Γκατσιούδης στο gazzetta.gr: «Έχω γίνει ένα με το ακόντιο, θα γίνω ένα και με την ομοσπονδία»

Η δύναμη που το ακόντιο για πολλά πολλά χρόνια έφευγε από τα χέρια του! Την ίδια δύναμη έχει και τώρα να βοηθήσει, να προσφέρει, να στηρίξει τον ελληνικό αθλητισμό, Τον στίβο που τίμησε, αλλά και τιμήθηκε από αυτόν. Ο σπουδαίος Κώστας Γκατσιούδης μέσω του gazzetta.gr λίγες μέρες πριν από τις εκλογές του ΣΕΓΑΣ (Τετάρτη, 31 Μαρτίου) και την υποψηφιότητά του στο πλευρό της Τασούλας Κελεσίδου στέλνει ένα... γράμμα στον ελληνικό αθλητισμό. Γράμμα με παράπονο για τα «17 χρόνια δεν χτύπησε ποτέ το τηλέφωνό μου, 17 χρόνια δεν μου ζητήθηκε να συνεχίσω να είμαι μέλος της ομοσπονδίας μου», αλλά και γράμμα ελπίδας και αισιοδοξίας καθώς «Έρχεται μια νέα μέρα και θα είμαστε όλοι υπερήφανοι γιατί εμείς δημιουργούμε τις συνθήκες για το καλύτερο»!

Αναλυτικά τα όσα έγραψε ο άλλοτε σπουδαίος πρωταθλητής στο ακόντιο:

«Τα χρόνια περνάνε κι εγώ αυτό που αντικρίζω σήμερα 17 χρόνια μετά την κορυφαία στιγμή των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, είναι τους ίδιους ανθρώπους στους ίδιους χώρους, με τι ίδιες σκέψεις και τους ίδιους στόχους.

Λένε όλοι τους πως όλα τα κάνουν για τους αθλητές, πως οι αθλητές είναι πάνω απ’ όλα. Γιατί όμως δεν βλέπουμε πουθενά να υπάρχουμε εμείς; 17 χρόνια δεν χτύπησε ποτέ το τηλέφωνό μου, 17 χρόνια δεν μου ζητήθηκε να συνεχίσω να είμαι μέλος της ομοσπονδίας μου.

Μέχρι τη στιγμή που με κάλεσε η καλή μου φίλη, η Αναστασία Κελεσίδου, και μου είπε «Κώστα κατεβαίνω για πρόεδρος στο ΣΕΓΑΣ και σε θέλω κοντά μου, πρέπει να το διεκδικήσουμε μόνοι μας, γιατί κανείς δεν θα μας το προσφέρει».

Στην Αναστασία δεν μπορούσα να αρνηθώ, γιατί ξέρω τις προθέσεις της, ξέρω την ανδιοτέλειά της, ξέρω πως δεν θα προδώσει ποτέ κανέναν. Με αυτό το τηλεφώνημα κατάλαβα πως έχω κι εγώ ευθύνη απέναντι στην οικογένεια του στίβου.

Ξύπνησαν μέσα μου τα αισθήματα που είχα όταν αγωνιζόμουν, που η μόνη μου σκέψη ήταν να τιμώ την εμπιστοσύνη και να δικαιώνω τις ελπίδες της χώρας. Ένιωθα πως είχα χρέος απέναντι στην χώρα μου και στον εαυτό μου.

Τότε το τίμημα που πλήρωσα ήταν ακριβό και στα 29 μου χρόνια βρέθηκα σε μία νέα πραγματικότητα εντελώς μόνος, αλλά με καθαρή συνείδηση γιατί ήξερα πως δεν πρόδωσα κανένα. Όλα αυτά τα χρόνια δεν κατηγόρησα κανέναν, δεν ζήτησα τίποτε, όμως κανείς δεν αναρωτήθηκε τι κάνει ο Γκατσιούδης.

Ήταν αυτό το τηλεφώνημα της Αναστασίας που με ταρακούνησε και με έκανε να πιστέψω πως έφτασε ο καιρός, πως ήρθε η στιγμή να υπηρετήσω τον αθλητισμό από άλλα μετερίζια, να καταλάβω πως οφείλω κι εγώ να γίνω υπερασπιστής και διεκδικητής των δικαιωμάτων που έχουν οι αθλητές.

Θέλω να υπηρετήσω το στίβο μέσα από την ομοσπονδία μας. Θέλω να δώσω στους νέους αθλητές το περισσότερο. Θέλω να διεκδικήσω μέσω της εκλογής μου στην Ολυμπιακή Επιτροπή αυτό που ξέρω πολύ καλά πως έχουν ανάγκη οι αθλητές και όχι αυτό που θέλουν οι πολιτικές.

Οι προσωπικές πολιτικές που γίνονται όλα αυτά τα χρόνια είναι που κρατούσαν όλους εμάς τους παλιούς πρωταθλητές μακριά από την ομοσπονδία μας. Η προσωπική ανάδειξη μέσω του αθλητισμού ουδέποτε αποτέλεσαν ανάγκη για κανέναν από εμάς, γιατί βαθιά μέσα μας πιστεύουμε ότι προσφέρουμε στην πατρίδα και στη νεολαία μας.

Έχω δώσει την ψυχή μου, θυσίασα μέχρι και την σωματική μου υγεία. Έχω γίνει ένα με το ακόντιο μου ως αθλητής. Θα γίνω ένα και με την ομοσπονδία μου ως μέλος της διοίκησης. Έρχεται μια νέα μέρα και θα είμαστε όλοι υπερήφανοι γιατί εμείς δημιουργούμε τις συνθήκες για το καλύτερο. Έρχεται μία μέρα που θα είμαστε όλοι μαζί αγκαλιασμένοι και θα λέμε ότι τα καταφέραμε».