Χαμένοι στο δρόμο για την Ρωσία

Οι τελευταίες στροφές της φάσης των ομίλων για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου διεξάγονται αυτές τις μέρες, με τις εθνικές ομάδες να μάχονται είτε για την απευθείας πρόκριση, είτε για ένα εισιτήριο μέσω των μπαράζ. Σε αυτά τα παιχνίδια, αλλά και στα φιλικά που θα ακολουθήσουν, για όσες ομάδες καταφέρουν να προκριθούν, οι ομοσπονδιακοί τεχνικοί θα χρησιμοποιήσουν τους ποδοσφαιριστές, που θα αποτελέσουν και τον «κορμό» στα γήπεδα της Ρωσίας. Ωστόσο, πολύ σημαντικό για κάθε ποδοσφαιριστή είναι να έχει και συνεχή παρουσία στο σύλλογό του μέσα στη σεζόν, αφού σε αντίθετη περίπτωση θα λιγοστέψουν και οι πιθανότητες να βρεθεί στην τελική 23άδα. Για κάποιους τα πράγματα έχουν αρχίσει ήδη να δυσκολεύουν. Για διάφορους λόγους...

Άντονι Μαρσιάλ (Γαλλία)
Μέλος όλων των κλιμακίων των εθνικών ομάδων της Γαλλίας, όμως η πόρτα της εθνικής ανδρών για εκείνον άνοιξε, μετά τη μεταγραφή του στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Τον Σεπτέμβριο του 2015, ο Μαρσιάλ αποτέλεσε την πιο ακριβή μεταγραφή teenager και λίγες ημέρες αργότερα έκανε ντεμπούτο με τους «τρικολόρ». Η παρουσία του στην εθνική Γαλλίας, όμως, ήταν απόλυτα εξαρτημένη με τις συμμετοχές του στη Γιουνάιτεντ. Όσο αγωνιζόταν με τους «μπέμπηδες», τόσο βρισκόταν και στις επιλογές του Ντεσάμπ. Όταν άρχισε σιγά-σιγά να μειώνεται η χρόνος συμμετοχής στο σύλλογό του, τότε ξεκίνησε να μη βρίσκεται στα πλάνα του ομοσπονδιακού τεχνικού της χώρας του. Φέτος, ο Μαρσιάλ έχει ξεκινήσει αρκετά καλά με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ελπίζοντας να επιστρέψει και στην εθνική του ομάδα, όμως δεν κλήθηκε ούτε στα ματς του Σεπτεμβρίου, ούτε σε αυτά του Οκτωβρίου. Ίσως χρειάζεται συνεχόμενα... limit up με την Γιουνάιτεντ, ώστε να προλάβει το «τρένο» για το Μουντιάλ της Ρωσίας.

Ντιέγκο Κόστα (Ισπανία)
Τα συνολικά επτά χρόνια παρουσίας του στην Ισπανία, αλλά κυρίως οι εκπληκτικές του εμφανίσεις με την Ατλέτικο Μαδρίτης του άνοιξαν την πόρτα των «φούριας ρόχας». Γεννημένος στην Βραζιλία (με δύο συμμετοχές με τη «σελεσάο»), ο Ντιέγκο Κόστα πήρε το ισπανικό διαβατήριο και έκανε ντεμπούτο με την εθνική Ισπανίας την άνοιξη του 2014. Στη συνέχεια, ήταν ο βασικός επιθετικός της στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας. Παρά τη μεταγραφή του στην Τσέλσι και την παρουσία του στην αρχική ενδεκάδα «μπλε», ο Ντιέγκο Κόστα έχασε σιγά σιγά τη θέση βασικού στην Ισπανία. Τελευταία φορά που φόρεσε τη φανέλα με το εθνόσημο ήταν τον περασμένο Ιούνιο, αφού ούτε στα ματς του Σεπτεμβρίου, ούτε σε αυτά του Οκτωβρίου ήταν στις κλήσεις του ομοσπονδιακού τεχνικού. Ο Κόστα έχασε πολύτιμο χρόνο με το σίριαλ της αποχώρησής του από την Τσέλσι και ελπίζει πως με την επιστροφή του στην Ατλέτικο Μαδρίτης θα καλύψει το χαμένο έδαφος και θα βρεθεί στα γήπεδα της Ρωσίας τον ερχόμενο Ιούνιο. Μόνο που με τους «ροχιμπλάνκος» θα ξεκινήσει πάλι να αγωνίζεται τον Ιανουάριο και τα περιθώρια ήδη έχουν στενέψει...

Γκρατσιάνο Πελέ (Ιταλία)
Μετά την εξαιρετική του σεζόν με την Φέγενορντ και τη μεταγραφή του στην Σαουθάμπτον, ο Ιταλός επιθετικός κλήθηκε για πρώτη φορά στην εθνική ομάδα της χώρας του, το 2014, σε ηλικία 29 ετών. Στη «σκουάντρα ατζούρα» έπιασε από... τα μαλλιά τις ευκαιρίες που του δόθηκαν, με αποτέλεσμα να είναι ο βασικός επιθετικός της εθνικής Ιταλίας στο Euro της Γαλλίας, πριν από ένα χρόνο. Στη συνέχεια, πολλά ευρωπαϊκά κλαμπ ενδιαφέρθηκαν για την απόκτησή του, όμως ο ίδιος επέλεξε τα εκατομμύρια των Κινέζων. Παρόλα αυτά, συνέχισε να βρίσκεται στις επιλογές του ομοσπονδιακού τεχνικού της χώρας του, όμως όχι για πολύ. Η κακή συμπεριφορά του, όταν έγινε αλλαγή στο παιχνίδι με την Ισπανία τον Οκτώβριο του 2016 αποτέλεσε την... αρχή του τέλους. Ο Πελέ δεν ξανακλήθηκε από τότε στην εθνική Ιταλίας, παραμένοντας... ξεχασμένος στην Κίνα. Ίσως αν αγωνιζόταν ακόμη στο ποδοσφαιρικό επίπεδο της Ευρώπης, να άνοιγε ξανά για εκείνον η πόρτα του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος.

Όσκαρ (Βραζιλία)
Μία αντίστοιχη περίπτωση με τον Γκρατσιάνο Πελέ. Όχι όσον αφορά την ηλικία που έκανε ντεμπούτο με την εθνική ομάδα (μόλις στα 20 του), αλλά στην επιλογή του να... χαθεί από τον ποδοσφαιρικό χάρτη, πηγαίνοντας να παίξει ποδόσφαιρο στην Κίνα. Το ταξίδι του Όσκαρ στην εθνική ομάδα της χώρας του είχε ξεκινήσει πριν καν εκείνος πάρει μεταγραφή για την Τσέλσι. Όταν, στα 21 του, έγινε παίκτης των «μπλε», πήρε τη φανέλα βασικού... σπίτι του. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014, στην πατρίδα του, ο Όσκαρ ήταν βασικός και σχεδόν αναντικατάστατος σε όλα τα παιχνίδια της «σελεσάο», σκοράροντας, μάλιστα, δύο φορές. Στη συνέχεια, οι μέτριες εμφανίσεις του με την Τσέλσι «αραίωσαν» την παρουσία του στην εθνική Βραζιλίας, με τον ίδιο να βάζει «ταφόπλακα», με τη μεταγραφή του στην Κίνα πριν από σχεδόν ένα χρόνο. Στα 26 του είναι εκτός των επιλογών του ομοσπονδιακού τεχνικού και πιθανότατα θα συνεχίσει να είναι τουλάχιστον μέχρι το Μουντιάλ της Ρωσίας ή έστω μέχρι να επιστρέψει στα ευρωπαϊκά γήπεδα.

Μούσα Σισοκό (Γαλλία)
Η περίπτωση του είναι λίγο διαφορετική από των προηγούμενων.
Τη σεζόν 2015-16 και παρά το «ναυάγιο» και τον υποβιβασμό της Νιούκαστλ, ο Γάλλος χαφ είχε κάνει εξαιρετική χρονιά, με εντυπωσιακό φίνις. Έτσι, όχι μόνο βρισκόταν μέσα στις επιλογές του Ντιντιέ Ντεσάμπ στο Euro 2016, αλλά ήταν βασικός στα περισσότερα παιχνίδια, μεταξύ αυτών και στον τελικό. Στη συνέχεια, ο Σισοκό πήρε μεταγραφή για την Τότεναμ και μέχρι το τέλος του ’16 συνέχισε να αγωνίζεται κανονικά με τους «τρικολόρ». Ωστόσο, στη συνέχεια άρχισε να μειώνεται ο χρόνος συμμετοχής του στους «πετεινούς», κάτι που επηρέασε και την παρουσία του στην εθνική Γαλλίας. Ο Σισοκό άρχισε να μη βρίσκεται στις κλήσεις του Ντεσάμπ, όπως στα δύο παιχνίδια του Σεπτεμβρίου με Ολλανδία και Λουξεμβούργο. Η νέα σεζόν στην Τότεναμ τον ξαναβρήκε στις επιλογές του Μαουρίτσιο Ποκετίνο, με τον Σισοκό να επιστρέφει ξανά στην αποστολή της εθνικής ομάδας της χώρας του. Εκεί, εντοπίζεται και η διαφορά του με τους υπόλοιπους. Πως είναι ακριβώς... στο όριο. Αν παίζει με την Τότεναμ, θα βρίσκεται και στην εθνική Γαλλίας. Αλλιώς, το Παγκόσμιο Κύπελλο θα το δει από το σπίτι του!