Ο μύθος του σκορπιού με τον βάτραχο που εξηγεί τη δημιουργία της ευρωπαϊκής Super League

Γιώργος Καραμάνος Γιώργος Καραμάνος
Ο μύθος του σκορπιού με τον βάτραχο που εξηγεί τη δημιουργία της ευρωπαϊκής Super League

bet365

Ο Γιώργος Καραμάνος περιγράφει τη σκληρή φύση και το “δίκαιο” των ισχυρών, που δεν μπορούν να αντισταθούν στο κέρδος, αλλά και την αγωνία των “λασπωμένων ηλίθιων” οπαδών, που πάντα ονειρεύονται το παιχνίδι στη σκιά και το φως.

Ένας σκορπιός που αναζητά τροφή στην απέναντι όχθη του ποταμού, ζητάει από έναν βάτραχο να τον μεταφέρει στην πλάτη του. Στις αντιρρήσεις του βατράχου ότι κινδυνεύει να τον θανατώσει με το κεντρί του επειδή είναι επιρρεπής σε τέτοιες περιπτώσεις, ο σκορπιός αντεπιχειρηματαλογεί πως σε τέτοια περίπτωση θα πνίγονταν και ίδιος μιας και δεν γνωρίζει να κολυμπά. Πείθεται ο βάτραχος, αλλά περίπου στο μέσο της διαδρομής η τρυφερή σάρκα του βάζει τον σκορπιό σε ακατανίκητο πειρασμό και τελικά του χώνει το κεντρί του. Τότε ο βάτραχος αναφωνεί: «Μα γιατί το έκανες, εφόσον τώρα και οι δυο μας είμαστε πια χαμένοι;». Και ο σκορπιός του απαντάει: «Το ξέρω. Είναι όμως στη φύση μου και δεν μπόρεσα να αντισταθώ».

Η ιστορική λειτουργία των λεγόμενων μεγάλων clubs είχε ανέκαθεν τη συμπεριφορά του σκορπιού. Ενώ τα μικρότερα clubs που γνώριζαν ότι θα είχαν πάντα τη μοίρα του βατράχου, δεν μπορούσαν να αρνηθούν να μπουν στο παιχνίδι μαζί τους. Κι ας ήξεραν ότι στη φύση των μεγάλων υπήρχε πάντα η ίδια άπληστη ανεκπλήρωτη και ακατανίκητη επιθυμία να τους πληγώσουν. Βασιζόμενη πάντα στην αίσθηση ότι το κέρδος δεν χορταίνεται ποτέ. Και αυτό που συμβαίνει ξανά αυτή τη στιγμή με τη δημιουργία της ευρωπαϊκής Super League, δεν έχει να κάνει με καμία αίσθηση δικαιοσύνης. Επειδή και σε τούτο το ποδοσφαιρικό κομμάτι, εάν ισχύει κάτι μετά βεβαιότητας, το έχει ήδη εκφράσει εδώ και περίπου 2.500 χρόνια ο Πλάτωνας: «Το δίκαιο δεν είναι τίποτε άλλο παρά το συμφέρον του ισχυρού». Και οι ισχυροί είναι και πάλι εκείνοι που θα καθορίσουν το παιχνίδι, εντός κι εκτός γηπέδου.

Το δίκαιο του ισχυρού

 

Από τη δική τους σκοπιά, το δίκιο τους βρίσκεται στη λογική ότι εκείνοι αποτελούν τα μεγάλα brands, είναι οι πλούσιοι συγγενείς, εκείνοι που σέρνουν πίσω τους τις μεγάλες χορηγίες, τους πιο σοβαρούς σπόνσορες, που γεμίζουν τα στάδια, που κάνουν ντόρο στα social media, που στήνουν τον κόσμο στις οθόνες, που έχουν τους καλύτερους παίκτες και προπονητές. Γιατί επομένως να μοιράζονται με τους πιο μικρούς το χρήμα; Γιατί μία μικρομεσαία ομάδα στο Champions League να ειπράττει τα ίδια με εκείνους στη νίκη ή στην πρόκριση;

Κάπως έτσι δεν είχαν σκεφτεί άλλωστε οι μεγάλοι σύλλογοι της Αγγλίας και έστησαν το 1992 την Premier League, δημιουργώντας μία δική τους πλατφόρμα οικονομικής διαχείρισης; Το ίδιο δεν συνέβη εν μέρει και με τη δημιουργία του Champions League, αφήνοντας πίσω το παλιό Πρωταθλητριών; Καθώς στη νέα μορφή του είχαν πλέον πρόσβαση οι μεγάλες ομάδες από κάθε πλούσιο πρωτάθλημα και όχι μόνο ο πρωταθλητής. Η βασική φιλοσοφία, η κινητήριος ορμή, σε όλες αυτές τις πρωτοβουλίες υπήρξε πάντοτε η ίδια: η αύξηση των κερδών και η όσο λιγότερη μοιρασιά με τους από κάτω.

Ο... σπόρος του Φλορεντίνο Πέρεθ που άνθισε

Από το 2009, ο Φλορεντίνο Πέρεθ είχε μιλήσει ανοικτά για το ζήτημα. «Το μέλλον ορίζει τη δημιουργία μίας ευρωπαϊκής Super League, η οποία θα διασφαλίζει ότι οι κορυφαίοι θα ανταγωνίζονται με τους κορυφαίους. Και αυτό δεν συμβαίνει στο Champions League, όπου υπάρχουν πολλές αδύναμες ομάδες». Τότε είχε ξεσηκώσει αντιδράσεις, μα είχε εκφράσει αυτό που οι περισσότεροι πλούσιοι του ποδοσφαίρου είχαν κατά νου, μιας και έχουν αντιληφθεί ότι το χρήμα μπορεί να εκτοξευτεί, όταν οι συγκρούσεις στο γήπεδο αφορούν τους καλύτερους και γίνονται σε πιο τακτική βάση. Βασικά η επιθυμία τους είναι να μαζέψουν όλο το πακέτο, αφήνοντας τους υπόλοιπους να παίζουν για τη φανέλα και το old school feeling.

Εκείνος ο σπόρος που έριξε ο Πέρεθ, πλέον όχι μόνο έχει βγάλει ρίζες, αλλά ετοιμάζεται να προβάλει και τους καρπούς του. Η βάση φαίνεται να μπήκε σε εκείνη τη συνάντησή του με τον Αντρέα Ανιέλι της Γιουβέντους τον περασμένο Γενάρη. Ο πρόεδρος της Ρεάλ Μαδρίτης τον επισκέφτηκε στη “La Continassa”, ένα υπέροχο αρχοντικό του 18ου αιώνα, το οποίο πρόσφατα η Γιούβε ανακαίνισε και το έκανε το νέο αρχηγείο της. Εκεί, για τρεις ώρες τέθηκαν τα βασικά θεμέλια κι ας ισχυρίζεται ο πρόεδρος της UEFA, Αλεξάντερ Τσέφερiν ότι ο κολλητός και κουμπάρος του, Ανιέλι (σ.σ.: ο Τσέφεριν έχει βαφτίσει την κόρη του), του υποσχόταν έως και το περασμένο Σάββατο ότι θα τον στήριζε. Μπροστά στο συμφέρον δεν χωράνει φιλίες και ειδικά σε αυτό το ύψιστο επίπεδο.

Τι ακριβώς σημαίνει “μεγάλη ομάδα”;

Κάπως έτσι λοιπόν φτάσαμε στις αυτοαποκαλούμενες 12 μεγάλες ομάδες. Τι τις κάνει όμως μεγάλες; Ο Ανιέλι στην ανακοίνωσή του είπε ότι «Είμαστε οι ισχυροί της Ευρώπης». Ωστόσο, όπως σωστά αναρωτήθηκε ενδεικτικά ο Τσέφεριν: «Πόσο ισχυρή ήταν ακριβώς η Γιουνάιτεντ πριν την εποχή Φέργκιουσον;» Η αλήθεια είναι ότι οι εποχές αλλάζουν και οι ισχυροί του τώρα δεν ήταν όλοι τους ισχυροί παλιότερα. Τι έχουν κάνει στο ανώτατο επίπεδο στην Ευρώπη οι Αρσεναλ, Τότεναμ, Μαν. Σίτι; Και γιατί να μην είναι ελίτ η Νότιγχαμ Φόρεστ με τα δύο πρωταθλητριών ή η Αστον Βίλα που επίσης το έχει σηκώσει;

«Τα 12 ιδρυτικά μέλη μας αριθμούν στο σύνολό τους 99 ευρωπαϊκά τρόπαια», υποστήριξε με πομπώδη τρόπο σε μία άστοχη έκφρασή του ο Ανιέλι. Αστοχη γιατί οι τέσσερις εξ αυτών δεν έχουν κατακτήσει ποτέ την κούπα με τα μεγάλα αυτιά, πέντε εκ των 12 δεν έπαιξαν καν στο Champions League φέτος, ενώ δύο ακόμα αποκλείστηκαν ντροπιαστικά στους ομίλους. Και γιατί να μην είναι ισχυρός σύλλογος ο Αγιαξ, η Πόρτο, η Μπενφίκα; Πώς γίνεται να απουσιάζουν οι ομάδες από τις δύο μεγαλύτερες οικονομίες της Ευρώπης (Γερμανία, Γαλλία);

Η σύγκρουση του 53 / 3 και τα τρία σενάρια της διαμάχης

Συνολικά η UEFA έχει υπό τη σκέπη της 56 χώρες-Ομοσπονδίες. Αυτή η δημιουργία της Super League αντιπροσωπεύει μόλις τρεις εξ αυτών (Αγγλία, Ισπανία, Ιταλία). Εδώ λοιπόν έρχεται και η αντίθεση των υπολοίπων. Ολες οι ομάδες, όλων των άλλων χωρών αντιδρούν. Θα τους εκπροσωπήσει η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία, η οποία καίγεται όσο ποτέ ξανά. Εκείνη είναι που έχει την κεντρική διαχείριση του χρήματος μέχρι τώρα και κινδυνεύει να τη χάσει. Ουσιαστικά εκεί βρίσκεται και η μεγάλη διαμάχη, με τους 12 αντιφρονούντες να θέλουν να αναλάβουν μόνοι τους τα ηνία και να μην μοιράζονται τίποτα με τους άλλους. Επειδή γεμάτοι αλλαζονία θεωρούν ότι πλέον δεν έχουν καμία ανάγκη τους μικρούς.

Οι δρόμοι επομένως που ξετυλίγονται, μετά και τις φοβερές απειλές της UEFA και των Ομοσπονδιών, ακόμα και των ηγετών των χωρών, όπως οι Μπόρις Τζόνσον, Μανουέλ Μακρόν, είναι τρεις. Η μία πιθανότητα ορίζει ότι η εξαγγελία των 12 θα πραγματοποιηθεί. Πως τα έχουν όλα έτοιμα και θα προχωρήσουν το project, δίχως να τους σκιάζει φοβέρα καμιά. Το δεύτερο ενδεχόμενο έχει να κάνει με τον έντιμο συμβιβασμό, με την UEFA να παραχωρεί έξτρα δικαιώματα και χρήμα και τους 12 να αναδιπλώνονται. Η αλήθεια είναι ότι οι μεγάλοι, όσο κι αν αισθάνονται άτρωτοι σκορπιοί, πάντοτε θα έχουν ανάγκη τους μικρούς κουβαλητές βάτραχους του μύθου. Αλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι τον εν λόγω μύθο τον αναφέρει και ο διαπρεπής Ιταλός οικονομολόγος, Κάρλο Τισπόλα στο βιβλίο του με άκρως φωτογραφικό τίτλο: «Οι βασικοί νόμοι της ανθρώπινης ηλιθιότητας»! Τέλος, το τρίτο σενάριο περιλαμβάνει απλά τις αίθουσες των δικαστηρίων.

Οι οπαδοί και το ποδόσφαιρο στη σκιά και στο φως

Ωστόσο, μιας και μιλάμε για το πιο δημοφιλές άθλημα στον κόσμο, εκεί είναι που μπαίνουν στην εξίσωση οι οπαδοί, οι οποίοι δεν κοιτάζουν το ζήτημα μέσα από το οικονομικό μικροσκόπιο. Για εκείνους μετράει πάντοτε περισσότερο το συναίθημα. Για τους αγνούς φίλους της μπάλας αυτό που συμβαίνει τώρα, αντικατοπτρίζει τη στυγνή εικόνα του ποδοσφαίρου. Ποτέ όμως τα πράγματα δεν ήταν βελούδινα. Ανέκαθεν η ιστορία του υπήρξε ένα θλιβερό ταξίδι από το πηγαίο στο αναγκαίο. Το πιο όμορφο παιχνίδι που κατέληξε να γίνει μία σκληρή βιομηχανία, το απόλυτο entertainment product. Που εξόρισε σιγά σιγά την ομορφιά που πηγάζει από την απόλαυση του να παίζεις και μόνο. Ο ορισμός του “modern football” στις μέρες μας καταδικάζει οτιδήποτε άχρηστο. Και όπως όλοι μας βλέπουμε και κατανοούμε, είναι άχρηστο οτιδήποτε δεν αποφέρει κέρδος. Το παιχνίδι έχει μετατραπεί σε θέαμα, σε ποδόσφαιρο προς θέαση, με λίγους πρωταγωνιστές και πολλούς θεατές, και αυτό το θέαμα έχει καταστεί μία από τις πλέον κερδοφόρες οικονομικές δραστηριότητες.

Για τους διανοούμενους και τους τεχνοκράτες, οι οποίοι πάντα θα θεωρούν το ποδόσφαιρο και τις θρησκείες “όποιο του λαού”, το μόνο που θα έχει σημασία θα είναι το ξερό κέρδος. Το 1902, στο Λονδίνο, ο Ράντγιαρντ Κίπλινγκ κορόϊδεψε το ποδόσφαιρο και «τους μικρόψυχους που ξεδιψάνε με κάτι λασπωμένους ηλίθιους». Ωστόσο, οι οπαδοί έχουν ακόμα ψήγματα ανυπακοής μέσα τους. Οι περισσότεροι προτιμούν να είναι εκείνοι που ειρωνεύτηκε ο διάσημος Αγγλος ποιητής-κειμενογράφος. Να είναι δηλαδή η “πλέμπα” που παθιάζεται με την μπάλα που κυλάει άσκοπα. Που σκέφτεται με τα πόδια, το χαρακτηριστικό γνώρισμα του παιχνιδιού, και ικανοποιείται με τούτη την ποταπή απόλαυση. Ναι είναι δηλαδή οι “λασπωμένοι ηλίθιοι” και να γουστάρουν το Champions League, τα πρωταθλήματα, την κάθε Λέστερ που μπορεί να το σηκώσει και την κάθε Αταλάντα που τόλησε να ονειρευτεί.

Και κάπως έτσι, το παιχνίδι πάει να μετατραπεί επακριβώς σε αυτό που τόσο προφητικά είχε οραματιστεί ο υπέροχος Εδουάρδο Γκαλεάνο, δίνοντας στο σπουδαίο βιβλίο του τον τίτλο: «Το ποδόσφαιρο στη σκιά και στο φως». Μόνο που αυτή τη στιγμή το φως τρεμοπαίζει.

Ολα αυτά όμως είναι σχετικά. Σημασία για τον καθένα έχουν διαφορετικά δεδομένα και χαζά ιδεώδη. Το μόνο που οφείλει να κάνει ο καθένας, είναι μία ενδοσκόπηση και αφού αναλογιστεί τη χλιδή της νίκης και το παιδί που κοιμάται με μία μπάλα αγκαλιά, απλά να αναρωτηθεί: «Τι σημαίνει για μένα το ποδόσφαιρο;»

Follow me: @jorgekaraman
Instagram: Jorge_karaman

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Δείτε τους Μιχάλη Τσόχο και Βασίλη Σαμπράκο να αναλύουν τις τελευταίες εξελίξεις στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Γιώργος Καραμάνος
Γιώργος Καραμάνος