Οι 100 καλύτεροι παίκτες όλων των εποχών (60-56)

60. Κέβιν Κίγκαν

Ο «Mighty Mouse» έγινε ο πρώτος Βρετανός που εκμεταλλεύτηκε τα εμπορικά του δικαιώματα. Στο γήπεδο βοήθησε την Λίβερπουλ του Σάνκλι τη δεκαετία του ’70 να κερδίσει τίτλους, μεταξύ των οποίων ένα πρωτάθλημα και ένα Κύπελλο UEFA. Υπό τις οδηγίες του Πέισλι ήταν που πήγε το παιχνίδι του ένα επίπεδο πιο πάνω, βοηθώντας την Λίβερπουλ να φτάσει στην κορυφή της Ευρώπης το 1977. Αποφάσισε να υπογράψει στο Αμβούργο στη συνέχεια για να «επεκτείνει τους ορίζοντές του». Κατέκτησε την Bundesliga και δύο Χρυσές Μπάλες σε τρία χρόνια.

59. Αντρές Ινιέστα

Η μοντέρνα εποχή μπορεί να μας έχει δώσει συναρπαστικούς ποδοσφαιριστές από τον Ινιέστα. Κανένας τους, όμως, δεν είχε τη δική του χάρη. Κατά κάποιον τρόπο στάθηκε άτυχος που έπαιξε σε κάποιες από τις καλύτερες ομάδες όλων των εποχών (Μπαρσελόνα, Ισπανία), καθώς έπεσε πάνω σε συμπαίκτες όπως ο Τσάβι και ο Μέσι. Το γκολ του στην παράταση του τελικού του Μουντιάλ του 2010 με την Ολλανδία είναι ίσως η μεγαλύτερη στιγμή του.

58. Αδόλφο Πεδερνέρα

Ήταν γρήγορος, είχε... δύο μαγικά πόδια, εκπληκτική τεχνική και ήταν από τους καλύτερους παίκτες της Ρίβερ Πλέιτ, που ονομάστηκε «La Maquina», «η Μηχανή». Από τους πρώτους παίκτες που μπορούσαν να παίξουν σε όλες τις θέσεις της επίθεσης, ήταν το είδωλο του Ντι Στέφανο, όπως είχε αποκαλύψει ο τελευταίος. Κέρδισε πέντε πρωταθλήματα, ενώ οδήγησε τους συμπαίκτες του σε απεργία, απαιτώντας καλύτερους μισθούς, πριν φύγει για αυτόν τον λόγο για την Κολομβία. Κέρδισε δύο φορές το Κόπα Αμέρικα με την Αργεντινή το 1941 και το 1945.

57. Καρλ Χάιντς Ρουμενίγκε

Ένας εξαιρετικός ντριμπλέρ που χρησιμοποιούσε εξίσου καλά και τα δύο του πόδια. Ήταν από τους πιο αποτελεσματικούς επιθετικούς στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Η άψογη συνεργασία του με τον Πολ Μπράιτνερ βοήθησε την Μπάγερν να κερδίσει ένα κάρο τρόπαια, ανάμεσα στα οποία και τα τρία συνεχόμενα Κύπελλα Πρωταθλητριών, ενώ κέρδισε με την Γερμανία το Euro το 1980.

56. Ντανιέλ Πασαρέλα

Θεωρείται ένας από τους καλύτερους κεντρικούς αμυντικούς όλων των εποχών. Και όχι άδικα. Ο Αργεντίνος ήταν τρομερός, δεν φοβόταν να κάνει τάκλιν και πάντα έπαιρνε τη σωστή θέση. Με δεδομένο το ύψος του το γεγονός ότι ήταν πολύ καλός στο ψηλό παιχνίδι αποτελεί παράδοξο. Πέτυχε 175 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις και μπορούσε εύκολα να ξεκινήσει μία επίθεση από την άμυνα. Ηγέτης σε όλα του, είχε το παρατσούκλι «ο μεγάλος αρχηγός». Δεν του έλειψαν ούτε οι τίτλοι, κατακτώντας έξι με την Ρίβερ Πλέιτ, πριν φύγει για την Ιταλία, όπου έπαιξε σε Φιορεντίνα και Ίντερ. Αρχηγός της Αργεντινής στο θρίαμβο του 1978 στο Μουντιάλ, στάθηκε άτυχος και έχασε εκείνο του 1986 λόγω τραυματισμού. Μπορεί να μην έπαιξε, αλλά ήταν στην αποστολή και πήρε το δεύτερό του μετάλλιο.