Οι 10 παιχταράδες της Premier League που έμειναν χωρίς τίτλο

Για ορισμένα ονόματα του αγγλικού ποδοσφαίρου, η παρακαταθήκη που άφησαν με το τέλος της καριέρας τους ξεπερνά τους τίτλους και τις διακρίσεις. Η ποιότητα, η πορεία που σημείωσαν και το σημάδι που προσέδωσαν στο κορυφαίο πρωτάθλημα της Ευρώπης, προκειμένου να χαρακτηρίζεται έτσι, τους καθιστά αυτόφωτους, χωρίς τη λάμψη του πρωταθλήματος. Το παράπονο, βέβαια, υπάρχει αφού εντός Νησιού η βαρύτητα του εγχώριου τίτλου δεν ισοδυναμεί με καμία άλλη χώρα.

Κάποιοι αδικήθηκαν, άλλοι δεν βρέθηκαν στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή κι άλλοι δεν είχαν το supporting cast για να φτάσουν μέχρι το τέλος του δρόμου. Όλοι όσοι όμως ανήκουν στην παρακάτω δεκάδα άξιζαν να χριστούν πρωταθλητές και ενδεχομένως να το είχαν καταφέρει, αν οι λεπτομέρειες τους ευνοούσαν. Το PlanetFootball παρουσιάζει τις δέκα πιο «τρανταχτές» περιπτώσεις παικτών:

Στίβεν Τζέραρντ

Το πρώτο όνομα που σου έρχεται στο μυαλό όταν διαβάζεις τον τίτλο. Δυστυχώς, ο «Stevie» έμεινε μόνο να τον «διαβάζει» κι όχι να τον κατακτά, χάνοντας για πολλούς το πολυπόθητο τρόπαιο για το ένα και περιβόητο γλίστρημα, στο ματς με την Τσέλσι και τη σεζόν 2013-14. Τελικά, η Λίβερπουλ έμεινε δεύτερη, όπως είχε συμβεί και τις σεζόν 2001-02 και 2008-09, ο Τζέραρντ, όμως, είναι από τους παίκτες που όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, θα μείνει ανεξίτηλος ακόμη και χωρίς το status του πρωταθλητή στην Premier League.

Τζιανφράνκο Τζόλα

Ο μικρός μάγος της Τσέλσι, η οποία στα χρόνια της παρουσίας του μετατράπηκε σε υπολογίσιμη δύναμη, μάλλον ανήκει στους άτυχους της κατηγορίας. Έλαβε την απόφαση να αποχωρήσει μετά από επτά χρόνια, το 2003 σε ηλικία 37 χρονών, πάνω ακριβώς στην έναρξη της εποχής του Ρόμαν Αμπράμοβιτς. Ο Ρώσος είχε επιχειρήσει να τον κρατήσει, προσφέροντας του συμβόλαιο 3 εκατομμυρίων λιρών, αλλά ο ίδιος ήταν ανένδοτος να επιστρέψει στην Ιταλία και την Κάλιαρι, χάνοντας έτσι για ζήτημα δύο σεζόν το μετάλλιο του πρωταθλητή Αγγλίας.

Φερνάντο Τόρες

Ο κορυφαίος, ενδεχομένως, στράικερ στην Αγγλία την διετία 2009-10, ως συμπαίκτης με τον Τζέραρντ έφτασε μέχρι και τη 2η θέση τη σεζόν 2008-09, όπως και την περίοδο 2010-11 με τη φανέλα της Τσέλσι. Ωστόσο, δεν κατάφερε να πανηγυρίσει ποτέ τον τίτλο στα επτά χρόνια παρουσίας του στο Νησί και το πιο «τρελό» είναι ότι τόσο την προηγούμενη, όσο και την επόμενη σεζόν αφότου ολοκληρώθηκε η θητεία του στους Μπλε, εκείνοι χρίστηκαν πρωταθλητές.

Γκάρεθ Μπέιλ

Μοιάζει πιο παλιά εικόνα από όσο είναι πραγματικά, όμως, ο Γκάρεθ Μπέιλ ήταν σκέτη απόλαυση όταν μας συστήθηκε με την Τότεναμ την εξαετία 2007-2013. Πολύ πριν χαρακτηριστεί «γυάλινος» και αναλωθεί σε σεζόν με εκλάμψεις στη Ρεάλ Μαδρίτης, ο Ουαλός θεωρείτο το μεγαλύτερο ταλέντο εντός Βρετανίας και αν οι Σπερς ως σύνολο ήταν επιπέδου Ποκετίνο, πολύ πιθανόν να είχε προσθέσει το πρωτάθλημα Αγγλίας στο παλμαρέ του.

Λουίς Σουάρες

Ακόμη ένας παίκτης της Λίβερπουλ στη λίστα κι όχι άδικα. Η σεζόν του Ουρουγουανού στράικερ το 2013-2014, όταν οι Reds έφτασαν ελάχιστα πριν την… πηγή, αποτελεί μία εκ των κορυφαίων επιδόσεων στα χρονικά του πρωταθλήματος, έχοντας σκοράρει 31 φορές σε 33 παιχνίδια. Παρά τα μόλις τρία χρόνια που έμεινε στην Αγγλία, υπολογίζεται εύκολα στους κορυφαίους στράικερ της δεκαετίας στην Premier, γιατί όχι και σε μεγαλύτερη κλίμακα.

Ματ Λε Τισιέ

Στο peak της καριέρας του, στα μέσα των ‘90s, άνηκε στους κορυφαίους της νεοσύστατης τότε Premier. Μπορεί να μην τρύπησε ποτέ το ταβάνι της πρώτης δεκάδας με την αγαπημένη του Σαουθάμπτον που συνήθως πάλευε για τον υποβιβασμό, όμως, με όρους ποδοσφαιρικής δικαιοσύνης σίγουρα άξιζε να βρίσκεται σε νικητήρια ομάδα του θεσμού. Ο ίδιος επέλεξε να μην την αφήσει ποτέ για άλλο κλαμπ της πρώτης κατηγορίας, έγινε ο πρώτος μέσος που φτάνει τα 100 γκολ σε μια αποκλειστική καριέρα με τους Αγίους, αλλά αυτό σήμανε και την απώλεια της ευκαιρίας να στεφθεί πρωταθλητής.

Τσάμπι Αλόνσο

Δικαίως στους κορυφαίους παίκτες που δεν πανηγύρισαν τον τίτλο εντός αγγλικών συνόρων. Ο Ισπανός μέσος προκαλεί ακόμα και σήμερα διθυραμβικά σχόλια για τον τρόπο παιχνιδιού του, το αρχοντικό στυλ, την ποδοσφαιρική του ευφυία, που ευτυχώς για τον ίδιο ανταμείφθηκαν με συλλογικές διακρίσεις στη Ρεάλ Μαδρίτης. Με τη Λίβερπουλ έφτασε ως τη 2η θέση του 2009, προτού αποχωρήσει, αλλά η δική του κληρονομιά στους Reds φτάνει και περισσεύει με τον εκπληκτικό του τελικό στην Κωνσταντινούπολη το 2005.

Νταβίντ Ζινολά

Νιουκάστλ, Τότεναμ, Άστον Βίλα, Έβερτον, μια υπέροχη οκταετία στα αγγλικά γήπεδα, αλλά ο τίτλος δεν ήρθε ποτέ για τον Γάλλο «αρτίστα». Πλησίασε πολύ κοντά στην παρθενική του σεζόν με τις Καρακάξες του Κέβιν Κίγκαν το 1996 (2η), θα είχε ανάλογη κατάληξη και την επόμενη χεονιά αν δεν αποχωρούσε για χάρη των Σπερς, όμως, το πηλίκο έμεινε μηδενικό μέχρι το 2003, όποτε και κρέμασε τα παπούτσια του.

Ζερμέν Ντεφό

Κάπου ανάμεσα σε «υποτιμημένος» και «σταθερή αξία», ο Άγγλος βραχύσωμος στράικερ, ο μόνος εν ενεργεία της λίστας, αναδείχθηκε σε έναν εκ των κορυφαίων σκόρερ του Νησιού στον 21ο αιώνα, αλλά δεν υπήρξε ποτέ μέλος ομάδας για πρωταθλητισμό. Με την Τότεναμ πέρασε τις σπουδαιότερες ημέρες της καριέρας του, έφτασε μέχρι και την 4η θέση, τίποτε παραπάνω, όμως, για τον νυν παίκτη της Ρέιντζερς, που αποτέλεσε διαρκές φόβητρο για τις αντίπαλες εστίες της Premier επί μια 15ετία.

Τζέιμι Κάραχερ

Δύο φορές δεύτερος με τη φανέλα της Λίβερπουλ, ο εμβληματικός αμυντικός των Reds είχε τα φόντα και την μενταλιτέ του πρωταθλητή, αλλά δεν σήκωσε ποτέ την κούπα. Από το 1996 ως το 2013 στην Λίβερπουλ, μαζί με τον Τζέραρντ κράτησαν τη σημαία της Λίβερπουλ ψηλά παρά τα σκαμπανεβάσματα στο συνολικό επίπεδο του ρόστερ από σεζόν σε σεζόν και εν τέλει σημάδεψε το κλαμπ, ως ένας από τους κορυφαίους αμυντικούς της ιστορίας του.