Φεντερίκο Κιέζα: Η Μέρα της Μαρμότας ξανά στην Φλωρεντία!

• Προδότης και μισθοφόρος ή απλά επαγγελματίας και φιλόδοξος;

Η Φλωρεντία ήταν είναι και θα είναι ένα ξεχωριστό μέρος. Με την κουλτούρα της, τις τέχνες της, την ιστορία της, αλλά και με αυτό το ιδιαίτερο αίσθημα που αφήνει μια πόλη διαιρεμένη. Από την διαμάχη των Γουέλφι (φιλοπαπικοί) με τους Γιβελίνους (υποστηρικτές του Γερμανού αυτοκράτορα) και των Μεδίκων με την οικογένεια Πάτσι μέχρι και πρόσφατα όταν ο κόσμος ήταν διαιρεμένος σε αυτούς που ήθελαν την παραμονή των αδελφών Ντέλα Βάλε και σε αυτούς που επιθυμούσαν την αποχώρησή τους από την ιδιοκτησία της Φιορεντίνα, μόνο ένα πράγμα μπορούσε να την ενώσει. Ο εχθρός που βρισκόταν έξω από τα όρια της πόλης. Και αν σε πολιτικό επίπεδο το Μιλάνο, η Πίζα και η Νάπολη ήρθαν αρκετές φορές σε σύγκρουση με την πρωτεύουσα της Τοσκάνη, σε αθλητικό επίπεδο ο εχθρός που μπορεί να ενώσει όλους τους Φλωρεντίνους, είναι ένα όνομα. Η Γιουβέντους.

Για τους οπαδούς της Φιορεντίνα η όποια μετακίνηση ποδοσφαιριστή για την Γιουβέντους δύσκολα γίνεται αποδεκτό, ειδικά αν μάλιστα αυτός που μετακομίζει στο Τορίνο έχει ανδρωθεί στους «βιόλα» και είναι οπαδός της. Μετά από δύο χρόνια σίριαλ με πολλά επεισόδια ο Φεντερίκο Κιέζα είναι πλέον «μπιανκονέρο», σε μια κίνηση που προκάλεσε διφορούμενα συναισθήματα. Τόσο του μίσους -κυρίως προς τον ίδιο τον παίκτη – όσου και ανακούφισης αφού το δράμα αυτό θα έφτανε στο τέλος του.

Μια μετακίνηση που άργησε να ολοκληρωθεί κατά ένα χρόνο, αφού ήταν κοινό μυστικό ότι τα αδέρφια Ντέλα Βάλε είχαν συμφωνήσει σε όλα για την πώληση του 23χρονου άσου, πριν τελικά έρθουν σε συμφωνία και πουλήσουν ολόκληρο τον σύλλογο στον Ρόκο Κομίσο το καλοκαίρι του 2019. Ο Κομίσο ήξερε καλά ότι ως νέος ιδιοκτήτης να παραχωρήσεις το μεγάλο σου αστέρι, την υποτιθέμενη bandiera (σημαία) στον μισητό εχθρό θα ήταν ότι χειρότερο για ως αρχή στην Φλωρεντία.

Γι αυτό και ο ίδιος κατάφερε να πείσει τόσο τον Φεντερίκο όσο και τον πατέρα του Ενρίκο ότι άλλη μια σεζόν στο «Αρτέμιο Φράνκι» θα ήταν η καλύτερη λύση για όλους, ενώ υπήρξε και μια συμφωνία κυρίων πως αν έρθει μια συμφέρουσα πρόταση το φετινό καλοκαίρι τότε θα συζητηθεί.

Βέβαια, τι κάνεις όταν ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής έχει αποφασίσει πως το μέλλον του είναι μακριά από την Φλωρεντία και αρνείται οποιαδήποτε πρόταση για ανανέωση του συμβολαίου του φέρνοντας το κλαμπ σε μια ιδιαίτερη και δύσκολη θέση; Και η απόφαση της Φιορεντίνα ήταν η καλύτερη που θα μπορούσε να πάρει. Την πώληση του κορυφαίου της παίκτη παρά να κινδυνέψει να τον χάσει για ψίχουλα ή τσάμπα σε δύο χρόνια.

Η αλήθεια είναι ότι μεγάλη πλειοψηφία των οπαδών της Φιορεντίνα είχε συνηθίσει στην ιδέα ότι ο Κιέζα σύντομα θα έβγαζε την βιολετί φανέλα από πάνω του, και μάλιστα κάποιοι είχαν αρχίσει και να συμβιβάζονται με το γεγονός πως η Γιουβέντους θα ήταν ο πιθανότερος προορισμός του.

Αυτό όμως που προκάλεσε την οργή των tifozi και η οποία αποτυπώθηκε σχεδόν σε όλη την πόλη ήταν οι όροι της συμφωνίας. Ο Κομίσο δεν σταματούσε να επαναλαμβάνει πως ο Κιέζα θα αποχωρούσε μόνο αν η πρόταση που θα ερχόταν θα ήταν αδύνατον να απορριφθεί. Αντί αυτού, όπως έγινε γνωστό το deal με την Γιουβέντους έκλεισε μόλις στα 2 εκατ. ευρώ για τον πρώτο χρόνο δανεισμού και άλλα 8 τον δεύτερο με υποχρεωτική ρήτρα για κανονική μεταγραφή, η οποία μπορεί να φτάσει μέχρι και τα 50 εκατ. ευρώ (εφόσον μπιανκονέρι και παίκτης πιάσουν κάποιους όρους της συμφωνίας).

Προφανώς και οι δυστοπικές εποχές που ζούμε λόγω του Covid-19 έχουν αλλάξει τους όρους της αγοράς ακόμα και για τις πλουσιότερες ομάδες (η μεταγραφή ολοκληρώθηκε την τελευταία ημέρα αφού πρώτα η Γιουβέντους κατάφερε να ξεφορτωθεί Ντάγκλας Κόστα και Ντε Σίλιο), αλλά το γεγονός ότι όλο αυτό το σήριαλ σύρθηκε μέχρι την τελευταία μέρα των μεταγραφών για έναν παίκτη που προφανώς ήταν φευγάτος επηρεάζοντας τον σύλλογο σε όλες τις δραστηριότητες του.

Και ο κόσμος θα έμενε εκεί, αν δεν γινόταν το τεράστιο φάουλ τόσο από τον ίδιο τον Κιέζα όσο και από τον προπονητή της Φιορεντίνα, Μπέπε Ιακίνι, στο τελευταίο του ματς – όπως αποδείχθηκε – με το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Για την πλειοψηφία του κόσμου το να είναι αρχηγός της ομάδας ένας παίκτης που έχει ήδη συμφωνήσει με την Γιουβέντους, αποτέλεσε την υπέρτατη προσβολή. Ειδικά για έναν άνθρωπο που είναι δηλωμένος οπαδός, που μπήκε στις Ακαδημίες στην τρυφερή ηλικία των 10 ετών και μέσω της Φιορεντίνα στα 22 του έχει φτάσει να είναι βασικός και στην εθνική Ιταλίας.

Για τον κόσμο της Φιορεντίνα το περιβραχιόνιο είναι μια ιδιαίτερη υπόθεση. Εκτός του γεγονότος ότι το έχουν φορέσει σημαίες του συλλόγου όπως οι σπουδαίοι Τζιανκάρλο Αντονιόνι και Γκαμπριέλ Μπατιστούτα, είναι αυτό που έχει πάνω του αποτυπωμένο τον αδικοχαμένο Ντάβιντε Αστόρι. Η Φιορεντίνα κάθε χρόνο παίρνει ειδική άδεια από την ιταλική λίγκα για να χρησιμοποιεί το D13 και να το φοράει ένας μελλοντικός Γιουβεντίνος αποτελούσε κάτι σαν παραβίαση της ηθικής τάξης, κάτι σαν ύβρη. Ευτυχώς έστω και την τελευταία στιγμή αποφεύχθηκε αυτό με τον Κιέζα να φοράει το απλό περιβραχιόνιο που έχουν και οι υπόλοιπες ομάδες.

Easy to forget, but Federico Bernardeschi was considered the next Roberto Baggio at Fiorentina and has fallen down the pecking order at Juve.

Federico Chiesa should think long & hard about what's best for his career. Especially at a time which his form has dropped significantly

— Andrew Cesare (@AndrewCesare) October 5, 2020

Προδότης και μισθοφόρος ή απλά επαγγελματίας και φιλόδοξος;

Τελικά η αποχώρηση του Κιέζα από την Φιορεντίνα για την Γιουβέντους ήταν μια προδοσία ή απλά σημεία των καιρών που όλα απλά μετριούνται με βάση το χρήμα και τις φιλοδοξίες; Και ναι και όχι είναι η απάντηση.

Για τους tifosi που ζουν το ποδόσφαιρο με όρους όχι εμπορικούς, αλλά με αγάπη και συναισθήματα περιμένοντας πως και πως την Κυριακή για να δουν από κοντά την αγαπημένη τους ομάδα είναι μια ξεκάθαρη προδοσία. Ειδικά όταν ο «προδότης» ταυτιζόταν με τον κόσμο με δηλώσεις όπως... «Ελπίζω να γίνω ο αρχηγός της Φιορεντίνα κάποια στιγμή. Έχοντας αναδειχθεί από τις Ακαδημίες του συλλόγου, είμαι παιδί αυτής της ομάδας, και η βιολετί φανέλα είναι κάτι σαν δεύτερο δέρμα» εκφράζοντας στο παρελθόν την όχι και τόσο όπως αποδείχθηκε ανιδιοτελή αγάπη για τον σύλλογο.

Ο Κιέζα όμως «διέβη τον Ρουβίκωνα» και ο ίδιος το κατάλαβε καλά αμέσως. Τόσο με τον πανό που τον εξοστρακίζει οριστικά από την πόλη όσο και από τις προσβολές που δέχτηκε την Δευτέρα, όταν πέρασε τα ιατρικά για την Γιουβέντους στην Φλωρεντία. Οι προσβολές είναι κάτι που θα πρέπει να συνηθίσει ειδικά όταν θα επιστρέψει με τα ασπρόμαυρα στο «Αρτέμιο Φράνκι». Ο τρόπος με τον οποίο αποφάσισε να βάλει τέλος στην σχέση ζωής που είχε με την Φιορεντίνα έστειλε απέναντι ακόμα και τους πιο σκληροπυρηνικούς οπαδούς του.

Υπάρχει πάντα και η άλλη πλευρά, αυτή που λέει ότι η Φιορεντίνα τα τελευταία χρόνια έχει μετατραπεί σε ένα σύλλογο μετριότητας χωρίς φιλοδοξίες, με αδιάφορες πορείες που δεν διεκδικεί ούτε αυτό που ήταν αυτονόητο τα προηγούμενα χρόνια. Και υπό αυτό το πρίσμα, ένας παίκτης με το ταλέντο του Κιέζα που πρέπει να εξελιχθεί η αλλαγή σελίδας ήταν επιβεβλημένη. Αν θες να γίνεις ο καλύτερος θα πρέπει να ανταγωνίζεσαι στο υψηλότερο επίπεδο κόντρα στους καλύτερους, και αυτό είναι κάτι που το προσφέρει απλόχερα η Γιουβέντους.

Εδώ όμως, ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος ο Φεντερίκο Κιέζα να ακολουθήσει τα βήματα ενός άλλου Φέντε, του κολλητού του στην Φιορεντίνα, Φεντερίκο Μπερναρντέσκι, ο οποίος επίσης πήγε μετά βαΐων και κλάδων στο Τορίνο και αυτή την στιγμή έχει μείνει πιο στάσιμος από ποτέ με την Γηραιά Κυρία να ψάχνει εδώ κι ενάμιση χρόνο τρόπο να τον ξεφορτωθεί.

«Μιλώντας στους νέους ποδοσφαιριστές για την αξία της φανέλας που φοράνε δεν έχει πλέον καμία αξία. Είναι απλά κενά λόγια. Αυτά που μετράνε πλέον είναι τα λεφτά που θα κερδίσουν και πόσο διάσημη καριέρα θα κάνουν. Η λέξη σημαία δεν έχει πια κανένα απολύτως νόημα στο ποδόσφαιρο. Ο Τότι έκλεισε μια ολόκληρη εποχή που πλέον φαντάζει τόσο μακρινή. Το να κερδίζεις συνεχώς χρήματα και να έχεις αυτό πάντα στο μυαλό σου σημαίνει ότι δεν θα γίνει ποτέ bandiera για κανέναν σύλλογο. Όσο για τον κόσμο; Νομίζω ότι σιγά σιγά αρχίζει και συνειδητοποιεί ότι στην εποχή μας πως μπορεί να θέλει έναν παίκτη στην ομάδα του, αλλά δεν χρειάζεται πλέον να δημιουργεί προσωπολατρικές σχέσεις. Υπάρχει ένας άλλος τρόπος υποστήριξης. Υποστήριξη στην φανέλα και στο σήμα και όχι στον κάτοχό της», δήλωνε κάποτε η παντοτινή και τελευταία bandiera της ομάδας της Τοσκάνης, Τζιανκάρλο Αντονιόνι. Καλώς ή κακώς δεν υπάρχει πια χώρος για συναισθηματισμούς στο ποδόσφαιρο, ειδικά όταν ένας παίκτης αποφασίζει να φύγει με αυτόν τον τρόπο.

Για τους φίλους των «βιόλα» ήρθε η ώρα να πούνε αντίο στον μικρό Φέντε και ο θυμός, η θλίψη και η απογοήτευση που αισθάνονται αυτή την στιγμή θα πρέπει να αφήσουν την θέση τους στην συνειδητοποίηση. Πως πλέον ο ρομαντισμός στο ποδόσφαιρο έχει τελειώσει και καλό είναι να σταματήσουν να δένονται με πρόσωπα. Γιατί αυτό που μένει στο τέλος είναι η ομάδα. Καλή ή κακή, με νίκες και με ήττες αυτή θα είναι εκεί. Γι αυτό λατρεία για το σήμα και την φανέλα.