Πρωταθλητές στην πόρτα της εξόδου

Ούντο Λάτεκ, Φέλιξ Μάγκατ, Λουίς Φαν Χααλ και τώρα… Κάρλο Αντσελότι. Ο Ιταλός τεχνικός συμπλήρωσε το «καρέ» των προπονητών, που μετά από μία πετυχημένη σεζόν με την Μπάγερν, την οποία οδήγησαν στην κατάκτηση της Μπουντεσλίγκα, βρέθηκαν στην πόρτα της εξόδου. Αντίστοιχες περιπτώσεις, πολλές, αφού συνήθως οι προπονητές είναι οι πρώτοι που πληρώνουν το «μάρμαρο» της αποτυχίας, ακόμη κι αν λίγο νωρίτερα είχαν οδηγήσει την ομάδα τους στην επιτυχία, όπως αυτή της κατάκτησης του πρωταθλήματος.

Βιθέντε Ντε Μπόσκε (Ρεάλ Μαδρίτης)
Την τετραετία 1999-2003, που ήταν στο Σαντιάγο Μπερναμπέου, η «βασίλισσα» κατέκτησε υπό τις οδηγίες του δύο Τσάμπιονς Λιγκ, δύο πρωταθλήματα Ισπανίας, ένα διηπειρωτικό και ένα ευρωπαϊκό σούπερ καπ. Το τελευταίο του πρωτάθλημα ήταν το 2003 και λίγες μέρες μετά την κατάκτησή του, η διοίκηση της Ρεάλ αποφάσισε εντελώς ξαφνικά να μην του ανανεώσει το συμβόλαιο. Μάλιστα, του προτάθηκε να αναλάβει τεχνικός διευθυντής του συλλόγου, σε μία πρόταση που ουσιαστικά του έδειχνε την πόρτα της εξόδου. Ο Ντελ Μπόσκε είπε φυσικά «όχι», με τον Φλορεντίνο Πέρεθ να πορεύεται στη συνέχεια με άλλους, πιο «λαμπερούς» προπονητές. Ο low profile χαρακτήρας του Ισπανού τεχνικού δεν... ταίριαζε με την λάμψη των galacticos και αυτός ήταν ο πραγματικός λόγος της απομάκρυνσής του. Μόνο που από τη φυγή του και μετά, η «βασίλισσα» άργησε να ξαναφτάσει στην κορυφή.

Φάμπιο Καπέλο (Ρεάλ Μαδρίτης)
Μετά την αποχώρηση του Βιθέντε Ντελ Μπόσκε από το Μπερναμπέου, το 2003, η Ρεάλ Μαδρίτης είδε τις τρεις επόμενες σεζόν την πλάτη της Βαλένθια (2004) και της Μπαρτσελόνα (2005, 2006), ενώ δεν κατάφερε να προκριθεί ούτε στα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Έτσι, στράφηκε στη λύση του Φάμπιο Καπέλο, ο οποίος επέστρεφε στην ομάδα, μετά από εννέα χρόνια. Ο Ιταλός τεχνικός ήταν άκρως αποτελεσματικός εντός συνόρων, αφού τη σεζόν 2006-07 κατάφερε να οδηγήσει τη «βασίλισσα» στην κατάκτηση του 30ου πρωταθλήματος στην ιστορία της. Ωστόσο, δέκα μέρες μετά τη φιέστα, απομακρύνθηκε από την τεχνική ηγεσία του συλλόγου, καθώς η διοίκηση έκρινε πως υπό τις οδηγίες του, η ομάδα έπαιζε... βαρετά και αμυντικά. Κάτι που, για μία ακόμη φορά, δεν ταίριαζε στο προφίλ των galacticos.

Μπερντ Σούστερ (Ρεάλ Μαδρίτης)
Ο διάδοχος του Φάμπιο Καπέλο στην τεχνική ηγεσία της «βασίλισσας» ήταν ο Γερμανός προπονητής. Υπό τις οδηγίες του, η Ρεάλ Μαδρίτης επέστρεψε στο στυλ παιχνιδιού, που επιθυμούσε η διοίκησή, δηλαδή γρήγορο και επιθετικό ποδόσφαιρο. Οι Μαδριλένοι έφτασαν άνετα στην κατάκτηση του τίτλου το 2008, οκτώ πόντους μπροστά από τη δεύτερη Βιγιαρεάλ και 18 (!) πάνω από την Μπαρτσελόνα. Την επόμενη σεζόν, όμως, η Ρεάλ τα βρήκε «σκούρα» και η ήττα από την Σεβίλλη (3-4) τη 14η αγωνιστική αποτέλεσε την αρχή του τέλους για τον Γερμανό. Ο ίδιος δήλωσε ότι «με αυτή την εικόνα η Ρεάλ δεν έχει καμία τύχη στο επόμενο ντέρμπι με την Μπαρτσελόνα», με αποτέλεσμα να βρεθεί στην έξοδο από το Σαντιάγο Μπερναμπέου.

Ρομπέρτο Μαντσίνι (Ίντερ)
Η πρώτη του θητεία στους «νερατζούρι» ήταν την τετραετία 2004-2008, ένα διάστημα στο οποίο πανηγύρισε τρία πρωταθλήματα. Ωστόσο, η αδυναμία του να οδηγήσει την Ίντερ στην κορυφή της Ευρώπης ήταν και ο λόγος που τον έφερε στην πόρτα της εξόδου από το Μεάτσα. Δύο συνεχόμενες σεζόν (2006-07, 2007-08) αποκλείστηκε στους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ από Βαλένθια και Λίβερπουλ. Μετά τον τελευταίο αποκλεισμό από τους «κόκκινους», ο Μαντσίνι δήλωσε πως θα έφευγε από την ομάδα στο τέλος της σεζόν. Την επόμενη μέρα, ο ίδιος άλλαξε γνώμη, όμως ο Μάσιμο Μοράτι δεν ξέχασε αυτά τα λόγια του Ιταλού προπονητή. Έτσι, δύο εβδομάδες μετά την κατάκτηση του Καμπιονάτο, το 2008, η Ίντερ ανακοίνωσε την απόλυση του Ρομπέρτο Μαντσίνι. Και ο λόγος ήταν εκείνα τα λόγια του μετά τον αποκλεισμό από την Λίβερπουλ.

Ζοσέ Μουρίνιο (Τσέλσι)
Στη δεύτερη θητεία του στο Στάμφορντ Μπριτζ δε στέφθηκε πρωταθλητής από την πρώτη σεζόν, αλλά τη δεύτερη. Και το έκανε με τον πλέον εντυπωσιακό τρόπο. Η Τσέλσι ηττήθηκε μόλις σε τρία παιχνίδια τη σεζόν 2014-15, κατακτώντας την Πρέμιερ Λιγκ με οκτώ βαθμούς διαφορά από τη δεύτερη Μάντσεστερ Σίτι. Ο Ζοσέ Μουρίνιο αναδείχθηκε προπονητής της χρονιάς στο Νησί και λίγο πριν ξεκινήσει η επόμενη σεζόν, επέκτεινε και το συμβόλαιό του με τους «μπλε». Ωστόσο, τα πράγματα εξελίχθηκαν με το χειρότερο δυνατό τρόπο στη συνέχεια. Σε 16 παιχνίδια στην Πρέμιερ Λιγκ, η Τσέλσι ηττήθηκε εννέα φορές, με αποτέλεσμα να «φλερτάρει» με τη ζώνη του υποβιβασμού. Έτσι, τον Δεκέμβριο του 2015, ο Special One οδηγήθηκε στην πόρτα της εξόδου, μόλις ένα εξάμηνο μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος.

Κλαούντιο Ρανιέρι (Λέστερ)
Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για τον Ζοσέ Μουρίνιο τη σεζόν 2014-15 ήταν η ήττα από την Λέστερ στις 14 Δεκεμβρίου. Τότε, ο Κλαούντιο Ρανιέρι και οι παίκτες του ζούσαν το απόλυτο όνειρο, με το τέλος της σεζόν να τους βρίσκει πρωταθλητές, στη μεγαλύτερη έκπληξη όλων των εποχών στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Αν και το ίδιο καλοκαίρι, οι «Αλεπούδες» κατάφεραν να κρατήσουν σχεδόν όλο τον κορμό στο ρόστερ - πλην του Καντέ - η Λέστερ επέστρεψε... στην πραγματικότητα τη νέα σεζόν. Μπορεί στο Τσάμπιονς Λιγκ να τα πήγε περίφημα, όμως στην Πρέμιερ Λιγκ η μία «σφαλιάρα» διαδεχόταν την άλλη. Μέχρι τα μέσα Φεβρουαρίου, η Λέστερ είχε μόλις 5 νίκες σε 25 αγωνιστικές και βρισκόταν μόλις ένα βαθμό πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού. Έτσι, ο καλύτερος προπονητής του κόσμου (!) για το 2016 απολύθηκε, όμως έμεινε στην ιστορία για το «θαύμα» της σεζόν 2015-16.

Λοράν Μπλαν (Παρί Σεν Ζερμέν)
Τρία χρόνια έμεινε στο Παρίσι (2013-2016) και κατέκτησε ισάριθμα πρωταθλήματα Γαλλίας με την Παρί Σεν Ζερμέν. Το τελευταίο, μάλιστα, με 31 (!) πόντους διαφορά από τη δεύτερη Λυών. Ωστόσο, το γεγονός πως δεν κατάφερε να οδηγήσει την ομάδα ψηλά στο Τσάμπιονς Λιγκ ήταν και ο λόγος του διαζυγίου. Τη σεζόν 2015-15, η Παρί αποκλείστηκε στα προημιτελικά της διοργάνωσης από την Μάντσεστερ Σίτι, με τη διοίκηση να κάνει λόγο για αποτυχία. Έτσι, τον Ιούνιο του 2016, λίγες ημέρες μετά την κατάκτηση του τελευταίου τίτλου, ο Μπλαν απομακρύνθηκε από την τεχνική ηγεσία της Παρί Σεν Ζερμέν, η οποία απέκτησε τον Ουνάι Έμερι στη θέση του.