Μέσι, μην το σκέφτεσαι άλλο, φύγε!

Αφού είδε τη Ρεάλ Μαδρίτης να το σηκώνει σε τρεις διαδοχικές χρονιές, δεν άντεξε. Κατά τη διάρκεια του τουρνουά προετοιμασίας «Τζουάν Γκαμπέρ», Αύγουστο του 2018, πήρε το μικρόφωνο και ξεκαθάρισε σε συμπαίκτες και οπαδούς ότι ήθελε το Champions League. Ο Αντρές Ινιέστα είχε φύγει και ο Λιονέλ Μέσι είχε μόλις φορέσει το περιβραχιόνιο. Για πρώτη του φορά έδινε το στίγμα της προσωπικής του ευτυχίας. Αυτής που στο ανώτατο ποδοσφαιρικό επίπεδο είναι αδύνατο να βρεις μέσα σου, αλλά παλεύεις να την αναζητήσεις στα τρόπαια. Και ειδικά στο μέγιστο ασημικό με τα μεγάλα αυτιά.

Το βράδυ της Τρίτης όμως έμεινε κι εκείνος αποσβολωμένος. Προνομιούχος θεατής να παρακολουθεί από την καλύτερη θέση το runner show του Κιλιάν Μπαπέ. Το πρόσωπό του, η γλώσσα του σώματος, οι γκριμάτσες τα μαρτύρησαν όλα. Ο Μέσι έδειχνε ήδη ξένο σώμα. Αυτή η τεσσάρα στο «Καμπ Νόου» ερμηνεύτηκε ως κύκνειο άσμα σε ένα παραμύθι που λογικά θα έχει και το λάθος τέλος. Η πρόβλεψη ήταν αρνητική και τώρα μοιάζει να γίνεται κάθετη. Ο Αργεντινός σούπερ σταρ δεν πρόκειται να παραμείνει.

Η ρίζα του κακού δεν βρίσκεται σε τούτον τον διαφαινόμενο βαρύ αποκλεισμό. Πρέπει να κοιτάξουμε πιο πίσω. Στο 2016. Εκείνον τον χαμένο τελικό του Μουντιάλ στο «Μαρακανά», τον ακολούθησαν τέσσερις -και αυτός που έρχεται- ντροπιαστικοί αποκλεισμοί. Ο Ντιμπάλα τους πήρε το σκάλπ με κάτω τα χέρια, ο Κώστας Μανωλάς έβαλε το γκολ της ζωής του, ο Αλεξάντερ Αρνολντ ακόμα αφηγείται το μυστικό εκείνου του κόρνερ, ενώ η Μπάγερν εξακολουθεί να μετράει: από 1 μέχρι το 8. Και τώρα ήρθε αυτό.

Σε κάποια από τούτα τα ματς ο Μέσι ήταν καλός, σε κάποια εξαφανισμένος. Με την Παρί ήταν εκτός παιχνιδιού εντελώς. Και χωρίς εκείνος σε φουλ διάθεση, η Μπάρτσα χάνει το 81% της δύναμής της. Τόση είναι η συμμετοχή του σε γκολ/ ασίστ την τελευταία τριετία. Το πρόβλημα όμως της ομάδας δεν είναι τόσο ο Μέσι. Είναι ότι απλά δεν υπάρχει: η ομάδα. Και ότι δεν έχει προπονητή αντάξιο του ονόματός της. Από τον Λουίς Ενρίκε κι έπειτα. Κανέναν. Απλά ο Ερνέστο Βαλβέρδε δεν ήταν κακός, δίχως όμως να μπορεί να την οδηγήσει εκεί που ήθελε ο Αργεντινός. Για τον αόρατο και ειρωνικό Ρόναλντ Κούμαν τα λόγια είναι περιττά. Και κάπως έτσι φτάσαμε στο καλοκαίρι και στο σήριαλ της επιθυμίας του να φύγει.

Ο Μέσι λοιπόν κουράστηκε. Βαρέθηκε. Θέλει να ζήσει κάτι διαφορετικό. Είναι 33 ετών και έχει υπηρετήσει τη Μπαρτσελόνα 20 χρόνια. Ο,τι της έδωσε βέβαια, το πήρε πίσω. Σε χρήμα και δόξα. Μαζί, χέρι χέρι βίωσαν την κορυφαία περίοδο της ιστορίας του club. Ενα υπέρτατα επιτυχημένο δούνε και λαβείν. Εδώ επομένως δεν χωράει ποιος φταίει, ποιος έκανε λάθος, ποιος είναι αχάριστος. Το ζήτημα όσο πολύπλοκο μοιάζει, άλλο τόσο απλό είναι τελικά. Ο Μέσι θέλει απλά να ευχαριστηθεί την τελευταία τριετία που έχει στο παιχνίδι. Θέλει να παίξει. Και αυτό είναι δικαίωμά του. Δικό του. Ούτε της Μπάρτσα, ούτε της εξάρτησης των οπαδών, ούτε των επικριτών του πληκτρολογίου.

Το μεγαλύτερο πρόβλημά του και ταυτόχρονα η πληγή του ίδιου του club, είναι ότι δεν υπάρχει πλάνο, ελπίδα, κάποιος να ηγηθεί. Οι διοικητικές εκλογές έκατσαν στο χειρότερο δυνατό σημείο. Με εκείνον φευγάτο. Οποιος και να ψηφιστεί, θα κάνει αγώνα δρόμου για να καταφέρει το μάλλον απίθανο, να του αλλάξει γνώμη. Και εάν για όλες τις ομάδες ισχύει το ότι κανείς παίκτης δεν είναι σημαντικότερος από το έμβλημα, μπορούμε αντιστρόφως να πούμε τη δεδομένη στιγμή ότι η Μπαρτσελόνα δεν έχει σταθεί στο ύψος του Μέσι ή ακόμα πιο σωστά, στο πλευρό του.

Και κάπως έτσι φτάσαμε στο τώρα. Ο Λιονέλ Μέσι πρέπει πλέον να ακολουθήσει την προτροπή χαράς του Αλβέρτου Αϊνστάιν, ο οποίος έλεγε πως: «Αν θες να ζήσεις μια ευτυχισμένη ζωή, εξάρτησέ την από έναν στόχο, όχι από ανθρώπους ή αντικείμενα» ή ομάδες θα προσθέταμε εμείς. Ο Αργεντινός θέλει να το ευχαριστηθεί και να κερδίσει κι άλλο ασήμι. Εδώ και χρόνια η Μπαρτσελόνα δεν του το δίνει αυτό. Και ούτε θα το κάνει στο άμεσο μέλλον, καθώς απαιτείται ολική-χρονοβόρα αναδιάρθρωση. Κι εκείνος μεγάλωσε, δεν έχει τον χρόνο μπροστά του.

Το καλοκαίρι λοιπόν δεν τον άφησαν να φύγει!
Τον κορόιδεψαν με τις ρήτρες στο συμβόλαιό του αναφορικά με το πνεύμα και το γράμμα της υπογραφής!
Δεν έστησαν ποτέ γύρω του μία σωστή, ισχυρή ομάδα!

Οπότε, προφανώς, δεν υπάρχει αμφιβολία για το τι πρέπει να κάνει. Τον Ιούνιο απλά να γυρίσει τη σελίδα του, πληρώνοντας βέβαια και το τίμημα της δόξας που θα του χάριζε ο τίτλος του one club man…

Follow me: @jorgekaraman