Σεβίλλη - Ίντερ: Το «τρίγωνο» που θα κρίνει τον τελικό (infographics)

• Οκάμπος vs Λαουτάρο: Λος Αρχεντίνος Τζούνιορς
• Ρομέλου Λουκάκου: ΔΕΝ αντιμετωπίζεται

Ήταν 6 Μαΐου του 1998 όταν η Ίντερ κατακτούσε για τελευταία φορά ως σήμερα το Κύπελλο UEFA. Αντίπαλος η Λάτσιο, έδρα το «Παρκ Ντε Πρενς» του Παρισιού, το οποίο φιλοξένησε έναν πραγματικό ποδοσφαιρικό «Πρίγκηπα» στα καλύτερά του. Ο Ρονάλντο Ναζάριο χάρισε μια από τις εμφανίσεις που τον καθιέρωσαν στη συλλογική μνήμη ως «φαινόμενο», σκόραρε το 3^ο και τελευταίο τέρμα των Μιλανέζων κόντρα στους Λατσιάλι, ανακηρύχθηκε «Man of the Match» και σήκωσε τον τελευταίο ευρωπαϊκό διασυλλογικό τίτλο της καριέρας του.

Περισσότερο από 22 χρόνια αργότερα, το όνομα της Internazionale επανέρχεται στο «Match Programme» φυλλάδιο του τελικού, έχοντας υποβληθεί εύλογα σε δεκάδες αλλαγές, αλλά διαθέτοντας και πάλι ένα ξεχωριστό σημείο αναφοράς στην επιθετική γραμμή της. Ο Ρομέλου Λουκάκου εξελίσσεται στον απόλυτο πυλώνα του συνόλου του Αντόνιο Κόντε και χάρη στην αξιοθαύμαστη και κορυφαία σε διάρκεια συνέπειά του ιστορικά (10 σερί ματς που σκοράρει στο Europa League), έχει οδηγήσει την Ίντερ εκ του ασφαλούς μέχρι το τελευταίο παιχνίδι της σεζόν.

Δίπλα του, το κατάλληλο στήριγμα, ο ιδανικός «διόσκουρος», Λαουτάρο Μαρτίνες, με τον οποίον όταν λειτουργούν τηλεπαθητικά, και το κάνουν συχνά, είναι απλά ασταμάτητοι.

Κι απέναντί τους, στην αρένα της Κολωνίας και του «Ράιν Ενέργκι», στέκει η ακριβοθώρητη σε παράδοση και πρεστίζ όταν μιλάμε για Europa League, Σεβίλλη, των πέντε κατακτήσεων, με αιχμή του δόρατος τον Λούκας Οκάμπος.

Τα τρία παραπάνω πρόσωπα είναι οι φυσιογνωμίες που υπόσχονται να καθορίσουν τον αμφίρροπο τελικό της 21^ης Αυγούστου (22:00), είτε μέσω της αποτελεσματικότητας είτε της αφλογιστίας τους. Από τη μία, το κορυφαίο δίδυμο που φόρεσε ποτέ μπλε και μαύρα στο Μιλάνο, τουλάχιστον μετά τους Αντριάνο-Ομπαφέμι Μάρτινς από τη σεζόν 2004-05 κι από την άλλη, ο πιο υποτιμημένος από τους top-class παίκτες του ισπανικού ποδοσφαίρου, που με τις φετινές του εμφανίσεις σε La Liga και Europa League πείθει πως ανήκει στην αφρόκρεμα των σύγχρονων εξτρέμ.

Προτού, όμως, μπει κανείς στη διαδικασία να ξεψαχνίσει τα πεπραγμένα αυτού του υπερ-ποιοτικού τριγώνου στη σεζόν, είναι σημαντικό να έχει στη διάθεσή του την εικόνα των αριθμών, για το πώς λειτουργούν στο χορτάρι οι δύο ομάδες. Και το SofaScore σας την παρέχει αναλυτικά.

(Credits: SofaScore)

Δύο διαφορετικοί κόσμοι. Αυτή είναι η πραγματικότητα που περιγράφει Ίντερ και Σεβίλλη, με μοναδικό κοινό παρονομαστή το ότι διένυσαν τον δρόμο ως το τέλος του. Το σύνολο του Κόντε καταφτάνει στον τελικό με 46% κατοχής, μετά από 5 παιχνίδια κόντρα στις Λουντογκόρετς, Χετάφε, Λεβερκούζεν και Σαχτάρ. Δεν ηττήθηκε, όμως, σε κανένα.

Στην αντίπερα όχθη, η ομάδα κυριαρχίας, άξια εκπρόσωπος της ισπανικής σχολής, Σεβίλλη, που σχεδόν ξεπέρασε το 70% απέναντι στις δικές της «μάχες» με Κλουζ, Ρόμα, Γουλβς και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Έκαστος στο στυλ και το είδος του, βεβαίως, με τους τρεις πρωταγωνιστές του μεγάλου τελικού να έχουν αναδειχθεί καθείς εξ αυτών εντός του ευνοϊκού πλαισίου που ανέπτυξε ο προπονητής και η ομάδα του.

Οκάμπος vs Λαουτάρο: Λος Αρχεντίνος Τζούνιορς

Ο μεν στα 26 του. Πιο ώριμος και σταθερός από ποτέ, ξέφυγε από τις άνοστες σεζόν στη Γαλλία με Μονακό και Μαρσέιγ και επί Λοπετέγκι έχει βρει τον εαυτό του, τη θέση του, τον τρόπο με τον οποίο θέλει να παίζει, κάτι ανάμεσα σε εξτρέμ και δεύτερος φορ. Το αντικατοπτρίζουν οι αριθμοί του, στην πρώτη του σεζόν που σημειώνει διψήφιο αριθμό τερμάτων, μετρώντας ήδη μια οκταετία ως επαγγελματίας.

Το βράδυ του τελικού, στην απέναντι περιοχή θα δεσπόζει η παρουσία ενός κατά τρία χρόνια νεαρότερου, συμπατριώτη επιθετικού. Ο Λαουτάρο Μαρτίνες διένυσε ασφαλώς την break-out σεζόν του, ιδιαίτερα χάρη στις εμφανίσεις του στον όμιλο του Champions League, που τον είχαν θέσει στο επίκεντρο ενός ακόμη πολύ-επεισοδιακού μεταγραφικού σίριαλ της Μπαρτσελόνα. Πλέον, με το μυαλό όσο το δυνατόν πιο καθαρό, πάει για δυναμικό φίνις στη χρονιά, αφού έμεινε στα 3 γκολ μετά την επανέναρξη στο ιταλικό πρωτάθλημα.

(Credits: SofaScore)

Συνολικά, στη μεταξύ τους σύγκριση με τη βοήθεια του SofaScore, βλέπουμε πως ο Λαουτάρο υπερέχει στο κομμάτι της παραγωγικότητας, με πλεόνασμα τεσσάρων γκολ σε πέντε περισσότερες συμμετοχές. Ο Οκάμπος, όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως είναι κατά βάση εξτρέμ, άλλο αν απειλεί τόσο στο ψηλό παιχνίδι από στημένες φάσεις (1,85 ύψος γαρ, το απέδειξε και με το νικητήριο γκολ απέναντι στη Γουλβς) και πατάει όσο το δυνατόν περιοχή.

Όπως απεικονίζεται και στο heatmap, τον χάρτη που δείχνει όλες τις περιοχές του γηπέδου που κυκλοφορεί ο παίκτης στους αγώνες, η παρουσία του είναι έντονη και στις δύο πτέρυγες, απειλεί με κάθε τρόπο, από κάθε σημείο, δύσκολα μένει εκτός φάσης για τους Ανδαλουσιανούς. Ο Μαρτίνες επίσης τα πηγαίνει καλύτερα στο να τροφοδοτεί τους συμπαίκτες του σε καίριες θέσεις, πλησιάζοντας τον μέσο όρο της μίας πάσας-κλειδί ανά αγώνα. Από την άλλη, ο εκρηκτικός, με άριστο διασκελισμό και ταχυδύναμη, Οκάμπος πετυχαίνει περισσότερες ντρίμπλες από το έτερο μέλος της Αλμπισελέστε.

Ωστόσο, το γράφημα βοηθά κυρίως στην προβολή του προφίλ τους στη σεζόν κι όχι τόσο ως προς το να αναδείξει ποιος είναι καλύτερος. Υπολογίζεται, απλά, ο τρόπος με τον οποίον πρόκειται να λειτουργήσουν στον μεγάλο τελικό, με σκοπό να αποδειχθούν καταλυτικοί για την έκβασή του. Διότι, η αλήθεια είναι, και οι δύο χρωστούν πράγματα όσο αφορά το Europa League. Ο Οκάμπος πέτυχε το καθοριστικό γκολ πρόκρισης απέναντι στους Λύκους στο 88^ο λεπτό, αλλά δεν έχει συμμετάσχει σε κανένα άλλο γκολ στη φετινή διοργάνωση (6 συμ.). Κι από την άλλη, ο Λαουτάρο χρειάστηκε να φτάσει στα ημιτελικά για να… πάρει μπρος και το έκανε την κατάλληλη στιγμή κόντρα στη Σαχτάρ, με ιδανικό τρόπο (2 γκολ, 1 ασίστ). Συνεπώς, το μεταξύ τους συναπάντημα αποτελεί και για τους δύο μια εξαιρετική ευκαιρία να απογειώσουν τις εντυπώσεις που σχηματίσαμε για αμφότερους στη σεζόν.

Ρομέλου Λουκάκου: ΔΕΝ αντιμετωπίζεται

Τελεία. Στην περίπτωσή του, όχι μόνο δεν χρωστά κάτι στον τελικό, αλλά έχει καταφέρει να αποδείξει ήδη τόσο στην πρώην (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ) το αδιανόητο σφάλμα της να τον πουλήσει τόσο εύκολα, όσο και στις υποψήφιες για την απόκτησή του (Γιουβέντους) για αυτό που έχασαν όταν ο Βέλγος υπέγραψε εν τελει στην Ίντερ.

Ο 27χρονος Λουκάκου δεν βρίσκεται απλά στην καλύτερη στιγμή της καριέρας του, αλλά προκαλεί διαρκώς το κοινό να συνειδητοποιήσει ότι είναι πολλά παραπάνω από ένας elite στράικερ.

Είναι φόβητρο, «θωρηκτό», δύσκολα ως ακατατόρθωτα διαχειρίσιμος και αντιμετωπίσιμος για κάθε αμυντικό, πόσω μάλλον για εκείνους που τα έβαλαν μαζί του στη φετινή πορεία από τους «32». Τα 10 συναπτά παιχνίδια με γκολ, ρεκόρ που ξεκίνησε από την περσινή σεζόν είναι ένας δείκτης ιστορικότητας για να επιμείνει κανείς ότι φέτος βλέπουμε τον κορυφαίο Λουκάκου της δεκαετίας, όμως, μια πιο αναλυτική ματιά θα πείσει περαιτέρω για του λόγου το αληθές.

(Credits: SofaScore)

Όπως φαίνεται και στο infographic του SofaScore, ο φετινός Λουκάκου ντριμπλάρει με τον γνώριμο ρυθμό του και στην πράξη προσφέρει σχεδόν σε κάθε ματς μια φαντασμαγορική, για παίκτη των δικών του κυβικών, κούρσα με τη μπάλα στα πόδια. Φυσικά, έχει ήδη σημειώσει την πιο παραγωγική σεζόν της καριέρας του και πάει για το απόλυτο ρεκόρ του Ρονάλντο. Το κυριότερο, όμως, είναι πως διαψεύδει όσους τον κατηγορούσαν για δυστοκία και του έβαζαν την ταμπέλα του «χασογκόλη» στο Μάντσεστερ.

Ο Βέλγος «killer» είναι πιο εύστοχος από κάθε άλλη σεζόν την τελευταία τετραετία σε Έβερτον, Γιουνάιτεντ και Ίντερ (περίπου 1 γκολ ανά τρεις τελικές), βρίσκει δίχτυα πιο συχνά από ποτέ άλλοτε στο ίδιο διάστημα (σχεδόν… ενάμισι ματς πιο συχνά από ότι πέρυσι με τους Κόκκινους Διαβόλους) και πάνω απ’ όλα οι αριθμοί πιστοποιούν το πόσο συμβατός είναι με το στυλ παιχνιδιού που ορίζει ο Κόντε και τις συνεργασίες με το «έτερόν του ήμισυ» στη Νερατζούρα γραμμή κρούσης.

Μπορεί να μπήκαν στη ζυγαριά ένας εναντίον 2, η κατάσταση, όμως, πρακτικά εξισορροπείται. Ο Οκάμπος για τη Σεβίλλη καταλήγει να είναι ανάλογα σημαντικός όσο οι Λαουτάρο-Λουκάκου για τη δομή της Ίντερ. Τουλάχιστον σε βάθος μίας, τελικής αναμέτρησης, απέναντι στους δύο πολυνίκεις του ίδιου θεσμού. Όποια πλευρά τύχει να έχει τον δικό της εκπρόσωπο σε καλύτερη μέρα, το πιθανότερο είναι να χαμογελάσει τελευταία, αγκαλιά με το τρόπαιο.