Ο Papu Gomez είναι ένα κοντό μωρό που ψήλωσε το παιχνίδι

“Papuchito, cariño mio”! Η μαμά Βερόνικα δεν έπαψε ποτέ να τον αποκαλεί έτσι. Ηταν η προσπάθειά της μέσα από την τρυφερότητα, να κάνει τον μικρό Αλεχάνδρο να αισθανθεί όσο το δυνατόν πιο άνετα με το ότι ήταν κοντούλης. Και τέτοιος θα παρέμενε μεγαλώνοντας, αποδεχόμενος καρτερικά το μπόι του που έφτασε τελικά μέχρι τα 167 εκατοστά. Το “Papuchito” στην Αργεντινή έχει διττή έννοια. Από τη μία είναι ένα χαϊδευτικό για τα μικρά παιδιά και από την άλλη μία γλυκανάλατη έκφραση για όσους δεν ψήλωσαν ποτέ. Κάπως έτσι βρέθηκε λοιπόν Ο Αλεχάντρο Νταρίο Γκόμες να γίνεται διάσημος στα χορτάρια της μπάλας ως σκέτο Papu.

Οι τρελοί και παλαβοί με τον κόσμο του Καμπιονάτο τον ήξεραν από πιο παλιά. Από το 2010 που μετακόμισε στην Κατάνια και αφού την βοήθησε να σωθεί, την οδήγησε στην υψηλότερη θέση της στη Serie A (8η). Νωρίτερα, με την Αρσεναλ Σαραντί είχε προλάβει να βιώσει το θαύμα: την κατάκτηση του Κόπα Σουνταμερικάνα. Συνέβη το 2007, χρονιά κατά την οποία βρέθηκε παρέα με τους Σέρχιο Αγουέρο, Ανχελ Ντι Μαρία, στην κορυφή του κόσμου με την Αργεντινή U-20.

Ωστόσο, θα χρειαζόταν ο εμφύλιος στην Ουκρανία ως περιστατικό, για να μάθουμε πραγματικά οι υπόλοιποι τις ποδοσφαιρικές αρετές του. Το πέρασμα από τη Μέταλιστ αποδείχτηκε αναγκαστικά σύντομο (2013-'14), καθώς αποφάσισε ότι δεν ήθελε να επιστρέψει στη χώρα εξαιτίας του αυξημένου κινδύνου της σύρραξης. Και κάπως έτσι, η ιστορία του Πάπου Γκόμες με την Αταλάντα άρχισε να ξετυλίγεται για τα επόμενα 6,5 χρόνια.

Ο Αργεντινός δημιουργός κατάφερε με τη φανέλα των Μπεργκαμάσκι να μετρήσει 58 ασίστ, τις περισσότερες στην Ιταλία σε αυτό το διάστημα, ενώ μετρώντας από τη σεζόν 2016-'17 βρίσκεται στην 4η θέση των κορυφαίων σε ασίστ (49) στα πέντε μεγάλα πρωταθλήματα, πίσω μόνο από τους Λιονέλ Μέσι, Κέβιν Ντε Μπρόινε, Τόμας Μίλερ. Και εκεί έρχεται ακόμα ένα μαγικό του κορυφαίου τεχνικού διευθυντή του κόσμου, του διαβόητου Μόντσι. Ο Ισπανός ταχυδακτυλουργός των μεταγραφών εντόπισε άμεσα το πρόβλημα που προέκυψε μεταξύ του ποδοσφαιριστή και του προπονητή του, Τζανπιέρο Γκασπερίνι και τον προσέγγισε μυστικά και αποτελεσματικά. Καθώς λοιπόν οι οπαδοί των Γιουβέντους, Ιντερ, Μίλαν, Ρόμα, Νάπολι παρακαλούσαν στα social media να τον αποκτήσουν οι ομάδες τους, ο Μόντσι τον έπαιρνε στη Σεβίλλη με το απίστευτο ποσό των 5+3 εκατ. ευρώ.

Με τόσα λίγα χρήματα- δηλαδή σχεδόν τσάμπα- και συμβόλαιο έως το 2024, οι Ανδαλουσιανοί έκαναν δικό τους ένα εκπληκτικό εργαλείο. Αυτό που θα προσδώσει άλλη διάσταση στο παιχνίδι τους. Ο Χουλέν Λοπετέγκι αρέσκεται στο να παίζει από τις πλευρές και τώρα με τον Πάπου στο γήπεδο, η ομάδα του θα γίνει εντελώς απρόβλεπτη, προσθέτοντας το κάθετο παιχνίδι. Ο Αργεντινός (όπως φαίνεται και στο heat map) συγκλίνει κυρίως από τα αριστερά προς το ημικύκλιο. Κινείται ως αριστερός εξτρέμ, επιτελικός και δεύτερος επιθετικός και μαζί με τους Σούσο, Οκάμπος, Ράκιτιτς, υπόσχεται να απογειώσει το στιλ και τα αγωνιστικά γούστα των Σεβιγιάνων, οι οποίοι δουλεύουν σε μεγάλο βαθμό τις εναλλαγές και το tiki taka, κάτι που αναμφίβολα του ταιριάζει.

Στην Αταλάντα σε πρώτη φάση δείχνουν να έχουν ήδη βρεις τις λύσεις αντικατάστασης. Μαζί του βίωσαν τις καλύτερες στιγμές της ιστορίας τους, αλλά τώρα έπρεπε να χωρίσουν οι δρόμοι τους, καθώς περισσότερο δημιουργούσε πρόβλημα, παρά βοηθούσε. Ρουσλάν Μαλινόφσκι και Αλεξέι Μίραντσουκ ερίζουν ως αντικαταστάτες του. Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται όμως να κάνουν όσα εκείνος. Ο Γκόμες άλλωστε, όπως ο ίδιος έχει περιγράψει, είχε έναν μοναδικό τρόπο να βλέπει το γήπεδο και κάνει δικό του κάθε εκατοστό στο χορτάρι. «Ξέρεις που κοιτάζω πάντα εγώ στον αγώνα; Το που βρίσκεται ο διαιτητής. Αυτός δεν είναι ο πιο κατάλληλα τοποθετημένος στο γήπεδο; Πάντα κοντά στη φάση, κοντά στην μπάλα, αλλά και ευρισκόμενος στον κενό χώρο. Εκεί θα πάω, εκεί θα πασάρω, εκεί είναι το παιχνίδι»!

Οσο για τη φιλοδοξία του και τον τρόπο που βιώνει γενικότερα το ποδόσφαιρο, έχει τεράστιες δόσεις παρελθοντικού ρομαντισμού. Και ενός ρεαλισμού για το ποιος ήταν, είναι και θέλει να είναι για το ίδιο το παιχνίδι: «Με ρωτάνε πολλές φορές γιατί δεν πήγα ποτέ σε μεγάλη ομάδα. Μα είναι τόσο απλή η απάντηση για μένα. Σε μία μεγάλη ομάδα θα κέρδιζα τίτλους, αλλά στην ιστορία του club θα με θυμούνταν ελάχιστοι. Προσωπικά, απολαμβάνω να βρίσκομαι στην Αταλάντα. Εκεί όπου είμαι από τους πιο σημαντικούς του club και που άπαντες θα με θυμούνται για όσα καταφέραμε. Ξέρω ότι όταν φύγω από εδώ, το όνομά μου δεν θα εξαφανιστεί από τη μνήμη των οπαδών»!

Μία υπέροχη τοποθέτηση αλλοτινών εποχών, κόντρα στον άγριο επαγγελματισμό και τις κυνικές φιλοδοξίες του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Και όλοι εμείς ελπίζουμε ότι εκείνος ο κοντούλης “Papuchito” θα συνεχίσει και στη Σεβίλλη να παράγει αυτό που τόσο γουστάρουμε: ένα old school και ελαφρώς αλήτικα αργεντίνικο ποδόσφαιρο της αλάνας, που τόσο θα λείψει πλέον από το calcio...

Follow me: @jorgekaraman

Papu en Sevilla #WeareSevilla #NuncaTeRindas pic.twitter.com/u0QAV6xeWL

— Sevilla Fútbol Club (@SevillaFC) January 28, 2021