Ρόμα, Μόντσι, χάος...

Οι οπαδοί της την αποκαλούν Magica. Για τα συναισθήματα που τους δημιουργεί και για τα μαγικά που μπορεί να κάνει κατά καιρούς, αν και στη συγκεκριμένη περίπτωση το "μαγικά" μπορείς να το χρησιμοποιήσεις και με αρνητική διάθεση. Μιλάμε, άλλωστε, για την ομάδα που διαχρονικά είναι ικανή για όλα. Να αποκλείσει την Μπαρτσελόνα, αλλά και να αποκλειστεί από κάποια της Serie B στο κύπελλο. Να κάνει πολλές νίκες μαζεμένες, αλλά και να φάει πολλά γκολ μαζεμένα. Να πείσει τον φερόμενο ως κορυφαίο τεχνικό διευθυντή του κόσμου να δουλέψει για αυτή, αλλά και να γίνεται δεκτή με (μάλλον) χαρά από τους οπαδούς της η λύση της συνεργασίας μαζί του, μόλις 1,5 χρόνο μετά...

Η περίπτωση Μόντσι οδηγεί αρχικά σε ένα (πρόχειρο) συμπέρασμα: Οι Ισπανοί δεν ταιριάζουν στη Ρόμα. Είτε μιλάμε για προπονητή, όπως είδαμε με τον Λουίς Ενρίκε, είτε για τεχνικό διευθυντή. Προφανώς δεν μπορεί να αποδοθεί σε αυτό το "συμπέρασμα" το διαζύγιο ανάμεσα σε Τζαλορόσι και Μόντσι, αλλά είναι επίσης προφανές ότι στη Ρώμη θα πρέπει επιτέλους να καταλήξουν σε ένα πλάνο, μια στρατηγική, ένα στόχο και να το ακολουθήσουν πιστά. Και πρώτα από όλα, να φροντίσουν να κάνουν σαφές το τι ακριβώς θέλουν να κάνουν, γιατί αυτή την στιγμή είναι δύσκολο να το καταλάβει κανείς. Τα τελευταία 24ωρα της Ρόμα, είναι 24ωρα που... μόνο η Ρόμα μπορεί να ζήσει. Ενας αποκλεισμός στο Champions League με παράπονα για τη διαιτησία, μία οργισμένη δήλωση του Τζέιμς Παλότα για την αντιμετώπιση από την UEFA, απομάκρυνση του προπονητή, λεκτική αντιπαράθεση τεχνικού διευθυντή-οπαδών, απομάκρυνση του τεχνικού διευθυντή, πρόσληψη νέου (παλιού) προπονητή για να βγει η σεζόν.

Ολα αυτά, γίνονται σε μια περίοδο που μαίνεται η μάχη για την έξοδο στο Champions League, πράγμα που σημαίνει ότι η διοίκηση προφανώς κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αν δεν γίνονταν αυτές οι αλλαγές, ή έστω αυτή του προπονητή μόνο, δεν υπήρχαν ελπίδες για 4άδα. Θα έχει "πλάκα", όμως, στην ιταλική πρωτεύουσα το καλοκαίρι αν έπειτα από όλα αυτά, οι Τζαλορόσι μείνουν τελικά εκτός Champions League... Γιατί σε μια τέτοια περίπτωση, η Ρόμα θα βρεθεί σε μια δύσκολη θέση, στην οποία θα πρέπει να κάνει ξανά αλλαγές, χωρίς όμως να έχει την οικονομική ασφάλεια των ομίλων αλλά και χωρίς να έχει τα "επιχειρήματα" για να πουλήσει καλά, ποδοσφαιριστές που ο Μόντσι αγόρασε ακριβά.

«Το σημαντικό δεν είναι να πουλάς καλά, αλλά να αγοράζεις σωστά», είχε πει στην επίσημη παρουσίαση του ο Ισπανός παράγοντας πριν 1,5 χρόνο και τώρα που ήρθε -νωρίτερα από ό,τι θα περίμενε ο οποιοσδήποτε- η ώρα του απολογισμού, μάλλον αποδεικνύεται ότι δεν τα έκανε όσο σωστά τα έλεγε. Επί Μόντσι η Ρόμα ξόδεψε 264,7 εκατ. ευρώ για μεταγραφές, έχοντας δώσει 26,65 εκατ. ευρώ για τον Ενζονζί, 24,7 εκατ. ευρώ για τον Παστότε, 42 εκατ. ευρώ για τον Σικ, 30 εκατ. ευρώ για τον Κριστάντε, 12 εκατ. ευρώ για τον Ολσεν, 19 εκατ. ευρώ για τον Κάρσντορπ... Ο μόνος τρόπος για να μην βγει ζημιωμένη οικονομικά -και ζημιωμένη καλά- από αυτές τις κινήσεις η Ρόμα, είναι ο διάδοχος του Μόντσι να κάνει θαύματα.

Μεγαλύτερα κι από αυτά που έκανε ο Ισπανός στις δικές του πωλήσεις, οι οποίες μπορούν (αν επιτευχθούν τα μπόνους που έχουν συμφωνηθεί με τις ομάδες που αγόρασαν) να φέρουν στο ταμείο το ποσό των 305 εκατ. ευρώ. Στη ζυγαριά, αν απομονώσουμε καθαρά το οικονομικό κομμάτι, το ταμείο είναι συν. Είναι συν, όμως, από πωλήσεις παικτών που ο Μόντσι βρήκε -και δεν έφερε- στην ομάδα, ενώ το "συν" στο ταμείο σημαίνει "μείον" στον αγωνιστικό χώρο, όπου η ομάδα δεν έχει την σκληράδα που είχε ανασταλτικά, δεν έχει την ποιότητα που είχε στο κέντρο, δεν έχει μια βάση πάνω στην οποία να μπορεί να στηριχθεί άφοβα ο allenatore που θα αναλάβει το καλοκαίρι.

Αυτά δεν είναι προβλήματα που δημιούργησε στην ομάδα ο Εουζέμπιο Ντι Φραντσέσκο, αλλά ο Μόντσι. Και πριν τον Ισπανό, ήταν προβλήματα που είχε δημιουργήσει ο Βάλτερ Σαμπατίνι ή κάποια άλλη επιλογή της διοίκησης Παλότα. Ο πρόεδρος έχει δίκιο σε πολλές από τις εκρήξεις του, είτε αυτές αφορούν τη διαιτησία είτε τον δήμο και την ιταλική γραφειοκρατία, αλλά δεν έχει άδικο όποιος πιστεύει ότι με τη συμπλήρωση (σε λίγους μήνες) οκτώ χρόνων από το καλοκαίρι που οι Αμερικάνοι αγόρασαν τους Τζαλορόσι, τα πραγματικά βήματα εμπρός που έχει κάνει η Ρόμα είναι ελάχιστα. Η ομάδα δεν κατέκτησε ή δεν διεκδίκησε μέχρι τέλους κάποιο πρωτάθλημα, δεν πρόσθεσε έστω κάποιον τίτλο (Coppa Italia) στην τροπαιοθήκη, η οικονομική ανάπτυξη δεν έχει έρθει, το brand name δεν έχει μεγαλώσει όσο υπολόγιζαν το καλοκαίρι του '11, τα έργα για το γήπεδο δεν έχουν ξεκινήσει ακόμη.

Αν είχε γίνει κάτι από όλα αυτά, ο Παλότα μάλλον θα έβλεπε ότι η αντιμετώπιση προς την Ρόμα θα ήταν διαφορετική μερικές φορές. Μέχρι να γίνει κάτι από όλα αυτά, ο πρόεδρος και οι συνεργάτες του θα πρέπει να εύχονται να δικαιωθεί ο Φραντσέσκο Τότι για την επιλογή του Κλαούντιο Ρανιέρι και να πάρει η ομάδα το εισιτήριο για το Champions League. Δεν πρόκειται να γίνει τίποτα από όλα αυτά, αν ο Παλότα και οι συνεργάτες του συνεχίζουν να γίνονται αυτοί "Ιταλοί", αντί να κάνουν "Αμερικάνους" τους Ιταλούς παράγοντες του κλαμπ ή τους ανθρώπους του δήμου που δεν βιάστηκαν ποτέ για το γήπεδο...