Οι Δανοί που «έλαμψαν» στη Serie A

Πρέμπεν Έλκιερ
Ένας από τους κορυφαίους γκολτζήδες της δεκαετίας του ’80, που ήρθε δεύτερος στο βραβείο της Χρυσής Μπάλας το 1985, πίσω μόνο από τον Μισέλ Πλατινί. Το «αστέρι» του είχε λάμψει και στο Μουντιάλ του 1986, όταν πέτυχε τέσσερα τέρματα. Στο ίδιο διάστημα (1984-1988) ήταν παίκτης της Βερόνα, γράφοντας το όνομά του με «χρυσά» γράμματα στην ιστορία του συλλόγου. Ο Δανός επιθετικός ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, τη σεζόν 1984-85, που είναι και το μοναδικό που έχει κατακτήσει ποτέ η ομάδα. Το highlight εκείνης της χρονιάς ήταν ένα γκολ που σημείωσε απέναντι στη Γιουβέντους, χωρίς να φοράει παπούτσι (είχε φύγει νωρίτερα από ένα τάκλιν).

Μίκαελ Λάουντρουπ
Ένας από τους κορυφαίους Δανούς όλων των εποχών και ένας από τους παίκτες που έχουν αγωνιστεί τόσο σε Μπαρτσελόνα, όσο και σε Ρεάλ Μαδρίτης. Ωστόσο, η καριέρα του μακριά από τη χώρα του ξεκίνησε στην Ιταλία. Το 1983, η Γιουβέντους ήρθε σε συμφωνία με την Μπρόντμπι για την απόκτησή του, έναντι ενός εκατομμυρίου δολαρίων (ποσό-ρεκόρ τότε για Δανό παίκτη), όμως ο ίδιος δεν εντάχθηκε άμεσα στο ρόστερ της «Μεγάλης Κυρίας». Στην ομάδα υπήρχαν ήδη δύο ξένοι ποδοσφαιριστές (Πλατινί, Μπόνιεκ), με αποτέλεσμα ο Λάουντρουπ να παραχωρηθεί στη Λάτσιο. Μετά από δύο χρόνια στους «λατσιάλι», ο Δανός φορ φόρεσε τη φανέλα της Γιουβέντους το 1985 και συνέθεσε επιθετικό δίδυμο με τον Μισέλ Πλατινί. Στο Τορίνο έμεινε μέχρι το 1989 και στη συνέχεια πήγε στην Μπαρτσελόνα. Στα ιταλικά γήπεδα, για πολύ μικρό χρονικό διάστημα, αγωνίστηκε και ο αδερφός του, Μπρίαν (Φιορεντινα, Μίλαν).

Τόμας Χέλβεγκ
Στα τέλη του 1993 έφυγε από την πατρίδα του για λογαριασμό της Ουντινέζε και την αμέσως επόμενη χρονιά έγινε διεθνής με την εθνική ομάδα της Δανίας, αλλά και αναδείχθηκε κορυφαίος ποδοσφαιριστής της χώρας του. Ο Χέλβεγκ έγινε αναπόσπαστο κομμάτι στο δεξί άκρο της άμυνας και ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές στην έξοδο της Ουντινέζε στην Ευρώπη, για πρώτη φορά στην ιστορία της, το 1997. Το επόμενο καλοκαίρι και πριν την έναρξη του Παγκοσμίου Κυπέλλου, ο Δανός μπακ πήρε μεταγραφή για τη Μίλαν. Με τους «ροσονέρι» στέφθηκε πρωταθλητής Ιταλίας το 1999, ενώ κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ το 2003. Η πορεία του στα ιταλικά γήπεδα ολοκληρώθηκε τη σεζόν 2003-04, όταν φόρεσε τη φανέλα της Ίντερ.

Γιον Νταλ Τόμασον
Το συμβόλαιό του με τη Φέγενορντ έληξε το καλοκαίρι του 2002, λίγο μετά την κατάκτηση του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Αυτή η επιτυχία και οι εμφανίσεις του με την ολλανδική ομάδα, όχι μόνο τον ανέδειξαν κορυφαίο Δανό ποδοσφαιριστή της χρονιάς, αλλά του έδωσαν την ευκαιρία να υπογράψει στη Μίλαν. Στην πρώτη του κιόλας σεζόν με τους «ροσονέρι», ο Τόμασον κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά και το κύπελλο Ιταλίας. Η παρουσία των Σεφτσένκο και Ινζάγκι (αργότερα και Κρέσπο) στο ρόστερ μπορεί να μην του επέτρεπε να βρίσκεται στην αρχική ενδεκάδα, όμως ο Δανός φορ με την κλάση του και την εκτελεστική του ικανότητα έδωσε πολλές λύσεις στη Μίλαν. Έμεινε μέχρι το 2005, αφού εκείνο το καλοκαίρι αφίχθη και ο Βιέρι στο Σαν Σίρο, με τον Τόμασον να φεύγει για τη Στουτγκάρδη, ώστε να αγωνίζεται περισσότερο.

Μάρτιν Γιόργκενσεν
Ο μοναδικός Δανός ποδοσφαιριστής που έχει αγωνιστεί σε τρία Παγκόσμια Κύπελλα (1998, 2002, 2010) και ένας από τους ελάχιστους που έχουν πάνω από εκατό συμμετοχές με την εθνική του ομάδα. Η παρουσία του στα ιταλικά γήπεδα ξεκίνησε το 1997, όταν έφυγε από την Άαρχους για λογαριασμό της Ουντινέζε. Ο Δανός ακραίος αγωνίστηκε για επτά χρόνια στον ιταλικό σύλλογο, μετρώντας πάνω από 200 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις. Το 2004 άλλαξε ομάδα, όχι όμως και χώρα. Υπέγραψε συμβόλαιο με τη Φιορεντίνα, η οποία απέκτησε το 50% των δικαιωμάτων του. Με τους «βιόλα» αγωνίστηκε μέχρι το 2010, όταν και επέστρεψε στην πατρίδα του για να κλείσει την καριέρα του.