Αυτοί που αγωνίστηκαν σε Μπάρτσα και Ίντερ

Ραφίνια
Ένα από τα κεντρικά πρόσωπα απόψε στο Μεάτσα είναι ο Βραζιλιάνος χαφ, καθώς επιστρέφει στο γήπεδο που αγωνιζόταν μέχρι πριν από λίγους μήνες. Γέννημα-θρέμμα της Μασία, ο Ραφίνια ανέβηκε από το 2011 στην πρώτη ομάδα της Μπαρτσελόνα, όμως τον περασμένο Ιανουάριο παραχωρήθηκε στην Ίντερ, με τη μορφή δανεισμού. Στους «νερατζούρι» αγωνίστηκε μέχρι το τέλος της σεζόν και στη συνέχεια επέστρεψε στο Καμπ Νου. Μάλιστα, στο παιχνίδι των δύο ομάδων, πριν από 15 ημέρες, είχε σκοράρει.

Φελίπε Κουτίνιο
Ένα από τα μεγάλα λάθη της Ίντερ. Ο Βραζιλιάνος χαφ πήγε στο Μιλάνο το 2010, όταν ενηλικιώθηκε (η μεταγραφή είχε κλείσει δύο χρόνια νωρίτερα). Ο Μάσιμο Μοράτι τον είχε χαρακτηρίσει ως «το μέλλον της Ίντερ», όμως σχεδόν κανείς δεν εκτίμησε σωστά τις ικανότητες του Κουτίνιο. Παραχωρήθηκε δανεικός στην Εσπανιόλ και το 2013 δόθηκε στην Λίβερπουλ, έναντι μόλις 8,5 εκατομμυρίων λιρών. Ένα ποσό πολύ μικρό, βάση της αξίας του, αλλά και των 120 εκατομμυρίων ευρώ που έδωσε η Μπαρτσελόνα τον Ιανουάριο του 2018 για να τον κάνει δικό της από τους «κόκκινους». Απόψε, ο Κουτίνιο επιστρέφει στο Μεάτσα, θέλοντας να αποδείξει στην πρώην ομάδα του πόσο λάθος είχε κάνει τότε.

Μαρτίν Μοντόγια
Μόλις στα εννιά του πέρασε για πρώτη φορά το κατώφλι των ακαδημιών της Μπαρτσελόνα, για να κάνει ντεμπούτο με την πρώτη ομάδα του συλλόγου έντεκα χρόνια μετά, το 2011. Ωστόσο, η παρουσία του Ντάνι Άλβες στη θέση του δεξιού μπακ δεν έδωσε πολλές ευκαιρίες στον Ισπανό για να διεκδικήσει θέση στην αρχική ενδεκάδα. Στην αρχή της σεζόν 2015-16 παραχωρήθηκε δανεικός στην Ίντερ, όμως ούτε στην ιταλική ομάδα κατάφερε να ξεχωρίσει, επιστρέφοντας το 2016 στην Ισπανία, για λογαριασμό της Μπέτις. Αυτή τη στιγμή αγωνίζεται στην αγγλική Μπράιτον.

Τιάγκο Μότα
Σε ηλικία 19 ετών, το 2001, ανέβηκε στην πρώτη ομάδα της Μπαρτσελόνα. Τα πρώτα χρόνια ο Ιταλός χαφ είχε συχνή παρουσία στην ενδεκάδα των «μπλαουγκράνα», όμως μετά από έναν τραυματισμό του το 2004, οι συμμετοχές του μειώθηκαν αισθητά. Πάντως, κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ το 2006, πριν αποχωρήσει ένα χρόνο αργότερα. Ακολούθησαν Ατλέτικο Μαδρίτης και Τζένοα, πριν ο Μότα πάρει μεταγραφή για την Ίντερ το 2009. Στην πρώτη του σεζόν στους «νερατζούρι» στέφθηκε για μία ακόμη φορά πρωταθλητής Ευρώπης, μένοντας στην ομάδα μέχρι και τον Ιανουάριο του 2012, όταν και αποχώρησε για την Παρί Σεν Ζερμέν.

Λουίς Φίγκο
Το καλοκαίρι του 1995 αποτέλεσε το «μήλον της έριδος» για πολλές ευρωπαϊκές ομάδες, με τον ίδιο να υπογράφει συμβόλαιο τόσο με την Γιουβέντους, όσο και με την Πάρμα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να τιμωρηθεί από την ιταλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία και να μην μπορεί να αγωνιστεί στα ιταλικά γήπεδα, με την Μπαρτσελόνα να εκμεταλλεύεται τη συγκυρία και να τον κάνει δικό της από την Σπόρτινγκ Λισαβόνας, έναντι 2,25 εκατομμυρίων λιρών. Με τους «μπλαουγκράνα», ο Φίγκο έγινε world class player, παίζοντας δίπλα σε ονόματα, όπως ο Ρονάλντο και μετέπειτα ο Ριβάλντο. Ωστόσο, η επιλογή του το 2000 να φύγει για τη μισητή αντίπαλο Ρεάλ Μαδρίτης τον έκανε persona non grata στην Βαρκελώνη. Στο Μπερναμπέου έμεινε για πέντε χρόνια, με τον Πορτογάλο άσο να πηγαίνει ως ελεύθερος στην Ίντερ, το 2005, αφού η τιμωρία του από την ιταλική ομοσπονδία είχε εκπνεύσει (ήταν για δύο χρόνια). Στους «νερατζούρι» έμεινε ως το 2009, όταν και αποφάσισε να αποχωρήσει από την ενεργό δράση.

Ζλάταν Ιμπραϊμοβιτς – Σάμουελ Ετό
Οι δύο συγκεκριμένοι ποδοσφαιριστές μπαίνουν μαζί στη λίστα, καθώς ο ένας... έσπρωξε τον άλλον στο να φορέσει τη φανέλα και των δύο ομάδων. Μέχρι το 2009, ο Ιμπραϊμοβιτς αγωνιζόταν στην Ίντερ και ο Ετό στην Μπαρτσελόνα, με τους «μπλαουγκράνα» να κάνουν πρόταση στην στους «νερατζούρι» για την απόκτηση του Σουηδού επιθετικού. Εκτός από τα 46 εκατομμύρια ευρώ, οι Καταλανοί έδωσαν και ως αντάλλαγμα τον Καμερουνέζο στράικερ, με αποτέλεσμα Ετό και Ιμπραϊμοβιτς να... ανταλλάξουν φανέλες. Στην ουσία, η Ίντερ και ο Ετό βγήκαν κερδισμένοι από αυτή την κίνηση, αφού κατέκτησαν το Τσάμπιονς Λιγκ, τη σεζόν 2009-10. Έτσι, ο Καμερουνέζος το σήκωσε δύο συνεχόμενες χρονιές (το 2009 το είχε πάρει με την Μπάρτσα), αντίθετα με τον Ζλάταν, ο οποίος εκτός ότι έμεινε με... άδεια χέρια, είχε και μία κάκιστη συνεργασία με τον Πεπ Γκουαρδιόλα, με αποτέλεσμα να αποχωρήσει από την Μπάρτσα.

Μάξγουελ
Ο ποδοσφαιριστής που ταυτίστηκε όσο κανείς άλλος με τον Ζλάταν Ιμπραϊμοβιτς, καθώς οι δύο τους ήταν κολλητοί φίλοι και λέγεται πως ο Σουηδός επιθετικός έπαιρνε μαζί του τον Βραζιλιάνο μπακ, σε όποια ομάδα πήγαινε. Βρέθηκαν για πρώτη φορά μαζί στον Άγιαξ, ενώ την τριετία 2006-2009 αγωνίστηκαν μαζί στην Ίντερ. «Πακέτο» με τον Ζλάταν πήγε το 2009 και στην Μπαρτσελόνα ο Μάξγουελ, ο οποίος ωστόσο παρέμεινε στους «μπλαουγκράνα» και μετά την αποχώρηση του «Ίμπρα». Τελευταίος κοινός σταθμός τους ήταν ο Παρί Σεν Ζερμέν το 2012.

Ρικάρντο Κουρέσμα
Το 2003, τα δύο πιο hot ονόματα της Σπόρτινγκ Λισαβόνας ήταν ο Κριστιάνο Ρονάλντο και ο Ρικάρντο Κουαρέσμα. Ο πρώτο πήγε στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και ο δεύτερος στην Μπαρτσελόνα. Σε αντίθεση με τον επαγγελματισμό του CR7, ο οποίος με σκληρή δουλειά έφτασε στην κορυφή του κόσμου, ο συμπατριώτης του ήταν το ακριβώς αντίθετο, αν και τότε οι ειδικοί έλεγαν πως είχε περισσότερο ταλέντο από τον Ρονάλντο. Στο Καμπ Νου ο Κουαρέσμα έμεινε μόλις για μία σεζόν, αφού είχε κάκιστες σχέσεις με τον προπονητή της ομάδας, Φρανκ Ράικαρντ. Επέστρεψε στην πατρίδα του, για λογαριασμό της Πόρτο και το 2008 πήρε μεταγραφή για την Ίντερ του Ζοσέ Μουρίνιο. Ο Special One προσπάθησε να φέρει στο... σωστό δρόμο το συμπατριώτη του, όμως δεν τα κατάφερε, με τον Κουαρέσμα να αποχωρεί από το Μιλάνο το καλοκαίρι του 2010.

Λοράν Μπλαν
Αποτελούσε «διακαή πόθο» του Γιόχαν Κρόιφ, ο οποίος το 1996 τον πήρε στην Μπαρτσελόνα. Ωστόσο, το ξαφνικό διαζύγιο με τον Ολλανδό τεχνικό άφησε... ξεκρέμαστο τον Γάλλο αμυντικό, ο οποίος είχε μέτρια χρονιά στο Καμπ Νου. Έτσι, μετά από μία σεζόν και ένα χρόνο πριν το Παγκόσμιο Κύπελλο, ο Μπλαν αποφάσισε να αποχωρήσει από τους «μπλαουγκράνα». Επέστρεψε στην πατρίδα του, για λογαριασμό της Μαρσέιγ και το 1999 πήρε μεταγραφή για την Ίντερ. Στους «νερατζούρι» έμεινε για δύο χρόνια και μάλιστα το 2000 ψηφίστηκε ως ο ποδοσφαιριστής της χρονιάς για την ομάδα. Το 2001 αποχώρησε για λογαριασμό της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Έντγκαρ Ντάβιντς
Το «πίτμπουλ» του Άγιαξ στις αρχές της δεκαετίας του ’90 άνοιξε στη συνέχεια τα φτερά του για το ιταλικό πρωτάθλημα. Μίλαν το 1996, Γιουβέντους το 1997 και Ίντερ το 2004. Πριν πάει στους «νερατζούρι», ο Ντάβιντς αγωνίστηκε για έξι μήνες ως δανεικός στην Μπαρτσελόνα, βοηθώντας τους «μπλαουγκράνα» να ανακάμψουν στο ισπανικό πρωτάθλημα. Στην Ίντερ, ο Ολλανδός αμυντικός μέσος παρέμεινε μόλις για μια χρονιά, χωρίς να καταφέρει να διακριθεί ιδιαίτερα.

Φραντσέσκο Κοκό
Ποδοσφαιριστής της Μίλαν από το 1995, με τους «ροσονέρι» να τον παραχωρούν δανεικό στην Μπαρτσελόνα τη σεζόν 2001-02. Μετά από μία χρονιά στην Βαρκελώνη, ο Ιταλός μπακ επέστρεψε στο Μιλάνο, όχι όμως για λογαριασμό της Μίλαν, αλλά της Ίντερ. Στα πλαίσια της μεταγραφής του Ζέεντορφ από τους «νερατζούρι» στους «ροσονέρι», ο Κοκό αποτέλεσε ένα από έμψυχα ανταλλάγματα. Στην Ίντερ έμεινε έως το 2007, όταν και αποχώρησε από την ενεργό δράση, όμως η παρουσία του στην ομάδα σημαδεύτηκε περισσότερο από τους τραυματισμούς του.

Ρονάλντο
Το «φαινόμενο» άρχισε να... σοκάρει τον ποδοσφαιρικό πλανήτη με τα επιτεύγματά του μόλις πήγε από την Αϊντχόφεν στην Μπαρτσελόνα, το 1996. Σε ηλικία μόλις 20 ετών, ο Ρονάλντο έκανε πράγματα και θαύματα με τους «μπλαουγκράνα» και μόλις σε μία σεζόν σημείωσε 47 (!) τέρματα, κατακτώντας το κύπελλο κυπελλούχων. Μία εμπλοκή στην ανανέωση του συμβολαίου του έδωσε την ευκαιρία στην Ίντερ να μπει «σφήνα» και πληρώνοντας την ρήτρα των 27 εκατομμυρίων δολαριών (τότε παγκόσμιο ρεκόρ) να τον κάνει δικό της. Στους «νερατζούρι» έμεινε από το 1997 έως το 2002, κατακτώντας μόλις έναν τίτλο (κύπελλο ΟΥΕΦΑ 1998). Η παρουσία του Βραζιλιάνου στην Ίντερ σημαδεύτηκε από τους δύο σοβαρούς τραυματισμούς στο γόνατο.

Λουίς Σουάρες
Ο ποδοσφαιριστής που κατέκτησε τη Χρυσή Μπάλα το 1960 έκανε σπουδαία καριέρα τόσο στην Μπαρτσελόνα, όσο και στην Ίντερ. Από το 1955 έως το 1961 αγωνίστηκε στους «μπλαουγκράνα», όπου ήταν μέλος της ομάδας των Κουμπάλα, Τσίμπορ και Κότσις. Δύο πρωταθλήματα, δύο κύπελλα και δύο κύπελλα Εκθέσεων ήταν ο απολογισμός του Ισπανού μεσοεπιθετικού με την Μπαρτσελόνα, για να ακολουθήσει η μετακίνησή του στην Ίντερ το 1961. Η μεταγραφή του κόστισε 250 εκατομμύρια λιρέτες και αποτέλεσε την πιο ακριβή στην ιστορία του ποδοσφαίρου, μέχρι τότε. Ο Σουάρες ήταν βασικός στη «μεγάλη Ίντερ» της εποχής, φτάνοντας στην κατάκτηση τριών πρωταθλημάτων Ιταλίας και δύο κυπέλλων πρωταθλητριών. Στους «νερατζούρι» έμεινε μέχρι το 1970.

Νικολάε Σίματοτς
Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στην Ρουμανία, όπου και γεννήθηκε, για να συνεχίσει την καριέρα του σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Ουγγαρία, η Ιταλία και η Ισπανία. Ο Νικολάε Σίματοτς αγωνίστηκε στην Ίντερ τη διετία 1947-1949, ενώ ένα χρόνο αργότερα μετακόμισε στην Βαρκελώνη, για λογαριασμό της Μπαρτσελόνα. Ο Ρουμάνος μέσος έμεινε δύο χρόνια στους «μπλαουγκράνα», κατακτώντας ένα πρωτάθλημα Ισπανίας.