Οι κορυφαίοι υπηρεσιακοί τεχνικοί των αγγλικών γηπέδων

Τόνι Μπάρτον
Το 1980 εντάχθηκε στο τεχνικό επιτελείο της Άστον Βίλα, που είχε τότε προπονητή τον Ρον Σόντερς και στην πρώτη κιόλας χρονιά πανηγύρισαν μαζί την κατάκτηση του αγγλικού πρωταθλήματος. Την επόμενη σεζόν, η συμμετοχή της ομάδας στο κύπελλο πρωταθλητριών επηρέασε την πορεία της εντός συνόρων, με αποτέλεσμα να αποχωρήσει ο Σόντερ από την τεχνική ηγεσία το Φεβρουάριο του 1982 και τη θέση του να πάρει, ως υπηρεσιακός, ο Τόνι Μπάρτον. Υπό την καθοδήγηση του Άγγλου, οι «χωριάτες» όχι μόνο απέφυγαν τα εφιαλτικά σενάρια ενός πιθανού υποβιβασμού, αλλά έφτασαν μέχρι την κορυφή της Ευρώπης. Μετά το κύπελλο πρωταθλητριών, ο Μπάρτον – που είχε ήδη γίνει πρώτος προπονητής - οδήγησε την Άστον Βίλα και στην κατάκτηση του ευρωπαϊκού σούπερ καπ. Ωστόσο, τις δύο επόμενες χρονιές, η ομάδα έκανε μέτρια πορεία στο πρωτάθλημα και ο Άγγλος τεχνικός απομακρύνθηκε το 1984.

Γκλεν Ρέντερ
Τον Ιούνιο του 2005 ανέλαβε πόστο στις ακαδημίες της Νιουκάστλ και λίγους μήνες μετά, το Φεβρουάριο του 2006, έγινε υπηρεσιακός προπονητής της ομάδας (με βοηθό του τον Άλαν Σίρερ), μετά την απομάκρυνση του Γκρέιαμ Σούνες. Οι «καρακάξες» βρίσκονταν τότε κοντά στη ζώνη του υποβιβασμού, όμως με τον Ρέντερ στο τιμόνι τους, όχι μόνο σώθηκαν, αλλά τερμάτισαν στην έβδομη θέση του πρωταθλήματος, κερδίζοντας μία θέση στο Ιντερτότο. Η διοίκηση θέλησε να τον κάνει πρώτο προπονητή, όμως ο Άγγλος δεν είχε το απαραίτητο δίπλωμα προπονητικής, με αποτέλεσμα η συγκεκριμένη υπόθεση να εξελιχθεί σε σίριαλ. Τελικά, μετά από πολλές πιέσεις, η αγγλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία επέτρεψε στον Γκλεν Ρέντερ να πάρει το χρίσμα και να γίνει επίσημα προπονητής της Νιούκαστλ. Οι προσδοκίες που δημιουργήθηκαν προς το πρόσωπό του δεν επιβεβαιώθηκαν, καθώς την επόμενη χρονιά η ομάδα δεν μπόρεσε να ξεφύγει από τη μέση της βαθμολογίας, με τον ίδιο να αποχωρεί στο τέλος της σεζόν.

Κένι Νταλγκλίς
Ο προπονητής που οδήγησε την Λίβερπουλ στο τελευταίο της πρωτάθλημα, το 1990, αποσύρθηκε από τους πάγκους το 2000. Ωστόσο, τον Απρίλιο του 2009 επέστρεψε στην αγαπημένη του Λίβερπουλ, με πόστο στις ακαδημίες, αλλά και ως πρεσβευτής του συλλόγου. Αυτός έφερε στην ομάδα τον Ρόι Χόντγκσον, όμως ο τελευταίος δεν κάθισε για πολύ στην τεχνική ηγεσία, με τον Νταλγκλίς να αναλαμβάνει, ως υπηρεσιακός προπονητής, τον Ιανουάριο του 2011. Οι «κόκκινοι» βρίσκονταν τότε στη 12η θέση της βαθμολογίας, όμως με τον Σκωτσέζο ανέκαμψαν, τερματίζοντας στην πρώτη εξάδα. Η διοίκηση τον αντάμειψε, προσφέροντάς του τριετές συμβόλαιο συνεργασίας, με τον Νταλγκλίς να κατακτά το Λιγκ Καπ Αγγλίας, τον Φεβρουάριο του 2012. Ωστόσο, το γεγονός πως δεν κατάφερε να οδηγήσει την ομάδα στο Τσάμπιονς Λιγκ, τον οδήγησε στην πόρτα της εξόδου, μετά την ολοκλήρωση της σεζόν.

Ρομπέρτο Ντι Ματέο
Το καλοκαίρι του 2011 η Τσέλσι έδωσε τα «κλειδιά» της τεχνικής ηγεσίας στον Αντρέ Βίλας-Μπόας, ο οποίος επέλεξε για βοηθό του τον παλιό άσο της ομάδας, Ρομπέρτο Ντι Ματέο. Τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως άπαντες τα υπολόγιζαν, με τον Πορτογάλο τεχνικό να απομακρύνεται τον Μάρτιο του 2012 και τη θέση του να παίρνει ο μέχρι πρότινος βοηθός του. Με τον Ντι Ματέο στον πάγκο, οι «μπλε» κατέκτησαν αρχικά το κύπελλο Αγγλίας και δύο εβδομάδες μετά έφτασαν στην κορυφή της Ευρώπης, για πρώτη φορά στην ιστορία τους. Αμέσως μετά, η διοίκηση έκανε συμβόλαιο πρώτου προπονητή στον Ιταλό, όμως η συνεργασία τους δεν κράτησε για πολύ. Τα αρνητικά αποτελέσματα στο ξεκίνημα της νέας σεζόν οδήγησαν τον Ντι Ματέο στην πόρτα της εξόδου το Νοέμβριο του 2012, μόλις έξι μήνες μετά την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ.