Οι 10 πιο τρελές ρήτρες

Σπένσερ Πράιορ (Κάρντιφ)
Οταν το 2001, ο Πράιορ έβαλε την υπογραφή του σε συμβόλαιο με την Κάρντιφ, εξήγησε ότι έχει τρέλα με τα γεννητικά όργανα των προβάτων. Μην πάει ο νους σας στο πονηρό. Απλά του άρεσε πολύ να τα τρώει και μάλιστα σε μεγάλες ποσότητες και ζήτησε να του τα παρέχει η ομάδα. «Ας βάζει λεμόνι, αλάτι και ας γλύφει το πιάτο του. Αρκεί να παίζει καλά», είχε πει γελώντας ο τότε πρόεδρος, Σαν Χαμάμ, τον οποίο προφανώς δεν απασχολούσε η διατροφή του νέου παίκτη του.

Κριστιάνο Ρονάλντο (Ρεάλ Μαδρίτης)
Κόστισε κάτι λιγότερο από 100 εκατ. ευρώ και ήταν μάλλον απίθανο να τον αφήσει η Ρεάλ να φύγει. Σύμφωνα με την εφημερίδα «Marca», το προηγούμενο συμβόλαιο του CR7 όριζε ότι για να πωληθεί, οι ενδιαφερόμενοι θα έπρεπε να ξεκινήσουν με χτύπημα του 1 δισ. ευρώ!

Στιγκ Ινγκε Μπιόρνμπι (Λίβερπουλ)
Οταν τον χειμώνα του 1992, ο Δανός έφτανε στο Λίβερπουλ, η πόλη ήταν γεμάτη χιόνι. Ωστόσο, εκείνος ήταν ο μόνος που δεν μπορούσε να το χαρεί. Οι Κόκκινοι γνωρίζοντας το πόσο του άρεσε το σκι, τον είχαν βάλει να υπογράψει ότι δεν θα φορούσε χιονοπέδιλα για όσο καιρό ήταν μέλος της ομάδας τους. Οπότε, καθόταν και παρακολουθούσε τον πατέρα του που ήταν πρωταθλητής στο άλμα με σκι.

Στέφαν Σβαρτς (Σάντερλαντ)
Οταν οι ομάδες κάθονται να συζητήσουν με τους παίκτες, ρωτούν για περίεργες συνήθειες ή επιθυμίες. Κάπως έτσι λοιπόν ο τότε τεχνικός διευθυντής της Σάντερλαντ, Τζον Φίκλινγκ, ρώτησε σχετικά τον Σβαρτς. «Θέλω όσο τίποτ' άλλο να ταξιδέψω στο διάστημα», είπε ο Σουηδός μέσος, με τον Φίκλινγκ να προσθέτει έντρομος στο συμβόλαιο ότι απαγορευόταν να το κάνει για όσο καιρό θα έπαιζε στις Μαύρες Γάτες. «Κάποια στιγμή στο μέλλον να δείτε που αυτή η ρήτρα θα είναι υποχρεωτική», είχε δικαιολογηθεί αργότερα ο ευφάνταστος τεχνικός διευθυντής.

Νταβίδ Βίγια (Μπαρτσελόνα)
Οχι ότι είχε τέτοια θέματα, αλλά όταν αποκτήθηκε από τη Βαλένθια, ο Βίγια έγινε ο πρώτος παίκτης στην ιστορία που υπέγραψε συμβόλαιο με αντι-ρατσιστική ρήτρα. «Από εδώ και στο εξής όλα τα συμβόλαια μας θα την περιλαμβάνουν», ήταν η εξήγηση του τότε προέδρου, Τζουάν Λαπόρτα. Η εν λόγω ρήτρα απαγόρευε-απαγορεύει σε κάθε παίκτη της Μπαρτσελόνα να επιδείξει τέτοια συμπεριφορά.

Κέβιν Κίγκαν (Νιούκαστλ)
Καθώς ο Βασιλιάς Κεβ ολοκλήρωνε την τελευταία θητεία του στον πάγκο της Νιούκαστλ τον Σεπτέμβριο του 2008, μία μακρά δικαστική διαμάχη ξεκινούσε. Ο Κίγκαν αξίωνε 28 εκατ. ευρώ ως αποζημίωση, κάνοντας λόγο για επαγγελματική προσβολή, αλλά είχε ξεχάσει μία σημαντική λεπτομέρεια: ότι στο συμβόλαιο που είχε υπογράψει, υπήρχε ως αποζημίωση απόλυσης το ποσό των 3 εκατ., στο οποίο και τελικά αρκέστηκε.

Ροναλντίνιο (Μίλαν)
Λίγο πριν αποχωρήσει οριστικά από την Μίλαν, ο Ροναλντίνιο δεν περνούσε και τις καλύτερες επαγγελματικές ημέρες του. Αν και υπήρχαν φήμες για ενδιαφέρον ακόμα και της Γιουβέντους, ο Ρόνι δεν μπορούσε να μετακινηθεί πουθενά εντός συνόρων, καθώς είχε υπογράψει ότι δεν θα του επιτρεπόταν να πάει σε άλλη ιταλική ομάδα. Ενταξει, τέτοια συμβαίνουν παντού.

Φρανκ Πάγκελσντορφ (Αμβούργο)
Ηταν τόσο στενές οι σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ του προπονητή Φρανκ Πάγκελσντορφ και του προέδρου Ούβε Ζέελερ, που ο πρώτος είχε υπογράψει ότι θα παραιτούνταν, εάν αποχωρούσε από την κεφαλή του συλλόγου ο δεύτερος. Δυστυχώς για τον Πάγκελσντορφ, ο Ζέελερ έφυγε λίγο αργότερα, αλλά το Αμβούργο κατάφερε να πείσει τον Γερμανό τεχνικό να ακυρώσει τη συμφωνία και να παραμείνει στο πόστο του. Τελικά κάθισε στον πάγκο για τέσσερα χρόνια (1997-'01).

Ζοσέ Μουρίνιο (Ιντερ)
Οταν τον Μάρτιο του 2010, ρωτήθηκε για το τι ακριβώς είχε υπογράψει με την Ιντερ, ο Μουρίνιο απάντησε με τον γνωστό δικό του τρόπο: «Το συμβόλαιο μου είναι πολύ απλό. Εχω υπογράψει για τρία ακόμα χρόνια, αλλά έχω βάλει και μία ρήτρα που μου επιτρέπει να φύγω όποτε θελήσω!» Οπως έγινε δηλαδή, με την Ιντερ να μην μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα για να τον κρατήσει.

Νούρι Σαχίν (Λίβερπουλ)
Τον Γενάρη του 2012, η Λίβερπουλ θέλησε να αποκτήσει τον Σαχίν. Ωστόσο, στα ψιλά γράμματα του συμβολαίου του Τούρκου μέσου υπήρχε κάτι που την απέτρεψε. Ο Σαχίν είχε υποχρεώσει την Ρεάλ, να πρέπει να πει ναι σε οποιαδήποτε ομάδα τον ζητούσε και διεκδικούσε το πρωτάθλημα. Σε αυτή την περίπτωση η Βασίλισσα θα τον έδινε με πολύ λίγα χρήματα, μόλις 6,5 εκατ. ευρώ. Η Λίβερπουλ όμως αξιολογήθηκε από τους Μαδριλένους ότι δεν ήταν ομάδα για τίτλο και θα έπρεπε να πληρώσει πολλά περισσότερα. Τελικά οι Κόκκινοι αρκέστηκαν να τον πάρουν για έναν χρόνο δανεικό.