Ο Αλέγκρι κύριος έφυγε και κύριος επιστρέφει!

«Παραμένω λάτρης της Γιουβέντους! Σε επαγγελματικό επίπεδο πάντα παθιάζομαι με όσες ομάδες έχω δουλέψει. Γνώριζα πως η διοίκηση της Γιουβέντους θα με έδιωχνε κάποια στιγμή» τόνιζε ο Μασιμιλιάνο Αλέγκρι πριν μερικούς μήνες, λες κι έβλεπε μπροστά πως οι δρόμοι τους θα ξανασμίξουν. Συμπέρασμα; Σε αυτή τη ζωή ποτέ μη λες ποτέ, ακόμα κι αν έχεις εισηγηθεί την απομάκρυνση του

«Παραμένω λάτρης της Γιουβέντους! Σε επαγγελματικό επίπεδο πάντα παθιάζομαι με όσες ομάδες έχω δουλέψει. Γνώριζα πως η διοίκηση της Γιουβέντους θα με έδιωχνε κάποια στιγμή» τόνιζε ο Μασιμιλιάνο Αλέγκρι πριν μερικούς μήνες, λες κι έβλεπε μπροστά πως οι δρόμοι τους θα ξανασμίξουν. Συμπέρασμα; Σε αυτή τη ζωή ποτέ μη λες ποτέ, ακόμα κι αν έχεις εισηγηθεί την απομάκρυνση του Κριστιάνο.

Η Γιούβε που έδιωξε τον Αλέγκρι γιατί δεν πήρε ευρωπαϊκό τρόπαιο, γιατί δεν έβλεπε ελκυστικό ποδόσφαιρο, ξεχνάει τι συνέβη και τον φέρνει πίσω για να της δώσει κούπες! Αυτή η επανασύνδεση προκάλεσε ερωτηματικά και το μυαλό όλων γύρισε δυο χρόνια πίσω, όταν τον άδειαζε και τον άφηνε εκτός Τορίνο για χάρη του Σάρι!

Κι όμως ο Αλέγκρι όταν βρέθηκε για πρώτη φορά στη Γιούβε ταίριαξε αμέσως. Τα αποδυτήρια δεν άντεχαν άλλη τακτική και πειθαρχία και ο Μαξ ήταν αυτός που τους χαλάρωσε, ήταν αυτός που βοήθησε πνευματικά τους παίκτες να πιστέψουν ότι έχουν όλα όσα χρειάζονται για να νικήσουν τους πάντες εντός κι εκτός συνόρων.

Ο Αλέγκρι ταίριαξε με τη Γιούβε, παραταίριαξε μάλλον γι αυτό και δεν έμεινε για περισσότερα χρόνια. Αλλαξε πράγματα στη σκέψη και τη νοοτροπία της Γιουβέντους, όμως η φιλοσοφία του συλλόγου τον «εγκλώβισε», τον «καταδίκασε». Η νίκη του «στοίχειωσε» το μυαλό, νίκη και με 1-0… Ο Ιταλός ακολουθούσε πιστά το στόχο της «Κυρίας», αλλά έχασε τον δικό του δρόμο. Σε μια πενταετία νίκησε πολλές φορές, έσπασε ρεκόρ κι έγραψε ιστορία!

Είναι ο τρίτος τεχνικός της Γιουβέντους από πλευράς αριθμών και παρουσιών. Είναι ο μακροβιότερος τεχνικός μετά τον Τραπατόνι και ο πρώτος με μέσο όρο βαθμών (2.41) και ποσοστού νικών (75.5%). Έχει πάρει πέντε πρωταθλήματα, τέσσερα Κύπελλα Ιταλίας, δύο Super Cup και έχει παρουσία σε δύο τελικούς Champions League με τη Γιουβέντους.

Όμως αυτό το story δεν είχε χαμόγελα, δεν είχε θέαμα και η λογική του αποτελέσματος του... έκαψε αυτά που πίστευε, αυτά που ήθελε να βάλει στο παιχνίδι της ομάδας του. Πολλοί είπαν πως αν έφερνε έναν ευρωπαϊκό τίτλο, τότε θα έβαζε το όνομά του δίπλα στους Μαρτσέλο Λίπι και Τζοβάνι Τραπατόνι.

Ο Μασιμιλιάνο Αλέγκρι δεν μπόρεσε να βάλει τη δική του σφραγίδα στο όραμά του. Δεν είδε μια ομάδα να παίζει ελκυστικό ποδόσφαιρο και να φτάνει στην κορυφή της Ευρώπης. Η νίκη τον καταδίκασε και στο κρισιμότερο σημείο λύγισε. Ο Αλέγκρι αγάπησε τη Γιουβέντους όσο λίγοι, είχε απίθανη συμπεριφορά προς τον κόσμο, τους συνεργάτες τη διοίκηση. Ποιος θα αντιδρούσε καλύτερα από τον Ιταλό στα «γαλλικά», την κριτική και την απαξίωση.

Το παρασκήνιο της αποχώρησης!

Με τον Αντρέα Ανιέλι βέβαια η σχέση ήταν διαφορετική και μόνο έρωτας με την πρώτη ματιά δεν ήταν. Ο πρόεδρος της Γιουβέντους θυμάται την πρώτη συνάντησή του με τον Αλέγκρι στη διάρκεια της πρώτης θητείας του στον σύλλογο για ένα διάστημα πέντε ετών και σε εορταστικές στιγμές.

Οι ατάκες του πήγαιναν πίσω τον χρόνο στο 2013. «Θυμάμαι τον Μάιο του 2013 όταν ήμουν στο Λονδίνο με τον Παράτιτσι για να δούμε τον τελικό του Champions League με τη Μπάγερν Μονάχου και τη Μπορούσια Ντόρτμουντ.
Παρότι ήμασταν στο λεωφορείο είδα από το παράθυρο τον Μαξ που έβγαινε από το ίδιο ξενοδοχείο που ήμασταν και εμείς. Σκούντηξα τον Φάμπιο με τον ώμο μου και του είπα 'κοίταξε εκεί. Νομίζω αυτός θα είναι ο νέος τεχνικός της Γιουβέντους. Αυτή είναι η ιστορία του πως ξεκίνησαν όλα με τον Μαξ...», είχε πει ο Ανιέλι.

Επειτα από 14 μήνες, στις 16 Ιουλίου το 2014, στις 16 Ιουλίου του 2014, ο Αλέγκρι θα έπαιρνε τη σκυτάλη από τον Αντόνιο Κόντε εν μέσω μεγάλης έντασης με τους οπαδούς που δεν ήθελαν να φύγει ο Κόντε, αλλά ούτε και να έρθει ο Μαξ. «Μας ενημέρωσαν για την παρουσία οπαδών στην είσοδο του Βίνοβο και ο οδηγός ήθελε να μπει από τη 2η είσοδο. Όμως είπα 'όχι'. Θα πάμε και να έχουμε τα κεφαλιά μας ψηλά.

Δεν έχουμε τίποτα να κρύψουμε ούτε κάναμε κάτι κακό. Υποστηρίζουμε την επιλογή μας», είχε τονίσει ο Ανιέλι. Οι σχέσεις του με τους οπαδούς στο πέρασμα των χρόνων θα βελτιώνονταν σε σημείο που η εκτίμηση να αποτυπώνεται με πανό στο τελευταίο του παιχνίδι με τη Γιουβέντους: «Υπερήφανος άνθρωπος και ένας κύριος. Ένας νικητής με χρόνια δόξας που γράψαμε ιστορία. Ευχαριστούμε Μαξ Αλέγκρι».

Ο Ανιέλι δεν ήταν ο μπροστάρης στο διαζύγιο, οι Παράτιτσι, Νέτβεντ τον πίεσαν, έβαλαν μπροστά την αδυναμία κατάκτησης τίτλων, αλλά και το καλό ποδόσφαιρο. Αλλωστε, οι σχέσεις του τεχνικού με τους τελευταίους ήταν οριακή και το ποτήρι είχε ξεχειλίσει. Η πίεση προς τον Ανιέλι γινόταν ασφυκτική, η εικόνα της ομάδας δε βοηθούσε και το «αντίο» ήταν μονόδρομος. Ο 53χρονος κόουτς ήρθε σαν κύριος κι έτσι ακριβώς θα έφευγε…

Πως γύρισε η κατάσταση…

Η Γιούβε είναι καταδικασμένη να κερδίζει και η φετινή χρονιά ήταν ένα βαρύ χτύπημα. Η «Μεγάλη Κυρία» δεν θέλει να… ξεσυνηθίσει, θέλει τον άνθρωπο που θα τη βάλει ξανά στο «παιχνίδι» και ο Μαξ Αλέγκρι ξέρει όσο λίγοι τον τρόπο! Μόνο που αυτή τη φορά στις τάξεις της Γιουβέντους δεν υπάρχει ο Φάμπιο Παράτιτσι και η επιστροφή έφερε και δεσμεύσεις. Ο Μαξ γίνεται… μάνατζερ, θα έχει λόγο για τις μεταγραφές, για τις αποχωρήσεις, για τα συμβόλαια. Θα πάρει στα χέρια του περισσότερο έλεγχο, αυτόν που του στέρησαν την πρώτη φορά! Στον Ανιέλι δεν αρέσει το… ξαναζεσταμένο φαγητό, όμως οι λύσεις ήταν λίγες και ο πρώην τεχνικός έχει τη συνταγή της επιτυχίας.

Αλλωστε, δεν είναι πανάκριβος, δε ζήτησε… διετές συμβόλαιο όπως ο Ζιντάν και δεν είναι ο κόουτς που θα κάνει άνω – κάτω τα ταμεία της ομάδας. Η Γιούβε θέλει να συμμαζέψει τα οικονομικά της και δεν υπάρχει καταλληλότερος από τον 53χρονο!

Λίπι και Τραπατόνι επέστρεψαν δεύτερη φορά και η ιστορία θα δείξει αν ο Αλέγκρι καταφέρει να μπει ανάμεσα στους κορυφαίους!