«Αντίο» μετά την κούπα

1993: Ραϊμόν Γκετάλς (Μαρσέιγ)
Μετά την 3η θέση στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 1972 με την εθνική Βελγίου και το κύπελλο κυπελλούχων με την Άντερλεχτ το 1978, ο Γκετάλς έφτασε στην κορυφή της Ευρώπης με την Μαρσέιγ το 1993. Ο Βέλγος αφίχθη στο Βελοντρόμ το 1990, φτάνοντας την ίδια σεζόν μέχρι τον τελικό του κυπέλλου πρωταθλητριών, όπου ηττήθηκε στα πέναλτι από τον Ερυθρό Αστέρα. Δύο χρόνια μετά, ήταν η σειρά του να πανηγυρίσει, καθώς οδήγησε την Μαρσέιγ στην κατάκτηση του πρώτου Τσάμπιονς Λιγκ της ιστορίας, νικώντας στον τελικό την Μίλαν. Λίγες μέρες μετά την επίτευξη του συγκεκριμένου στόχου, ο Βέλγος προπονητής αποχώρησε από την ομάδα, η οποία αργότερα κλονίστηκε από το σκάνδαλο Ταπί.

1997: Ότμαρ Χίτζφελντ (Ντόρτμουντ)
Το 1991 ανέλαβε για πρώτη φορά την τεχνική ηγεσία ομάδας από τη χώρα του, αυτή της Ντόρτμουντ. Δύο χρόνια μετά την οδήγησε στον τελικό του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, όμως το εμπόδιο της Γιουβέντους ήταν ανυπέρβλητο για την Μπορούσια. Το 1997, όμως, ήταν η σειρά του Χίτζφελντ να πάρει ρεβάνς από τη «Μεγάλη Κυρία» στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Οδήγησε την Ντόρτμουντ στη νίκη με 3-1 και στην κατάκτηση του τροπαίου, απέναντι στην ομάδα του Ζιντάν, του Βιέρι και του Ντεσάμπ. Για αυτή την επιτυχία του αναδείχθηκε προπονητής της χρονιάς, όμως οι διαρκείς τριβές του με τη διοίκηση του συλλόγου τον οδήγησαν στην πόρτα της εξόδου, λίγες ημέρες μετά την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ.

1998: Γιουπ Χάινκες (Ρεάλ Μαδρίτης)
Ένα χρόνο μετά, η Γιουβέντους έφτασε ξανά στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, όμως αυτή τη φορά ήταν η σειρά της Ρεάλ Μαδρίτης να τη νικήσει και να στεφθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης. Πρωτομάστορας στην επιτυχία της «βασίλισσας» (πρώτη μετά το 1966) ήταν ο Γιουπ Χάινκες, ο οποίος βρισκόταν μόλις λίγους μήνες στο τιμόνι της ομάδας. Συγκεκριμένα, είχε αναλάβει την τεχνική ηγεσία τον Ιούνιο του 1997 και τον Μάιο του 1998 οδήγησε την Ρεάλ στην κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ. Ωστόσο, «πλήρωσε» την κακή πορεία εντός συνόρων (4η θέση στο πρωτάθλημα, αποκλεισμός στους 16 στο κύπελλο), με αποτέλεσμα η συνεργασία του με τους Μαδριλένους να ολοκληρωθεί στο τέλος της σεζόν.

2004: Ζοσέ Μουρίνιο (Πόρτο)
Τη διετία 2002-2004 δημιούργησε το ποδοσφαιρικό «θαύμα» της Πόρτο, που σάρωσε τα πάντα σε Πορτογαλία και Ευρώπη. Εκτός από τα ισάριθμα εγχώρια πρωταθλήματα, ο Μουρίνιο οδήγησε τους «δράκους» στην κατάκτηση του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ το 2003 (είχε αποκλείσει τον Παναθηναϊκό στα προημιτελικά) και ένα χρόνο μετά στην κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ. Ήδη, το brand name του είχε εκτοξευθεί, με τον Ρόμαν Αμπράμοβιτς να του στρώνει «χαλί εκατομμυρίων» το καλοκαίρι του 2004. Ο Πορτογάλος τεχνικός αποδέχθηκε την πρόταση της Τσέλσι και στην πρώτη του συνέντευξη ως τεχνικός των Λονδρέζων είχε πει πως «είμαι ένας πρωταθλητής Ευρώπης και νομίζω πως είμαι Special One». Με αυτό το παρατσούκλι να τον ακολουθεί μέχρι και σήμερα.

2010: Ζοσέ Μουρίνιο (Ίντερ)
Η πρώτη θητεία του Πορτογάλου προπονητή στην Τσέλσι ολοκληρώθηκε τον Σεπτέμβριο του 2007 και αφού έμεινε μακριά από τους πάγκους για όλη την υπόλοιπη σεζόν, τον Ιούνιο του 2008 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Ίντερ, αντικαθιστώντας τον Ρομπέρτο Μαντσίνι. Μόλις δύο σεζόν χρειάστηκε ο Special One για να οδηγήσει τους «νερατζούρι» στην κορυφή της Ευρώπης, για πρώτη φορά μετά από 45 χρόνια. Ωστόσο, μόλις μία μέρα μετά την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ, ο Ζοσέ Μουρίνιο δήλωσε πως ο τελικός απέναντι στην Μπάγερν ήταν το τελευταίο του παιχνίδι στον πάγκο της Ίντερ. Και επειδή τα σενάρια περί συμφωνίας του με την Ρεάλ Μαδρίτης είχαν φουντώσει, ο ίδιος τα επιβεβαίωσε, λέγοντας ότι «αν δε γίνεις προπονητής της Ρεάλ, θα υπάρχει πάντα ένα κενό στην καριέρα σου». Όπερ και εγένετο.

2013: Γιουπ Χάινκες (Μπάγερν)
Ο μέχρι πρότινος προπονητής της Μπάγερν Μονάχου είχε βρεθεί στο τιμόνι της ομάδας δύο ακόμη φορές, την τετραετία 1987-1991 και τη διετία 2011-2013. Στην πιο πρόσφατη παρουσία του στους Βαυαρούς, ο Χάινκες έμαθε εν μέσω της σεζόν 2012-13 πως στο τέλος της χρονιάς θα απομακρυνθεί από τον πάγκο, λόγω της συμφωνίας του συλλόγου με τον Πεπ Γκουαρδιόλα. Παρόλα αυτά, ο Γερμανός τεχνικός κατάφερε να οδηγήσει την Μπάγερν στον μοναδικό τρεμπλ της ιστορίας της. Πρωτάθλημα, κύπελλο και Τσάμπιονς Λιγκ, με τον Χάινκες τότε να δηλώνει πως αποσύρεται από τους πάγκους. Τελικά, λίγα χρόνια μετά έμελλε να επιστρέψει και πάλι στην Αλιάνζ Αρίνα.