Υπάρχει ζωή μακριά από το Καμπ Νου

Για πρώτη φορά από τότε που έφυγαν από την Μπαρτσελόνα, Πέδρο και Φάμπρεγας τέθηκαν αντιμέτωποι με την πρώην ομάδα τους. Οι δύο άσοι της Τσέλσι δεν μπόρεσαν να βοηθήσουν τους «μπλε» να φτάσουν σε μία νίκη, απέναντι στους Καταλανούς, με τους δύο άσους να γίνονται και αλλαγή από τον Αντόνιο Κόντε. Δύο παίκτες βασικοί στο Στάμφορντ Μπριτζ, που έφυγαν από την Βαρκελώνη, προκειμένου να αγωνίζονται περισσότερο. Η μεν αποχώρηση του Φάμπρεγας είχε να κάνει με την παρουσία των Τσάβι, Ινιέστα και Μπουσκέτς στο κέντρο, η δε αποχώρηση του Πέδρο με την παρουσία των Νεϊμάρ και Σουάρες στην επίθεση. Στην Τσέλσι έχουν σαφώς περισσότερο χρόνο συμμετοχής και παρά το γεγονός πως έφυγαν από ένα τεράστιο κλαμπ, όπως η Μπαρτσελόνα, ουδόλως πήγε πίσω η καριέρα τους. Όπως στο παρελθόν έχει συμβεί και με άλλους ποδοσφαιριστές, που είπαν «αντίο» στο Καμπ Νου και η καριέρα τους πήρε ανοδική πορεία.

Μαρκ Χιουζ
Γέννημα-θρέμμα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, που μετά από δύο εκπληκτικές σεζόν στο Ολντ Τράφορντ, εντελώς αναπάντεχα το 1986 αποχώρησε από την ομάδα, παίρνοντας μεταγραφή για την Μπαρτσελόνα. Στο Καμπ Νου, ωστόσο, ο Ουαλός δεν μπόρεσε ποτέ να προσαρμοστεί και μετά από μία απογοητευτική χρονιά, την επόμενη σεζόν δόθηκε δανεικός στην Μπάγερν. Ούτε στο Μόναχο, όμως, μπόρεσε να βρει τον παλιό καλό εαυτό του, με αποτέλεσμα το 1988 να επιστρέψει στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με το ποσό των 1,8 εκατομμυρίων λιρών να αποτελεί μεταγραφικό ρεκόρ τότε για το σύλλογο. Ο Φέργκιουσον αποκάλυψε πως είχε προσπαθήσει να φέρει στο Ολντ Τράφορντ τον Ουαλό από την περίοδο που ήταν στην Μπαρτσελόνα, όμως κάτι τέτοιο δεν ήταν εφικτό. Με τους «κόκκινους διάβολους», ο Χιουζ ήταν για μια επταετία παίκτης-κλειδί στην επιστροφή της ομάδας στην κορυφή του αγγλικού ποδοσφαίρου.

Πέπε Ρέινα
Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στις ακαδημίες της Μπαρτσελόνα και το 2000, μόλις στα 18 του, κλήθηκε εσπευσμένα στην πρώτη ομάδα, εξαιτίας των τραυματισμών των δύο τερματοφυλάκων των Καταλανών, Ντουτρουέλ και Αρνάου. Ακολούθησαν δύο σεζόν που κάθισε αρκετές φορές κάτω από τα δοκάρια των «μπλαουγκράνα», όμως μετά την απόκτηση του Ένκε, ο σύλλογος τον άφησε ελεύθερο. Μετά από μια τριετία στην Βιγιαρεάλ, με την οποία ο Ρέινα ανέβασε τις ποδοσφαιρικές μετοχές του, το 2005 πήγε στην Λίβερπουλ και έγραψε τη δική του ιστορία. Ήταν ο βασικός τερματοφύλακας των «κόκκινων» για οκτώ ολόκληρα χρόνια και είναι ο Ισπανός με τις περισσότερες συμμετοχές στην Πρέμιερ Λιγκ. Το 2013 πήγε ως δανεικός στην Νάπολι και ένα χρόνο μετά τον πήρε η Μπάγερν, ως αναπληρωματικό του Νόιερ. Το 2015 επέστρεψε στην Νάπολι και μέχρι σήμερα, στα 36 του, είναι βασικός κάτω από τα δοκάρια των «παρτενοπέι».

Τιάγκο Αλκάνταρα
Αδιαμφισβήτητα ποδοσφαιρικός του «πατέρας» δεν είναι άλλος από τον Πεπ Γκουαρδιόλα. Ο Ισπανός προπονητής ήταν αυτός που τον πήρε από τις ακαδημίες της Μασία και τον ανέβασε στην πρώτη ομάδα της Μπαρτσελόνα το 2009, σε ηλικία 18 ετών. Παρά το ταλέντο του, ο Τιάγκο Αλκάνταρα δεν μπορούσε να βρει εύκολα θέση βασικού στη μεσαία γραμμή των «μπλαουγκράνα», όπου δέσποζε η τριάδα Τσάβι-Ινιέστα-Μπουσκέτς. Ο Γκουαρδιόλα, όμως, πίστευε πολύ σε εκείνον και το 2013, που πήγε στην Μπάγερν, τον πήρε μαζί του στο Μόναχο. Αν εξαιρέσει κανείς ένα μεγάλο διάστημα (σχεδόν ένας χρόνος) που ο Τιάγκο είχε τραυματιστεί σοβαρά στο γόνατο, ο ίδιος είναι βασικός και δίνει απίστευτη ποιότητα στη μεσαία γραμμή των Βαυαρών. Έχει ήδη κερδίσει 4 πρωταθλήματα Γερμανίας (πάει φέτος για το 5ο σερί) και τώρα που επέστρεψε στη δράση από έναν ακόμη τραυματισμό, θα αποτελέσει «κλειδί» στην προσπάθεια της Μπάγερν για την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ.

Ζλάταν Ιμπραϊμοβιτς
Ένας από τους κορυφαίους επιθετικούς στην Ευρώπη (ίσως ο κορυφαίος) τα τελευταία χρόνια. Το 2009, η Μπαρτσελόνα έδωσε μέχρι και τον Σάμουελ Ετό στην Ίντερ, προκειμένου να αποκτήσει τον Σουηδό επιθετικό, όμως ο Ζλάταν δεν κατάφερε ποτέ να δείξει το καλό του πρόσωπο στην Βαρκελώνη. Μάλιστα, είχε και έντονες διαμάχες με τον τότε προπονητή του, Πεπ Γκουαρδιόλα, με αποτέλεσμα το 2010 να παραχωρηθεί δανεικός στην Μίλαν και ένα χρόνο μετά η ιταλική ομάδα να τον αποκτήσει με κανονική μεταγραφή. Στους «ροσονέρι» ο Ιμπραϊμοβιτς βρήκε ξανά τον εαυτό του, για να ακολουθήσει μία εκπληκτική τετραετία (2012-2016) με την Παρί Σεν Ζερμέν. Ακόμα και στα 35 του, το 2016, πήρε μεταγραφή για την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και παρά το σοβαρό τραυματισμό του – και την προχωρημένη ποδοσφαιρικά ηλικία του – παραμένει ακόμη κάτοικος Ολντ Τράφορντ.

Ντιέγκο Μαραντόνα
Μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982 ο Αργεντινός σούπερ σταρ πήρε μεταγραφή για την Μπαρτσελόνα, με ποσό-ρεκόρ για την εποχή (7,5 εκατομμύρια δολάρια). Ωστόσο, η διετία που ακολούθησε στο Καμπ Νου για τον «Ντιεγκίτο» δε σημαδεύτηκε από τίτλους και επιτυχίες, παρά τα δικά του εξαιρετικά νούμερα. «Κύκνειο άσμα» για τον Μαραντόνα ήταν τα επεισόδια στον τελικό του Κυπέλλου Ισπανίας το 1984, κόντρα στην Αθλέτικ Μπιλμπάο, με τον ίδιο να είναι ο πρωταγωνιστής. Η διοίκηση των «μπλαουγκράνα» αποφάσισε να μη συνεχίσει τη συνεργασία μαζί του, με τον Αργεντινό να αποχωρεί για την Νάπολι και να γίνεται «μύθος». Στον ιταλικό νότο, ο Μαραντόνα λατρεύεται ακόμα σαν Θεός, αφού πήρε από το χέρι μια μικρομεσαία ομάδα και την οδήγησε δύο φορές στην κορυφή του πρωταθλήματος (1987, 1990) και μία φορά στην κατάκτηση του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Η επταετία 1984-1991 ήταν η καλύτερη στην καριέρα του και προς τιμήν του, η Νάπολι έχει αποσύρει τη φανέλα με το Νο10.