Συνέντευξη με τα... μάτια του Άλεξ Φέργκιουσον!

Ο πολύπειρος Ντέιβιντ Χόμπσον είναι ένας άνθρωπος με σημαντική επίδραση στο διεθνές scouting. Έχοντας περάσει από όλα τα επίπεδα του δικτύου της Γιουνάιτεντ, εντοπίζοντας ταλέντα από 9 ετών μέχρι παίκτες για την πρώτη ομάδα, έζησε στο πλευρό του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον για 12 χρόνια, εργάστηκε για τις ακαδημίες, εξελίχθηκε σε talent Identification Specialist και εργάστηκε από την Κ-10 μέχρι τις ηλικίες 14-18 και το διεθνές σκάουτινγκ. Ταξίδεψε σε Αμερική, Ασία, γύρισε όλη την Ευρώπη για το δίκτυό του. Πριν, δούλεψε για άλλες ομάδες, όπως η Μπλάκμπερν και η Μπόλτον.

Πλέον, όντας εκ των επικεφαλής της PFSA, της Ένωσης Επαγγελματιών Σκάουτ, ασχολείται με τη χάραξη της στρατηγικής για τη βελτίωση ενός πολύ σημαντικού χώρου για το ποδόσφαιρο. Με αφορμή την επίσκεψή στην Αγγλία, το ελληνικό FFT είχε την ευκαιρία να συζητήσει μαζί του για ζητήματα που αφορούν το σκάουτινγκ.

Κατά τη γνώμη σας, ποια είναι τα πιο σημαντικά στοιχεία που αναζητά ένας σκάουτ ταλέντων και ποια τα δυσκολότερα για να εντοπίσει;

«Νομίζω ότι το βασικό που κοιτάζει είναι η ταχύτητα. Από την άλλη, τα πιο δύσκολα να εντοπιστούν είναι τα ψυχολογικά ζητήματα ενός ποδοσφαιριστή, το πως συμπεριφέρεται. Αυτά είναι πιθανόν να μην μπορείς να τα εντοπίσεις εύκολα».

Ποιο είναι το πιο δύσκολο μέρος στη δουλειά του σκάουτ;

«Όταν μια ομάδα δεν αξιολογεί σωστά τον παίκτη που έχεις ξεχωρίσει και στη συνέχεια αυτός εξελίσσεται σε κορυφαίου επιπέδου ποδοσφαιριστή, προφανώς για έναν άλλο σύλλογο».

Ποια είναι η γνώμη σας για το technical scouting και για τους σκάουτς που συνδυάζουν τη χρήση υπολογιστών με τους live αγώνες;

«Νομίζω ότι είναι κάτι θετικό, αλλά όπως είπα και πριν δεν μπορείς να πεις αν ένας παίκτης έχει κάποια συγκεκριμένα ζητήματα, αν δεν τον έχεις δει να παίζει ζωντανά. Μπορεί ένα κομπιούτερ να σου πει αν ένας ποδοσφαιριστής είναι έτοιμος να πεθάνει για το σκοπό σου όταν χάνεις 2-0 και μένουν 15 λεπτά στο ματς; Ή μπορεί να σου πει αν οι γονείς του να βρίζουν, να ουρλιάζουν και να παραληρούν για την απόδοσή του κι αν έχει προβληματικούς γονείς, αν τον έχουν επηρεάσει; Θα μπορούσα να σου πω 40 πράγματα που ένας υπολογιστής δε μπορεί να εντοπίσει».

Ποιους παίκτες που έφτασαν μέχρι την πρώτη ομάδα της Γιουνάιτεντ θεωρείτε τα πιο σημαντικά πρότζεκτ σας και γιατί;

«Ξεχωρίζω δύο ποδοσφαιριστές. Τον Μάικλ Μπαρνς, τον οποίο εντόπισα σε ένα πάρκο να παίζει σε ερασιτεχνικό επίπεδο στα 17 του και ο Άλεξ Φέργκιουσον του πρόσφερε διετές συμβόλαιο. Και τον Τζο Ρίλι, γιατί τον εντόπισα στα πέντε του χρόνια και στα 18 έπαιζε στην πρώτη ομάδα. Έχω ακόμα τη φόρμα που υπέγραψαν οι γονείς του όταν τον έφεραν».

Είναι αλήθεια ότι ο Σερ Άλεξ δεν ήταν και τόσο θετικός στην απόκτηση παικτών που θεωρούνταν ήδη αστέρια;

«Να σου πω την αλήθεια, στην εποχή του Άλεξ Φέργκιουσον όλοι ήταν αστέρια στην ομάδα, τους έκανε να αισθάνονται έτσι. Από την κυρία που έφερνε το τσάι μέχρι τον Κριστιάνο Ρονάλντο».

Η Γιουνάιτεντ δυσκολεύτηκε στη μετάβαση μετά την απόφαση του Σερ Άλεξ να τα παρατήσει. Θωρείτε ότι ένας τρόπος θα ήταν να επανεφεύρει την τάξη του 92' μέσω του δικτύου σκάουτινγκ;

«Όχι, πλέον δεν μπορεί να γίνει αυτό. Γιατί στη γενιά του 92' οι παίκτες ήταν Άγγλοι και δεν υπήρχαν διαθέσιμα τα τεράστια ποσά που υπάρχουν τώρα. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ήταν μια εταιρεία με μετοχές που οι οπαδοί μπορούσαν να αγοράσουν, όπως είχαν κάνει για παράδειγμα ο πατέρας μου και ο αδερφός μου. Αν δείτε τους παίκτες που η Γιουνάιτεντ έχει πουλήσει από το '92 και έπειτα για να βγάλει κέρδος θα καταλάβετε. Από τότε που έγινε ιδιωτική εταιρεία η λίστα είναι γεμάτη με ποδοσφαιριστές, κάποιους από τους οποίους φέρνει πίσω ή προσπαθεί να το κάνει. Ο Πογκμπά, για παράδειγμα, ή ο Μάικλ Κιν, αν τους είχε δοθεί η ευκαιρία πιθανόν να βρίσκονταν στον πυρήνα μιας νέας τάξης του '92. Αυτό δεν έγινε λόγω των επιλογών των μάνατζερ και των προπονητών. Ο σύλλογος ξόδεψε εκατομμύρια σε ποδοσφαιριστές που με έκαναν να γουρλώσω τα μάτια, κατά τη γνώμη μου μπορούσα να τα διαθέσουν καλύτερα. Αλλά δεν είμαι προπονητής ούτε έχω λόγο τώρα γι' αυτά».

Θυμάστε να έχετε παρακολουθήσει κάποιον Έλληνα παίκτη;

«Δεν έκανα ποτέ scouting σε Έλληνα αλλά θα έρθω στην Ελλάδα για τα μαθήματα της PFSA, οπότε ποτέ δεν ξέρεις!».

Ποιες περιπτώσεις παικτών που παρακολουθήσατε δεν θα ξεχάσετε ποτέ και γιατί;

«Τον Ματ Ντάρμπισαϊρ και τον Κρεγκ Ντόσον. Έκανα scouting και στους δύο, τους πρότεινα στη Μπόλτον που ήμουν τότε, αλλά μου είπαν ότι πρόκειται για... σκουπίδια και ότι δεν αξίζει να ασχοληθούν. Στη συνέχεια έπαιξαν και οι δύο για την Εθνική Ελπίδων».

Μπορεί κάποιος Έλληνας σκάουτ να γίνει μέλος της PFSA;

«Η PFSA είναι ανοιχτή για όλους και μπορεί ο καθένας, από οποιαδήποτε χώρα κι αν είναι να γίνει μέλος μας».