Ο Κόντε με τα 100 ευρώ...

Αν είσαι Γιουβεντίνος και μάλιστα από αυτούς που το καλοκαίρι του 2014 "κέρδισαν" τον χαρακτηρισμό «vedove di Conte», δηλαδή «χήρες του Κόντε», μάλλον κινδυνεύεις να ακουστείς σαν τον τύπο που τον παράτησε η γκόμενα... Μπορεί να είναι κι έτσι, δεν ξέρεις, αλλά σίγουρα πλέον μπορείς να δεις πιο καθαρά κάποια πράγματα. Τουλάχιστον πράγματα που τότε δεν σε ενοχλούσαν, γιατί όταν είσαι οπαδός και η ομάδα νικάει, ωραιοποιείς και αυτά που δεν σου αρέσουν. Τώρα βλέπεις τον Κόντε και σκέφτεσαι ότι θες να τον δεις να νικάει, αλλά θες να τον δεις να παίρνει και ένα καλό μάθημα. Ειδικά στο Champions League, με τους Ιταλούς να του υπενθυμίζουν συχνά-πυκνά ότι φέτος θα τον παρακολουθούν συνεχώς...

Ο λόγος που θα τον παρακολουθούν συνεχώς, είναι απλός: Το Champions League είναι η αιτία που ο Κόντε άφησε ή έχασε τόσο νωρίς την δουλειά των ονείρων του. Ο ντροπιαστικός αποκλεισμός της Γιούβε από τους ομίλους το 2013-14 και το αχαρακτήριστο που ακολούθησε με την Μπενφίκα στο Europa League, έφεραν τις πρώτες αμφιβολίες στο μυαλό του Αντρέα Ανιέλι. Πριν προλάβει να τις εκφράσει ο πρόεδρος, όμως, πρόλαβε ο προπονητής να το γυρίσει το σκηνικό, αφού κάπου εκεί πέταξε την ατάκα για τα «10 ευρώ στην τσέπη σε εστιατόριο των 100», η οποία έφερε και το τέλος. Και κάπως έτσι, δεν άνοιξε καμία συζήτηση για το αν ο Κόντε απέτυχε στην Ευρώπη, αλλά άνοιξε -και δεν έκλεινε ως τον τελικό του '15- αυτή για τη Γιουβέντους που δεν βοηθάει τον προπονητή.

Αυτό είναι ένα από τα στοιχεία που -σου αρέσουν ή όχι- αναγνωρίζεις στον Αντόνιο. Δεν ξέρεις αν είναι όλα προσχεδιασμένα, όπως με τον Μουρίνιο για παράδειγμα, αλλά ποτέ δεν πιάνεται απροετοίμαστος επικοινωνιακά. Ο Κόντε έφυγε από το Τορίνο με όλους τους ουδέτερους να παίρνουν το μέρος του, κατάφερε να πείσει τους Ιταλούς ότι ως ομοσπονδιακό προπονητή δεν τον βοηθούν οι συνάδελφοι του, οι οποίοι του συμπεριφέρθηκαν ακριβώς όπως συμπεριφερόταν ο ίδιος στον Τσέζαρε Πραντέλι, έχει ήδη αρχίσει να προκαλεί σε όλους την εντύπωση ότι είναι έτοιμος να κάνει την Τσέλσι κυρίαρχη παντού αλλά, ξανά, δεν τον βοηθάει η διοίκηση.

Οχι ότι δεν μπορεί να το κάνει. Τέτοια εποχή πριν ένα χρόνο, ήθελες δεν ήθελες άκουγες καθημερινά αναλύσεις και αναλύσεις για το ποιος θα πάρει το πρωτάθλημα στην Αγγλία. Ο Ζοσέ ή ο Πεπ; Ο Πεπ ή ο Ζοσέ; Ενας από τους Ζοσέ-Πεπ ή ένας από τους Πεπ-Ζοσέ; Λογικά ο Ζοσέ, αν όχι ο Πεπ. Ή ο Πεπ, αν όχι ο Ζοσέ. Τελικά το πήρε για πλάκα ο Κόντε και το έκλεισε το θέμα. Και το πήρε παίζοντας με τρεις πίσω. Οπως έπαιζε και στους Μπιανκονέρι και κατηγορήθηκε ότι κάτι τέτοιο είναι αναχρονιστικό. Τότε. Τώρα που βλέπουμε ακόμη και τον Πεπ, για παράδειγμα, να παίζει με τρεις πίσω, φυσικά δεν είναι αναχρονιστικό. Κάτι τέτοια σε κάνουν να τον γουστάρεις τον Κόντε. Οπως φυσικά και το γεγονός ότι ταυτίζεται 100% με την ομάδα που προπονεί. Ακόμη κι αν δεν ήταν Γιουβεντίνος από μικρός, στην τριετία του στο Τορίνο θα συμπεριφερόταν με τον ίδιο τρόπο σε κάθε ματς.

Γι' αυτό, ειδικά αν υποστηρίζετε την ίδια ομάδα, δεν σου αρέσει να τον βλέπεις να σου υπενθυμίζει ότι πρώτα είναι Κόντε και μετά οτιδήποτε. Βασικά, για να τεθεί πιο σωστά, δεν σου αρέσει να τον βλέπεις να προσπαθεί πάντα, εκ των προτέρων, να αθωώσει τον εαυτό του από οποιαδήποτε ευθύνη. Από τον Ιούνιο μέχρι και τον Αύγουστο, στα ιταλικά sites υπήρξαν κάμποσα άρθρα για τους προβληματισμούς του Κόντε, για την δυσαρέσκεια του για τις κινήσεις της διοίκησης, για το γεγονός ότι θέλει περισσότερα λεφτά διαθέσιμα, για οτιδήποτε. Το πρώτο του καλοκαίρι ως πρωταθλητής Αγγλίας, ο Κόντε -αν πιστέψουμε τους φίλους του Ιταλούς δημοσιογράφους- το πέρασε μέσα στην γκρίνια για την διοίκηση. Θα μπορούσε, βέβαια, να γκρινιάξει λίγο και για το γεγονός ότι οι Μάτιτς και Λουκάκου προτίμησαν άλλον προπονητή και όχι αυτόν, ή για το γεγονός ότι με τους χειρισμούς του η Τσέλσι... χαντακώθηκε στο θέμα Ντιέγκο Κόστα, αλλά αυτά μάλλον δεν χρειάζεται να τα σκέφτεται.

Οπως δεν χρειάζεται να σκεφτεί πολύ κανείς, πώς θα αντιδρούσε ο Κόντε αν έβλεπε τον Μπέπε Μαρότα να του φέρνει τον... Ντρινκγουότερ για το κέντρο. Στην κλίμακα Κόντε, αυτή με τα 10ευρα και τα 100ευρα, ο Ντρινκγουότερ πόσο κοστίζει; Ή ο Ρούντιγκερ; Ή ο (καλός) Τζαπακόστα; Ή ο Μπατσουαγί που αποκτήθηκε πέρυσι; Ή ο τίμιος Γιορέντε, ο οποίος δεν του έκανε το '14 αλλά του έκανε το '17; Αν το σκεφτείς έτσι, όμως, δίνεις πόντο στη Γιουβέντους και δεν χρειάζεται. Οι Τορινέζοι, άλλωστε, προχώρησαν και προχώρησαν σωστά, τόσο αγωνιστικά όσο και οικονομικά, όπως δείχνουν τα αποτελέσματα της τελευταίας τριετίας. Το θέμα είναι ότι τώρα θα πρέπει να αποδείξει και ο Κόντε ότι προχωράει, ότι είχε δίκιο (όχι απόλυτο) να έχει παράπονα από τη Γιούβε. Και αυτό θα πρέπει να το αποδείξει μέσω του Champions League.

Το καλοκαίρι του '14 ο Κόντε βιαζόταν για να κατακτήσει την κορυφαία διοργάνωση και γι' αυτό αποφάσισε να "χωρίσει" με την ομάδα που αγαπάει. Επειτα από όσα έκανε ο Μασιμιλιάνο Αλέγκρι σε αυτά τα τρία χρόνια, όλη η πίεση είναι πλέον στην πλευρά του Αντόνιο. Οποιος θέλει να δει τους Γιουβεντίνους να... αφανίζονται μαζικά, ας ευχηθεί στο τέλος της σεζόν η Τσέλσι να πανηγυρίζει την κατάκτηση του Champions League. Δεν θα υπάρχει μεγαλύτερο τρολάρισμα για τους απανταχού Μπιανκονέρι. Οπως δεν θα υπάρχει και μεγαλύτερη εγγύηση ότι ο Κόντε μια μέρα θα πάρει πολλά λεφτά από το Μιλάνο, είτε από την Ροσονέρα είτε από την Νερατζούρα πλευρά, για να οριστικοποιηθεί αυτό που ήδη φαίνεται: Γιουβέντους και Αντόνιο Κόντε, αργά ή γρήγορα, θα γίνουν αντίπαλοι. Απλά, είναι αρκετά προσεκτικές και οι δύο πλευρές προς το παρόν, ως προς το να μην δώσουν οποιοδήποτε πάτημα η μία στην άλλη.

Μέχρι να γίνει αυτό, επομένως, μπορείς να χαίρεσαι βλέποντας τον Κόντε να νικάει τους άλλους στο πρωτάθλημα, αλλά μάλλον θα χαρείς -γιατί η συνεχή γκρίνια σε κουράζει τελικά- αν πάρει κι ένα καλό μάθημα από τον Αμπράμοβιτς. Είτε έτσι είτε αλλιώς, δηλαδή, σε απασχολεί τι θα κάνει ο Αντόνιο φέτος. Μάλλον επειδή κάνεις σαν τον τύπο που τον παράτησε η γκόμενα...