ζάγκρεμπ. Ήταν απόφαση μου να είμαι εδώ».

Σε λίγο μας συστήνει την οικογένεια του με περηφάνεια: «Ο γιος μου παίζει μπάσκετ και είναι 11. Η κόρη μου είναι 9 και παίζει βόλει αλλά έχει κερδίσει μετάλλια και στο σκάκι. Με την γυναίκα που έχει γενέθλια σήμερα είμαστε μαζί από τα 18 μας χρόνια. Η γυναίκα μου έχει σύζυγο που παίζει πόλο. Αυτή τη σχέση έχει με τον αθλητισμό», μας λέει και γελάμε επί κάποια λεπτά με την τελευταία του ατάκα!

Τα παιδικά χρόνια, ο πόλεμος και οι Σέρβοι

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Σπλιτ. Μέσα σε πόλεμο. Εμφύλιο. Όταν του μιλάμε για τα παιδικά χρόνια νιώθει άβολα: «Ωχ. Μεγάλωσα μέσα σε δύσκολα χρόνια. Είχαμε πόλεμο. Το Σπλιτ βέβαια δεν είχε σοβαρές καταστροφές. Ζούσαμε σχεδόν κανονικά στο Σπλιτ».

Η κουβέντα πάει στους Σέρβους. Η απάντηση του είναι όλα τα λεφτά. Φυσικά και αυτά που λέει τα έχει κάνει πράξη: «Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους Σέρβους. Είμαι αθλητής και αθλητισμός δεν γνωρίζει σύνορα. Για μένα το σημαντικό είναι εάν είσαι καλός ή κακός άνθρωπος. Τώρα εάν είσαι Κροάτης, Σέρβος, Έλληνας για μένα δεν λέει κάτι. Έτσι με έμαθε και η μάνα μου να ξεχωρίζω τους ανθρώπους σε καλούς και κακούς. Έχω πολλούς φίλους στη Σερβία».

Ο Ναδάλ, ο Τζόκοβιτς και ο Μόντριτς

Ένα Σέρβο που θαυμάζει είναι τον Νόβακ Τζόκοβιτς και νιώθει τυχερός που ζει στην εποχή που μεγαλουργεί η σπουδαία τριάδα του παγκόσμιου τένις: «Ο Ναδάλ και ο Φέντερερ παίζουν πάρα πολλά χρόνια αλλά και ο Τζόκοβιτς είναι φοβερός. Είμαι χαρούμενος που ζούμε σ' αυτή την εποχή».

Στο ... ερώτημα Μέσι ή Ρονάλντο απάντά διπλωματικά: «Δεν έχω τρέλα με ποδόσφαιρο. Ο Μέσι κάνει κάτι διαφορετικό με τη μπάλα και ο Ρονάλντο είναι μηχανή του γκολ. Στηρίζω Μόντριτς».

«Στην Κροατία Ολυμπιονίκης είναι... χρυσό μετάλλιο»

Το 2008 έπαιξε στο Πεκίνο. Το 2012 στο Λονδίνο κέρδισε το χρυσό μετάλλιο και το 2016 στο Ρίο το ασημένιο. Αυτή είναι η Ολυμπιακή διαδρομή του Γιόζιπ Πάβιτς.

«Μαγική στιγμή το χρυσό στο Λονδίνο. Μετά από τους Ούγγρους που κέρδισαν 3 συνεχόμενα χρυσά και μπήκαν στο Hall Of Fame ήρθαμε εμείς. Πάντα στους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι υπέροχα. Όλοι εκεί είμαστε ίδιοι. Είμαστε όλοι μαζί. Από το πόλο, από το τένις από το μπάσκετ, από την κολύμβηση.

Είσαι μαζί με τον Μπολτ και τον Φέντερερ. Κάνεις φίλους στους Ολυμπιακούς Αγώνες», τονίζει αρχικά και μιλάει στη συνέχεια λίγο παραπάνω, αν και δεν θέλει πολύ, για το χρυσό του 2012: «Το πήρα το χρυσό. Είναι γραμμένο δεν αλλάζει. Δεν μου αλλάζει τη ζωή που πήρα το χρυσό στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Εδώ στην Ελλάδα έκανα πλάκα με τους συμπαίκτες μου. Στην Κροατία όταν λες Ολυμπιονίκης πρέπει να είσαι χρυσός. Εδώ στην Ελλάδα είσαι 8ος και λες Ολυμπιονίκης».

«Κέρδισα φίλους στον αθλητισμό»

Είναι σπουδαίο ν' ακούς από έναν τόσο σημαντικό αθλητή ότι σημασία δεν έχουν τόσο τα μετάλλια και τα λεφτά αλλά η πορεία και οι φίλοι που κάνεις μέσα από τον αθλητισμό.

Είναι η αγάπη για το άθλημα. Είναι η ζωή που σου δίνει. Αυτό βγαίνει σ' όλους τους μεγάλους αθλητές και γι΄αυτό ο Φέντερερ παίζει στα 38 του. Συντηρεί τον μύθο του.

«Νιώθω γεμάτος. Τα μετάλλια, τα τρόπαια είναι γραμμένα. Δεν θα στα πάρει κανένας πίσω. Το πιο σημαντικό είναι ότι γνώρισα ανθρώπους μέσα από το άθλημα και έκανα φίλους. Στην Ελλάδα, στην Κροατία, σ' όλη την Ευρώπη και τον κόσμο. Με καλούν και με περιμένουν να πάω στα σπίτια τους για διακοπές. Αυτό για μένα είναι πάνω από τα μετάλλια και τα χρήματα», λέει ο Κροάτης Ολυμπιονίκης.

Τα ψάρια και ο πουρές του Νικολαϊδη

Από την Ελλάδα δεν λατρεύει μόνο τον ήλιο της και τον καφέ της αλλά τα ψάρια της και τις ομορφιές της. «Μου αρέσουν πολύ τα ψάρια, τα θαλασσινά. Όλα είναι ωραία εδώ. Ο μουσακάς. Μου αρέσει η Ελλάδα πολύ. Έχω πάει και σε νησιά. Δεν μ' αρέσουν τα νησιά που έχουν πολύ κόσμο. Πήγα Αγκίστρι, Αίγινα αλλά και στα Μετέωρα και σ' άλλα μέρη. Θα έρχομαι στην Ελλάδα. Είναι κοντά με το αεροπλάνο», υπογραμμίζει.

Έχουμε μάθει ότι μαγειρεύει καλά. Τον ρωτάμε και δεν μας αποκαλύπτει συνταγές αλλά τον... μάγειρα της ομάδας. «Μαγειρεύω. Όχι βέβαια σαν τον Νικολαϊδη που φτιάχνει φοβερό πουρέ από το σακουλάκι!».

Είναι η ώρα για μεγάλες ατάκες. Δίνει ρέστα και απαντά στο τι δεν του αρέσει στην Ελλάδα: «Δεν θα πω η κίνηση στους δρόμους γιατί ευτυχώς τις ώρες που είχαμε προπόνηση δεν συναντούσαμε κίνηση. Όλα τα προβλέπει ο προπονητής. Η Αθήνα θα μπορούσε να έχει περισσότερο πράσινο. Όχι το πράσινο που σκέφτονται οι Ολυμπιακοί...».

Ρέμος και μέχρι το τέλος του κόσμου

Ακούει ελληνική μουσική και δεν τραγουδάει μόνο στο μπάνιο του. «Πήγαινα και στα μπουζούκια. Μου αρέσει πολύ ο Ρέμος. Ο Βέρτης και ο Μαζωνάκης. Εμένα και ο Καρράς μου άρεσε. Ο Ρέμος είναι κορυφή. Μου αρέσει πολύ το "Μέχρι το τέλος του κόσμου», "αποκαλύπτει"!

Από αύριο θ' ακούει Ρέμο μόνο στο internet ή στο κινητό αλλά αλήθεια τι θα κάνει από αύριο ο Πάβιτς: «Ελπίζω ν' ασχοληθώ με το πόλο. Δεν θέλω να γίνω προπονητής. Έχω συζητήσεις με την ομοσπονδία στην Κροατία και θα δούμε τι θα κάνω όταν επιστρέψω».

Το ελληνικό πόλο και η εθνική

Του ζητήσαμε την αποψή του για το ελληνικό πόλο και μας την είπε: «Θέλει και άλλες καλές ομάδες. Έρχεται ο Απόλλων Σμύρνης και η Βουλιαγμένη. Πουθενά δεν έχει πολλές καλές ομάδες. Υπάρχουν 2-3 σε κάθε χώρα. Ο Ολυμπιακός είναι σε πολύ υψηλότερο επίπεδο από όλες τις ομάδες αφού είναι κορυφαίος στην Ευρώπη.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι υψηλό το επίπεδο. Φαντάσου να έρθει μια ομάδα NBA να παίξει στην Ευρώπη. Θα τους κερδίζει με 20π. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι καλές οι άλλες ομάδες. Ο Ολυμπιακός είναι σε τοπ επίπεδο».

Φέτος έχει και το Παγκόσμιο πρωτάθλημα στην Κορέα και κάνει τις δικές του προβλέψεις για τον τελικό: «Θέλω να είναι δεύτερη η Ελλάδα και πρώτη η Κροατία στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα».

«Ελπίζω να φτιάξει κολυμβητήριο ο Ολυμπιακός»

Έχει μεγαλώσει σε μια χώρα με υποδομές στον αθλητισμό και με πλάνο στις Ακαδημίες. Στην Ελλάδα υπάρχει πλάνο για τις Ακαδημίες αλλά ειδικά στον Ολυμπιακό δεν υπάρχει χώρος για προπόνηση. Έπαιξε, αγάπησε, πόνεσε το "Παπαστράτειο" αλλά θα ήθελε και αυτός να δει τον Ολυμπιακό σ' ένα νέο κολυμβητήριο: «Θέλει ο Ολυμπιακός το δικό του κολυμβητήριο. Θα το φτιάξει μου είπαν τώρα ο κ. Βασιλειάδης (χαχα).

Θέλει κολυμβητήρια και στην Αθήνα και στον Πειραιά. Όχι μόνο για πόλο αλλά και την κολύμβηση. Μετά θα φτιάξεις και καλές Ακαδημίες. Πως να πάνε τα παιδιά στις 21:30 να κάνουν προπόνηση μετά από μια τόσο δύσκολη ημέρα; Εύχομαι να τα καταφέρει ο Ολυμπιακός».

Το καλύτερο παιχνίδι και το γούρι

Ποιον ξεχωρίζει σαν τον καλύτερο του αγώνα; «Ο καλύτερος αγώνας ο τελικός με την Προ Ρέκο. Ακόμη θα πω ένα παιχνίδι στο "Παπαστράτειο" με τη Ντιναμό Μόσχας. Ξεκινήσαμε 7-0 και γεια σας», απαντά και μιλάει για το γούρι του πριν το Final-8 του Ανόβερο: «Δεν ήθελα για γούρι να μαψέζω τα πράγματα μου για το ταξίδι της επιστροφής στην Κροατία.

Πήγα εκεί για να παίξω και όχι να περάσω τρεις ημέρες καλά. Ήθελα να φύγω πρωταθλητής Ευρώπης. Στεναχωρήθηκα αλλά δεν μένω στο τέλος. Ένα πέναλτι, ένα δοκάρι δεν κρίνει μια χρονιά. Παίξαμε τρεις τελικούς σε τέσσερα χρόνια. Ποια άλλη ομάδα το έχει κάνει;».

Ερωτηθείς εάν τον απασχολεί η πολιτική απάντησε όχι.

Είναι ένας αθλητής με Α και είναι ένας άνθρωπος που απλά αγάπησε αυτό που επέλεξε να κάνει στη ζωή του και πέτυχε τα πάντα.

Είναι τυχερό το ελληνικό πόλο που τον έζησε για τέσσερα χρόνια. Είναι τυχερός ο Ολυμπιακός που τον είχε στην ομάδα του και όποιος διάβασε τη συνέντευξη θα κατάλαβε γιατί αυτή η ομάδα έπαιξε 3 τελικούς Τσάμπιονς Λιγκ σε 4 χρόνια.