Η δημιουργία του Πεπ Γκουαρδιόλα

Στις 7 το πρωί της Κυριακής στις 30 Απριλίου του 1989 ένας «μεθυσμένος» 18χρονος μπήκε σε μία ντίσκο στην οδό Gran Via Carles III στη Βαρκελώνη. Δεν είχε πιει ούτε σταγόνα αλκοόλ, αλλά δύο πράγματα τον είχαν «μεθύσει». Το πρώτο ήταν το 7-1 της Μπαρτσελόνα επί της Οβιέδο, παιχνίδι που είχε παρακολουθήσει εκείνο το απόγευμα, και το δεύτερο μία μελαχρινή στο μπαρ.

«Μόλις ξεκίνησαν τα αργά τραγούδια, θα της ζητούσα για ένα χορό», θυμήθηκε αργότερα εκείνος ο νεαρός. «Τότε, κάποιος από τη Masia ήρθε και μου είπε ότι έπρεπε να ταξιδέψω στη Banyoles με την πρώτη ομάδα. Δεν μπορούσα να χορέψω εκείνη τη στιγμή με τη μελαχρινή. Είχα άλλα πράγματα στο μυαλό μου». Την επόμενη μέρα, πολλοί από τους βασικούς ξεκουράστηκαν πριν τον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων με τη Σαμπντόρια, άντεξε για ένα ημίχρονο στη φιλική νίκη με 6-2. Ο τεχνικός Γιόχαν Κρόιφ, όμως, δεν είχε εντυπωσιαστεί. «Έπαιξες πιο αργά και από τη γιαγιά μου», ήταν η διαπίστωση του Ολλανδού. Ο Πεπ Γκουαρδιόλα πίστεψε ότι η καριέρα του στη Μπαρτσελόνα είχε τελειώσει πριν καν αρχίσει.

«Αργότερα έμαθα ότι ο Γιόχαν χρησιμοποιούσε εκείνη τη φράση ως μέρος της στρατηγικής του να δίνει κίνητρο», εξήγησε στην αυτοβιογραφία του «La Meva Gent, el Meu Futbol» το 2001. «Ο Κρόιφ έριχνε λάδι στη φωτιά όταν ήσουν... καυτός και σου μιλούσε με τα καλύτερα λόγια όταν ο Τύπος ήταν εναντίον σου. Αν οι δημοσιογράφοι έγραφαν θετικά πράγματα για σένα, τότε ο Κρόιφ σε έσφιγγε μέχρι να σε πνίξει». Ένα χρόνο αργότερα από εκείνο το αργό ξεκίνημα το καλοκαίρι του 1990 ο Κρόιφ χρειαζόταν έναν μέσο για να αντικαταστήσει τον Λουίς Μίγια. Κάποιον που να μπορεί να δημιουργήσει από πίσω.

Βρέθηκε στη δεύτερη ομάδα για να παρακολουθήσει τον Πεπ, για τον οποίο ο Οριόλ Τορτ είχε πει: «βρήκα έναν που παίζει σαν Θεός». Με τον Κρόιφ στην εξέδρα ο Γκουαρδιόλα έμεινε στον πάγκο. «Δεν έκανε καν προθέρμανση», φώναξε ο Κρόιφ στον προπονητή Τσάρλι Ρέσακ. «Γιατί συνέβη αυτό αν είναι ο καλύτερος;». Ο Κρόιφ έμαθε ότι ο Πεπ είχε εξαιρετική τεχνική και αντίληψη, αλλά δεν ήταν καθόλου δυναμικός. «Ένας καλός παίκτης δεν χρειάζεται να είναι και δυνατός», τόνισε ο Ολλανδός, που αμέσως προώθησε τον Γκουαρδιόλα στην πρώτη ομάδα.

Προπόνηση με την προπόνηση οι δυο τους δούλεψαν πάνω στην ταχύτητα της σκέψης και των πασών μέχρι που ο προπονητής του μία μέρα του φώναξε: «δύο πόδια! Έχεις δύο γαμ... πόδια!». Μία ατάκα την οποία έλεγε για καιρό. «Αυτές οι προπονήσεις ήταν πολύ σκληρές», είπε ο Γκουαρδιόλα. «Ο Κρόιφ με ρωτούσε τι έκανα εκεί, καθώς δεν έκανα τα πράγματα όπως ήθελε. Η εξήγηση, όμως, ήταν απλή. Όταν είσαι μεγαλύτερος, είναι σχεδόν αδύνατο να βελτιώσεις οποιαδήποτε λεπτομέρεια, ασχέτως με το πόσο μικρή είναι αυτή. Ευτυχώς, με εμένα τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Μάθαινα από πολύ μικρός από τον Κρόιφ. Συνεχώς».

Σταδιακά, εκείνο το αδύναμο παιδί έγινε ένας από τους παίκτες-κλειδιά στη Dream Team του Κρόιφ, που κέρδισε τέσσερα πρωταθλήματα και το Κύπελλο Πρωταθλητριών το 1992. «Ο Γκουαρδιόλα μπορούσε να κάνει πολύ γρήγορα το κοντρόλ και να πασάρει τη μπάλα ακόμη πιο γρήγορα», είχε αποκαλύψει ο Κρόιφ. «Μπορούσε να δώσει τη μπάλα υπό πολύ καλές προϋποθέσεις, ώστε ένας παίκτης να μπορέσει να κάνει κάτι καλό με αυτή».

Μόλις 21 ετών ο Γκουαρδιόλα ήταν τόσο νευρικός, ένας μαθητής του ποδοσφαίρου, που είχε περάσει την προηγούμενη μέρα του τελικού με τη Σαμπντόρια, διαφωνόντας με τον επιθετικό Χούλιο Σαλίνας για το πόσα σκαλιά υπάρχουν μέχρι να σηκώσουν το τρόπαιο. «Τι λέτε», ήταν η παρέμβαση του τερματοφύλακα Θουμπιθαρέτα, «να κερδίσουμε πρώτα το τρόπαιο και μετά να τα μετρήσουμε;». Το γκολ του Κούμαν εξασφάλισε τη νίκη με 1-0 για τη Μπαρτσελόνα και ο Θουμπιθαρέτα σταμάτησε μπροστά στον Γκουαρδιόλα στις εξέδρες του Wembley πριν σηκώσει το τρόπαιο. «Είναι 33, να ξέρεις», του είπε. «Μόλις τα μέτρησα».

Μόλις δύο μήνες ακολούθησε η επιτυχία στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης, όμως ο τελικός του Champions League στην Αθήνα το 1994 αποδείχθηκε διδακτική. «Βγείτε και ευχαριστηθείτε το ποδόσφαιρο», είχε πει ο Κρόιφ στους παίκτες του δύο χρόνια νωρίτερα πριν το παιχνίδι με τη Σαμπντόρια. Αυτή τη φορά, όμως, το μήνυμα του Ολλανδού ήταν διαφορετικό: «παίξτε και κερδίστε». Οι ροσονέρι του Φάμπιο Καπέλο έφτασε στη νίκη με 4-0. «Η ανωτερότητά τους ήταν τεράστια», θυμήθηκε ο Γκουαρδιόλα. «Το μόνο που ήθελα ήταν να τελειώσει το παιχνίδι». Εκείνη η νύχτα στην Αθήνα έγινε μέρος του είναι του Γκουαρδιόλα.

«Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι ο Πεπ σκέφτεται εκείνο το παιχνίδι με τη Μίλαν πριν κάθε παιχνίδι που σκέφτεται να κερδίσει ως προπονητής», είπε ο Εουσέμπιο Σακριστάν, τότε συμπαίκτης του και νυν τεχνικός της Σοσιεδάδ. «Ξέρει τι μας έλειπε το 1994: σκληρή δουλειά και σεβασμός στον αντίπαλο». Ο Κρόιφ απολύθηκε το 1996 και ο Πεπ συνέχισε να είναι ο προπονητής στον αγωνιστικό χώρο με τον Ρόμπσον στον πάγκο. Το ίδιο και στη συνέχεια με τον Φαν Χάαλ. Ήταν χάρη στον Γκουαρδιόλα που η Μπαρτσελόνα ξαναβρήκε την ψυχή της μετά το πολύ κακό ξεκίνημα με τον Ρόμπσον στην πορεία για την κατάκτηση του Κυπέλλου, του Κυπέλλου Κυπελλούχων και του Σούπερ Καπ Ισπανίας.

«Ο Ρόμπσον μας έδειξε ότι μπορούμε να κερδίζουμε περισσότερα παιχνίδια και περισσότερους τίτλους αν όλοι μας δουλεύουμε στην ίδια κατεύθυνση», θα γράψει αργότερα ο Γκουαρδιόλα, μία λογική που έφτασε στην επιτομή της όταν έδωσε τη θέση του στον Ποπέσκου να σηκώσει το τρόπαιο το 1997, παρά το γεγονός ότι ο Ρουμάνος είχε βγει στο ημίχρονο. Ασχολήθηκε πολύ περισσότερο με την τακτική υπό τις οδηγίες του Φαν Χάαλ. «Από όλους τους προπονητές που είχα, με τον Φαν Χάαλ μιλάω περισσότερο για ποδόσφαιρο», είπε. «Μιλάμε συχνά για τακτικές. Το να υποβάλεις τον εαυτό σου στην πειθαρχία του γκρουπ. Αυτό σημαίνει να κάνεις μία ομάδα. Αυτό έκανε ο Φαν Χάαλ».

Στα 26 του έγινε αρχηγός. «Είσαι ο μοναδικός με τον οποίο μπορώ να συζητήσω στο επίπεδό μου», του είχε πει ο Φαν Χάαλ. «Είσαι ο αρχηγός μου». Μέχρι το τέλος της δεκαετίας, ο αρχηγός ήταν κοντά στην έξοδο με τη νέα γενιά να έρχεται από πίσω. Ο Τσάβι ήδη είχε γίνει βασικός από τη σεζόν 1999-2000, όταν ο Πεπ είχε μείνει εκτός δράσης για 18 μήνες λόγω τραυματισμών. «Ο Γκουαρδιόλα ήταν το παράδειγμά μου», τόνισε ο Τσάβι. «Οι προπονητές πάντα μου έλεγαν να κοιτάζω εκείνον». Το 2001 ο Γκουαρδιόλα έφυγε για την Ιταλία και τη Μπρέσια, έχοντας ήδη κατακτήσει 16 τίτλους.

Επέστρεψε στην ομάδα της καρδιάς του έξι χρόνια αργότερα, ύστερα από μία περίοδο στο Μεξικό, όπου έπαιξε για τον εμπνευστή του 4-2-3-1 Χουάνμα Λίγιο, προκειμένου να γίνει προπονητής στη δεύτερη ομάδα και να επαναφέρει το στυλ του Κρόιφ. «Θα παρακολουθώ κάθε παιχνίδι της Μπαρτσελόνα από την εξέδρα ως το μέλος νούμερο 84.533, αλλά όταν θα τη δω να μην παίζει με το πνεύμα του Κρόιφ, θα σταματήσω», έγραψε. «Θα ήθελα να δω τη Μπαρτσελόνα με τον τρόπο που ήμουν τυχερός να παίξω εγώ». Οι οπαδοί της Μάντσεστερ Σίτι πρέπει να αισθάνονται πολύ τυχεροί που τα κατάφερε.

Η δημιουργία του Γίργκεν Κλοπ
Η δημιουργία του Μαουρίσιο Ποκετίνο