Νάπολι - Μπαρτσελόνα: Ο Μέσι στον... Ναό του Μαραντόνα!

«Ενα βιβλίο έχω διαβάσει στη ζωή μου, την αυτοβιογραφία του Ντιέγκο Μαραντόνα. Οι άνθρωποι είναι πολύ παθιασμένοι εκεί και ονειρεύτηκαν ότι εάν ο Μαραντόνα ήρθε εκεί, γιατί δεν μπορεί να έρθει ο Μέσι; Ναι, ξέρω ότι οι Ναπολιτάνοι είναι τρελοί για το ποδόσφαιρο» έχει εξομολογηθεί ο Λιονέλ Μέσι και το βράδυ της Τρίτης θα βρεθεί στην πόλη, όπου ο... θεός του έκανε ξακουστά θαύματα! «Η Νάπολι δεν ήταν γνωστή για κάτι περισσότερο από την πίτσα» είχε γράψει ο Ντιέγκο Μαραντόνα, η επίδραση του οποίου στον σύλλογο, την πόλη, τη χώρα ήταν τεράστια.

Κατά τους μήνες που προηγήθηκε της υπογραφής του συμβολαίου στη Νάπολι το καλοκαίρι του 1984, ο σύλλογος πολεμούσε για την αποφυγή του υποβιβασμού στη Serie Β, κάτι που κατάφερε στις λεπτομέρειες. Δύο χρόνια αργότερα, η Νάπολι κέρδισε το Scudetto, ενώ το καλοκαίρι του 1990 ήταν και πάλι πρωταθλήτρια. Χωρίς την παρουσία του Μαραντόνα, τα επιτεύγματα αυτά θα ήταν αδύνατο να συμβούν!

Τα Challenges* σας στέλνουν στον τελικό του Champions League 21+ *Ισχύουν όροι και προϋποθέσεις

Ο Ντιέγκο μετέτρεψε το ποδόσφαιρο σε… θρησκεία, έκανε την ομάδα του έναν «οργανωμένο στρατό» που πολέμησε τις πλουσιότερες ομάδες της χώρας. Παθιασμένοι οπαδοί, υπερήφανοι για την ομάδα τους, που έφερε την πόλη τους στην επιφάνεια. Η πόλη δέχθηκε επιθέσεις από την Κυβέρνηση, από πολιτικούς που πρότειναν "διαχείριση της παρακμής" ως λύση σε τεράστια οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα. Οι κάτοικοι δέχθηκαν επίθεση από τον Τύπο, όπου πολλές φορές αναφέρονταν σε αυτούς ως φτωχούς ή κλέφτες.

Πολλά από τα τυπωμένα ψέματα έγιναν "γεγονότα" που έχουν υπομείνει. Υπάρχουν περιοχές με πραγματικά προβλήματα φτώχειας και εγκληματικότητας, αλλά δεν είχαν την οικονομική βοήθεια, την υποδομή ή τα στοιχεία σε θέσεις επιρροής για να τους βοηθήσουν να βελτιωθούν. Και ο Ντιέγκο Μαραντόνα ήταν αυτός που τους έδωσε το κίνητρο για την «επανάσταση», έστω ποδοσφαιρική.

Το ντεμπούτο του Αργεντίνου ήταν βόρεια, με τη Βερόνα κι ένα μεγάλο πανό «Welcome to Italy» φρόντιζε να αποτυπώσει τις… διαφορές με τους Ναπολιτάνους. Έπειτα από 18 μήνες, στο Σαν Πάολο οι οπαδοί της Βερόνα μετά το 0-2 φώναζαν: «Lavatevi! Lavatevi!» (πλυθείτε), κάτι που πείσμωσε τον Ντιέγκο, ο οποίος σε λίγα λεπτά πέτυχε το 2-2 και ώθησε όλο τον πάγκο της Νάπολι να πανηγυρίσει μπροστά από το πέταλο των φιλοξενούμενων.

Ο τίτλος που ακολούθησε 15 μήνες αργότερα ήταν ο πρώτος την ομάδας τα τελευταία 60 χρόνια και, σύμφωνα με τον Μαραντόνα, «ανήκε σε ολόκληρη την πόλη και οι άνθρωποι άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να φοβόμαστε. Δεν κερδίζει ο πιο πλούσιος, αλλά αυτός που παλεύει περισσότερο, αυτός που το θέλει περισσότερο».

Τα Challenges χαρίζουν φανταστικά έπαθλα*! |21+ *Ισχύουν όροι και προϋποθέσεις

Όταν η Ιταλία έπαιξε με την Αργεντινή στον ημιτελικό του Παγκοσμίου του 1990 το ματς έγινε στη Νάπολη. Σε εκείνη την περίοδο ο Μαραντόνα δικαιολογημένα εθεωρείτο κάτι μεταξύ μύθου, θρύλου και... θεότητας! Είχε βρεθεί στη χώρα έξι χρόνια πριν και παρότι αμφισβητήθηκε ως προσωπικότητα και όχι ως παίκτης είχε το μεγάλο κίνητρο να δείξει σε όλους και ειδικά στους επικριτές του ότι δεν αξιολογήθηκε σωστά στην Ιταλία. Ο πρόεδρος της Γιουβέντους, Τζιαμπιέρο Μπονιπέτρι είχε πει πως κάποιος με την σωματοδομή του Μαραντόνα δεν θα πήγαινε μακριά και θα έκανε καριέρα. "Λοιπόν πήγα κάπου και προχώρησα έτσι δεν είναι;", θα απαντούσε αργότερα ο Ντιέγκο.

Είχε πει στους δημοσιογράφους τότε: «Θέλω να γίνω το είδωλο των φτωχών παιδιών στη Νάπολη. Είναι σαν εμένα, όταν ζούσα στο Μπουένος Άιρες». Όταν οι δύο Εθνικές αναμετρήθηκαν το 1990 είχαν αρχίσει να γράφουν πριν το ματς το πως θα αντιμετωπίσει το κοινό της Νάπολι στον Σαν Πάολο τον Μαραντόνα. Θα πάει κόντρα στην Εθνική Ιταλίας και θα στηρίξει τον ήρωά του;

Ο Ντιεγκίτο ανταπάντησε τότε: «Γιατί η πόλη και το κοινό της Νάπολι να υποστηρίξουν την Ιταλία; Η Ιταλία δεν στηρίζει την περιοχή και την πόλη. Δεν τους θεώρησε ποτέ μέρος της χώρας εκτός από τώρα που τους θυμήθηκαν για τον ημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Οι Ιταλοί δεν νοιάζονται για τους Ναπολιτάνους. Απλά τους χρησιμοποιούν. Οι άνθρωποι στη Νάπολη ξέρουν ποιος τους αγαπάει. Εγώ το κάνω. «Για 364 σας συμπεριφέρονται σαν σκ@τ@ και τώρα θέλουν να τους υποστηρίξετε».

Ο Τζιανλκούκα Βιάλι ήταν εκείνο το βράδυ στην Εθνική Ιταλίας. "Ο Μαραντόνα σε αυτό που λέει έχει ένα δίκιο και μία σωστή βάση", παραδέχθηκε στο βιβλίο του με τίτλο The Italian Job. «Είναι μία μεγάλη πόλη με αρκετά κοινωνικά προβλήματα, που έχει ξεχαστεί από την υπόλοιπη Ιταλία και ειδικά από τον πλούσιο Βορρά. Οι Ναπολιτάνοι αφέθηκαν στην τύχη τους για να επιβιώσουν μόνοι τους. Στην Ιταλία τους αντιμετώπιζαν ως 2ης διαλογής πολίτες. Όταν οπαδοί της Νάπολι ταξίδευαν αλλού στην Ιταλία τους φέρονταν άσχημα, τους ανέβαζαν προσβλητικά πανό και τους προσέβαλλαν. Δεν είναι έκπληξη το να νιώθουν αποξενωμένοι» εξομολογήθηκε.

Επιστροφή* στο Champions League και χιλιάδες διαφορετικές επιλογές. |+21 *Ισχύουν όροι και προϋποθέσεις

Ο Βιάλι είναι γιος ενός αυτοδημιούργητου εκατομμυριούχου από την περιοχή της Λομβαρδίας. Ο ίδιος στην διάρκεια του αγώνα ένιωθε πως έπαιζε σε ουδέτερο έδαφος. Ότι δεν είχε καμία σχέση το γήπεδο με την στήριξη που είχε η Εθνική Ιταλίας στη Ρώμη ή σε άλλες πόλεις. Θυμάται πως το στάδιο ήταν τρομερά ήσυχο για σημαντικό διάστημα. Όταν η Ιταλία πήρε το προβάδισμα υπήρξαν κάποιοι πανηγυρισμοί αλλά όχι έκρηξη χαράς ή υπερβολικά πράγματα.

Η Ιταλία έχασε στα πέναλτι. Ο Μαραντόνα θυμάται εκείνες τις εβδομάδες ως τις πιο σημαντικές της ζωής του. Η Ιταλία τότε έδειχνε να είναι εναντίον του επειδή είχε αποτύχει σε τεστ για ναρκωτικές ουσίες μετά από ένα ματς της Νάπολι στην Μπάρι και οκτώ μήνες μετά πολλοί φαινόταν να θέλουν να τον καταστρέψουν.

Ο Μαραντόνα συμβόλιζε για αρκετούς όλα τα άσχημα στη Νάπολη. Ήθελε σε κάποια στιγμή να φύγει το 1989, όταν η Μαρσέιγ του έκανε πρόταση. Όπως ο Τζέραρντ που είχε σκεφτεί να φύγει από την Λίβερπουλ για την Τσέλσι το 2004 και το 2005 έτσι και ο Μαραντόνα είχε βιώσει δύσκολες στιγμές.

"Οι οπαδοί της Νάπολι πάντα συμπαθούσαν ή λάτρευαν τους χαρισματικούς ξένους σταρ", έγραψε ο Τζον Φουτ στο βιβλίο του Calcio. Υπήρξε μία ομάδα ανθρώπων που έκανε απεργία πείνας για να διασφαλίσει το deal για τον Μαραντόνα. Ένας εξ αυτών είχε δεθεί με αλυσίδες στις πόρτες του γηπέδου του Σαν Πάολο.

Η υστερία ήταν απίστευτη. Ο Μαραντόνα το είχε βρει πολύ δύσκολο να πει όχι. Ο πρόεδρος της Μαρσέιγ, Μπερνάρ Ταπί, του είχε υποσχεθεί σπίτι στη θάλασσα με τρομερή θέα και τεράστιους χώρους για να παίζει η κόρη του. O κόσμος τον κράτησε...

O Μαραντόνα έγινε ντοκιμαντέρ και ο Asif Kapadia φρόντισε να το κάνει καταπληκτικό μέσα από τη διαδρομή του στην πόλη. Ναι, δεν θα μπορούσε να γίνει κάτι ανάλογο για τον Λίνεκερ στο Λονδίνο, αλλά με τον Ντιέγκο έχει νόημα.

Ο Αργεντίνος έχει κάτι κοινό, με τα ντοκιμαντέρ για την Amy Winehouse και του Senna που κέρδισε το Bafta. Όλοι υπερβαίνουν τα πεδία τους. Σε αντίθεση με αυτούς, βέβαια, ο Μαραντόνα δεν είναι νεκρός, αν και... φλέρταρε κάποιες φορές. «Με ενδιαφέρει περισσότερο η δόξα παρά τα λεφτά» τόνιζε ο νεαρός «Πιμπίτο» διαψεύδοντας τον Πελέ που έλεγε: «Αυτό το παιδί δεν είναι προετοιμασμένο για την επιτυχία.

Ο Ντιέγκο συνάντησε μια μη βιώσιμη πίεση στην πόλη, αλλά τα κατάφερε. Ολοι ήθελαν να τον αγγίξουν, να φωτογραφηθούν μαζί του, να γίνουν κομμάτι του. Αυτοί οι άνθρωποι είδαν τις αδυναμίες του... θεού, αλλά τον αγάπησαν, τον πίστεψαν, τον αποθέωσαν, γιατί τους έδωσε όραμα!

Ο μάγος Μέσι ξέρει καλά τον θρύλο του Μαραντόνα και σήμερα, στην πόλη που λάτρεψε τον Ντιέγκο θα επιδιώξει να επισκιάσει τα κατορθώματα του κορυφαίου ποδοσφαιριστή που έβγαλε ποτέ αυτός ο πλανήτης. «Όταν είσαι στο γήπεδο, η ζωή σου αλλάζει. Όλα αλλάζουν» είχε πει ο Μαραντόνα και ο Μέσι θα επιδιώξει να… κλέψει λίγο από τον μύθο του!