Από τα «αλώνια», στα σαλόνια του τίτλου

Το Αννόβερο «τρελαίνει» κόσμο φέτος στην Γερμανία. Μετά τις τέσσερις πρώτες αγωνιστικές στην Μπουντεσλίγκα, φιγουράρει στην πρώτη θέση της βαθμολογίας, με τρεις νίκες και μία ισοπαλία. Για τίτλος ούτε λόγος, αφού το «μεγαθήριο» Μπάγερν καραδοκεί, όμως ποιος μπορεί να απαγορεύσει τα όνειρα στην ομάδα, που μόλις φέτος επέστρεψε στα «μεγάλα σαλόνια»; Άλλωστε, υπάρχουν παραδείγματα άλλων ομάδων, που στην επιστροφή τους στην πρώτη κατηγορία, κατάφεραν αμέσως να κατακτήσουν το πρωτάθλημα.

Τότεναμ (1950-51)
Τελευταία φορά που η ομάδα είχε αγωνιστεί στην πρώτη κατηγορία της Αγγλίας ήταν πριν το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, με τους «πετεινούς» να έχουν μόνιμη παρουσία στη δεύτερη κατηγορία. Το 1949 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Τότεναμ ο Άρθουρ Ρόου, ο οποίος εφάρμοσε τότε ένα πρωτόγνωρο στυλ ποδοσφαίρου, το γνωστό μας πλέον «ένα-δύο». Υπό τις οδηγίες του, οι Λονδρέζοι ανέβηκαν αμέσως στην πρώτη κατηγορία και μάλιστα στην επιστροφή τους στα «μεγάλα σαλόνια» κατάφεραν να κατακτήσουν το πρωτάθλημα, το οποίο ήταν και το πρώτο στην ιστορία τους.

Σεντ Ετιέν (1963-64)
Μπορεί να έχει να πανηγυρίσει πρωτάθλημα 36 ολόκληρα χρόνια (τελευταίο το 1981) όμως πρόκειται για την πολυνίκη στο γαλλικό ποδόσφαιρο, με δέκα κατακτήσεις. Ο δεύτερος κατά σειρά τίτλος εξ’ αυτών ήρθε το 1964 και ενώ η ομάδα προερχόταν από ένα ισχυρό σοκ. Δύο χρόνια νωρίτερα, η Σεντ Ετιέν έκανε δικό της το Κύπελλο Γαλλίας, όμως ταυτόχρονα τερμάτιζε στη 17η θέση του πρωταθλήματος και γνώριζε τον υποβιβασμό. Στη δεύτερη κατηγορία έμεινε ελάχιστα, κερδίζοντας άμεσα την άνοδο για τα «μεγάλα σαλόνια». Στην επιστροφή της, τη σεζόν 1963-64, καθοδηγούμενη από τον εκπληκτικό Αντρέ Γκι, που σημείωσε 28 τέρματα, έφτασε στην κατάκτηση του τίτλου, ανοίγοντας το δρόμο για τη «δυναστεία» της την επόμενη δεκαετία, όταν και πανηγύρισε επτά ακόμα πρωταθλήματα.

Νότιγχαμ Φόρεστ (1977-78)
Όταν αναλάμβανε την τεχνική ηγεσία της ομάδας ο Μπράιαν Κλαφ, τον Ιανουάριο του 1975, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τι θα επακολουθούσε. Στην πρώτη του ολοκληρωμένη σεζόν (1975-76) στον πάγκο, η Νότιγχαμ τερμάτισε στην όγδοη θέση της δεύτερης κατηγορίας, με την άνοδο στα «μεγάλα σαλόνια» να έρχεται την αμέσως επόμενη χρονιά (1977). Ωστόσο, αυτό που έγινε την επόμενη τριετία δεν είχε προηγούμενο. Η Νότιγχαμ Φόρεστ αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Αγγλίας τη σεζόν 1977-78, αμέσως μετά την άνοδό της στην πρώτη κατηγορία δηλαδή, με επτά βαθμούς διαφορά από τη δεύτερη Λίβερπουλ. Αυτό μπορεί να είναι μέχρι σήμερα το μοναδικό πρωτάθλημα στην ιστορία της, όμως με τον Κλαφ στο τιμόνι, κατέκτησε δύο συνεχόμενες φορές το Κύπελλο Πρωταθλητριών (1979, 1980).

Μονακό (1977-78)
Ο Λουσιέν Λεντούκ ήταν ο προπονητής που είχε οδηγήσει την Μονακό στο πρώτο πρωτάθλημα της ιστορίας της το 1961 και στο δεύτερο, δύο χρόνια μετά. Στη συνέχεια αποχώρησε, όμως όταν ανέλαβε πρόεδρος ο Ζαν-Λουί Καμπορά, το 1975, τον έφερε πίσω στο πριγκιπάτο. Εκείνη τη σεζόν (1975-76), η ομάδα έπεσε στη δεύτερη κατηγορία, όμως αμέσως κέρδισε και πάλι την άνοδό της στα «μεγάλα σαλόνια». Μάλιστα, όχι μόνο επέστρεψε στην πρώτη κατηγορία, αλλά τη σεζόν 1977-78, ο Λεντούκ την οδήγησε στην κατάκτηση ενός ακόμη πρωταθλήματος. Το τρίτο για τον ίδιο με την Μονακό, αλλά και το τρίτο στην ιστορία του συλλόγου.

Καϊζερσλάουτερν (1997-98)
Το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό του θαύμα το είχε κάνει με την Ελλάδα στο Euro 2004. Ωστόσο, ο Ότο Ρεχάγκελ είχε καταφέρει κάτι απίστευτο στη χώρα του, λίγα χρόνια νωρίτερα. Το καλοκαίρι του 1996 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Καϊσερσλάουτερν, η οποία μόλις είχε υποβιβαστεί για πρώτη φορά στην ιστορία της στη δεύτερη κατηγορία. Ο «Όθωνας» κατάφερε αμέσως να την ανεβάσει στην Μπουντεσλίγκα, όμως το «θαύμα» έγινε με την επιστροφή της ομάδας στην Μπουντεσλίγκα. Με παίκτες στο ρόστερ της, όπως ο νεαρός – τότε – Μίκαελ Μπάλακ, αλλά και ο παγκόσμιος πρωταθλητής Αντρέας Μπρέμε, η Καϊζερσλάουτερν έκοψε πρώτη το νήμα και έγινε η πρώτη ομάδα στην ιστορία της Μπουντεσλίγκα, που κατέκτησε τον τίτλο, αμέσως μετά την επιστροφή της από τη δεύτερη κατηγορία.