Ψυχογιού: «Βγήκα τρέχοντας από το αυτοκίνητο και έτρεξα στο λεωφορείο»

Η Σοφία Μπεκατώρου έκανε αρχή με την γενναία της απόφαση και πλέον άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου. Αλλη μια αθλήτρια της ιστιοπλοΐας κατήγγειλε σεξουαλική παρενόχληση. Ο λόγος για την Μαρίνα Ψυχογιού η οποία μέσω της προσωπικής της σελίδας στο Facebook έγραψε για την δική της εμπειρία και στη συνέχεια μίλησε και στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ.

Αναλυτικά τα όσα έγραψε στο Facebook η Μαρίνα Ψυχογιού

«Διαβάζω τη μαρτυρία της Σοφίας και όχι, δεν πέφτω από τα σύννεφα. Δεν μένω έκπληκτη από αυτά που περιγράφει, ακούγονται τόσο γνώριμα. Πολλά τα μηνύματα συμπαράστασης, αλλά πολλά και τα απαξιωτικά σχόλια, με κορυφαίο αυτό της εθνικής αρχής του αθλήματός μας, η οποία φαίνεται πως δυσκολεύεται να το πιστέψει.

Τέτοια περιστατικά γίνονται συνέχεια. Κάθε μία το αντιμετωπίζει όπως μπορεί. Ποτέ όμως, καμία, δεν το καταγγέλλει. Γιατί ακόμη κι αν δεν τη βγάλουν τρελή, ή ότι τα θέλει κι αυτή, το λιγότερο που θα συμβεί είναι ότι θα βρεθεί στη δυσμένεια του προπονητή, του εφόρου ή του ομοσπονδιάρχοντα. Και θα αισθανθεί ντροπή μπροστά στην οικογένεια, τους φίλους, το κοινωνικό περιβάλλον. Οπότε, για το καλό κυρίως το δικό της αλλά και των αγαπημένων της, προσπαθεί να το διαχειριστεί όσο καλύτερα και ανώδυνα γίνεται. Οι θύτες συνεχίζουν ακάθεκτοι, κι αν δεν τους κάτσει, ή σταματήσει να τους κάθεται μία, πάνε στην επόμενη.

Την άνοιξη του 1993 ήμουν 20 ετών. Είχα μόλις κερδίσει το πανελλήνιο/πρόκριση και παρακαλούσα τους ομοσπονδιάρχοντες να με συμπεριλάβουν στην εθνική ομάδα. Είχα μόλις τελειώσει μια συνάντηση για το θέμα στο ΝΟΤΚ, στο Δέλτα Φαλήρου, και έφευγα να για να επιστρέψω στο σπίτι μου με το λεωφορείο. Μέλος του ΔΣ της ΕΙΟ με πλησιάζει και προσφέρεται να με πάει. Ηλιακή τάξη του παππού μου ο κύριος, σε αυτήν την ηλικία έτσι τους μετράς τους μεγαλύτερους ανθρώπους. Έκανε κρύο και σκέφτηκα γιατί όχι, ευχαριστώ πολύ. Βγαίνοντας από το ΝΟΤΚ είχε τότε μια αφετηρία λεωφορείων, τις γραμμές 450 και 550.

Ο κύριος λοιπόν σταματά το αυτοκίνητο και αρχίζει μια συζήτηση ότι για να με στηρίξει η ΕΙΟ πρέπει να υπάρχει κάποιος που να παλεύει για μένα και αυτός μπορεί να αναλάβει να με βοηθήσει αν είμαι κι εγώ καλό κορίτσι. Με ευγένεια και ωραία λόγια και κολακεία απλωνόταν. Έπιασε το πόδι μου, ερχόταν πολύ κοντά μου, μου έλεγε να μη φοβάμαι, ότι γίνεται είναι για το καλό μου. Ήταν πολύ άβολη κατάσταση, προσπαθούσα να καταλάβω πως είναι δυνατόν αυτός ο μεγάλος άνθρωπος να με πλησιάζει έτσι, προσπαθούσα να αποφασίσω τι πρέπει να κάνω.

Δεν ήταν εύκολο να αντιδράσω, θα ήταν αγένεια να του πω ότι δε θέλω να με πάει στο σπίτι ή να του μιλήσω άσχημα. Κάποια στιγμή πήγε να με φιλήσει και του είπα ότι εγώ θα κερδίζω στη θάλασσα και δε χρειάζομαι τέτοια υποστήριξη γιατί είναι άδικο για όλους τους άλλους που δε θα έχουν κάποιον να τους υποστηρίζει. Άνοιξα την πόρτα, βγήκα από το αυτοκίνητο και έτρεξα και μπήκα στο λεωφορείο που περίμενε στην αφετηρία. Στο δρόμο για το σπίτι αποφάσισα ότι δε θα πω τίποτε σε κανέναν γιατί αν το μάθουν οι γονείς μου θα με σταματήσουν από την ιστιοπλοΐα.

Και βέβαια δεν υπήρχε περίπτωση να πω τίποτε σε κανέναν στο περιβάλλον του αθλήματος γιατί αυτό θα σήμαινε ακόμη περισσότερη δυσμένεια. Απλά, φρόντισα να μην του δώσω ποτέ ξανά την ευκαιρία να βρεθεί μόνος του μαζί μου. Ούτε στον συγκεκριμένο ούτε σε οποιονδήποτε άλλον.Δεν το θυμήθηκα τώρα. Τώρα όμως είναι ώρα να κάνουμε κάτι για το θέμα. Όχι τόσο για να τιμωρηθούν οι θύτες των διάφορων περιστατικών στο παρελθόν, αλλά πολύ πιο σημαντικό, για να δημιουργήσουμε ένα ασφαλέστερο περιβάλλον για όλους στην κοινωνία που ζούμε. Να μην υπάρχουν οι συνθήκες ώστε να δημιουργούνται τέτοιες καταστάσεις.

Μαρίνα Ψυχογιού
μέλος της Εθνικής ομάδας ιστιοπλοΐας 1988-98, Ολυμπιακό στέλεχος αγώνων της World Sailing».

Στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ η Μαρίνα Ψυχογιού τόνισε πως «μετά από 40 χρόνια στην ιστιοπλοΐα οι αδικίες εκ μέρους του συστήματος τόσο σε μένα όσο και σε συναθλητές μου είναι αναρίθμητες και αυτό είναι πολύ λιγότερο τραυματικό από άλλα που έχουν συμβεί» και δήλωσε πως το δικός της περιστατικό το μοιράστηκε με κάποιους μετά από πολλά χρόνια όταν είχε σταματήσει να αγωνίζεται.

«Η καθεμία και ο καθένας γιατί μπορεί να συμβεί και σε αγόρι κάτι αντίστοιχο, όπως είπα στην ανάρτηση μου όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο το διαχειρίζεται με τον πιο ανώδυνο τρόπο για το ίδιο και τους αγαπημένους του» πρόσθεσε η ίδια.

Η Μαρίνα Ψυχογιού επανήλθε και με νέο post στο Facebook στο οποίο γράφει:

«ΚΑΙ ΤΩΡΑ; Πριν από δύο μέρες έκανα μία ανάρτηση στην οποία περιγράφω τι μου συνέβη πριν από 28 χρόνια. Είναι κάτι πολύ αντίστοιχο, ευτυχώς με όχι τόσο άσχημη κατάληξη, με αυτό που συνέβη λίγα χρόνια αργότερα στη Σοφία.

Διαβάζοντας τις λεπτομέρειες της καταγγελίας της Σοφίας συνειδητοποίησα ότι ο τρόπος δράσης και των δύο θυτών ήταν παρόμοιος. Και ο τρόπος με τον οποίο το διαχειριστήκαμε ήταν επίσης παρόμοιος.

Δύο ανεξάρτητα περιστατικά, με διαφορετικούς πρωταγωνιστές, όμως τόσο όμοια. Τα δύο αυτά περιστατικά, και πολλά άλλα, με όχι απαραίτητα σεξουαλικό χαρακτήρα, δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά αλλά είναι φαινόμενα ενός συστήματος που επιτρέπει την κατάχρηση εξουσίας. Πόσα άλλα έχουν συμβεί πριν και μετά από τα δικά μας; Πολλά, που ξέρουμε, και άλλα που δεν ξέρουμε.

Προφανώς δεν είναι ΟΚ αυτό. Όταν η κοινωνία του αθλητισμού, αλλά και του σχολείου, του πανεπιστημίου, του εργασιακού χώρου, δεν είναι δομημένη με αξιοκρατία και διαφάνεια, τότε είναι αναπόφευκτο να παρουσιάζονται τέτοια φαινόμενα. Αν έχουμε ένα σύστημα αξιοκρατικό, διαφανές και αδιάβλητο τότε δε θα υπάρχει χώρος για τέτοιες συμπεριφορές γιατί οι διαδικασίες θα είναι ξεκάθαρες. Με όρους και προϋποθέσεις γνωστά σε όλους τους εμπλεκόμενους.

Δε θα μπορεί κανένας να εκμεταλλευτεί την εξουσία του έναντι άλλων. Και το αποτέλεσμα δε θα είναι μόνο ένας πιο υγιής χώρος, αλλά και με καλύτερες επιδόσεις, αφού θα υποστηρίζονται αυτοί που έχουν τις καλύτερες προοπτικές για να προοδεύσουν, να επιτύχουν, οπότε λογικά, θα φτάνουν ψηλότερα. Εκεί πρέπει να επενδύσουμε την ενέργειά μας.

Το να αναλύουμε τι συνέβη πριν από δεκαετίες δε θα αλλάξει τίποτα, το θέμα είναι να χτίσουμε τώρα ένα δυνατότερο μέλλον. Μετά από 40 ακριβώς χρόνια ενασχόλησής μου με το άθλημα, μετά από δεκαετίες αδικιών εκ μέρους του συστήματος, τόσο απέναντί μου όσο και απέναντι σε συναθλητές μου, στην ιστιοπλοΐα αλλά και σε άλλα αθλήματα, είναι η πρώτη φορά που αισθάνομαι ότι κάτι μπορεί να αλλάξει.

Ευχαριστώ πολύ για τα μηνύματα, δεν περίμενα ποτέ τέτοια ανταπόκριση. Ελπίζω να καταφέρουμε να αλλάξει κάτι, για το καλό όλων μας!»