Από την απογοήτευση, στην κορυφή

Άντερλεχτ (Κύπελλο Κυπελλούχων)
Η βελγική ομάδα ήταν η μεγάλη πρωταγωνίστρια του κυπέλλου κυπελλούχων από τα μέσα της δεκαετίας του ’70 μέχρι και τα τέλη της. Το 1976 κατέκτησε το τρόπαιο, νικώντας στον τελικό τη Γουέστ Χαμ με 4-2. Ένα χρόνο μετά έφτασε ξανά στην πηγή, όμως αυτή τη φορά δεν ήπιε νερό, αφού ηττήθηκε στον τελικό της διοργάνωσης από το Αμβούργο με 2-0. Η εντυπωσιακή παρουσία της Άντερλεχτ στο κύπελλο κυπελλούχων συνεχίστηκε και την επόμενη σεζόν, όταν και πήρε το αίμα της πίσω. Στον τελικό του 1978, συνέτριψε με 4-0 την Αούστρια Βιέννης και πανηγύρισε τη δεύτερη ευρωπαϊκή κούπα της σε τρία χρόνια.

Σαμπντόρια (Κύπελλο Κυπελλούχων)
Η δεκαετία 1985-1995 ήταν η κορυφαία στην ιστορία της ιταλικής ομάδας, με εγχώριους τίτλους και επιτυχίες εκτός συνόρων. Το 1989 έφτασε στον πρώτο ευρωπαϊκό της τελικό, αυτόν του κυπέλλου κυπελλούχων. Η Μπαρτσελόνα, όμως, ήταν ανώτερη και με σκορ 2-0 κατέκτησε το τρόπαιο. Η Σαμπντόρια αγωνίστηκε και την επόμενη χρονιά στην ίδια διοργάνωση (κατέκτησε εκ νέου το κύπελλο στην Ιταλία) και αυτή τη φορά γεύτηκε το νέκταρ της επιτυχίας. Με δύο γκολ του Βιάλι στην παράταση νίκησε με 2-0 την Άντερλεχτ και πανηγύρισε το μοναδικό ευρωπαϊκό τρόπαιο στην ιστορία της.

Μίλαν (Τσάμπιονς Λιγκ)
Δύο τελικοί με νικήτριες τις ομάδες που ήταν αουτσάιντερ. Το 1993, στον πρώτο τελικό της εποχής Τσάμπιονς Λιγκ, η Μίλαν του Φάμπιο Καπέλο και των κυπέλλων πρωταθλητριών τα προηγούμενα χρόνια ήταν το φαβορί απέναντι στη Μαρσέιγ. Ωστόσο, το γκολ του Μπολί χάρισε στη γαλλική ομάδα το τρόπαιο, στο τελευταίο παιχνίδι του Μάρκο Φαν Μπάστεν. Ένα χρόνο μετά, στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας, η Μπαρτσελόνα του Γιόχαν Κρόιφ και των πολλών αστέρων έδειχνε να έχει το προβάδισμα. Στον αγωνιστικό χώρο, όμως, η Μίλαν «πάτησε» την αντίπαλό της και με τελικό σκορ 4-0 πήρε αυτό που είχε χάσει την προηγούμενη χρονιά.

Ίντερ (Κύπελλο ΟΥΕΦΑ)
Η έλευση του Μάσιμο Μοράτι στο τιμόνι του συλλόγου έφερε και πολύ χρήμα στο μεταγραφικό παζάρι για την Ίντερ. Οι «νερατζούρι» έφτασαν στον τελικό του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ το 1997, όμως δεν τα κατάφεραν απέναντι στη Σάλκε, η οποία σε διπλούς τελικούς πήρε το τρόπαιο στα πέναλτι, μέσα στο Μιλάνο. Το ίδιο καλοκαίρι αφίχθη στο Μεάτσα ο Ρονάλντο και στην πρώτη του χρονιά στην ομάδα, το «φαινόμενο» την οδήγησε στην επιτυχία. Στον πρώτο μονό τελικό στην ιστορία της διοργάνωσης η Ίντερ νίκησε άνετα τη Λάτσιο με 3-0 και κατέκτησε το κύπελλο ΟΥΕΦΑ.

Μπάγερν (Τσάμπιονς Λιγκ)
Το απόλυτο «κάζο» βίωσαν οι Βαυαροί το 2012, όταν ηττήθηκαν μέσα στην έδρα τους, στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Η Τσέλσι ισοφάρισε σε 1-1 στο φινάλε και επικράτησε στα πέναλτι, σοκάροντας τη γερμανική ομάδα στην Αλιάνζ Αρίνα. Την αμέσως επόμενη χρονιά η Μπάγερν ήταν εντυπωσιακή. Στα ημιτελικά απέκλεισε την Μπαρτσελόνα με συνολικό σκορ 7-0 (!) και στον τελικό νίκησε την Ντόρτμουντ, στο γερμανικό «εμφύλιο», με 2-1. Με αυτόν τον τρόπο ολοκλήρωσε μια ονειρεμένη σεζόν, στην οποία πανηγύρισε το τρεμπλ.

Λίβερπουλ (Τσάμπιονς Λιγκ)
Οι «γκάφες» του Κάριους και ο τραυματισμός του Σαλάχ, κατά τη διάρκεια του αγώνα, ήταν οι βασικοί λόγοι της ήττας της Λίβερπουλ από τη Ρεάλ Μαδρίτης (3-1) στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, το 2018. Η ομάδα του Κλοπ «έπεσε», όμως σηκώθηκε πιο δυνατή και τη σεζόν 2018-19 έφτασε στην κορυφή της Ευρώπης. Η μεγάλη ανατροπή επί της Μπαρτσελόνα στα ημιτελικά έδωσε «φτερά» στα πόδια των παικτών και στον τελικό τα πάντα κρίθηκαν στα πρώτα δευτερόλεπτα. Η Λίβερπουλ νίκησε στον αγγλικό «εμφύλιο» την Τότεναμ με 2-0 και κατέκτησε το τρόπαιο.