Παγκόσμια «αντίο» στο 2020

Λούσιο
Μέχρι τα 42 έπαιζε ποδόσφαιρο ο Βραζιλιάνος αμυντικός, ο οποίος στη δύση της καριέρας του είχε επιστρέψει στην πατρίδα του. «Αντίο» είπε τον Ιανουάριο του 2020, με τελευταία ομάδα την Μπραζιλιένσε. Στα... νιάτα του είχε σπουδαία παρουσία στα ευρωπαϊκά γήπεδα, αγωνιζόμενος σε Λεβερκούζεν, Μπάγερν και Ίντερ (ελάχιστα και στη Γιουβέντους). Ως παίκτης των «ασπιρίνων» είχε κατακτήσει το Μουντιάλ του 2002, στα γήπεδα της Κορέας και της Ιαπωνίας. Ο Λούσιο ήταν ακρογωνιαίος λίθος στο κέντρο της άμυνας της «σελεσάο» και ήταν ένας από τους τρεις Βραζιλιάνους (Καφού και Μάρκος οι άλλοι δύο) που δεν έχασαν ούτε λεπτό στη διοργάνωση.

Ντανιέλε Ντε Ρόσι
Το Μουντιάλ του 2006 ήταν η πρώτη μεγάλη διοργάνωση που αγωνίστηκε με την εθνική Ιταλίας, σε ηλικία 22 ετών (ο νεότερος παίκτης του ρόστερ). Ξεκίνησε βασικός στους ομίλους, όμως τιμωρήθηκε με τέσσερις αγωνιστικές για χτύπημα σε αντίπαλο, με αποτέλεσμα να επιστρέψει στον τελικό. Ο Ντε Ρόσι αγωνίστηκε ως αλλαγή απέναντι στη Γαλλία και στέφθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής. Σε συλλογικό επίπεδο, η καριέρα του ταυτίστηκε με τη Ρόμα, όπου ήταν το alter ego του Φρανσέσκο Τότι για σχεδόν 20 χρόνια. Ωστόσο, τελευταίος του σταθμός ήταν η Μπόκα Τζούνιορς. Ο Ιταλός χαφ μετακόμισε στην Αργεντινή το καλοκαίρι του 2019, όμως στις αρχές του 2020 είπε «αντίο» στα γήπεδα, σε ηλικία 37 ετών.

Ίκερ Κασίγιας
Ο ποδοσφαιρικός πλανήτης είχε σοκαριστεί στην είδηση πως ο Ισπανός τερματοφύλακας υπέστη έμφραγμα του μυοκαρδίου, την Πρωτομαγιά του 2019, σε ηλικία 37 ετών. Παρά τη θέληση του ίδιου να καθίσει ξανά κάτω από τα δοκάρια της Πόρτο, κάτι τέτοιο δεν κατέστη δυνατό και τον Αύγουστο του 2020 ανακοίνωσε την αποχώρηση του από την ενεργό δράση. Πλέον, ο Κασίγιας έχει πόστο στην αγαπημένη του Ρεάλ Μαδρίτης. Η «βασίλισσα» και η εθνική Ισπανίας σημάδεψαν την πλούσια καριέρα του, με την κατάκτηση όλων των τροπαίων. Σε εθνικό επίπεδο, στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης δύο φορές (2008, 2012) και το 2010, ως αρχηγός των «φούριας ρόχας», σήκωσε το Παγκόσμιο Κύπελλο στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής.

Νταβίντ Βίγια
Ένας από τους συνοδοιπόρους του Ίκερ Κασίγιας στις σπουδαίες επιτυχίες της εθνικής Ισπανίας. Ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών των «φούριας ρόχας» κατέκτησε το Euro 2008, το Μουντιάλ του 2010, όμως ήταν απών από το Euro 2012, λόγω τραυματισμού. Σε συλλογικό επίπεδο, είχε αποχωρήσει από τα ευρωπαϊκά γήπεδα από το 2014, μετά από σπουδαία παρουσία σε Βαλένθια, Μπαρτσελόνα και Ατλέτικο Μαδρίτης. Ο Βίγια ταξίδεψε σε Ηνωμένες Πολιτείες (Νιου Γιορκ Σίτι), Αυστραλία (Μέλμπουρν Σίτι) και τελευταίο σταθμό είχε την Ιαπωνία (Βίσελ Κόμπε). Στη «χώρα του ανατέλλοντος ηλίου» αγωνίστηκε για τελευταία φορά τον Ιανουάριο του 2020 και στη συνέχεια ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ενεργό δράση, σε ηλικία 38 ετών.

Αντρέ Σίρλε
Αίσθηση προκάλεσε στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο η απόφασή του να «κρεμάσει» τα παπούτσια του το περασμένο καλοκαίρι, σε ηλικία μόλις 29 ετών. Λίγες ημέρες μετά την ολοκλήρωση του συμβολαίου του με την Ντόρτμουντ, ο Γερμανός είπε το μεγάλο «αντίο», αποδίδοντας την απόφασή του στη «μοναξιά» που ένιωθε ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, ειδικά την περίοδο των δανεισμών του σε Φούλαμ και Σπαρτάκ Μόσχας. Στο Μουντιάλ του 2014 στέφθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής με την εθνική Γερμανίας, με τον ίδιο να αποτελεί εναλλακτική λύση για τον Γιόακιμ Λεβ. Παρά το γεγονός πως ερχόταν από τον πάγκο, ο Σίρλε σκόραρε δύο φορές στο 7-1 επί της Βραζιλίας στον ημιτελικό, ενώ έδωσε την ασίστ στον Γκέτσε στο γκολ της νίκης επί της Αργεντινής στον τελικό.

Μπένεντικτ Χέβεντες
Ήταν ο λιγότερο «λαμπερός» στην ενδεκάδα της εθνικής Γερμανίας, στο Μουντιάλ του 2014, μένοντας στη σκιά του Νόιερ, του Λαμ, του Μίλερ, του Κλόζε και των άλλων. Ωστόσο, ο Χέβεντες ήταν μόλις ένας από τους τρεις Γερμανούς, που ο Λεβ δεν έβγαλε ούτε λεπτό από την ενδεκάδα σε όλο το τουρνουά (Νόιερ και Λαμ οι άλλοι δύο). Σε συλλογικό επίπεδο, αγωνίστηκε στη μεγαλύτερη διάρκεια της καριέρας του στη Σάλκε, όμως το 2018 επέλεξε να μετακομίσει στη Μόσχα, για λογαριασμό της Λοκομοτίβ. Στη Ρωσία έμεινε για δύο χρόνια και το περασμένο καλοκαίρι πήρε την απόφαση να επιστρέψει στην πατρίδα του και ταυτόχρονα να σταματήσει το ποδόσφαιρο, σε ηλικία μόλις 32 ετών.