Από τον Σάκι, στον Μουρίνιο

Η πιο συνηθισμένη πορεία των ποδοσφαιριστών, μετά την ολοκλήρωση της καριέρας τους στα γήπεδα, είναι να ακολουθήσουν τα βήματα της προπονητικής. Πολλοί σπουδαίοι αστέρες της μπάλας έχουν την ίδια λάμψη και στους πάγκους (π.χ. Ζιντάν), ενώ κάποιοι άλλοι «γκρέμισαν» το μύθο τους (π.χ. Μαραντόνα). Ωστόσο, υπάρχουν και οι περιπτώσεις αυτών, που ως ποδοσφαιριστές ήταν «άμπαλοι», όμως κατάφεραν να γίνουν κορυφαίοι προπονητές.

Αρίγκο Σάκι
Ποτέ του δεν έπαιξε επαγγελματικά ποδόσφαιρο, με τη μόνιμη δουλειά του να είναι πωλητής παπουτσιών. Οι ποδοσφαιρικές του ικανότητες ήταν τόσο περιορισμένες, που δεν μπορούσε να βρει θέση ούτε στην ενδεκάδα της ερασιτεχνικής Μπαράκα Λούγκο. Έτσι, στα 26 του ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της, όπου είχε ποδοσφαιριστές πολύ μεγαλύτερους σε ηλικία από εκείνον. Σιγά-σιγά άρχισε να ανεβαίνει επίπεδο προπονητικά, με τις επιτυχίες του στις ομάδες νέων της Τσεζένα και της Φιορεντίνα, να κινούν το ενδιαφέρον της Πάρμα. Οι «τζιαλομπλού» τον απέκτησαν και μέσα σε δύο χρόνια τους οδήγησε από την τρίτη κατηγορία, στη Serie A. Μια νίκη επί της Μίλαν, μέσα σε εκείνο το διάστημα, ήταν το «διαβατήριο» για τον Αρίγκο Σάκι. Ο Μπερλουσκόνι τον απέκτησε, με τον Ιταλό προπονητή να γράφει στη συνέχεια τη δική του ιστορία στο ιταλικό ποδόσφαιρο, παρά το γεγονός πως την μπάλα δεν... την έβρισκε. Άλλωστε, όπως είχε πει και ο ίδιος «δεν ήξερα ότι για να γίνεις αναβάτης, θα πρέπει πρώτα να είσαι άλογο».

Σερ Άλεξ Φέργκιουσον
Στην καριέρα του ως ποδοσφαιριστής αγωνιζόταν στη θέση του επιθετικού. Στα 16 του ξεκίνησε στην ερασιτεχνική Κουίνς Παρκ και τρία χρόνια μετά μετακινήθηκε στην Σεντ Τζόνστον. Το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο το υπέγραψε το 1964, σε ηλικία 23 ετών, με την Ντανφέρμλιν. Οι εμφανίσεις και τα γκολ του κίνησαν το ενδιαφέρον της Ρέιντζερς, η οποία τον έκανε δικό της το 1967. Στην Γλασκώβη έμεινε για δύο χρόνια, πριν φύγει για την Φάλκιρκ και τελειώσει την καριέρα του στην Αϊρ Γιουνάιτεντ, το 1974. Στη συνέχεια ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα και μετά από δύο τετραετίες σε Σεντ Μίρεν και Αμπερντίν, πήγε στο Μάντσεστερ, κάνοντας τη δική του δυναστεία με την Γιουνάιτεντ.

Λουίς Φαν Χααλ
Ένας από τους «θρύλους» του Άγιαξ στους πάγκους δεν κατόρθωσε ποτέ να παίξει στην πρώτη ομάδα του «Αίαντα». Στα 20 του, στις αρχές της δεκαετίας του ’70, πήγε στη δεύτερη ομάδα του συλλόγου, όμως δεν αγωνίστηκε ποτέ πλάι στους Κρόιφ και Νέσκενς, που εκείνη την εποχή δέσποζαν στον Άγιαξ. Από το 1973 έως το 1977 αγωνίστηκε στο Βέλγιο με την Άντβερπ και στη συνέχεια επέστρεψε στην Ολλανδία, για λογαριασμό της Τέλσταρ. Την οκταετία 1978-1986 αγωνίστηκε στην Σπάρτα Ρότερνταμ, ολοκληρώνοντας την καριέρα του στην Άλκμααρ. Εκεί, ξεκίνησε ως βοηθός την προπονητική του καριέρα και αργότερα πήρε την ίδια θέση στον Άγιαξ. Το 1991 έγινε πρώτος προπονητής στον «Αίαντα» και από ‘κει ξεκίνησαν όλα.

Αρσέν Βενγκέρ
Στα παιδικά του χρόνια ήταν πάντοτε μεταξύ του σχολείου και του ποδοσφαίρου. Το πτυχίο του στα οικονομικά το πήρε, όμως δεν κατάφερε ποτέ να αγωνιστεί σε υψηλό επίπεδο. Τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα τα έκανε στην ερασιτεχνική Ντούτλενχαϊμ, με την οποία μονιμοποιήθηκε στο κέντρο της άμυνας. Στη συνέχεια πήγε στην Μουζίκ (Γ’ κατηγορία) και από ‘κει στην Μιλούζ (Β’ κατηγορία). Μετά από ένα διάλειμμα στην ερασιτεχνική Βομπάν, ο Βενγκέρ υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο με την Στρασμπούργκ το 1978, σε ηλικία 29 ετών. Κέρδισε το πρωτάθλημα Γαλλίας, όχι όμως και την εμπιστοσύνη των προπονητών του. Το 1981 «κρέμασε» τα παπούτσια του και στη συνέχεια ανέλαβε βοηθός προπονητή στην ομάδα των Καννών. Το 1987 Μονακό, το 1996 Άρσεναλ και από τότε όλα τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Ζοσέ Μουρίνιο
Από μικρός φαινόταν πως η έφεσή του στο ποδόσφαιρο δεν ήταν αγωνιστική. Αν και εντάχθηκε μικρός στις ακαδημίες της Μπελενένσες και στη συνέχεια αγωνίστηκε σε Ρίο Άβε (ήταν προπονητής ο πατέρας του), ξανά Μπελενένσες, Σεσίμπρα και Ιντούστρια, ο Μουρίνιο αποχώρησε από τους αγωνιστικούς χώρους μόλις στα 24 του. Πήγε στο αθλητικό πανεπιστήμιο της Λισαβόνας και ταυτόχρονα παρακολουθούσε προπονήσεις συλλόγων από την Αγγλία και την Σκωτία. Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του στους πάγκους στην ομάδα νέων της Βιτόρια Σετούμπαλ, στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Η πρόταση-πρόκληση για εκείνον ήρθε το 1992, όταν πήγε ως μεταφραστής του Μπόμπι Ρόμπσον στην Σπόρτινγκ Λισαβόνας. Έτσι, ξεκίνησαν όλα. Ο Πορτογάλος πήγε μαζί με τον Ρόμπσον σε Πόρτο και Μπαρτσελόνα (έμεινε στο Καμπ Νου και με Φαν Χααλ) πριν στη συνέχεια ανοίξει τα φτερά του και γίνει... Special One.