Η πρώτη «μαύρη σελίδα»

Η κόντρα της Σέλτικ με την Ρέιντζερς – όπως είναι γνωστό – κρατά δεκάδες χρόνια. Μάλιστα, στα τέλη του 19ου αιώνα και αρχές του 20ου, οι δύο σύλλογοι είχαν έναν επιπλέον λόγο διαμάχης. Ποιος από τους δύο θα φιλοξενούσε στο γήπεδό του τους αγώνες της εθνικής ομάδας. Τα βελτιωτικά έργα και η αύξηση χωρητικότητας του Σέλτικ Παρκ το είχαν μετατρέψει σε έδρα της εθνικής Σκωτίας έως και το 1900, με την Ρέιντζερς να... απαντά. Ανακατασκεύασε το Άιμπροξ Παρκ, προσθέτοντας επιπλέον θέσεις. Μόνο που οι νέες κερκίδες, στη δυτική πλευρά του γηπέδου, ήταν φτιαγμένες από ξύλο. Κάτι που αποδείχθηκε μοιραίο...

Μετά την έγκριση καταλληλότητας του γηπέδου από την σκωτσέζικη ποδοσφαιρική ομοσπονδία, το παιχνίδι ανάμεσα στην Σκωτία και την Αγγλία για το British Home Championship 1902, ορίστηκε για τις 5 Απριλίου στο Άιμπροξ. Ήταν η πρώτη φορά που θα έπαιρναν μέρος επαγγελματίες ποδοσφαιριστές από τις δύο χώρες, με αποτέλεσμα το ενδιαφέρον του κόσμου για την αναμέτρηση να είναι τεράστιο, παρά την κακοκαιρία, που επικρατούσε εκείνες τις μέρες στην Γλασκώβη. Το προηγούμενο βράδυ έβρεχε καταρρακτωδώς, κάτι που δεν πτόησε χιλιάδες φιλάθλους να βρεθούν την επόμενη μέρα στο γήπεδο. Το νερό, όμως, είχε προλάβει να κάνει ήδη τη ζημιά.

Οι ξύλινες εξέδρες είχαν «ποτίσει», με αποτέλεσμα να μαλακώσουν και να μην αντέξουν το τεράστιο βάρος. Μετά από 51 λεπτά αγώνα, η κερκίδα κατέρρευσε και εκατοντάδες άνθρωποι έπεσαν στο κενό μέσα από την τεράστια τρύπα που άνοιξε, από ύψος 12 μέτρων. Στην αρχή, πολλοί δεν είχαν καταλάβει το μέγεθος της τραγωδίας, όμως όταν η αστυνομία συνειδητοποίησε πόσοι άνθρωποι είχαν καταπλακωθεί, έδωσε εντολή να συνεχιστεί το παιχνίδι, φοβούμενη νέα τραγωδία από τον πανικό του κοινού, στο άκουσμα μιας τέτοιας είδησης. Η αναμέτρηση, τελικά, ολοκληρώθηκε με σκορ 1-1, όταν όμως άπαντες έμαθαν τον τραγικό απολογισμό, το αγωνιστικό κομμάτι πέρασε σε δεύτερη μοίρα.

25 άτομα έχασαν τη ζωή τους και 517 τραυματίστηκαν. Η πρώτη «μαύρη σελίδα» στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο είχε ήδη γραφτεί. Άλλοι σκοτώθηκαν από την πρόσκρουση στο έδαφος, άλλοι καταπλακώθηκαν, ενώ κάποιοι άλλοι από καρδιακό επεισόδιο. Όσο για την πόλη, μετατράπηκε σε απέραντο νοσοκομείο. Τα ήδη υπάρχοντα νοσοκομεία της Γλασκώβης δεν είχαν τις υποδομές για να ανταπεξέλθουν σε τόσο μεγάλο αριθμό τραυματιών. Τα μεγάλα κομμάτια ξύλου, που είχαν πέσει από την εξέδρα χρησιμοποιήθηκαν ως φορεία για τη μεταφορά των ανθρώπων, που είχαν χτυπήσει, ενώ μέχρι και οι αστυνομικοί εκτελούσαν χρέη νοσηλευτών. Για μέρες, η πρωτεύουσα της Σκωτίας θύμιζε βομβαρδισμένη πόλη.

Όπως ήταν λογικό, το παιχνίδι της 5ης Απριλίου ακυρώθηκε, με τις δύο ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες να αποφασίζουν την επανάληψη του αγώνα στις 3 Μαΐου, στο Βίλα Πάρκ του Μπέρμιγχαμ. Μάλιστα, αποφάσισαν όλα τα έσοδα της εν λόγω αναμέτρησης να διατεθούν στις οικογένειες των θυμάτων. Για τον ίδιο σκοπό, λίγο αργότερα πραγματοποιήθηκε φιλικό ανάμεσα στην Μίντλεσμπρο και την Σέλτικ. Η συγκεκριμένη τραγωδία στάθηκε αφορμή για αλλαγή στο υλικό κατασκευής των εξεδρών, αφού το ξύλο περιορίστηκε και κυριάρχησε το τσιμέντο. Η «κατάρα» στο Άιμπροξ, όμως, παρέμεινε. Ακολούθησαν δύο ακόμη τραγωδίες. Το 1961 με δύο νεκρούς και το 1971, στο ντέρμπι με την Σέλτικ, 66 άτομα έχασαν τη ζωή τους. Η αρχή, όμως, είχε γίνει την 5η Απριλίου 1902.