Η ισορροπία του τρόμου απειλεί (πάντα) την Παρί Σεν Ζερμέν

Όπου λαλούν πολλοί κοκόροι, αργεί να ξημερώσει. Στα πρώτα χρόνια της… αραβικής εισβολής στην Παρί Σεν Ζερμέν (από το 2011 και μετά), ο κόκορας στο παριζιάνικο κοτέτσι ήταν ένας και είχε ονοματεπώνυμο: Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς.

Ο Σουηδός επιθετικός ήταν ο αναμφισβήτητος αστέρας, το νούμερο ένα, το σημείο αναφοράς, το απόλυτο αφεντικό εντός και εκτός αποδυτηρίων. Ακόμα και η συνύπαρξη με τον Έντινσον Καβάνι, παρ’ ότι θα μπορούσαν να… κουτουλάνε λόγω θέσης, ήταν αρμονική.

Όταν έφυγε ο Ίμπρα, όμως, άρχισαν τα προβλήματα. Ο Καβάνι ένιωσε να πατά πιο γερά στα πόδια του και η έλευση ενός νέου κόκορα (λέγε με Νεϊμάρ) προκάλεσε τους πρώτους τριγμούς, με τους δύο ποδοσφαιριστές να έρχονται σε ρήξη, καταρχήν για το ποιος θα εκτελεί τα πέναλτι.

Ο Ουνάι Έμερι βρήκε, μετά από πολλή δουλειά και κατ’ ιδίαν συζητήσεις, μια ισορροπία του τρόμου, η οποία είναι πάντα παρούσα στο «Παρκ ντε Πρενς» και πλανάται διαρκώς ως απειλή για να φέρει τα πάνω – κάτω σε έναν σύλλογο που κάνει περίπατο στην Ligue 1, αλλά δεν μπορεί με τίποτα να βγάλει το αγκάθι στα πλευρά της (λέγε με Champions League).

Το καλοκαίρι, ο Νεϊμάρ «ξύστηκε» μέχρι τέλους για να δοθεί με μεταγραφή στην Μπαρτσελόνα, η Παρί του έκλεισε την πόρτα και ο Βραζιλιάνος έμεινε με αρκετή μουρμούρα στο Παρίσι, παρ’ ότι εσχάτως δηλώνει ότι είναι πιο ευτυχισμένος από ποτέ στην γαλλική πρωτεύουσα.

Τον περασμένο Μάιο, στην βράβευση του ως κορυφαίος νεαρός της Ligue 1, ο Κιλιάν Μπαπέ είχε στείλει μήνυμα προς κάθε αποδέκτη, ότι περιμένει αντιμετώπιση σταρ, την οποία πιθανόν να θεωρεί πως δεν έχει, με βάση την περιβόητη αντίδρασή του μετά την αλλαγή στο ματς με την Μονπελιέ.

Νεϊμάρ, το κέντρο

Ο Έμερι, όντας πλέον μακριά από την καθημερινότητα της Παρί, υποστήριξε πρόσφατα στο περιοδικό «France Football» ότι «αντίθετα με όσα πιστεύουν κάποιοι, ο Νεϊμάρ είναι εύκολος στην διαχείριση από έναν προπονητή. Λατρεύει το ποδόσφαιρο και έχει μια καλή καρδιά. Έχει ακόμα την δυνατότητα να γίνει το νούμερο ένα. Μετά από αυτόν, θα γίνει ο Μπαπέ».

Ο Τόμας Τούχελ, προφανώς, έχει την ίδια άποψη με τον Βάσκο προκάτοχό του. Σε μια από τις πρώτες συνεντεύξεις Τύπου της σεζόν, άλλωστε, ο Γερμανός είχε πει ότι ο Βραζιλιάνος είναι παίκτης – κλειδί, απαραίτητος ώστε να φτάσει η Παρί στην επίτευξη των στόχων της.

Γι’ αυτό και ο Τούχελ τον έχει πάντα από κοντά, φροντίζει να είναι ευχαριστημένος και κάνει τα στραβά μάτια για μερικά καπρίτσια του Νέι, φροντίζοντας όμως να του τραβάει και το χαλινάρι, όπως έκανε με το θέμα του πάρτι γενεθλίων, το οποίο ήταν πολύ πιο μετρημένο, σε σχέση με προηγούμενες σεζόν.

Ντι Μαρία, η αδυναμία

Ο προπονητής της Παρί δεν έχει κρύψει ποτέ ότι «λατρεύει (ποδοσφαιρικά εννοείται)» τον Άνχελ ντι Μαρία, τον οποίο θεωρεί απολύτως αξιόπιστο, τόσο ως παίκτη, όσο και ως χαρακτήρα.

Η παρουσία του Αργεντινού μέσα στο γήπεδο, η δίψα, η δημιουργικότητα, η πίεση, το γεγονός ότι τραυματίζεται ελάχιστα και γενικά η αγωνιστική του συμπεριφορά, τον έχουν κάνει το «δεξί χέρι» του Τούχελ. Μεταξύ τους υπάρχει μια σχέση απόλυτης εμπιστοσύνης και αυτή φαίνεται και στα αποδυτήρια.

Το συμβούλιο των σοφών

Η εφημερίδα «Equipe» ανέλυσε την ανθρωπογεωγραφία των αποδυτηρίων των πρωταθλητών Γαλλίας, στην οποία υπάρχει ένα μικρό γκρουπ ποδοσφαιριστών, στους οποίους καταφεύγει πολύ συχνά ο Τούχελ για να μαθαίνει πολύτιμες λεπτομέρειες για το κλίμα μεταξύ των παικτών, αλλά ακόμα και για αθλητικά ζητήματα.

Τιάγκο Σίλβα, Μάρκο Βεράτι και Μαρκίνιος έφτασαν στην Παρί μεταξύ 2012 και 2013, αποτελούν την ραχοκοκαλιά στα αποδυτήρια και, ειδικά ο Βραζιλιάνος αρχηγός, έχει ιδιαίτερη σχέση με τον Γερμανό τεχνικό, ο οποίος τον ακούει με προσοχή, όπως κάνει όμως και με τους Βεράτι – Μαρκίνιος.

Το φαινόμενο Μπαπέ

Μέλη αυτού του άτυπου «συμβουλίου σοφών» είναι ο Καβάνι, ως παλιός και πρώτος σκόρερ όλων των εποχών του συλλόγου, αλλά και ο Μπαπέ, παρά το νεαρό της ηλικίας του.

Για τον Ουρουγουανό επιθετικό, ο Τούχελ εκτιμά το πώς βάζει πάνω από τον εαυτό του το σύνολο, δεν δημιουργεί προβλήματα παρά τα πολλά παιχνίδια που έμεινε εκτός, παρ’ ότι βεβαίως τον Ιανουάριο ζήτησε (και δεν πέτυχε) να πάει στην Ατλέτικο Μαδρίτης.

Ο 21χρονος Γάλλος είναι παίκτης – φαινόμενο, κάτι που βεβαίως αναγνωρίζει ο Τούχελ (και… τυφλός θα το έβλεπε), ο οποίος όμως θεωρεί ότι ο νεαρός χρήζει ακόμα περαιτέρω εκπαίδευσης και καθοδήγησης.

Γι’ αυτό, ίσως, υπάρχουν και τα προβλήματα μεταξύ τους. Ο Μπαπέ νιώθει ότι είναι πλέον έτοιμος, ότι πρέπει να αντιμετωπίζεται ως σούπερ σταρ και ουδείς γνωρίζει αν το εκατέρωθεν τράβηγμα του σχοινιού, έχει ως αποτέλεσμα αυτό να σπάσει τελικά.

Γερμανοί, Γάλλοι και… λοιποί

Ο Τούχελ, ο οποίος διαπιστώνει ότι στην Παρί πρέπει, εκτός από προπονητής, να είναι ψυχολόγος, διπλωμάτης και ισορροπιστής, έχει ξεχωριστή σχέση με τους συμπατριώτες του Τίλο Κέρε, Ερίκ Μάξιμ Σουπό Μοτίνγκ και Γιούλιαν Ντράξλερ.

Ζήτησε, άλλωστε, την απόκτηση των δύο πρώτων, όπως και του Αμπντού Ντιαλό, ο οποίος επίσης προέρχεται από την Bundesliga. Ο Γερμανός τους δείχνει έμπρακτα την εμπιστοσύνη του, αλλά προσέχει να μην φανεί ότι μεροληπτεί υπέρ τους. Και κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο στα αποδυτήρια της Παρί.

Όταν ανέλαβε, τον Μάιο του 2018, ο Τούχελ δυσκολεύτηκε να κατανοήσει κάποιες πτυχές της γαλλικής νοοτροπίας και, με τον Μπαπέ να αποτελεί ξεχωριστό κεφάλαιο, φροντίζει να έχει καλή σχέση με Πρεσνέλ Κιμπεμπέ, Κολιάν Νταγκμπά και Λεϊβίν Κουρζαβά, αν και ο τελευταίος πιθανότατα θα αποχωρήσει το καλοκαίρι. Με τους νέους (Τανζί Κουασί, Αντίλ Αουσίς και Λοΐκ Μπε Σο), μαθημένος και από την Μπορούσια Ντόρτμουντ, φροντίζει να δουλεύει μαζί τους, ώστε να προοδεύσουν και να γίνουν πολύ χρήσιμοι για την ομάδα.

Τον παριζιάνικο… Πύργο της Βαβέλ συμπληρώνουν ποδοσφαιριστές που είτε ήρθαν πρόσφατα, είτε έχουν χαρακτήρα που δύσκολα θα προκαλέσει (περαιτέρω) πονοκεφάλους στον Τούχελ.

Τέτοιοι είναι οι Ισπανόφωνοι Κέιλορ Νάβας, Μάουρο Ικάρντι, Χουάν Μπερνάτ, Άντερ Ερέρα, Πάμπλο Σαράμπια και Λεάντρο Παρέδες, ο Βέλγος… χαβαλές Τομάς Μενιέ και ο Ιντρίσα Γκέιγ, ο οποίος ζει το όνειρό του με την μετακίνησή του στην Παρί.

Πριν από λίγα 24ωρα, η αθλητική εφημερίδα «Equipe» απένειμε (με αρκετή δόση ειρωνείας) ένα Όσκαρ στον αθλητικό διευθυντή Λεονάρντο, για την επικοινωνιακή του πολιτική. Αν τον Μάιο η Παρί καταφέρει να αναδειχθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης, αυτός που σίγουρα θα αξίζει Όσκαρ (διαχείρισης, ψυχολογίας, προπονητικής) θα είναι ο Χερ Τόμας Τούχελ από το Κρούμπαχ της Βαυαρίας.