Calcio, το βασίλειο της υποκρισίας

Τα όσα γίνονται στην Ιταλία τις τελευταίες εβδομάδες ή τους τελευταίους μήνες, έχουν την πλάκα τους. Οι χειρονομίες του Γκονσάλο Ιγουαΐν προς τον Ντε Λαουρέντις, οι δηλώσεις του προέδρου της Νάπολι, τα μπρος-πίσω στο θέμα της πώλησης της Μίλαν, τα σενάρια για το πόσες ομάδες θα αλλάξουν προπονητές, τα δημοσιεύματα για όλους τους παίκτες που θα αποκτήσει η Ιντερ κλπ. Πλάκα, όμως, έχουν και τα μη αγωνιστικά, τα οποία εξηγούν και την πτώση της Serie A. Κι αν για αυτό μπορείς να καταλάβεις ότι έπαιξαν τεράστιο ρόλο όσα έγιναν το καλοκαίρι του 2006, αυτό που δεν μπορείς να καταλάβεις είναι πώς είναι δυνατόν οι Ιταλοί να πιστεύουν ότι θα βελτιώσουν το ποδόσφαιρο τους, όταν έχουν λόγο σε αυτό -και μάλιστα σημαντικό- άνθρωποι που είναι ο ορισμός της λέξης «υποκρισία»...

Πριν λίγες εβδομάδες η ιταλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία είχε εκλογές. Ο Κάρλο Ταβέκιο, την εκλογή του οποίου είχε αποδοκιμάσει η πλειοψηφία του Τύπου στις προηγούμενες εκλογές, ήταν φυσικά υποψήφιος ξανά και νίκησε. Μια νίκη, η οποία αυτή την φορά έγινε δεκτή με μικρότερη δυσαρέσκεια. Είτε από ομάδες που δεν τον είχαν στηρίξει την προηγούμενη φορά και το έκαναν τώρα, όπως για παράδειγμα η Γιουβέντους, είτε από τους δημοσιογράφους. Το «γιατί», το ξέρουν αυτοί καλύτερα. Οπως και να έχει, ο Ταβέκιο είναι ο Νο1 θεσμικός παράγοντας του ιταλικού ποδοσφαίρου, αυτός που πρέπει να παίρνει τις σωστές αποφάσεις, είτε ευχάριστες είτε δυσάρεστες.

Στη δεύτερη κατηγορία, ανήκει η απόφαση που κλήθηκε να πάρει για τον Σέναντ Λούλιτς τον Δεκέμβριο, μετά τις δηλώσεις που είχε κάνει για τον Αντόνιο Ρούντιγκερ στο τέλος του Ρόμα-Λάτσιο. «Ο Ρούντιγκερ μιλούσε συνεχώς, πριν δύο χρόνια πουλούσε παπούτσια και ζώνες στην Στουτγκάρδη και τώρα παριστάνει το φαινόμενο», είχε πει ο Βόσνιος των Λατσιάλι και αμέσως ξέσπασε πανικός. Ο Λούλιτς υποδείχθηκε αμέσως ως ο μεγαλύτερος ρατσιστής του ιταλικού ποδοσφαίρου, το γεγονός ότι παίζει στην Λάτσιο έκανε τα πράγματα ακόμη χειρότερα επικοινωνιακά και ο Τύπος ζητούσε σύσσωμος από την ομοσπονδία να πάρει θέση και να τον εξοντώσει.

Σοκαρισμένοι από τις δηλώσεις του δήλωναν και οι άνθρωποι της FIGC (ομοσπονδία) και όλοι μαζί περίμεναν από τον Ταβέκιο να κάνει το χρέος του. Γιατί; Με ποιο δικαίωμα ο Ταβέκιο θα έπρεπε να τιμωρήσει τον Βόσνιο για ρατσιστικές φράσεις, όταν ο ίδιος έχει δώσει πολλά πατήματα για να τον πεις ρατσιστή; Πώς είναι δυνατόν η ομοσπονδία του Κάρλο Ταβέκιο να σοκάρεται για μια ρατσιστική δήλωση και να πρέπει να αποφασίσει τι τιμωρία θα υποβληθεί στον ποδοσφαιριστή, όταν ο πρόεδρος αυτής της ομοσπονδίας είχε τιμωρηθεί από την UEFA με αποκλεισμό από κάθε επιτροπή της για έξι μήνες λόγω ρατσιστικών σχολίων; Περισσότερους Ιταλούς ποδοσφαιριστές και λιγότερους ξένους που «έτρωγαν μπανάνες και τώρα έρχονται εδώ να κάνουν τους ποδοσφαιριστές», ήθελε ο Presidente πριν την πρώτη του εκλογή.

Ο Λούλιτς, τελικά, τιμωρήθηκε με αποκλεισμό 20 ημερολογιακών ημερών και 10.000 ευρώ πρόστιμο. Τίποτα δηλαδή. Οχι επειδή ο Ταβέκιο κατάλαβε ότι θα ήταν τεράστια υποκρισία να κάνει τον έξαλλο για μια ρατσιστική δήλωση αλλά επειδή ο Κλαούντιο Λοτίτο, ο πιο ισχυρός παράγοντας του Calcio στο παρασκήνιο, αποφάσισε να υπενθυμίσει σε όλους ποιος πραγματικά κάνει -αμφίβολο για πόσο ακόμη πάντως- κουμάντο στην ποδοσφαιρική ομοσπονδία.

Οπως και να έχει, ο Ταβέκιο έχει εκλεγεί ξανά για την θέση του προέδρου και μία από τις επιλογές του είναι ο νέος αθλητικός εισαγγελέας. Εμοιαζε δύσκολο να βρουν οι Ιταλοί κάποιον χειρότερο από τον Στέφανο Παλάτσι αλλά το κατάφεραν κι αυτό. Ο νέος ονομάζεται Τζουζέπε Πεκοράρο, είναι ο πρώην νομάρχης της Ρώμης (Λάτσιο) και προσπαθεί να χτίσει το προφίλ του αδέκαστου. Για να το χτίσει αυτό το προφίλ, αποφάσισε να δώσει στα ΜΜΕ το θέμα που ήθελαν για να γράφουν διάφορα και να πουλάνε. Ποιο είναι το θέμα; Οι ultras που κάνουν δουλειές με τους μαφιόζους και ειδικά οι πρόεδροι των ομάδων που ξέρουν για τις δουλειές των οργανωμένων οπαδών αλλά κάνουν τα στραβά μάτια στο θέμα, για παράδειγμα, των εισιτηρίων. Και η αρχή, μάλλον αναμενόμενα, έγινε από την Γιουβέντους και τον Αντρέα Ανιέλι.

Αποστολή του Πεκοράρο, όπως έχει πει ο ίδιος, είναι να κάνει σαφές σε όλους ότι πρέπει να τιμωρηθούν ή να απομακρυνθούν από το ποδόσφαιρο όσοι παράγοντες συνομιλούν άμεσα ή έμμεσα με οπαδούς-μαφιόζους. Ενα καλό πρώτο βήμα για να στεφθεί με επιτυχία αυτή η αποστολή, θα ήταν το να... παραιτηθεί. Γιατί εδώ η υποκρισία ξεπερνάει και αυτή του Ταβέκιο. Ο νυν αθλητικός εισαγγελέας, ως νομάρχης της Ρώμης, ήταν ο υπεύθυνος για τα μέτρα ασφαλείας του τελικού του Coppa Italia το 2014, ανάμεσα σε Νάπολι και Φιορεντίνα. Είναι ο τελικός, πριν την έναρξη του οποίου ένας πρώην ηγέτης των ultras της Ρόμα πυροβόλησε -και τελικά σκότωσε- τον Ναπολιτάνο Τσίρο Εσπόζιτο.

Ο Πεκοράρο δεν έχει κάποια ευθύνη για το γεγονός, από την στιγμή που αυτό που έγινε μακριά από το γήπεδο. Αυτό που ακολούθησε, όμως, ήταν η απόλυτη γελοιοποίηση του, γιατί ο άνθρωπος που εμφανίζεται τώρα αποφασισμένος να καθαρίσει το ποδόσφαιρο από όσους ενδέχεται να μιλάνε με μαφιόζους, στις 3 Μαΐου 2014... διαπραγματευόταν σε ζωντανή σύνδεση με έναν «μαφιόζο». Τον αρχηγό των ultras της Νάπολι, τον Genny a’ Carogna. Με τους οπαδούς των Παρτενοπέι να ξεκαθαρίζουν ότι δεν πρόκειται να επιτρέψουν την έναρξη του τελικού αν όντως υπάρχει νεκρός, το ιταλικό και όχι μόνο κράτος έβλεπε σε απευθείας σύνδεση με το Olimpico τον Πεκοράρο να διαπραγματεύεται με τον Genny a’ Carogna, ο οποίος δύο χρόνια μετά μπήκε φυλακή για δουλειές με την Camorra (η οποία φυσικά τον αποφυλάκισε στους 11 μήνες), για το αν θα αρχίσει ή όχι ένα ματς που παραδοσιακά θεωρείται γιορτή.

Το γεγονός ότι αυτός ο άνθρωπος, τρία χρόνια μετά, είναι αθλητικός εισαγγελέας και αποφασισμένος να διώξει τους οπαδούς-μαφιόζους από τα πέταλα, είναι από τα πιο γελοία γεγονότα στην ιστορία του ιταλικού ποδοσφαίρου. Και τα πράγματα τα κάνει ακόμη χειρότερα ο Πεκοράρο, με το να αναιρεί τον εαυτό του. Πριν τρεις εβδομάδες έλεγε ότι έχει συνομιλία που αποδεικνύει ότι ο Ανιέλι ήξερε τι δουλειές έκανε ο αρχηγός των Viking με την 'ndrangheta, τώρα όμως πήγε στην επιτροπή της βουλής Antimafia και κατέθεσε ότι αυτή η συνομιλία τελικά δεν ήταν του Ανιέλι αλλά ενός πρώην στελέχους της Γιούβε.

Αν όντως δεν ήξερε από την αρχή ότι η συνομιλία δεν ήταν του προέδρου των Μπιανκονέρι, προφανώς είναι επικίνδυνος. Αν η συνομιλία είναι του Ανιέλι αλλά ο Πεκοράρο κάνει πίσω τώρα και το αρνείται, προφανώς είναι λίγος. Σίγουρα, πάντως, όσο ασχολείται με το θέμα οπαδοί-μαφία, είναι υποκριτής.

Σαν τους βουλευτές της επιτροπής Antimafia, δηλαδή. Μια επιτροπή που έχει συσταθεί για να ασχολείται με υποθέσεις της Μαφίας και έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό τώρα επειδή αποφάσισε να φέρει σε πρώτο πλάνο το θέμα των ultras. Ενα θέμα που μάλλον δεν είναι και το πιο σοβαρό, όταν μιλάμε για Ιταλία και Μαφία. «Ολη αυτή η ιστορία είναι ένα show που έχει στηθεί για τα ΜΜΕ και για να πιστέψει ο κόσμος ότι οι βουλευτές ασχολούνται με κάτι. Το θέμα με τους οπαδούς και τα εισιτήρια δεν είναι πραγματικά τίποτα, υπάρχουν πολύ πιο σοβαρές υποθέσεις της Μαφίας για να ασχοληθεί η επιτροπή και να επιτελέσει έργο για την ιταλική κοινωνία», είπε πριν δύο εβδομάδες ο Μικέλε Ούβα, γενικός διευθυντής της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας.

«Αν έχουμε φτάσει στο σημείο ο Νο2 της ομοσπονδίας να θεωρεί φυσιολογικά όσα γίνονται με τους μαφιόζους στα γήπεδα, τότε είναι προφανές ότι υπάρχει πραγματικός λόγος ανησυχίας», ήταν η απάντηση της προέδρου της επιτροπής, Ρόζι Μπίντι. Κι όμως, ο Ούβα είπε την αλήθεια. Το να βγάζουν λεφτά από τα εισιτήρια οι οργανωμένοι οπαδοί δεν σοκάρει κανέναν... γήινο αλλά τους «εξωγήινους» της Antimafia τους σοκάρει. Περισσότερο από το γεγονός ότι μέλος της, ο βουλευτής Μαρτσέλο Ταλιαλιατέλα, παίρνει μαραμάζωμα τα ραδιόφωνα και μιλάει κατά της Γιουβέντους -έτυχε να μισεί αυτή, θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε άλλη ομάδα- σαν ο χειρότερος κάφρος.

Οι Ιταλοί βουλευτές σοκάρονται περισσότερο από το γεγονός ότι οργανωμένοι οπαδοί μπορεί να κάνουν δουλειές και για μαφιόζους, από ό,τι σοκάρονται με τους ίδιους τους μαφιόζους. Υπάρχουν... 800 υποθέσεις της Camorra ή της 'ndrangheta για να ασχοληθεί η Antimafia αλλά δεν το κάνει. Είτε επειδή ξέρουν ότι δεν θα υπάρξει τόση διαφήμιση από τα ΜΜΕ, είτε επειδή αν το κάνουν, θα αποδεχθούν ότι υπάρχουν δύο ενδεχόμενα. Το καλό, είναι να τους γίνει μια πρόταση που δεν θα μπορούν να αρνηθούν. Το κακό, θα είναι να βρουν ένα... κεφάλι αλόγου στο κρεβάτι τους καθώς κοιμούνται. Προτιμότερος, επομένως, ο εύκολος δρόμος: Ασχολούμαστε με τους ultras, έχοντας ανακοινώσει ήδη ότι μετά τους Γιουβεντίνους, θα πάρουν σειρά αυτοί των Νάπολι και Ρόμα, για να ακολουθήσει το Μιλάνο.

Και κάπως έτσι, το Calcio θα λύσει τα προβλήματα του και η Serie A θα επανέλθει στην κορυφή. Γιατί το πρόβλημα του ιταλικού ποδοσφαίρου είναι οι οργανωμένοι οπαδοί. Και όχι αυτοί που αποφασίζουν και δεν έχουν ιδέα για το τι θέλουν να κάνουν και πώς να το κάνουν, οπότε αρκούνται στο να πλασάρουν τους εαυτούς τους σαν κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά είναι...