Η Βέλες και το Campeonato Economico εν μέσω κρίσης

Την δεκαετία του 90' στην Αργεντινή η ομάδα που κυριαρχούσε δεν ήταν η Μπόκα Τζούνιορς, ούτε η Ρίβερ Πλέιτ, αλλά ούτε καν κάποια από τις άλλες ομάδες θρύλους της χώρας. Η ομάδα που ήταν η απόλυτη πρωταγωνίστρια και κατακτούσε τον έναν τίτλο πίσω από τον άλλο ήταν μια ομάδα προερχόμενη από την γειτονιά Λινίερς του Μπουένος Άιρες, η Βέλες Σάρσφιλντ.

Η ομάδα αυτή με προπονητή τον σπουδαίο Κάρλος Μπιάνκι και ποδοσφαιριστές όπως οι Χοσέ Λουίς Τσιλαβέρτ, Τρότα, Μπασουάλδο, Μπασέδας, Καρντόσο, Καμπς (άλλοτε ΠΑΟΚ) και Άσαντ αναδείχτηκε τέσσερις φορές πρωταθλήτρια Αργεντινής (1993, 1995, 1996, 1998), αλλά και το Κόπα Λίμπερταδόρες (1994), Σουπερκόπα Σουνταμερικάνα (1996), Ρεκόπα (1997), αλλά κυρίως το Διηπειρωτικό κόντρα στην Μίλαν του Καπέλο και των Μπαρέζι, Μαλντίνι, Σαβίσεβιτς και Μπόμπαν.

Το σημαντικότερο όμως που είχε πετύχει ήταν να γίνει ο «ενοχλητικός» γείτονας των πέντε μεγάλων της πρωτεύουσας, αλλά κυρίως των Μπόκα και Ρίβερ, αποκτώντας την πολυτέλεια να αρνείται πλουσιοπάροχες προτάσεις για τους ποδοσφαιριστές της. Η λέξη πρεστίζ είχε συνδεθεί με την Βέλες η οποία είχε την δυνατότητα να λέει όχι στα εκατομμύρια της Μπόκα και της Ρίβερ σε προτάσεις για τα αστέρια της.

Κι ενώ το μέλλον της ομάδας του Σάρσφιλντ προμηνυόταν σπουδαίο, ήρθε ένα συνταρακτικό γεγονός που θα έφερνε στο χείλος του γκρεμού όχι μόνο την Βέλες αλλά ολόκληρη την χώρα. Η Αργεντινή, μία από τις πιο πλούσιες οικονομίες του πλανήτη -πριν από μερικές δεκαετίες-, τον Δεκέμβριο του 2001 κάνει, σε όλα τα επίπεδα, τη μεγάλη βουτιά προς το κενό της πτώχευσης.

Το χρέος της χώρας αυξήθηκε ραγδαία τη δεκαετία του ’90 και μαζί με τη διαφθορά της κυβέρνησης η χώρα οδηγήθηκε σε μια κατάσταση που η κυβέρνηση δεν μπορούσε να ελέγξει. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την ισχυρότατη ύφεση, η οποία «έπληξε» την Αργεντινή μεταξύ των ετών 1998 – 1999, με αποτέλεσμα να διαλυθεί η κοινωνική συνοχή και να υπάρξει κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος (2001-02).

Στην αυγή της κρίσης η Βέλες ήταν στα καλύτερα της και μόλις είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα καθοδηγούμενη από τον Μαρσέλο Μπιέλσα (1998). Ήταν τότε, που ο νυν πρόεδρος της ομάδας, και ιστορικός ηγέτης της «Fortin» Ραούλ Γκάμες, έκανε λόγο για το Campeonato Económico (το πρωτάθλημα οικονομίας). Ο Γκάμες ο οποίος, δικαίως, θεωρείται ο πιο σημαντικός πρόεδρος στην ιστορία της, έχοντας θητεύσει τρεις φορές από την θέση αυτή, είχε την οξυδέρκεια και την αντίληψη να δει ότι το μέλλον δεν ήταν η ασύστολη σπατάλη χρημάτων με τα μεγάλα συμβόλαια αλλά η επιστροφή στις ρίζες και στις ακαδημίες με στόχο την ανάδειξη ποδοσφαιριστών που θα δημιουργήσουν νέες συνθήκες πρωταθλητισμού.

«Έπρεπε να μειώνουμε το ετήσιο κόσμος και να δώσουμε προτεραιότητα σε αυτό που θα αποτελούσε την μελλοντική κληρονομιά του συλλόγου με τις όποιες επιπτώσεις θα υπάρξουν για το παρόν της ομάδας», δήλωνε ο Γκάμες όταν ξεκίνησε το project Campeonato Económico. Και η δικαίωση δεν άργησε να έρθει τόσο για τον Γκάμες όσο και για την διοίκησή του. Εν έτη 2005, στην δεύτερη θητεία του στον προεδρικό θώκο, είδε την Βέλες να κατακτά το πρωτάθλημα Clausura με τους εννιά από τους έντεκα της βασικής ενδεκάδας να βγαίνουν από τις ακαδημίες του συλλόγου (μόνο ο τερματοφύλακας Σέσα και ο κεντρικός αμυντικός Φουέντες είχαν ξεκινήσει αλλού την καριέρα τους), με μέσο όρο ηλικίας τα 25 έτη.

Το 2006 όμως ο Γκάμες χάνει τις εκλογές και οι διάδοχοί του κάνουν το ένα λάθος πίσω από το άλλο. Υποσχόμενοι την κατάκτηση τίτλων με κάθε κόστος, οι Άλβαρο Μπαλεστρίνι, Φερνάντο Ραφαϊνι και Μίγκελ Καλέγιο, οι τρεις κατά σειρά πρόεδροι της Βέλες μέχρι το τέλος του 2014 γεμίζουν την τροπαιοθήκη (2009 Clausura, 2011 Clausura, 2012 Inicial, 2013 Superfinal, 2014 Supercopa Argentina). Παράλληλα όμως διογκώνουν και το χρέος το οποίο φτάνει σε δυσθεώρητα ύψη.

Το Campeonato Economico μπαίνει στο ντουλάπι και αντί αυτού την πόρτα του Χοσέ Αλμαφιτάνι περνάνε παίκτες όπως οι Φερνάντο Γκάγο, Σαντιάγο Σίλβα, Φεντερίκο Ινσούα, Αουγκούστο Φερνάντες, Λούκας Πράτο, οι οποίοι για να πεισθούν υπογράφουν συμβόλαια που δεν μπορεί να αντέξει το ταμείο της «Fortin». Την ίδια ώρα σταματάει η παραγωγική διαδικασία από τις ακαδημίες, αφού με εξαίρεση τον Οταμέντι δεν βγαίνει άλλος ποδοσφαιριστής για να πλαισιώσει την πρώτη ομάδα.

​

«Η θητεία του Καλέγιο ήταν η χειρότερη του συλλόγου, ανεξαρτήτου των πρωταθλημάτων που κατέκτησε η ομάδα. Ο Καλέγιο εγκατέλειψε το απόλυτα πετυχημένο μοντέλο με την προώθηση νέων παικτών και το μόνο που τον απασχολούσε ήταν πως θα κάνει μεταγραφές των οποίων τα συμβόλαια η ομάδα δεν μπορούσε να καλύψει. Τα χρέη διπλασιάστηκαν φτάνοντας τα 200 εκατ. πέσος. Το άσχημο ήταν ότι η ομάδα βρισκόταν σε άσχημη βαθμολογική θέση όταν ανέλαβε για τρίτη φορά ο Γκάμες στο τέλος του 2014, με αποτέλεσμα την επόμενη σεζόν να ακολουθήσει την ίδια πολιτική για να βελτιώσει τον γενικό όρο της ομάδας στην ειδική βαθμολογία», ανέφερε σε άρθρο του το mentalmentevelez.com, η σημαντικότερη ειδησεογραφική ιστοσελίδα για την Βέλες.

Ο Καλέγιο πάντως, έχει άλλη άποψη: «Ο κόσμος συνεχίζει και με χαιρετάει στον δρόμο. Υπό την διοίκησή μου κατακτήσαμε πέντε τίτλους. Η τωρινή διοίκηση μιλάει για ένα πρωτάθλημα οικονομίας, αλλά ήταν η ίδια που έφερε νέο προπονητή και 14 καινούργιους ποδοσφαιριστές το 2015».

Η ανάγκη για ένα νέο Campeonato Economico ήταν πλέον μονόδρομος. Και ο καλύτερος άνθρωπος για να το κάνει δεν ήταν άλλος από τον Ραούλ Γκάμες. «Μπορεί να πει κανείς ότι αυτή την στιγμή διανύουμε το Campeonato Economico 2, αν και οι εποχές είναι διαφορετικές από τότε που χρησιμοποίησα την έκφραση. Το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει σε σχέση με την προηγούμενη δεκαετία και τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα. Αυτό όμως δεν θα μας εμποδίσει να μειώσουμε το χρέος», δήλωνε το Σεπτέμβριο του 2016 στη La Nacion ο 73χρονος πλέον Γκάμες.

Raúl Gámez: "Fue muy malo el año futbolístico de #Vélez". #asamblea pic.twitter.com/Ky1VBsAHGY

— laVazulada.com (@laVazulada) 24 Αυγούστου 2017

Στο πλαίσιο αυτό, το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς παραχωρήθηκε ο Τολέδο σε γνωστό γραφείο εκπροσώπησης παικτών έναντι 6 εκατ. ευρώ και 15% ποσοστό μεταπώλησης. Παράλληλα, τα ταμεία ενισχύθηκαν με τα ποσοστά που είχε η ομάδα από τις μεταγραφές των Οταμέντι σε Μάντσεστερ Σίτι και Αουγκούστο Φερνάντες σε Ατλέτικο Μαδρίτης.

Την ίδια ώρα συμφωνήθηκε η παραχώρηση του γηπέδου «Χοσέ Αλμαφιτάνι» για την διεξαγωγή συναυλιών, αλλά και αγώνων ράγκμπι, ενώ υπήρξε και συμφωνία με την ομοσπονδία για την αποπληρωμή των χρεών σε βάθος χρόνου.

Μπορεί οι εποχές που η ομάδα προκαλούσε τον τρόμο σε όλα τα γήπεδα της Αργεντινής να έχει περάσει ανεπιστρεπτί, αφού πλέον ο στόχος μέσα στον αγωνιστικό χώρο είναι η βελτίωση της θέσης της στην ειδική βαθμολογία και η μη εμπλοκή της σε μάχες παραμονής, αλλά αυτό που δεν αλλάζει είναι ότι μπαίνουν οι βάσεις για ένα νέο success story στον σύλλογο με την σφραγίδα ξανά του θρυλικού προέδρου.