Αυτοί που έχουν ξεπεράσει Μέσι-Ρονάλντο

Πριν από λίγες ημέρες, ο τεράστιος Ριβάλντο είχε αναφέρει πως αν αγωνιζόταν τη σημερινή εποχή, τότε θα είχε κατακτήσει κι άλλες Χρυσές Μπάλες. Ένα βραβείο που την τελευταία δεκαετία έχουν μονοπωλήσει Μέσι και Ρονάλντο. Και οι δύο έχουν σηκώσει δεκάδες τρόπαια στην καριέρα τους, όμως από τη συλλογή τους λείπει το... μεγάλο, αυτό του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Έτσι, αμφότεροι δεν συμπεριλαμβάνονται στη λίστα των ποδοσφαιριστών, που έχουν κάνει την απόλυτη «τριπλέτα» σε εθνικό, συλλογικό και ατομικό επίπεδο. Δηλαδή να έχουν κατακτήσει Μουντιάλ, Κύπελλο Πρωταθλητριών ή Τσάμπιονς Λιγκ και Χρυσή Μπάλα.

Μπόμπι Τσάρλτον
Το μεγαλύτερο τρόπαιο της ζωής του δεν άλλο από το γεγονός πως επέζησε από την αεροπορική τραγωδία του Μονάχου, το 1958, που ξεκλήρισε την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ο Μπόμπι Τσάρλτον οδήγησε την Αγγλία στην κατάκτηση του μοναδικού Παγκοσμίου Κυπέλλου στην ιστορία της, το 1966. Ήταν πρώτος σκόρερ των «λιονταριών» με τρία τέρματα, με το φινάλε της ίδιας χρονιάς να τον βρίσκει και κάτοχο της Χρυσής Μπάλας. Δύο χρόνια μετά ήταν η σειρά να φτάσει και στην κορυφή της Ευρώπης με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Γκερντ Μίλερ
Τα 38 γκολ στην Μπουντεσλίγκα και τα 10 στο Παγκόσμιο Κύπελλο στάθηκαν αρκετά στον Γερμανό επιθετικό για να κατακτήσει τη Χρυσή Μπάλα το 1970, αν και εκείνη τη χρονιά δεν κατέκτησε ούτε έναν τίτλο. Ο Γκέρντ Μίλερ στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης με την Μπάγερν τρεις σερί χρονιές (1974, 1975, 1976), ενώ το 1974 κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο με τη «νασιοναλμανσάφτ» μέσα στη χώρα του.

Φραντς Μπεκενμπάουερ
Όπως ο Γκερντ Μίλερ, έτσι και ο συμπαίκτης του σε Μπάγερν και Δυτική Γερμανία κατέκτησε τους ίδιους τίτλους. Παγκόσμιο Κύπελλο το 1974 και τρία Κύπελλα Πρωταθλητριών το 1974, το 1975 και το 1976. Παρά το γεγονός πως ο Μπεκενμπάουερ ήταν αμυντικός, κατέκτησε δύο φορές τη Χρυσή Μπάλα, το 1972 και το 1976. Άλλωστε, δεν είχε τυχαία το παρατσούκλι «Κάιζερ». Ο επόμενος αμυντικός, που έκανε δικό του αυτό το βραβείο ήταν 30 χρόνια μετά ο Φάμπιο Καναβάρο.

Πάολο Ρόσι
Αδιαμφισβήτητα η κορυφαία του χρονιά ήταν το 1982. Πρώτος σκόρερ του Παγκοσμίου Κυπέλλου με 6 τέρματα και ταυτόχρονα μεγάλος πρωταγωνιστής της εθνικής Ιταλίας στο δρόμο για την κατάκτηση του τροπαίου, στα γήπεδα της Ισπανίας. Μετά το βραβείο του MVP του Μουντιάλ, ο Πάολο Ρόσι έκανε δικό του και αυτό της Χρυσής Μπάλας. Τρία χρόνια μετά, το 1985, έφτασε και στην κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών με την Γιουβέντους, στο «ματωμένο» τελικό του Χέιζελ.

Ζινεντίν Ζιντάν
Ο τεχνικός της Ρεάλ Μαδρίτης, όχι μόνο έχει κατακτήσει Μουντιάλ και Τσάμπιονς Λιγκ (το τελευταίο το έχει πάρει δις και ως προπονητής), αλλά ήταν και ο μεγάλος πρωταγωνιστής των ομάδων του. Με δικό του γκολ στον τελικό του 2002, η Ρεάλ Μαδρίτης νίκησε την Λεβερκούζεν και στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης, ενώ τέσσερα χρόνια νωρίτερα, το 1998, είχε οδηγήσει την εθνική Γαλλίας στην κορυφή του κόσμου. Τα δύο δικά του τέρματα στον τελικό με την Βραζιλία χάρισαν στους «τρικολόρ» το Παγκόσμιο Κύπελλο, με τον Ζιντάν την ίδια χρονιά να κατακτά και τη Χρυσή Μπάλα.

Ριβάλντο
Οι κατακτήσεις του πρωταθλήματος Ισπανίας με την Μπαρτσελόνα και του Κόπα Αμέρικα με την Βραζιλία έδωσαν στον Ριβάλντο τη Χρυσή Μπάλα το 1999. Τρία χρόνια μετά, ήταν μέλος των 3R’s (Ρονάλντο, Ριβάλντο, Ροναλντίνιο), που οδήγησαν τη «σελεσάο» στην κορυφή του κόσμου, στο Μουντιάλ του 2002. Τότε, ο Βραζιλιάνος πήρε μεταγραφή στη Μίλαν και την ίδια σεζόν κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ με τους «ροσονέρι».

Ροναλντίνιο
Μόλις στα 22 του ήταν από τους μεγάλους πρωταγωνιστές της εθνικής Βραζιλίας, στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2002. Ένα χρόνο μετά πήρε μεταγραφή στην Μπαρτσελόνα κι έτσι κατάφερε να βρεθεί στην κορυφή σε συλλογικό και ατομικό επίπεδο. Το 2005 έκανε δική του τη Χρυσή Μπάλα και το 2006 κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ με τους «μπλαουγκράνα».

Κακά
Ήταν ο τελευταίος ποδοσφαιριστής, που κατέκτησε τη Χρυσή Μπαλα, πριν ξεκινήσουν την κυριαρχία τους ο Λιονέλ Μέσι και ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Εκτός από αυτό το βραβείο, το 2007 ο Κακά έφτασε και στην κορυφή της Ευρώπης, καθώς κατέκτησε με την Μίλαν το Τσάμπιονς Λιγκ, στον τελικό της Αθήνας. Πέντε χρόνια νωρίτερα, το 2002, ο Κακά είχε αναδειχθεί πρωταθλητής κόσμου. Βρισκόταν στο ρόστερ της εθνικής Βραζιλίας, που έκανε δικό της το Παγκόσμιο Κύπελλο, στα γήπεδα της Κορέας και της Ιαπωνίας, αν και ο ίδιος είχε αγωνιστεί μόλις 25 λεπτά στη διοργάνωση.