Γιώργος Κουγιουμτσίδης στο Gazzetta: «Τίποτα δεν με αγχώνει, θέλω μετάλλιο στο Παρίσι»

• «Θέλω μετάλλιο το 2024, γιατί το 2028 κανείς δεν ξέρει τι ξημερώνει»
• «Δεν με αγχώνει τίποτε, ξέρω ποιος είμαι»

Το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κ23 στην πάλη ήταν μάλλον αναμενόμενο για τον Γιώργο Κουγιουμτσίδη.

Το στοίχημα ήταν το Ευρωπαϊκό ανδρών. Εκεί ήθελε ένα μετάλλιο. Κατάφερε να πάρει τελικά το χρυσό. Που είναι και το πρώτο στην ιστορία του θεσμού στην ελευθέρα πάλη για την χώρα μας.

Ήρθε από ένα 20χρονο παιδί το οποίο από όσους το γνωρίζουν είναι από τα πλέον προσγειωμένα και αφοσιωμένα σε έναν και μόνο στόχο. Να φέρει διακρίσεις και μετάλλια.

Ο Κουγιουμτσίδης, έχει ρίξει το βάρος στην πάλη, αφήνοντας στην άκρη όλα όσα κάνουν τα παιδιά της ηλικίας του. Ακόμη και τις σπουδές του για ένα διάστημα θα τις βάλει στον «πάγο» (σπουδάζει οικονομικά) καθώς θέλει να κυνηγήσει το μεγάλο όνειρο ενός μεταλλίου το 2024 στους Ολυμπιακούς του Παρισιού. Δεν πρόκειται όμως να τα αφήσει όπως ανέφερε στο Gazzetta.

«Μένουν λίγο πίσω οι σπουδές μου λόγω της πάλης, αλλά δεν θα το αφήσω. Θα πάω στο πανεπιστήμιο. Ένα πτυχίο πάντα χρειάζεται» τόνισε ο 20χρονος πρωταθλητής στην επικοινωνία που είχαμε μαζί του.

Ο Γιώργος μπήκε στο… τρυπάκι της πάλης από τον πατέρα του και τον θείο του. Ο δεύτερος είναι και ο προπονητής του, ο Θέμης Ιακωβίδης, ο οποίος τον γυμνάζει στην Θεσσαλονίκη. Ο Γιώργος έχει άλλα δύο αδέρφια, με τον μικρό αδερφό του να ασχολείται κι αυτός με την πάλη (έχει ακόμη και μία μικρή αδερφή).

«Ο μικρός ακολούθησε το άθλημα και μάλιστα είναι και καλός» μας είπε.

Κυρίως, ο Γιώργος Κουγιουμτσίδης στην κουβέντα που είχαμε μαζί του, στάθηκε στους στόχους που έχει θέσει στην αθλητική του καριέρα, ενώ μπορεί να είναι μόλις 20 χρονών, αλλά με ωριμότητα μας είπε και τι είναι αυτό που θέλει να αφήσει ως παρακαταθήκη στην καριέρα του.

«Θέλω μετάλλιο το 2024, γιατί το 2028 κανείς δεν ξέρει τι ξημερώνει»

- Γιώργο συγχαρητήρια. Μας... λαχτάρησες λίγο στον τελικό, αλλά τελικά κράτησες την ψυχραιμία σου και πήρες το χρυσό…

«Ναι, η αλήθεια είναι ότι έκανα το λάθος και σταμάτησα να παίζω επιθετικά. Εκανα δύο λάθη που στοίχισαν 4 πόντους, αλλά δεν είχε χρόνο ο αντίπαλός μου να κάνει την ανατροπή. Δυσκολεύτηκα, αλλά τέλος καλό όλα καλά»

- Πως αποφάσισες να ξεκινήσεις πάλη;

«Ο πατέρας μου ήταν ο λόγος. Στην αρχή έπαιζα ποδόσφαιρο. Λόγω του θείου μου, που είναι και προπονητής μου, ο πατέρας μου με έβαλε στο τρυπάκι. Άνοιξαν τον σύλλογο στον οποίο ανήκω. Ο πατέρας μου λάτρευε την πάλη και πήγαινε σε αγώνες να παρακολουθεί. Έκανε και ο ίδιος για ένα διάστημα»

- Θυμάσαι τα πρώτα σου βήματα; Ο πατέρας σου είχε βλέψεις για σένα, ή το έκανε για να μάθεις το άθλημα;

«Οταν ξεκίνησα ήμουν 40 κιλά. Και τώρα δεν δείχνω μυώδης. Ο πατέρας μου όχι ότι δεν το πίστευε, αλλά δεν σκεφτόταν να με βάλει για να γίνω πρωταθλητής. Κρατούσε μικρό καλάθι. Δεν είχε απαιτήσεις. Με έβαλε στο άθλημα και απλά εξελίχθηκα»

-Είπες ότι βλέπει συνεχώς αγώνες;

«Τους δικούς μου σχεδόν όλους. Ήταν μαζί μας και στο Ευρωπαϊκό. Το χάρηκε πάρα πολύ. Μόλις κέρδισα γύρισα και τον κοίταξα κατευθείαν. Ήθελα να του το χαρίσω»

- Ο προπονητής σου μου είπε ότι θέτεις ψηλά τον πήχη ακόμη και για τους Ολυμπιακούς Αγώνες…

«Θέλω ένα μετάλλιο το 2024. Θα είμαι μόλις 23 ετών, αλλά το 2028 είναι μακριά και ποιος ξέρει τι θα γίνει μέχρι τότε. Τι μας ξημερώνει. Αν προπονηθώ σωστά και αρκετά, θα έρθει και το ανάλογο αποτέλεσμα πιστεύω»

- Μιας και ο λόγος για προπόνηση, που γυμνάζεσαι; Εχεις συνθήκες που είναι ικανοποιητικές;

«Στην Σταυρούπολη. Έχω και έναν γυμναστή το πρωί που κάνω ενδυνάμωση. Οι εγκαταστάσεις έχουν περιθώρια για βελτίωση. Δεν έχουμε αποδυτήρια ή ντουζιέρες για μετά την προπόνηση…»

«Δεν με αγχώνει τίποτε, ξέρω ποιος είμαι»

- Εχεις καταφέρει ήδη να κατακτήσεις δύο χρυσά φέτος στο Ευρωπαϊκό Νέων και Ανδρών. Σκέφτεσαι και το Παγκόσμιο;

«Ναι, τώρα έχουμε πέντε μήνες χαλαρούς και τον Σεπτέμβριο έρχεται το παγκόσμιο. Κι εκεί στόχος είναι ένα μετάλλιο, δεν το συζητώ»

- Είσαι ακόμη νεαρός και συνήθως όταν οι προσδοκίες ανεβαίνουν κατακόρυφα, το άγχος παίζει τον ρόλο του. Πως το αντιμετωπίζεις;

«Δεν αγχώνομαι για τίποτα. Είμαι ήρεμος γενικά. Ισχύει ότι οι προσδοκίες φέρνουν πίεση, αλλά εγώ δεν δίνω σημασία σε αυτά. Ξέρω ποιος είμαι. Είτε περιμένουν κάποιοι άλλοι πράγματα από μένα, είτε όχι, εγώ μπαίνω στον αγώνα μου και προσπαθώ για το καλύτερο. Αν δεν έρθει το μετάλλιο, θα το κυνηγήσω στην επόμενη διοργάνωση… Τόσο απλά»

- Είσαι επίσης ένα παιδί στην εφηβεία. Και παράλληλα σε ένα άθλημα που κακά τα ψέματα, δεν μπορεί να διασφαλίσει το μέλλον ενός αθλητή. Τα σκέφτεσαι όλα αυτά

«Δε με νοιάζουν ούτε τα οικονομικά, ούτε το να διασκεδάσω. Έχω σπίτι, έχω φαγητό, έχω αυτά που χρειάζομαι. Ολα τα άλλα αυτή τη στιγμή είναι δευτερεύοντα»

Ακούγεσαι αρκετά ώριμος για την ηλικία σου, αλλά και με ένα συγκεκριμένο πλάνο για την καριέρα σου από νωρίς. Ποιος είναι ο απώτερος στόχος σου στην πάλη;

«Θέλω να συνεχίσει να υπάρχει το άθλημα. Να έρθουν μικρότερα παιδιά επειδή θα τους έχω δώσει το κίνητρο. Η πάλη σωματικά και ψυχικά σε ανεβάζει. Σου δημιουργεί χαρακτήρα και σε μαθαίνει να σέβεσαι και να έχεις υπομονή. Επομένως όταν θα έρθει η ώρα να σταματήσω δεν θέλω να με θυμούνται για τα μετάλλια, αλλά γιατί θα έγινα η αιτία να έρθουν κι άλλα παιδιά στην πάλη που θεωρώ ότι είναι ένα από τα πιο ωραία αθλήματα».