Ένας παίκτης, μία χώρα

Η συντριβή της Αργεντινής από την Ισπανία με 6-1 φέρνει την «αλμπισελέστε» αντιμέτωπη με μία σκληρή πραγματικότητα. Χωρίς τον Λιονέλ Μέσι στις τάξεις της είναι μία ομάδα που δεν μπορεί να έχει βλέψεις για κάποια μεγάλη επιτυχία στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας. Όχι ότι αυτό ήταν κάποιο μυστικό – ότι δηλαδή χωρίς τον Μέσι χάνει μέρος από τη δυναμική της – όμως αποδείχθηκε πως ο σούπερ Λίο είναι ο απόλυτος κουμανταδόρος της ομάδας και ότι σχεδόν μόνος του καλείται να οδηγήσει ψηλά την Αργεντινή στο ερχόμενο Μουντιάλ. Όπως έχουν κάνει κι άλλοι αστέρες στο παρελθόν, στην τελική φάση της κορυφαίας ποδοσφαιρικής διοργάνωσης του πλανήτη, με απίθανο “one man show”.

Ζιστ Φοντέν (1958)
Ακόμη και σήμερα, 60 χρόνια μετά, κρατά το ρεκόρ του Γάλλου επιθετικού από το Παγκόσμιο Κύπελλο της Σουηδίας, αφού τα 13 τέρματα (από τα 23 συνολικά των «τρικολόρ») που σημείωσε σε εκείνη τη διοργάνωση, αποτελούν απλησίαστο νούμερο. Τρία γκολ απέναντι στην Παραγουάη, δύο απέναντι σε Γιουγκοσλαβία και Βόρειο Ιρλανδία, από ένα κόντρα σε Σκωτία και Βραζιλία, ενώ το κερασάκι στην τούρτα το έβαλε στον μικρό τελικό, που πέτυχε τέσσερα γκολ απέναντι στη Δυτική Γερμανία. Μπορεί ο 17χρονος Πελέ να έκανε το «μπαμ» σε εκείνο το Παγκόσμιο Κύπελλο, όμως ο Ζιστ Φοντέν ήταν πραγματικά μία ομάδα μόνος του.

Εουσέμπιο (1966)
Ο «Μαύρος Πάνθηρας» ήταν αυτός που οδήγησε την εθνική Πορτογαλίας στην κορυφαία της πορεία σε Παγκόσμιο Κύπελλο. Μετά τα τρία γκολ του στη φάση των ομίλων (δύο με Βραζιλία, ένα με Βουλγαρία), ο Εουσέμπιο ήταν εντυπωσιακός στα νοκ άουτ. Ειδικά στον προημιτελικό με την Βόρειο Κορέα, που σημείωσε τέσσερα τέρματα. Πέτυχε από ένα σε ημιτελικό (Αγγλία) και μικρό τελικό (Σοβιετική Ένωση), φτάνοντας τα εννέα στη διοργάνωση. Η Πορτογαλία σημείωσε συνολικά 17 γκολ και κατέκτησε την 3η θέση στα γήπεδα της Αγγλίας.

Πάολο Ρόσι (1982)
Ο Ντίνο Τζοφ ήταν ο ηγέτης και ο «κέρβερος» κάτω από τα δοκάρια και οι συμπαίκτες του στην Γιουβέντους δέσποζαν στην αμυντική γραμμή, όμως αν δεν ήταν ένας ακόμη ποδοσφαιριστής της «Μεγάλης Κυρίας», τότε η εθνική Ιταλίας δε θα έφτανε στην κατάκτηση του τροπαίου. Ο Πάολο Ρόσι όχι μόνο πέτυχε τα 6 από τα 12 τέρματα των «ατζούρι» στη διοργάνωση (πρώτος σκόρερ), αλλά κυρίως ήταν παρών σε όλα τα κρίσιμα ραντεβού. Χατ-τρικ στο τελευταίο παιχνίδι της δεύτερης φάσης των ομίλων απέναντι στην Βραζιλία (3-2) που έδωσε την πρόκριση, δύο γκολ στον ημιτελικό με την Πολωνία (2-0), ενώ πέτυχε το πρώτο τέρμα της Ιταλίας στον τελικό με τη Δυτική Γερμανία (3-1).

Ντιέγκο Μαραντόνα (1986)
Τι να πει κανείς για τον τεράστιο «Ντιεγκίτο» και τι να πρωτοθυμηθεί από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986. Γιατί δεν ήταν μόνο τα πέντε γκολ και οι ισάριθμες ασίστ του. Η παρουσία του Μαραντόνα στα γήπεδα του Μεξικού δεν μπορεί να αποτυπωθεί σε αριθμούς. Από το «Χέρι του Θεού» και το γκολ που πέρασε όλη την άμυνα της Αγγλίας, μέχρι τη μοναδική παράσταση στον ημιτελικό με το Βέλγιο. Ο ορισμός του one man show, που πήρε στις πλάτες του μια ολόκληρη χώρα και την οδήγησε στην κορυφή του κόσμου. Το ίδιο «βάρος» έχει επωμιστεί τα τελευταία χρόνια ο Λιονέλ Μέσι, ο οποίος μέχρι στιγμής δεν έχει καταφέρει να σηκώσει με την «αλμπισελέστε» το Παγκόσμιο Κύπελλο. Φέτος είναι ίσως η τελευταία του ευκαιρία.

Νταβόρ Σούκερ (1998)
Σε εκείνο το Μουντιάλ ο μεγάλος αστέρας ήταν ο Ρονάλντο. Ωστόσο, τη λάμψη του Βραζιλιάνου στον τελικό την «έκλεψε» ο Ζινεντίν Ζιντάν. Και οι δυο τους, όμως, είχαν για συμπαίκτες πλειάδα αστέρων τόσο στην Βραζιλία, όσο και στην Γαλλία. Η ομάδα που τερμάτισε πίσω από τις δύο φιναλίστ ήταν η «πρωτάρα» σε Μουντιάλ, Κροατία, που είχε δύο ηγέτες. Τον αρχηγό Ζβόνιμιρ Μπόμπαν και τον “killer” Νταβόρ Σούκερ. Ο τελευταίος ήταν αυτός που με τα γκολ του πήρε την «χρβάτσκα» από το χέρι και την οδήγησε στην 3η θέση στον κόσμο. Γκολ στους «16», γκολ στον προημιτελικό, γκολ στον ημιτελικό, νικητήριο γκολ στο μικρό τελικό. Συνολικά, ο Σούκερ σημείωσε τα 6 από τα 11 τέρματα της Κροατίας και ήταν ο πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης.