Κουαλιαρέλα: Η... τρίτη ζωή του εκτελεστή

Για κάθε πατέρα, για κάθε γιο, που γεννιέται στον κόλπο του Σορέντο, ένα είναι πάντα το όνειρο. Το να δει το καμάρι του να φοράει τη γαλάζια φανέλα με το λευκό σορτσάκι. Κάπως έτσι και στην όμορφη παραλία της Καστελαμάρε ντι Στάμπια, ο Βιτόριο Κουαλιαρέλα άρχισε από νωρίς να διακρίνει ότι ο γιόκας του θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά και να αγγίξει το θαύμα. Ωστόσο, η ζωή οδήγησε την οικογένεια στον Βορρά, όπου υπήρχαν δουλειές. Κάπως έτσι ο μικρός αντί να παίζει για τη Νάπολι, μπήκε στα 10 του στην ακαδημία της Τορίνο. Από εκεί, το 1993, ξεκίνησε ένα υπέροχο, αλλά και δραματικό ποδοσφαιρικό ταξίδι, το οποίο έχει φέρει τον Φάμπιο Κουαλιαρέλα να βιώνει στα 36 του το κορυφαίο σερί σκοραρίσματος της καριέρας του.

Με τα δύο γκολ που έβαλε στο 3-3 που πήρε η Σαμπντόρια στη Φιορεντίνα, μετράει 10 διαδοχικές αγωνιστικές, στις οποίες βρίσκει δίχτυα (12 γκολ σε αυτό το διάστημα). Εάν κάνει το ίδιο και την επόμενη, θα πιάσει ένα μυθικό ρεκόρ του Καμπιονάτο που κατέχει ο θρυλικός Γκάμπριελ Μπατιστούτα από τον Νοέμβριο του 1994 και τις 11 διαδοχικές αγωνιστικές. Αυτό και μόνο αρκεί για να καταδείξει ότι ο Φάμπιο όχι μόνο δεν γερνάει, αλλά με τα 14 γκολ του στη σεζόν (+5 ασίστ σε 19 αγώνες), τρέχει ολοταχώς για να ξεπεράσει και τον δικό του καλύτερο εαυτό. Και όχι μόνο τα 19 περσινά τέρματα του στη Serie A με τους Μπλουτσερκιάτι, αλλά ακόμα και τα 21 σε όλες τις διοργανώσεις του 2008-'09 με την Ουντινέζε.

Ηταν εκείνη εκπληκτική χρονιά που έκανε έστω και για λίγο ευτυχισμένη όλη την οικογένεια. Οταν η Νάπολι πλήρωνε το καλοκαίρι του 2009, 18 εκατ. ευρώ και του έδινε συμβόλαιο για πέντε χρονιά, πατέρας και γιος εμφανίστηκαν δακρυσμένοι από χαρά στην παρουσίασή του. Η οικογένεια πλέον μπορούσε να επιστρέψει σύσσωμη στην αγαπημένη της πόλη και ο Φάμπιο να πραγματοποιήσει το όνειρό του. «Από μικρός έκλεινα τα μάτια και στο μυαλό μου έπαιζε πάντοτε η ίδια σκηνή. Με εμένα να μπαίνω αλλαγή σε ένα σημαντικό ματς και να βάζω ένα από αυτά τα γκολ που μόνο ο Μαραντόνα μπορούσε να βάλει».

Οι σχολικές ποδοσφαιρικές φαντασιώσεις, έστω και με κάποια παραλλαγή, είχαν γίνει σχεδόν εφικτές. Ισως και ακόμα έδειχναν καλύτερες. Ο Κουαλιαρέλα δεν θα έμπαινε αλλαγή. Θα ήταν ο βασικός επιθετικός. Στα 26 του βίωνε κάτι ακόμα πιο τρελό, καθώς άκουγε την εξέδρα στο «Σαν Πάολο» να δονείται στο «Μπουμ Μπουμ», το τραγούδι που είχαν φτιάξει ειδικά για εκείνον. Το πρώτο τραγούδι που έφτιαχναν οι οπαδοί των Παρτενοπέι για ποδοσφαιριστή, μετά από τον Θεό Ντιεγκίτο. Μόνο που σύντομα το όνειρο θα μετατρεπόταν σε εφιάλτη και το τραγούδι θα γυρνούσε σε... κατάρες.

Κάποια στιγμή, στο κινητό και στον υπολογιστή του θα εμφανίζονταν εκβιαστικά και υβριστικά μηνύματα. Την ίδια στιγμή οι γονείς, η σύντροφός του και άλλοι από την οικογένεια, λάμβαναν φωτογραφίες και κείμενα που κατηγορούσαν τον Φάμπιο για σχέσεις με την Καμόρα (σ.σ.: η Μαφία της Νάπολη) και για παιδοφιλία. Πήγε στην αστυνομία, αλλά δεν άλλαξε τίποτα και ο ίδιος πλέον είχε χάσει την ηρεμία του. Η κατάσταση είχε ξεφύγει. Δεν μπορούσε να αφοσιωθεί στο παιχνίδι. Ακόμα και έτσι όμως 11 γκολ τα έβαλε, μα δεν ήταν αυτός που όλοι περίμεναν. Η ανάγκη για αλλαγή ήταν δραματική και η λύση ήρθε ξανά από το Τορίνο.

Ο δανεισμός (και μετέπειτα πώληση) στη μισητή Γιουβέντους, ωστόσο, δεν θα του επέτρεπε ποτέ ξανά να γυρίσει στη Νάπολι. Εγινε προδότης, καταραμένος. «Δεν ήθελα να φύγω. Ηταν όλη αυτή η κατάσταση που δεν γινόταν να συνεχιστεί. Ακόμα και ο Ντε Λαουρέντις μου είπε να φύγω, για να ηρεμήσει και η ομάδα. Ηθελα ν παίζω για πάντα στη Νάπολι και μόνο εκεί», προσπάθησε να εξηγήσει κάποια χρόνια αργότερα, μα ήταν πλέον αργά. Ενδιάμεσα βέβαια, κατέκτησε τρία πρωταθλήματα, ένα Σούπερ Καπ και συνέβαλε στην αναγέννηση της Γιούβε, με τη σεζόν 2012-'13 να είναι η καλύτερή του με συνολικά 13 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις.

Τα τέσσερα τελευταία χρόνια έχει βρει την ηρεμία του στη Σαμπντόρια. Ειδικά στο ξεκίνημά του εκεί, κάθε γκολ ήταν και για highlight. Μόνο που και τώρα, στα 36 του, ελπίζει για κάτι που λογικά δεν θα συμβεί ποτέ. «Το πιστεύω. Πως κάποια στιγμή, με κάποιον τρόπο, θα φορέσω ξανά τη φανέλα της Νάπολι», έλεγε με δάκρυα στα μάτια σε τηλεοπτική εκπομπή το 2017. Ηταν λίγο αφότου είχε καταδικαστεί σε φυλάκιση ο άνθρωπος που έστελνε τα εκβιαστικά μηνύματα. Το φοβερό σε εκείνη την ιστορία ήταν ότι ο εκβιαστής ήταν τελικά ο ίδιος ο αστυνομικός που είχε αναλάβει την υπόθεση.

Με το χτύπημα του σκορπιού, με εναέρια τακουνάκια, με βολέ αεροπλανικά, δίχως ισορροπία, με τηλεκατευθυνόμενες βολίδες και τρελά curler η μαγεία του στα τελειώματα των φάσεων άφησε σπάνια στιγμιότυπα. Ο Φάμπιο Κουλιαρέλα προφανώς έχει μεγαλώσει για να κάνει τους Ναπολιτάνους να τον αγαπήσουν ξανά και θα κλείσει κάποτε την καριέρα του, κουβαλώντας τούτο τον προσωπικό καημό. Μέχρι τότε όμως όλοι οι άλλοι μπορούν να τον απολαμβάνουν να στέλνει γκολάρες και να τις αφιερώνει στον παιδικό φίλο και συμπαίκτη του από την Τορίνο, Νικολό Γκάλι, τιμώντας πάντα τη φανέλα με το 27 που φορούσε εκείνος πριν χαθεί πρόωρα και που για πάντα θα φοράει και ο ίδιος...

Follow me: @jorgekaraman