Πίθηκος, φορτηγό ή γυναίκα ποδοσφαιριστή; Ποιος είναι τελικά ο Μόνο Μπούργος;

Ακριβώς δίπλα στα αποδυτήρια των γηπεδούχων, στο “Σίλινδρο” της Ράσινγκ Κλουμπ, εκεί, μέσα στο γήπεδο, υπάρχει ένα κομμωτήριο. Ο Ντανιέλ Μπασάν που το έχει εδώ και 30 χρόνια, δεν είναι ένας απλός κομμωτής. Σε αυτή τη ζωή έχει υπάρξει ψυχολόγος, φίλος και εξομολογητής και έχει κουρέψει όλους τους σπουδαίους που έχουν περάσει από τη γαλάζια “Ακαδημία”. Ωστόσο, αν και έχει να διηγηθεί άπειρες ξεχωριστές ιστορίες, εκείνος που πάντα του έρχεται στο μυαλό, είναι ο Χερμάν Μπούργος.

«Θυμάμαι την πρώτη φορά που ήρθε το 2011. Ηταν η πρώτη μέρα που είχαν αναλάβει με τον Τσόλο Σιμεόνε την ομάδα κι εκείνος καθόταν έξω από την πόρτα και με κοιτούσε επίμονα. Τη δεύτερη μέρα μπήκε μέσα και συνέχισε να με κοιτάζει, δίχως να μου μιλήσει. Την τρίτη κάθισε στην καρέκλα και μου είπε: “Ηρθε η ώρα να κουρέψω τα μαλλιά μου”. Και τότε μου είπε την ιστορία της χαίτης που θέλησε να αποχωριστεί. Για την πρώτη επανάσταση της ζωής του»...

«Ο πατέρας μου ήταν κουρέας και κάθε 20 μέρες με κούρευε. Οταν όμως τον πέρασα στο ύψος, του είπα ότι πλέον δεν θα τον άφηνα να το ξανακάνει ποτέ. Και έτσι συνέβη. Από τα 15 μου έως και τα 42, είχα πάντοτε μακριά μαλλιά. Εκεί στα 15 μου είπα και στη μάνα μου να σταματήσει να κλαίει. Θα έφευγα αργά ή γρήγορα από το σπίτι. Το ένιωθα ότι ήμουν γεννημένος για πιο σπουδαία πράγματα, από το να μεγαλώσω σε εκείνη τη φτωχογειτονιά της Μαρ ντε Πλάτα».

Η αλήθεια είναι ότι ο Μόνο Μπούργος ανέκαθεν μπορούσε να προσδιορίσει την τρέλα του. Ηξερε ότι είχε αυτή την απαιτούμενη δόση παράνοιας που τον καθιστούσε ικανό για εκπληκτικές επεμβάσεις και αδιανόητες γκάφες. Και τα δύο μαζί θα διαμόρφωναν την αρκετά πλούσια καριέρα του κάτω από τα δοκάρια. Ηταν όμως όταν θα κρεμούσε τα γάντια του που ο κόσμος θα τον αναγνώριζε ως ακόμα πιο σημαντικό στον κόσμο του ποδοσφαίρου.

Ξεχωριστή φιγούρα υπήρξε ανέκαθεν. Από όταν έκανε σκληρές εξόδους με μπουνιές στα μούτρα των αντιπάλων και έπαιρνε τιμωρίες 11 αγωνιστικών. Από τότε που διαγνώσθηκε με καρκίνο και έπρεπε να εγχειριστεί Κυριακή κι εκείνος ζητούσε να το κάνουν Δευτέρα, επειδή είχε ματς Κυπέλλου. Από τότε που ρόκαρε με τις δύο μπάντες που είχε φτιάξει (La Piara και The Garb), επειδή ήθελε να τραγουδάει και είχε πείσει τον εαυτό του ότι ήταν τόσο καλό, ώστε να σκεφτεί ακόμα και να παρατήσει την μπάλα. Τελικά, αφού έβγαλε πέντε μουσικά άλμπουμ σε έξι χρόνια (1999-'05), συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν αυτή η πραγματική κλίση του αρκέστηκε απλά να βγάλει ακόμα έναν χριστουγεννιάτικο δίσκο με την Ατλέτικο Μαδρίτης το 2018.

Ο Χερμάν ήταν από μικρός ένας εναλλακτικός και σε ύφος “old school” πορτιέρο. Ντυμένος πάντοτε με μακριά φόρμα, με κάλτσες μακριές πάνω από το γόνατο, κοντομάνικη φανέλα και στο κεφάλι να ξεχωρίζει μία στέκα για να συγκρατεί τη μακριά κώμη. Και στην κανονική ζωή του όμως ήταν ένα κλασικός ροκάς με πάντοτε μαύρο δερμάτινο μπουφάν και κανένα χρωματιστό ρούχο. Ο Μπούργος ουδέποτε ακολούθησε το life style της μπάλας, αισθάνθηκε ή κυκλοφόρησε ως κανονικός ποδοσφαιριστής

Το θέμα όμως όσον αφορά το άθλημα, είναι τα όσα συνέβησαν από τη στιγμή που έμπλεξε με τον Σιμεόνε, τον οποίο ετοιμάζεται να αποχωριστεί στο τέλος αυτής της σεζόν, αναζητώντας για πρώτη φορά τον δικό του μοναχικό δρόμο στους πάγκους. Το 2011 βρέθηκε πρώτη φορά στο πλευρό του στην Κατάνια και ακολούθησε η Ράσινγκ Κλουμπ και από τον Δεκέμβριο του 2011 η Ατλέτικο Μαδρίτης. Μαζί καθοδήγησαν τους Ροχιμπλάνκος στην πιο σπουδαία περίοδο της ιστορίας τους και δίχως εκείνον ο Τσόλο δεν θα μπορούσε ποτέ να έχει την ίδια επιτυχία, κάτι που έχει και ο ίδιος αναγνωρίσει πολλάκις, αποθεώνοντας τον βοηθό του. Οσο για τη μεταξύ τους σχέση, ο Μπούργος την έχει προσδιορίσει με χολιγουντιανή χροιά:

«Οταν ο ένας χάνει την ψυχραιμία του, ο άλλος είναι εκεί για να βάλει τα πράγματα σε τάξη. Αμφότεροι έχουμε ισχυρές και έντονες προσωπικότητες, αλλά η δική μου αρμοδιότητα είναι να φροντίζω να παραμένει ισορροπημένος. Με μία μόνο ματιά μπορώ να καταλάβω ακριβώς τι θέλει να πει. Το εάν έχει άγχος, αμφιβολίες ή ανησυχίες. Και τότε προσπαθώ να τον απαλλάξω απ' όλα αυτά. Επιλέγω πάντοτε να του λέω την αλήθεια κι εκείνος να εμπιστεύεται την κρίση μου. Οι ρόλοι μας σαν προπονητής και σαν βοηθός μοιάζουν κατά κάποιον τρόπο με τα δίδυμα στις κλασικές ταινίες του κινηματογράφου. Είμαστε όπως ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο και ο Τζο Πέσι».

Για τον πάλαι ποτέ σούπερ σέντερ μπακ, Φαμπιάν Αγιάλα, ο οποίος υπήρξε συμπαίκτης και με τους δύο, το μυστικό του Μπούργος βρίσκεται στην επαφή του με τα αποδυτήρια: «Ο Τσόλο είναι πάντοτε πιο απαιτητικός, πιο ρεαλιστής και διατηρεί αποστάσεις από τους παίκτες του. Ο Χερμάν όμως είναι το εντελώς αντίθετο. Βρίσκεται εκεί για να τους αγκαλιάσει στις λύπες, να πανηγυρίσει μαζί τους στις νίκες. Να τους μιλήσει βρώμικα, με ψυχή, να παλέψει με το συναίσθημα. Οσο θηριώδης κι αν φαίνεται ο Χερμάν, είναι ο τύπος με την ψυχή μικρού παιδιού».

Η αλήθεια είναι ότι με το εμβληματικό, σχεδόν τρομακτικό παρουσιαστικό του. Με τα 190 εκατοστά και τα σημαντικά παραπανίσια κιλά που τον καθιστούν θηριώδη, δεν προκαλεί καμιά εντύπωση ότι στο ξεκίνημά του τον αποκάλεσαν γορίλα. Για να γίνει στην πορεία απλά ένας “πίθηκος” και το “mono” που στα ισπανικά σημαίνει αυτό, πίθηκος, να πάρει τη θέση του μικρού ονόματός του, καθώς κανείς δεν τον αποκάλεσε ξανά με το βαπτιστικό του. Η ένταση στην ψυχή του, η δύναμη και η εμφάνισή του τον κάνουν να τρομοκρατεί και τους αντιπάλους. Την έχει... πέσει από τον Μουρίνιο έως σε τουλάχιστον 10 προπονητές και διαιτητές. Ποτέ όμως σε παίκτη.

Μα αυτά λίγο πολύ είναι γνωστά και φυσιολογικά, καθώς τον κοιτάς να ξεπροβάλει έτσι φοβιστικός στο πλευρό του Τσόλο. Εκείνο που προκαλεί το απόλυτο κοντράστ είναι η βαθύτερη δεύτερη επιλογή του για τη ζωή του όπως εκείνος την έχει εκφράσει, σε μία εναλλαγή ρεαλισμού, κυνικότητας και ένοχων απολαύσεων: «Εάν δεν ήμουν ποδοσφαιριστής θα ήθελα να ήμουν γυναίκα ποδοσφαιριστή». Αφήνοντας όμως στην άκρη έστω και για λίγο το αθεράπευτο χιούμορ του, ξέρει ακριβώς πιο αποτύπωμα θα ήθελε να αφήσει η ανάμνησή του: «Θέλω να με θυμούνται σαν ένα... φορτηγό». Και η αλήθεια είναι ότι ο Χερμάν “Μόνο” Μπούργος είναι ήδη στη συνείδησή μας ως ο απόλυτος οδοστρωτήρας.

Follow me: @jorgekaraman