Φιορεντίνα: Η επιστροφή στον «Μεσαίωνα»

Η ατμόσφαιρα πάνω από το «Αρτέμιο Φράνκι» ήταν βαριά, σχεδόν αφόρητη εδώ και καιρό. Το κλασικό εκείνο καλοκαιρινό αεράκι που είναι μήνυμα ότι ακολουθεί η καταιγίδα. Στην Φλωρεντία και τους οπαδούς της Φιορεντίνα η καταιγίδα αυτή ξέσπασε το απόγευμα της Δευτέρας. Μια καταιγίδα ξαφνική αλλά και αναμενόμενη. Τα σημάδια ήταν εκεί και είχαν φανεί ξεκάθαρα εκείνη την αποφράδα Πέμπτη, στην οποία ο υπογράφων ήταν παρών, κόντρα στην Γκλάντμπαχ για την φάση των 32 Europa. Ένα βράδυ που είχε ξεκινήσει με τις καλύτερες προϋποθέσεις κι έδειχνε να οδεύει σε άλλο ένα ευρωπαϊκό θρίαμβο όταν η ομάδα του Πάουλο Σόουζα προηγήθηκε με 2-0 πριν ακολουθήσει η νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου με τα τέσσερα γκολ των Γερμανών.

Ένα καταστροφικό βράδυ, χωρίς σημείο επιστροφής. Το γυαλί είχε ραγίσει. Μετά το τέλος του αγώνα εξαγριωμένοι tifosi συγκεντρώθηκαν έξω από το γήπεδο όπου εξέφρασαν τον θυμό τους κατά της διοίκησης. H Curva Fiesole, το πέταλο των οργανωμένων, είχε ξεκινήσει τον ανένδοτο αγώνα κατά της οικογένειας Ντέλα Βάλε και των δύο αδερφών κατηγορώντας τους για έλλειψη οράματος οι οποίοι βλέπουν την Φιορεντίνα σαν την κότα η οποία δεν σταματάει να βγάζει χρυσά αυγά.

Για τρεις ολόκληρους μήνες η οικογένεια Ντέλα Βάλε δεν είχε πει κουβέντα αφού φαινόταν ξεκάθαρα ότι βρισκόταν σε κατάσταση σοκ. Μια οικογένεια που την διακατέχει η αστική ευγένεια, η αγάπη της για την ιστορία, μια οικογένεια η οποία ποτέ δεν είχε και δεν έχει συνηθίσει σε μεθόδους που μπορούσες να βρεις σε άλλες περιοχές και ομάδες της Ιταλίας.

Μέχρι το ματς με την Σασουόλο στις 7 Μαΐου όταν και ήρθε η απάντηση. «Δεν καταλαβαίνω αυτή την στάση του κόσμου. Ίσως ήρθε η ώρα για κάποιες βαθύτερες σκέψεις από την οικογένεια», δήλωνε στους ρεπόρτερ ο Αντρέα Ντέλα Βάλε. Στην άκρη του μυαλού τους η σκέψη για αποχώρηση από την ομάδα όλο και ωρίμαζε.

«Αυτές οι εβδομάδες με έκαναν να σκεφτώ ότι ήρθε η ώρα να κάνω στην άκρη για το καλό της Φιορεντίνα», δήλωνε λίγες ημέρες αργότερα ο Αντρέα σε μια εκδήλωση προς τιμή του αδερφού του Ντιέγκο ο οποίος συντασσόταν στο πλευρό του μικρού του αδερφού. «Η Φλωρεντία είναι ένας παράδεισος για εμάς αλλά και οι άγιοι κάποιες φορές δεν επιθυμούν να είναι στον Παράδεισο. Θα πρέπει επιτέλους να δούμε που οδηγεί όλη αυτή η κατάσταση, αν αυτό το κακό κλίμα προέρχεται από μια μικρή μερίδα φιλάθλων ή αν είναι η άποψη μιας ολόκληρης πόλης», τόνιζε στην Corriere della Sera ο Mr Τod΄s.

Τα λεγόμενα αυτά όπως ήταν λογικό δεν ήχησαν καθόλου καλά στα αυτιά των tifosi με αποτέλεσμα την περαιτέρω αύξηση της έντασης μεταξύ των δύο πλευρών η οποία εξερράγη με την επίσκεψη στο σπίτι του τεχνικού διευθυντή της ομάδας, Πανταλέο Κορβίνο.

Την ίδια ώρα καθημερινές ήταν οι αναφορές των εφημερίδων για το μέλλον των Μπερναρντέσκι, Κάλινιτς και Μπόρχα Βαλέρο δλδ. της αφρόκρεμας της ομάδας, με την πλειοψηφία των δημοσιευμάτων να τους στέλνει σε Γιουβέντους, Μίλαν και Ίντερ ανεβάζοντας ακόμα περισσότερο το θερμόμετρο της έντασης αφού η διοίκηση δεν είχε πάρει καμία επίσημη θέση έστω για να κατευνάσει τα πνεύματα.

Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια η σχέση της ιδιοκτησίας με τον κόσμο αντί να δυναμώνει, δείχνει να παίρνει εντελώς διαφορετικούς δρόμους. Από το διάσημο πλέον rosiconi (έκφραση αργκό, της καθομιλουμένης, και σημαίνει τον κακό ζηλιάρη, που θέλει ας πούμε να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα) που είχε ξεστομίσει το 2010 απευθυνόμενος προς τον κόσμο της ομάδας μέχρι και την προ διημέρου επίθεση του διάσημου σχεδιαστή μόδας, και γνωστού για τα βιολετί του αισθήματα, Ρομπέρτο Καβάλι, ο οποίος χαρακτήρισε την παρουσία των Ντέλα Βάλε στον σύλλογο ως ντροπή, τονίζοντας ότι απλά χρησιμοποιούν την ομάδα για να κλείσουν επικερδείς συμφωνίες για τις άλλες τους επιχειρήσεις.

Αλήθεια όμως η οικογένεια Ντέλα Βάλε αξίζει τόσο κράξιμο; Αν γυρίσουμε το χρόνο πίσω το Σεπτέμβριο του 2002 η Φιορεντίνα προσπαθούσε να αναγεννηθεί από τις στάχτες της. Το Ιούνιο του ίδιου έτους ο σύλλογος είχε πτωχεύσει μετά τα τεράστια χρέη που είχε αφήσει ο τότε ιδιοκτήτης Βιτόριο Τσέκι Γκόρι. Τότε εμφανίστηκε η οικογένεια Ντέλα Βάλε μετά το κάλεσμα του τότε Δημάρχου της Φλωρεντίας, Λεονάρντο Ντομενίτσι.

Οι ιδέες του Ντιέγκο Ντέλα Βάλε ήταν εξαρχής ξεκάθαρες. Η εταιρία θα πρέπει να βασιστεί στα δικά της έσοδα και να είναι αυτάρκης, καθώς και η δημιουργία ενός υπερσύγχρονου γηπέδου που θα άλλαζε την δυναμική του συλλόγου μια και καλή. Παράλληλα στόχος του ήταν μεγαλύτερο κομμάτι πίτας από τα τηλεοπτικά για τους μικρούς σε σχέση με τους μεγάλους και για τον λόγο αυτό ανέλαβε κι εκπρόσωπός τους με αποτέλεσμα να έρθει σε αντιπαράθεση με τον απόλυτο κυρίαρχο του ιταλικού ποδοσφαίρου, τον γκουρού της Γιουβέντους Λουτσιάνο Μότζι.

Κάπως έτσι, έφαγε και την πρώτη κρυάδα με το γνωστό σκάνδαλο Calciopolis όταν το 2005 στην πρώτη χρονιά επιστροφής των «βιόλα« στην Serie A βλέποντας τoυς διαιτητές να στοχεύουν στον υποβιβασμό της ομάδας δέχτηκε προτροπές να επικοινωνήσει με την επιτροπή διαιτησίας ζητώντας τον σεβασμό της Φιορεντίνα, της πόλης αλλά και των ίδιων. Τελικά η Φιορεντίνα απέφυγε τον υποβιβασμό, αλλά ένα χρόνο αργότερα μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου, παρότι θύμα η Φιορεντίνα αλλά και ο ίδιος ο DDV τιμωρήθηκαν με τον ίδιο να παραιτείται από την θέση του προέδρου.

Η πρώτη μάχη με την αλλαγή στο ποδόσφαιρο χάθηκε, για να έρθει και η δεύτερη κατραπακιά με την κατασκευή του νέου γηπέδου στο χώρο όπου βρισκόταν το κάστρο του γνωστού σόουμαν της Ιταλίας Σαλβατόρε Λιγκρέστι. Μάλιστα το 2008 η οικογένεια Ντέλα Βάλε παρουσίασε ένα πρότζεκτ που αφορούσε το γήπεδο, ενώ επένδυσε περίπου 50 εκατ. ευρώ φέρνοντας στο «Αρτέμιο Φράνκι» ποδοσφαιριστές όπως ο Τζιλαρντίνο.

Αλλά ούτε κι εδώ τα πράγματα πήγαν κατ' ευχήν του κυρίου Tod's. Το Νοέμβριο εκείνης της χρονιάς ξεκίνησε έναρξη διοικητική εξέταση για το αν είχε γίνει με νόμιμους όρους εκ μέρους του Δήμου η συμφωνία με τον Λιγκρέστι για την αγορά της έκτασης σε ένα σκάνδαλο που προκάλεσε την παραίτηση τόσο του Δημάρχου όσο και αρκετών δημοτικών συμβούλων του.

Κάπως έτσι το ταμείο βρέθηκε μείον και από τον Ιανουάριο του 2009 η Φιορεντίνα μπήκε στην διαδικασία να πουλάει τα πολυτιμότερα προϊόντα που είχε στην βιτρίνα της χωρίς να κάνει ανάλογες σπατάλες στο μεταγραφικό παζάρι. Το τέλος της εποχής Πραντέλι που συνδυάστηκε με δύο σεζόν καταστροφικές (κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει το επεισόδιο του τεχνικού Ντέλιο Ρόσι με τον Λιάγιτς ή την καταστροφική παρουσία του Σίνισα Μιχάιλοβιτς στην άκρη του πάγκου) έφερε οικονομικά την ομάδα σε μια κατάσταση όχι ιδανική.

Παρόλα αυτά το 2013 τα αδέρφια Ντέλα Βάλε έκαναν μια τελευταία προσπάθεια αναγέννησης του συλλόγου ανακοινώνοντας νέα πλάνα για την δημιουργία ιδιόκτητου γηπέδου, ενώ παράλληλα έκανα και την μεταγραφή του καλοκαιριού με την απόκτηση του Μάριο Γκόμες από την Μπάγερν Μονάχου έναντι 20 εκατ. ευρώ.

Η παρουσία του Γκόμες όμως αμαυρώθηκε με σοβαρούς τραυματισμούς που σε συνδυασμό με τους αντίστοιχους τραυματισμούς του άλλου μεγάλου αστεριού, Τζουζέπε Ρόσι, είχε ως συνέπεια η ομάδα να μην κάνει το βήμα παραπάνω. Καλά για το γήπεδο ούτε κουβέντα να γίνεται αφού μόλις το Μάρτιο του 2017 κατάφερε η Φιορεντίνα να παρουσιάσει τα σχέδια του νέου της γηπέδου με στόχο να αρχίσουν τα έργα στο δεύτερο μισό του 2019 και ορίζοντα κατασκευής το 2021. Ζήσε Μάι μου να φας τριφύλλι δηλαδή.

Ο κόσμος όμως έχει αλλάξει, τίποτα δεν είναι ίδιο όπως το 2002. Τα ποσά στο ποδόσφαιρο έχουν εκτοξευθεί σε αστρονομικό επίπεδο και στην Ιταλία με εξαίρεση την Γιουβέντους δύσκολα βρίσκεις ανοικτές πόρτες στο ποδόσφαιρο για να δουλέψεις. Κάπως έτσι και η ιστορία της Φιορεντίνα των αδερφών Ντέλα Βάλε μπορεί σύντομα να φτάνει στο τέλος της.

Και μπορεί ορισμένοι να ερμηνεύουν την ανακοίνωση πώλησης των μετοχών του κλαμπ εκ μέρους των ιδιοκτητών ως ένα παιχνίδι για να «κόψουν» αντιδράσεις για τη νέα χρονιά, αλλά κάποιες φορές ορισμένες ιστορίες είναι τόσο διδακτικές που είναι αδύνατον να φέρουν ξανά την Αναγέννηση ακόμα και στην ίδια την πόλη στην οποία συντελέστηκε η πνευματική άνοιξη και η αφύπνιση της ανθρώπινης φύσης από τα δεσμά της χειμερινής νάρκης.